Lesson 43 : ร่ำเรียนดั่งวันวาน

[Nearmoki-2b]

สวัสดีครับ

เนื่องจากวันที่ 29 กรกฎาคมของทุกๆปีนั้นตรงกับ 'วันภาษาไทยแห่งชาติ'
เพราะฉะนั้นทางโรงเรียนเราจึงได้จัดกิจกรรมเพื่อที่จะให้ทุกคนได้อนุรักษ์
ภาษาไทยไปด้วยกันนะครับ!!

ประกาศจากทางผู้อำนวยการ
'การเรียนการสอนทั้งหมดภายในวันที่ 29 กรกฏาคมจะถูกจัดสอนด้วย
'ภาษาไทยโบราณ' ขอให้คณะครู บุคลากร รวมทั้งนักเรียน ร่วมใจกัน
ใช้ภาษาไทยโบราณเพื่อจำลองบรรยากาศไทยยุคเก่าและอนุรักษ์
ภาษาไทยโบราณ

ป.ล. ผมแอบจัดเตรียมชุดไทยไว้ให้ อยู่ในตู้เสื้อผ้าของทุกคนนะครับ'

---

FRI 01/07/16 ; 00.00 TH - FRI 15/07/16 ; 23.59 TH

-แต่งเรื่องบรรยากาศวันภาษาไทยโดยที่บทสนทนาตัวละครจะต้อง
พูดด้วยภาษาไทยโบราณเท่านั้น (บทบรรยายสามารถใช้ภาษาไทย
ปัจจุบันได้ตามปกติ ไม่ว่าจะใช้มุมมองที่หนึ่งหรือสามก็ตาม)

Checklist สิ่งที่ต้องมีในเนื้อหา
- ความรู้สึกของตัวละครที่ได้ใช้คำไทยโบราณ
- ความรู้สึกของตัวละครที่มีเมื่อคนรอบข้างใช้ภาษาไทยโบราณ
- ความรู้สึกและเรื่องราวของตัวละครภายในวันภาษาไทย

-วาดรูปประกอบบทบรรยาย ไม่จำกัดจำนวนรูป แต่จะต้องประกอบไปด้วยรูป
ที่มีตัวละครของตนในชุดไทย (ชุดไทยสมัยใดก็ได้)

วาดรูป 50%/เขียน 50%
ภาพและงานเขียนตรวจจากสแตนด์ดาร์ทฝีมือรายบุคคล งานเขียนให้ความ
ใส่ใจกับการถูกต้องของภาษา(การสะกดคำ) การเว้นวรรคและจัดบรรทัด
แต่ไม่เคร่งเรื่องความถูกต้องของการเลือกใช้คำไทยโบราณต่างๆ

อยากให้ลองเล่นกันสนุกๆดูครับ ที่ไม่เคร่งเรื่องการใช้คำไทยโบราณ
เพราะผมเองก็ไม่ได้มีความรู้ทางด้านนี้มากนัก ถ้าใครมั่นใจว่าแม่นยำ
เรื่องการใช้คำไทยโบราณก็สามารถติดต่อมาช่วยเหลือผมทางหลัง
ไมค์ได้นะครับ เผื่อจะได้แบ่งปันความรู้ใหม่ๆไปด้วยกัน

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้ยอดเยี่ยมกว่ามาตรฐาน (80%+)

A - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,250,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้โดดเด่นกว่ามาตรฐาน (75%+)

B - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ดีมากเป็นที่น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,000,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ C. ผู้ที่ทำภารกิจได้ตามมาตรฐานทั่วไป (50%+)

C - CLASS STAMP ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีมรกต สื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ปานกลางเป็นที่น่าพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+900,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ D. ผู้ที่ทำภารกิจได้ต่ำกว่ามาตรฐานควรแก่การพัฒนา (35%+)

D - CLASS STAMP ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์ สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่ได้รับมอบหมายไว้

+800,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

---

❤ ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ

.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์
เกินขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้น
อยู่กับผู้อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์
ก็จะไม่ได้รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจน
น่าตะลึง แต่ถ้าหากมีความสร้างสรรค์ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

SILVER HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ

BRONZE HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าดึงดูดใจผู้อำนวยการ

---

★ Spectacular Award

.....รางวัล Spectacular จะถูกมอบให้สำหรับผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานได้ประทับใจ
สปอนเซอร์จากบริษัท NOBLEMAN (EST.1990) เป็นอย่างมาก โดยผลงานนั้น
จะต้องมีเสน่ห์ในรูปแบบต่างๆที่ดึงดูดสายตาและจิตใจของสปอนเซอร์ ซึ่งไม่ได้ขึ้น
อยู่กับคุณภาพผลงานแต่อย่างใด แต่จะขึ้นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์, จินตนาการ,
เสน่ห์ของผลงาน, ความกลมกล่อมของภาพรวม เป็นต้น ซึ่งผู้ที่ได้รับรางวัลนี้จะได้
รับการประกาศเกียรติคุณ ณ ความคิดเห็นที่ลงผลงาน และใต้ชื่อกระทู้ภารกิจในหน้า
กระดานภารกิจ พร้อมทั้งของรางวัลดังนี้...
** อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับรางวัลนี้ได้โดย "คลิ๊กที่นี่" **

+1,000,000 CHIPS เหรียญตราที่ใช้ในการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในโรงเรียนหรือการร่วมกิจกรรมพิเศษที่ทางบริษัท NOBLEMAN จัดขึ้น โดยสามารถใช้แต้มสะสมจาก Spirit Point ในการแลกได้

+30 QUAINT ORE แร่ธาตุพิเศษที่พบได้ในบริเวณรอบโรงเรียน สามารถนำไปใช้แลกเป็นไอเทมต่างๆที่โรงเรียนกำหนดเอาไว้ได้ แร่ธาตุชนิดนี้จะหาได้ยากเป็นพิเศษ ถ้าไม่ได้เดินรอบโรงเรียนบ่อยๆก็จะไม่มีทางที่จะเจอแร่ธาตุชนิดนี้ได้เลย

---

❤ รางวัลโหวตขวัญใจมหาชน

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจนักเรียนกับอาจารย์และบุคลากรของโรงเรียนจนได้รับการโหวตมากกว่า 6 คนขึ้นไป

SILVER HONOR DEGREE TROPHYถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจนักเรียนกับอาจารย์และบุคลากรของโรงเรียนจนได้รับการโหวตมากกว่า 4 คนขึ้นไป

BRONZE HONOR DEGREE TROPHYถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจนักเรียนกับอาจารย์และบุคลากรของโรงเรียนจนได้รับการโหวตมากกว่า 2 คนขึ้นไป

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

วันนี้เป็นวันภาษาไทยเเห่งชาติเจ้าคะ ทางควิ้นท์จึงได้ทำการจัดกิจกรรมขึ้นเพื่อนให้ทุกท่านในโรงเรียนได้ร่วมสนุกกันเจ้าคะ
    "หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยเจ้าคะ..." ดิฉันรู้สึกประหม่าเเละตื่นเต้นไม่น้อยเลยเจ้าค่ะ ที่ได้สวมชุดไทยที่สวยงามถึงเพียงนี้อีกทั้งยังได้สื่อสารด้วยภาษาโบราณอีก
    "คุณหญิงกินเนสสวัสดีเจ้าค่ะ ตายเเล้วชุดคุณหญิงช่างน่ารักน่าชังมากเจ้าคะ" จู่ๆ ก็มีเสียงดังทักมาจากทางด้านหลังของดิฉัน
    "อ๊ะคุณหญิงจีมิน! สวัสดีเจ้าค่ะ^^" เมื่อหันไปก็พบกับคุณหญิงจีมิน จึงกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม
    "คุณหญิงเองก็เเต่งกายได้เลอโฉมไม่น้อยเลยนะเจ้าคะ" เมื่อเรากล่าวพูดคุยกันพอเป็นพิธี เราก็หันมาให้ความสนใจกับบรรยากาศภายในโรงเรียนดูครึกครื้นเเละช่างน่าสนุกไม่น้อยเลย ทุกท่านภายในโรงเรียนต่างเเต่งกายด้วยการสวมชุดไทย เเละสื่อสารกันด้วยการพูดภาษาไทยโบราณ คิดว่าทุกท่านเองก็คงจะตื่นเต้นด้วยเหมือนกันอย่างตัวดิฉันเองนั่นรู้สึกเขินอายน้อยๆเจ้าคะ
ขณะที่กำลังยินคิดอะไรเพลินๆสายตาก็ไปเจอะเข้ากับท่านหญิงท่านหนึ่ง...
    "คุณหญิงยูมินสวัสดีเจ้าคะ" ก้เจอะเข้ากับคุณหญิงยูมินที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนัก จึงกล่าวทักทาย
    "คุณหญิงวันนี้ช่างเเต่งกายได้สวยงามหยดย้อยอะไรถึงเพียงนี้ ทั้งทรงผมหรือแม้เเต่เครื่องประดับเลยเจ้าคะ" ดิฉันกล่าวเอ่ยชมความงามของคุณหญิงยูมินที่มองเเล้วช่างสบายตายิ่งนัก
    "คุณหญิงกินเนสเองก็เเต่งกายได้งดงามไม่เเพ้กันหรอกเจ้าคะ^^ เเต่ท่านหญิงไม่สวมหน้ากากจะไม่เป็นอะไรหรอกหรือเจ้าค่ะ?" คุณหญิงยูมินเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่เเฝงไปด้วยความเป็นห่วงเเละกังวลเล็กน้อย
    "เกรงว่าจะให้คำตอบที่เเน่นอนไม่ได้ เเต่ตอนนี้อาการของดิฉันนั้นทุเลาลงบ้างเเล้วเจ้าคะ จึงอยากจะลองถอดออกดูบ้าง"
    "เป็นเช่นนี้นี่เอง เเต่ถึงอย่างไรคุณหญิงก็จะต้องคอยระวังด้วยนะเจ้าค่ะ" คุณหญิงยูมินกล่าวเตือน
    "ขอขอบคุณน้ำใจของคุณหญิงเป็นอย่างมากนะเจ้าค่ะ><"
    "เอ๊ะ! คุณหญิงทางด้านนั้นไม่ทราบว่าคือใครรึเจ้าค่ะ?" คุณหญิงยูมินกล่าวถามถึงคุณหญิงจีมินที่ยืนอยู่ด้านข้างดิฉัน
    "ท่านนี้คือคุณหญิงจีมิน เธอเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ชั้นเดียวกับเราเจ้าคะ"
    "ยินดีที่ได้รู้จักคุรหญิงยูมินเจ้าค่ะ^^" คุณหญิงจีมินกล่าว
    "ฝ่ายดิฉันเองก็เป็นเกียรติมากเจ้าคะ" คุณหญิงทั้งสองกล่าวทักมายทำความรู้จักกันพอเป็นพิธี ในขณะนั้นเองดิฉันก็นึกอะไรขึ้นมาได้
    "ดิฉันว่า เราไปเดินดูตามเเผงต่างๆกันดีกว่าเจ้าคะ" ดิฉันกล่าวข้อเสนอ "เห็นด้วยเจ้าคะ" เมื่อเราต่างเห็นพ้องกันก็เริ่มออกเดินตามเเผงต่างๆ
    "วันนี้เป็นวันที่สนุกมากเจ้าคะ ต้องขอบคุณทางควิ้นท์มากจริงๆ คุณหญิงก็เช่นกันนะเจ้าคะ" "ทางเราเองก็เช่นเดียวกันเจ้าคะ" คุณหญิงทั้ง2ท่านกล่าว
ดิฉันรู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูกเลยเจ้าคะ รู้สึกมีความสุขเเละโล่งใจไม่น้อยเลยเจ้าคะ เพราะงั้นทุกท่านก็เชิญมาร่วมควิ้นท์ของเรานะเจ้าค่ะ^^

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้ยอดเยี่ยมกว่ามาตรฐาน (80%+)

A - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,250,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

วันนี้ดิฉันมีความรู้สึกตื่นเต้นมากเป็นพิเศษเลยเจ้าคะ เพราะวันนี้ดิฉันจะใส่ชุดไทยและต้องใช้ภาษาโบราณในการพูดคุยเพราะเป็นวันภาษาไทยแห่งชาติทางโรงเรียนจึงอยากทำกิจกรรมนี้ เพื่อมอบความสนุกเพลิดเพลินให้กับนักเรียนทุกคนเจ้าคะ
วันนี้ตลอดทั้งวัน ดิฉันได้พูดคุยกับหลายๆท่าน ทุกท่านแต่งกายได้สวยงามละเมียดละไมมากเจ้าค่ะ ท่าทางการเดินการพูดการจาต่างๆช่างน่าฟังน่ามองเป็นอย่ายิ่งเจ้าคะ ต้องขอบคุณทางโรงเรียนและทุกๆท่านที่มอบความสุขให้ดิฉันในวันนี้เจ้าคะ

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้โดดเด่นกว่ามาตรฐาน (75%+)

B - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ดีมากเป็นที่น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,000,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

" ขอให้นักเรียนทุกคน แต่งกายด้วย ชุดไทยโบราณโดยพร้อมเพรียงกันในวันพรุ่งนี้ด้วยนะครับ"
เสียงลำโพงที่ดังลั่นไปทั่วทั้งโรงเรียนแห่งนี้นั้น ป่าวประกาศถึงเครื่องแต่งกาย ที่ผมต้องใส่มา
ในวันที่ 29 กรกฎาคม ซึ่งนั้น ก็ตรงกับวันภาษาไทยแห่งชาติ พอดิบพอดี

แต่ถึงจะเป็นวันที่พิเศษกว่าวันอื่นๆนิดหน่อย ก็ยังมีการเรียนการสอนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติ คือ
เครื่องแต่งกายของแต่ละคน ที่แปลกตาไปกว่าก่อน เพราะทุกคนต้องใส่ชุดไทยโบราณ
ตามแต่ละยุคสมัย และใช้ภาษาไทยโบราณสื่อสารกัน หวังให้บรรยากาศของโรงเรียนนั้น
เหมือนดั่ง โบราณกาล

" คุณพี่กร ตื่นเช้าตรู่ เลยนะเจ้าคะ " เสียงโทรศัพท์ เอ่ยข้างกายผม สาวน้อยใส่แว่น
ใช้โปรแกรมที่เธอคิดขึ้นมาสื่อสารโดยใช้ภาษาที่กำหนดให้ใช้ภายในวันนี้เท่านั้น
เธอนั้นชื่อ รินทร์  แต่งกายเหมือนสาวใช้โบราณ หุ่นบางน่าเอ็นดู สวมผ้าเกาะอก เอวลอย
แล้วนุ่งผ้าถุงยาวตามแบบฉบับสาวใช้ในโบราณกาล เอ่ยทักผมที่ไม่ค่อยจะตื่น
ในช่วงเวลานี้เท่าไรนัก

" ใช่สิขอรับ เพลาแบบนี้ จักให้กระผมนอนตื่นสายได้เยี่ยงไรขอรับ "  ผมตอบกลับ
แบบทันควัน แน่นอนครับ เวลาแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ เหตุการณ์แบบนี้ จะให้ผม พลาดได้ยังไงละ
ต้องเบิ่งให้เห็นกับตาตัวเองสิครับ





" นั่นสินะ เจ้าคะ "
.
.
.
จากนั้น ผมกับรินทร์ ก็ได้เดินไปที่ห้องเรียนของแต่ละคน ในการเรียนวันนี้จะเหมือนกับ การเรียนทั่วไป
เพียงแต่ว่า การเรียนนั้น จะต้องสื่อสารกันแบบไทยโบราณ แล้วอย่างนี้จะเรียนรู้เรื่องมั้ยนิ?!
.
.
.
ในการเรียนวันนี้ นอกจากจะเป็นการเรียนโดยใช้ภาษาไทยโบราณสื่อสารกันแล้ว
ภายนอกห้องเรียนตามจุดต่างๆ ก็จะมี โครงงานภาษาไทย ประวัติภาษาไทยโบราณ
ข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับภาษาไทยโบราณ จัดเป็นนิทรรศการด้านนอกห้องเรียน อีกด้วย
.
.
" นักเรียนเจ้าคะ งานที่ได้รับมอบหมายไปนี้ ครูขอให้นักเรียน ไปค้นคว้าเรื่องราว มาจัดทำส่งครูนะ
เจ้าคะ " คุณครู ภาษาไทยที่สอนห้องเรียนของผม มอบหมายงานให้ทำ เป็นงานที่นักเรียนม.๓ ทุกคน
ต้องทำเสียด้วย
.
.
.
ผมเดินค้นหาข้อมูลที่ต้องการ รอบๆนิทรรศการ แต่แล้ว ก็มีมือสะกิด ที่ด้านหลังของผม ผมหันขวับ
ไปด้านหลังผมทันที




" สวัสดีกรด้วยนะ ขอรับ " ปรากฎเป็นเด็กนักเรียน รูปร่างสูง กำยำ เสยผมขึ้นไป หน้าตาหล่อเหลา นามว่า ไทระ
ที่เขียนคำทักทายในภาษาสำหรับวันนี้ ให้ผมอ่าน

" สวัสดี เช่นกันขอรับ นายไทระ " ผมทักทายกลับไปตามมารยาท เหมือนไทระ สงสัยว่าผมได้เรื่องอะไรมาค้นคว้า
" ได้เรื่องราวอันใด มาศึกษาหาเรื่องราว กันล่ะ ขอรับ "
" ประวัติท่านสุนทรภู่ ขอรับ " ผมตอบกลับไป เรื่องราวที่กระผมต้องทำนั้นเป็นเรื่องราวของบุคคลผู้เป็นกวีเอกของไทย
ในสมัยโบราณกาล และเป็นกวีที่โด่งดังไปทั่วโลก ชื่อเสียงเรียงนามดังกระฉ่อนไปทั่ว และได้รับการยกย่องอย่างเป็นทางการ
กวีเอกผู้นี้ มีนามที่เราเรียกขานเขาว่า 'สุนทรภู่' นั่นเองครับ
ไทระได้ยินดังนั้นก็ ถึงกับ ตาโตเลย เพราะข้อมูลของท่านผู้นี้ มีเป็นหมื่นเป็นแสน ซึ่งผมที่เป็นคนหาก็แสนเหมือนกัน
' แสนยากลำบากแท้หนอ '  

"ถ้าเช่นนั้น กระผมจะช่วยอีกแรงนะขอรับ " ไทระให้ความช่วยเหลือ และ ยิ้มให้ด้วยความยินดี ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
ว่าไทระได้เรื่องอะไรมาทำ
" เรื่อง พระอภัยมณี ขอรับ " ไทระตอบ โดยเขียนข้อความมาให้ผมอ่าน โป๊ะเชะ! ครับ ข้อมูลของไทระ
ก็เป็นหนึ่งในกวีเอกของสุนทรภู่ นี่นับว่า หากหาข้อมูลของสุนทรภู่ได้ ก็อาจจะหาข้อมูลของพระอภัยมณีเจอด้วยเช่นกัน
แบบนี้ ตรงกับสุภาษิตไทย ที่ว่า ' ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว ' จริงๆครับ
จากนั้น พวกเรา ผมกับไทระ ก็ช่วยกันหาข้อมูล ของพระอภัยมณีและสุนทรภู่ แล้วก็เขียนรายงานจนเสร็จ
" ขอบคุณไทระมากนะขอรับ ที่ช่วยกระผม ทำงานจนเสร็จ " ผมตอบแสดงขอบคุณให้ไทระ ไทระก็เขียนตอบกลับมาว่า
" มิเป็นไร ขอรับ ทำสองคน ย่อมดีกว่าทำคนเดียว ขอรับ "
ผมพยักหน้าตอบรับ เป็นเชิงนัยว่า ' นั่นสินะ ' แล้วผมกับไทระ ก็คุยเล่นด้วยกัน จนหมดคาบ
.
.
.
ตอนบ่าย มีเวทีประกวดชุดไทยโบราณ ผู้ที่แต่งกายได้งดงามที่สุดจะได้รับรางวัลจากผู้อำนวยการโรงเรียนอีกด้วย ผมที่ว่างอยู่
ก็ไปดูเวทีอยู่ห่างๆ แล้วบังเอิญไปเห็นร้านที่ทำ กำไลดอกไม้ ผมเห็นว่ามันสวยดี ก็เลยแวะเข้าไปดู และถามราคาจากแม่ค้า
" กำไลนี้ ราคาเท่าใด ขอรับ "
" อ่อ... ราคา ๒๐ บาท เจ้าค่าา "
ผมดูแล้วราคาก็ไม่แพงมาก จึงตัดสินใจซื้อมา สองวง
.
.
.
จากนั้น ผมก็กลับไปดูเวทีต่อ ทันใดนั้น มือเล็กสองข้างมาสะกิดไหล่ผมเบาๆ ผมตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปดูว่าใคร
ก็เป็นสาวน้อยใส่แว่น ในตอนเช้า ที่มาทำผมตกใจเล่น รินทร์นั่นเอง
" จ๊ะเอ๋! คุณพี่กร ทำอันใดอยู่หรือ เจ้าคะ? " เสียงโปรแกรมของรินทร์ถามถึงว่า ผู้ชายที่ตัวเองมาเล่นจ๊ะเอ๋ด้วย ทำอะไรอยู่
" อา..กระผม ก็ดูการประกวด ชุดไทยโบราณอยู่ขอรับ " ผมตอบให้กับเด็กสาวคนนั้น
" ที่นั่นหรือ เจ้าคะ? " สายตาน้อยๆและนิ้วเล็กๆชี้ไปที่เวที เพื่อให้แน่ใจ ตนเข้าใจถูก
" ใช่ ขอรับ " ผมตอบกลับ พร้อมพะยักหน้าให้รินทร์รู้
เด็กสาว ก็ดูการประกวดอย่างใจจดใจจ่อ ผมขอขัดจังหวะรินทร์สักนิดละกัน
" รินทร์ พี่มีของจะให้รินทร์นะ ขอรับ " รินทร์ได้ยินดังนั้นก็หันมาหาผม แล้วทำหน้างง เมื่อผมเอาของที่จะให้รินทร์ออกมา จากหน้าฉงน
กลายเป็นหน้าตาที่ประหลาดใจไปทันที
" พะ..พี่กร ซื้อกำไลวงนี้มาให้หรอคะ? " ความตะลึงของรินทร์ ทำเอารินทร์ลืมตัว และสื่อสารออกมาเป็นภาษาไทยในปัจจุบัน
เลยทีเดียว
" ขอรับ " ผมตอบรินทร์กลับ พร้อมกับดึงเสื้อตัวเองให้รินทร์ดู เพื่อเตือนสติรินทร์ว่า ใช้ภาษาไทยโบราณ ในการสื่อสารนะครับ
จากนั้นรินทร์ก็รับ กำไลไปสวมข้อมือของตัวเอง และสื่อสารกลับเป็นดั่งเดิม
" ข...ขอบคุณนะเจ้าคะ คุณพี่กร " รินทร์ขอบคุณผม และหันกลับไปอย่างอายๆ จากนั้นผมกับรินทร์ก็ดูการประกวด กันจนจบ
เมื่อจบการประกวด รินทร์ขอตัวไปพบปะกับเพื่อนร่วมชั้นก่อนกลับห้องพัก

วันนี้ก็เป็นวันหนึ่ง ที่มีเหตุการณ์อันน่าจดจำอีกวัน ที่ผมจะไม่มีวันลืมเลยละครับ




.
.
.
ช่วง ความรู้สึกของตัวละคร
มาสู่ช่วง ความรู้สึกของผมนะครับ ผมรู้สึกว่า การที่ผมได้ลองใช้คำโบราณนั้น มันดูสุภาพดีครับ มักจะบังคับ
ให้พูดสุภาพด้วย ซึ่งนั่นก็ดีมากครับ มีการปรับใช้คำให้ดูสวยงามน่าฟังยิ่งขึ้น ไพเราะขึ้นครับ อยากให้ทุกคนอนุรักษ์
คำไทยโบราณนี้ไว้ไม่ให้หายไปจากไทยเราครับ
ส่วนความรู้สึกของผมที่คนรอบข้างใช้คำไทยโบราณหรอครับ ก็ดีครับ ฟังแล้วแปลกๆดี ไพเราะน่าฟังครับ
แต่มีบางประโยคนะครับ ที่ต้องตีความจากที่ฟังอีกที แต่โดยรวมแล้วก็ ไพเราะ สุภาพ น่าฟังมากขึ้นครับ
ส่วนความรู้สึกที่ได้เรียนในภาษาไทยโบราณหรอครับ ผมว่าฟังยากอยู่นะครับ หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่เคยเรียน
ด้วยคำโบราณละมั้ง ฮ่าๆๆๆ แต่ก็แปลกดีครับ ถึงแม้จะไม่เข้าใจ และต้องไปตีความหมายอีกที โดยรวมก็ เข้ายากนะ
เพราะต้องไปตีความหมายกันอีกที แต่ก็ แล้วแต่ความสามารถของแต่ละคนครับ
และนี่ก็คือ ความรู้สึกทั้งหมดของผมครับ

" ภาษาไทยกำลังจะวิบัติ หากใช้ไม่ถูกต้อง ถ้าเราไม่รักษา แล้วลูกหลานของเราจะใช้ภาษาอะไร  "

เก็บไว้เอาไปคิด ช่วยๆกันสักนิดนะครับ

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้ยอดเยี่ยมกว่ามาตรฐาน (80%+)

A - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,250,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[pangkawjoaประธานนักเรียน]

        ...ผมไม่เคยคิดเลยว่าการเป็นลูกครึ่งจะทำให้เจอกับความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง...

        เมื่อวันก่อนอาจารย์ประจำวิชาภาษาไทยบอกว่าต้องการส่งคนเข้าประกวด ‘การแต่งกายชุดไทย’ ที่จะจัดขึ้นใน ‘วันงานภาษาไทย’ ตอนแรกอาจารย์จะส่งกรเข้าประกวดเพราะหน้าตาสื่อความเป็นไทยออกมาได้ดี แต่เจ้าตัวบอกว่าติดเข้าประกวดกับรินทร์แล้ว เพราะงั้นแจ๊คพอตเลยมาตกอยู่ที่ผมกับรันเดล ด้วยความที่เพื่อนๆ บอกว่า...

       ‘ลองส่งคนที่ไม่ใช่ไทยแท้ไปประกวดดีไหม ทุกคนจะได้เห็นว่าชาวต่างชาติก็ชอบภาษาไทยเหมือนกัน’

       ครับ...นั่นแหละ เลยทำให้ผมกับรันเดลต้องเข้าประกวดอย่างเลี่ยงไม่ได้ และผู้หญิงที่มาประกวดเป็นคู่ผมคือเมอิน ส่วนคู่ของรันเดลก็คือฮิโซกะ นี่ผมจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ยที่ผู้เข้าประกวดเป็นลูกครึ่งตั้งสามคน!

       ไอ้เรื่องเป็นลูกครึ่งไม่เท่าไหร่ แต่ที่ผมหนักใจก็คือตอนประกวดจะต้องมีการพูดภาษาไทยโบราณด้วยน่ะสิ ที่จริงจากที่เรียนการอ่านปากมาจากครูพี่จิณณ์กับพี่แม็กก็ทำให้ผมกล้าพูดบ้างแล้ว แต่ก็ยังพูดไม่เก่งอยู่ดี และเพราะพวกเราพูดกันไม่คล่องนี่แหละ อาจารย์เลยช่วยสอนภาษาไทยโบราณให้อย่างเข้มงวดตั้งแต่วันที่รู้ว่าจะต้องเข้าประกวด จนกระทั่งมาถึงวันนี้...วันงานภาษาไทย!

        แต่ผมก็ยังจำไม่ค่อยได้อยู่ดี ผมรู้สึกว่าเวลาพูดคำโบราณแล้วมันดูเป็นทางการมากแถมบางคำก็ออกเสียงยาก ตอนฝึกผมยังเคยออกเสียงคำว่า ‘ขอรับ’เป็น ‘ขอหลับ’ เลยครับ จนอาจารย์แซวว่า ‘ไทระจะไปลักหลับใครคะ?’ ทำเอาเพื่อนๆ หัวเราะกันลั่นเลยล่ะครับ

       ถึงผมจะยังมีอาการพูดภาษาไทยไม่ชัดแต่ก็ยังน่าห่วงน้อยกว่ารันเดลนะ รายนั้นปกติเป็นคนขี้อายและไม่ค่อยกล้าพูดเลยทำให้ยังไม่แน่ใจว่าเขาพูดคล่องแล้วหรือยัง เอาจริงๆ ผมก็ไม่แน่ใจหรอกว่ารันเดลไม่ค่อยพูดหรือช่างพูดกันแน่ เพราะบางทีผมก็ผมเขาหันไปทางที่ไม่มีใครอยู่แล้วช่วงนี้ก็ชอบพูดว่า

       ‘คำไทยโบราณช่างยากแท้ คุณซีโร่ก็คิดเยี่ยงนั้นหรือไม่ขอรับ’

       อืม...ช่วยบอกผมที ใครคือซีโร่ครับ!?

       เวลารันเดลหันไปคุยกับ ‘ซีโร่’ ทีไรทำเอาผมขนลุกแล้วพาลนึกถึงตอนเห็นผอ.คุยกับรูมเมททั้งที่ผอ.แกน่าจะไม่มีใครร่วมห้องด้วยแท้ๆ สงสัยในควิ้นท์คงมีสิ่งลี้ลับอีกมากมายที่ผมยังไม่รู้แน่ๆ เอาเป็นว่าปล่อยเจ้าพวกนั้นไว้ก่อนเถอะครับ ตอนนี้ผมเห็นรันเดลคุยกับซีโร่อีกแล้ว จากที่พยายามอ่านปากเขาก็ตีความได้ว่า

       “กระผมมิสันทัดเรื่องการประกวดเอาเสียเลย แต่กระนั้นกระผมก็จะพยายาม คุณซีโร่คอยให้กำลังใจด้วยนะขอรับ”

       ผมคิดว่าถึงรันเดลจะไม่ถนัดแต่ก็มีความตั้งใจ แถมเวลาพูดภาษาโบราณก็ดูน่ารักมากเลยครับ เห็นเขาพูดแล้วผมก็รู้สึกมีกำลังใจในการพูดขึ้นมาเหมือนกัน ในเมื่อรันเดลตั้งใจขนาดนั้นผมเองก็ไม่ยอมแพ้หรอก จะพยายามดูสักตั้งครับ!

       พอคิดแบบนั้นผมก็กลับมาตั้งใจเรียนภาษาโบราณกับอาจารย์ต่อ ช่วงเช้าของวันนี้มีการเรียนปกติและช่วงบ่ายก็จะถึงเวลาของการประกวด อาจารย์เลยพยายามเร่งสอนพวกเราภายในหนึ่งชั่วโมง แล้วผมก็ยังโดนให้พูดคำที่ยังพูดไม่ชัดตามเคย

       “กระ...ผม...มี...”

       “พ่อไทระอย่าพูดติดขัดเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวจะมิงาม”

       “อ๊ะ...ขอหลับ” ผมรีบตอบรับคำ อาจารย์เขาให้ผมลองแนะนำตัวดูแต่ก็อย่างที่บอกว่าผมยังไม่ค่อยกล้าพูดเยอะเท่าไหร่ ยกเว้นตอนที่อยู่กับครูพี่จิณณ์และพี่แม็กซ์ถึงจะกล้าพูดเยอะ ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอิดออดเพราะทั้งครูทั้งเพื่อนต่างตั้งความหวังไว้กับความผม ผมเว้นช่วงทำสมาธิเล็กน้อยก่อนจะเปล่งเสียงออกมา “กระผมมีนามว่าไทระขอหลับ”

       เยส! ในที่สุดผมก็พูดรวดเดียวได้แล้ว!

       พอเห็นว่าผมพูดได้จบประโยค อาจารย์ก็ยิ้มกริ่มทันทีก่อนที่เธอจะตบไหล่ผมเบาๆ ราวกับต้องการให้กำลังใจ “ดีมากเจ้าค่ะ ทว่าต้องพูด ‘ขอรับ’ มิใช่ ‘ขอหลับ’ นะเจ้าคะ”

       ให้ตายเถอะ...ผมพูดคำนั้นพูดอีกแล้ว แต่ก็ถือว่าพูดเก่งขึ้นเยอะเมื่อเทียบกับช่วงแรกๆ การได้ลองเรียนภาษาไทยโบราณอย่างจริงจังมันก็สนุกดีเหมือนกันนะ ทำให้ผมรู้คำศัพท์เพิ่มอีกตั้งหลายคำแน่ะ

       จากนั้นอาจารย์ก็สอนพวกผมแบบถึงพริกถึงขิง แต่ผมก็ยังตกม้าตายกับคำเดิมอยู่ดี

++++++++++++++++++++++++++++++

       เวลาล่วงเลยผ่านไปจนหมดเวลาสอน อาจารย์ต้องไปดูแลความเรียบร้อยในงานเลยปล่อยให้พวกผมเตรียมตัวกันเอง ฮิโซกะกับเมอินขอตัวไปเตรียมชุด ส่วนรันเดลก็หายตัวไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วล่ะครับ ผมเห็นว่ายังพอมีเวลาเหลืออยู่เลยกะจะลองไปทบทวนคำโบราณที่ห้องตัวเอง แล้วระหว่างที่กำลังจะกลับไปที่หอพักก็เจอพี่แม็กซ์พอดี

       จริงสิ! ผมว่าลองขอให้พี่แม็กซ์พาครูพี่จิณณ์มาช่วยสอนพูดคำโบราณอีกทีดีกว่า เพื่อความมั่นใจน่ะนะ

       ว่าแล้วผมก็เดินเข้าไปทักทายพี่แม็กซ์แล้วก็บอกความต้องการไป พี่แม็กซ์ไม่ได้แสดงท่าทีรำคาญสักนิดแถมยังดูจะยินดีมากด้วย พอเราตกลงกันได้แล้วพี่แม็กซ์ก็พาผมมาที่ห้องพักของครูพี่จิณณ์ พี่แม็กซ์หยิบคีย์การ์ดขึ้นมาเปิดห้องของครูพี่จิณณ์หน้าตาเฉยแสดงถึงความสนิทสนม ที่จริงผมก็พอเดาออกว่าสองคนนี้คงมีซัมติงกันแน่นอน โดยเฉพาะพี่แม็กซ์ที่ดูอยากจะเป็นมากกว่าเพื่อนน่ะครับ ฮ่า!

       พอเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เห็นครูพี่จิณณ์กำลังจ้องชุดไทยของตัวเองที่ผอ.เอาให้อาจารย์ทุกคน อ่านจากสีหน้าแล้วคงกำลังลังเลว่าจะใส่ดีไหม ผมว่าถ้าครูพี่จิณณ์ใส่ชุดนั้นคงดูดีมีสง่าและทำให้สาวหลงได้หลายคนเลยล่ะ พี่แม็กซ์เดินเข้าไปในห้องโดยไม่รอให้เจ้าของห้องอนุญาต ผมไม่รู้ว่าพี่แม็กซ์พูดอะไรเพราะเขาหันหลังให้เลยอ่านปากไม่ได้แต่ดูจากหน้าครูพี่จิณณ์แล้วคิดว่าพี่แม็กซ์คงหยอกอะไรอีกแน่ เมื่อโดนหยอกเล่นมากๆ เข้าครูพี่จิณณ์ก็กระทุ้งศอกใส่พี่แม็กซ์ไปหนึ่งทีก่อนจะเดินมาหาผม

       “พ่อไทระมาหาเพลานี้ด้วยเหตุอันใดหรือ” ครูพี่จิณณ์ส่งยิ้มไมตรีมาให้ ผมเลยเล่าเรื่องให้ฟังคร่าวๆ “โอเค เดี๋ยวครูสอน...”

       “เฮ้ย! จิณณ์ นายอย่าลืมใช้คำโบราณดิ่”

       “เออ! นายก็ลืมเหมือนกันแหละเว้ย!”

       ผมยืนนิ่งกะพริบตาปริบมองครูพี่จิณณ์ที่หันไปเถียงพี่แม็ก จะเรียกว่าเถียงก็กระไรอยู่เพราะบรรยากาศระหว่างทั้งสองมันดูนุ่มนวลและอบอุ่นอย่างประหลาด งั้นขอเรียกว่าเย้าหยอกกันอย่างกระหนุงกระหนิง ( ? ) แล้วกันครับ ผมสงสัยว่าพี่แม็กซ์จะหยอกสู้ไม่ได้ เขาเลยจับครูพี่จิณณ์ถอยไปแล้วเดินมายื่นหน้าเข้าใกล้หน้าผม จากนั้นพี่เขาก็ขยับปากเหมือนต้องการให้ผมพูดตาม

       “เดี๋ยวพี่จะสั่งสอนคำสุดยอดเยี่ยมให้พ่อไทระนะขอรับ” ผมตีความได้ประมาณนี้แหละ “พ่อไทระจดจำให้แม่นยำ”

       ผมไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้าหงึกหงัก คำไทยโบราณของพี่แม็กซ์ฟังดูปะแล่มๆ ชอบกลแฮะ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ

       “กล่าวตามพี่ขอรับ” พี่แม็กซ์ยิ้มมีเลศนัยก่อนจะขยับปากช้าๆ เพื่อให้ผมอ่านได้ง่ายๆ “ป๊าแม็กซ์”

       “หะ!?” ผมถึงกับอุทานเป็นภาษาปัจจุบันเลยทีเดียว แต่พี่แม็กซ์ก็ยังทำหน้าจริงจังราวกับรอให้ผมพูดอยู่ ส่วนครูพี่จิณณ์ก็ได้แต่ยืนสงสัยว่าทำอะไรกันเพราะพี่แม็กซ์ยืนบังผมไว้เลยทำให้ครูเขาอ่านปากไม่ได้ ผมเหล่ไปมองครูพี่จิณณ์นิดหนึ่งแล้วเบนสายตากลับมาหาพี่แม็กซ์ จากนั้นก็ “เอ่อ...ป๊าแม็กซ์?”

       พี่แม็กซ์ก็ยิ้มร่าในบัดดล ผมนี่อยากถามมากว่าคำนี้มันเป็นภาษาโบราณตรงไหนแต่ก่อนจะได้ถามอะไรพี่เขาก็ให้ผมพูดอีกคำ

       “ต่อไปคำนี้ขอรับ” พี่แม็กซ์ยิ่งยิ้มเจ้าเล่ห์ “ม๊าจิณณ์”

       “เอ่อ...ม๊าจิณณ์...”

       “ยอดเยี่ยมมากขอรับ!” พี่แม็กซ์ยกนิ้วโป้งให้ “ตั้งแต่บัดนี้ขอให้พ่อไทระเรียกพวกพี่ว่า ‘ป๊าแม็กซ์’ กับ ‘ม๊าจิณณ์’ ขอรับ”

       “...” ผมควรตอบตกลงไหม?

       “เข้าใจหรือไม่ขอรับ?” พี่แม็กซ์ย้ำอีกรอบพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากจนผมตกใจเผลอตอบรับ

       “ขอรับ!!!”

       พี่แม็กซ์ยิ้มอีกแล้ว...อ๊ะ! จะว่าไปผมพูดคำว่า ‘ขอรับ’ ได้แล้วนี่นา ก็ไม่รู้ว่านี่จะเรียนการสอนได้ไหมแต่มันก็ทำให้ผมพูดคำที่ไม่ถนัดได้ รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้มาเรียนกับพี่แม็กซ์และครูพี่จิณณ์ ไม่สิ...ต้องพูดว่าดีจริงๆ ที่ได้มาเรียนกับป๊าแม็กซ์และม๊าจิณณ์!

++++++++++++++++++++++++++++

       หลังจากที่เรียนกับป๊าแม็กซ์และม๊าจิณณ์ก็ถึงเวลาที่ผมต้องไปแต่งตัว ผมขอบคุณทั้งสองคนก่อนจะมุ่งหน้าไปห้องแต่งตัวที่นัดกับรันเดลไว้ ถึงรันเดลจะขี้อายและชอบอยู่คนเดียวแต่เขาก็ตอบรับคำชวนของผมที่บอกว่าอยากจะช่วยกันแต่งตัว ก็จะให้ทำยังไงล่ะครับ ครั้นจะให้ฮันน่ามาช่วยผมแต่งตัวก็คงไม่ใช่อ่ะ ส่วนรูมเมทของรันเดลคือพี่พี แกก็ติดงานอีก พวกผมสองคนเลยต้องพึ่งตัวเองเนี่ย

       เราสองคนช่วยกันแต่งตัวอย่างเงอะงะแล้วสักพักรันเดลก็ยื่นเจลมาให้ผม

       “คุณซีโร่บอกว่าควรจัดแจงทรงผมให้เรียบร้อยขอรับ”

       คงหมายถึงให้เอาเจลใส่ผมแล้วเสยผมขึ้นสินะ ผมเลยทำตามและรันเดลก็ทำไปพร้อมกับผมด้วย จะว่าไป...ผมเพิ่งสังเกตว่ารันเดลยังไม่ได้ติดกระดุมเสื้อเลยแฮะ

       “คุณรันเดลยังมิติดกระดุมหรือขอรับ” ผมยังเสยผมอยู่แล้วกะใช้มือข้างที่เหลือไปติดกระดุมให้รันเดลเพราะคิดว่าเขาอาจจะติดไม่ถนัด “ประเดี๋ยวกระผมช่วย...”

       ผมกำลังจะเอื้อมมือไปติดกระดุมให้รันเดลแต่ก็รู้สึกเหมือนโดนจ้อง พอหันไปมองทิศทางที่รู้สึกก็เห็นว่าฮิโซกะกับเมอินยืนมองพวกเราอยู่ ไม่รู้ว่าสองคนนั่นมาตอนไหนแต่คงมาตามพวกเราเพื่อไปเตรียมตัว พอเห็นพวกเราในชุดไทยเท่านั้นแหละ สองสาวก็ยื่นนิ่งไปเลยแล้วฮิโซกะก็โพล่งออกมาว่า

       “ลูกครึ่งหล่อคือบิดาของลูกดิฉันเจ้าค่ะ!!!”

       ฮิโซกะเล่นโพล่งมาแบบนั้นผมนี่แทบจะระเบิดหัวเราะเลยครับ แต่ก็กลั้นเอาไว้ได้ คำพูดนั้นของฮิโซกะยืนยันได้ดีเลยว่าทั้งผมทั้งรันเดลต่างเหมาะกับชุดไทย ความมั่นใจเพิ่มขึ้นมาเยอะเลยแฮะ


       และแล้วก็ถึงเวลาการประกวด

      แต่ละคู่ที่เข้าร่วมประกวดจะต้องเดินโชว์ตัวบนเวที จากนั้นจะมีช่วงให้แนะนำตัวสั้นๆ โดยใช้ภาษาไทยโบราณ ทั้งคู่ผมกับเมอินหรือคู่ของรันเดลกับฮิโซกะก็ผ่านไปได้อย่างราบรื่น ที่จริงผมก็ประหม่าอยู่ไม่น้อยนะ แต่อาจเพราะเห็นผอ.กับครูพี่ไอน์ที่นั่งอยู่ไกลๆ กำลังยิ้มก็ได้ เลยทำให้ความประหม่าของผมลดลง ก็ขนาดผู้ที่มองไม่เห็นอย่างทั้งสองยังยิ้มแย้มนั่นแสดงว่าการประกวดครั้งนี้ราบรื่นดี ผมขอบคุณผอ.กับครูพี่ไอน์มากนะครับที่ส่งกำลังใจให้ผม ( โดยที่ทั้งสองคงไม่รู้ตัวหรอก ฮ่ะๆ )

       การประกวดมาถึงรอบสุดท้าย ทุกคู่จะต้องพูดกล่าวขอบคุณสำหรับการจัดงานนี้เพื่อเป็นการเรียกคะแนนครั้งสุดท้าย ถึงตาผมพูดแล้วล่ะ

       “กระผมขอขอบพระคุณทุกท่านที่จัดงานนี้ขึ้นมาขอรับ” อ่า...ผมจะพูดยังไงต่อดีนะ ไม่ได้เตรียมไว้เลยแฮะ แล้วผมก็เว้นช่วงไปครู่หนึ่งก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นป๊ากับม๊ายืนอยู่ไกลๆ ไม่รู้เพราะอะไรแต่คำพูดมันก็ผุดขึ้นมา “กระผมได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นคำไทยโบราณ การเข้าสังคม การช่วยเหลือและการรับความช่วยเหลือจากผู้อื่น ขอบพระคุณครูบาอาจารย์ที่คอยเคี่ยวเข็ญกระผมให้พูดคำว่า ‘ขอรับ’ แม้ว่ากระผมยังพูด ‘ขอหลับ’ ก็ตาม”

       พูดถึงตรงนี้ทุกท่านก็หัวเราะกันเกรียวเชียว ผมยิ้มแล้วพูดต่อ

       “ฉะนั้นกระผมต้องขอบพระคุณอีกสองท่านที่ช่วยขัดเกลาให้กระผมพูดคำนั้นได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ” ผมหันไปทางป๊าแม็กและม๊าจิณณ์ที่ยืนอยู่ “ขอบคุณป๊าแม็กซ์กับม๊าจิณณ์มากครับ!!!”

       ขวับ!
       พอผมตะโกนออกไปเท่านั้นแหละ ทุกคนหันไปหาสองคนที่ผมเรียกทันที เอ๊ะ...นี่ผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่านะ ดูสิ...ม๊าจิณณ์ทำหน้าเหวอเลย แล้วคนที่ช่วยคลายสงสัยให้ผมก็คือรันเดลที่ยืนอยู่ข้างๆ

       “คุณไทระขอรับๆ” รันเดลกระซิบ “ป๊ากับม๊านั้นมิใช่คำโบราณขอรับ”

       จริงด้วย! แบบนี้นี่เองเลยทำให้ทุกคนตกใจที่ผมดันหลุดพูดคำไทยปกติ งั้นผมต้องแก้ใหม่ ผมพยักหน้าขอบคุณรัลเดลแล้วเริ่มพูดอีกครั้ง

       “เมื่อสักครู่กระผมกล่าวผิดไปขอรับ” ทุกคนหันมาทางผมอีกครั้ง “ที่ถูกต้องกล่าวว่า...”

       ทุกคนตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ

       “ขอขอบพระคุณเจ้าคุณพ่อแม็กซ์และคุณหญิงแม่จิณณ์มากขอรับ!!!”

       ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่รีบเปลี่ยนคำพูดทัน แต่ม๊าจิณณ์กลับทำหน้าตกใจตรงข้ามกับป๊าแม็กซ์ที่หัวเราะร่า ยิ่งโดนมองเท่าไหร่ม๊าจิณณ์ก็ยิ่งทำหน้าเหวอ จนกระทั่งผมเห็นคล้ายๆ ว่าป๊าแม็กซ์หันไปพูดอะไรบางอย่าง แล้วป๊าก็โดนม๊าดึงหูลากออกไปเลยครับ...

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[gotspinner]

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านแผ่นกระจกใสเข้ามาในห้อง สาวน้อยขยับตัวให้ลุกขึ้นเมื่ออุณหภูมิอุ่นๆ จากแสงแดดกระทบใบหน้า ขี้ตาที่เกาะหนาหลังจากที่ตื่นนอนทำให้เธอต้องใช้มือมือแกะออกอยู่ซักพัก
“อือ… เช้าแล้วรึ?” เธอนึกในใจพลางหันหน้าไปทางหน้าต่างที่แสงจ้ามาแยงตาเธอ
“กี่โมงแล้วนะ” เธอเอื้อมมือไปหยิบแว่นตาที่วางอยู่โต๊ะข้างเตียงมาใส่ ปรับแว่นให้เข้ากับหน้าแล้วเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาปลุกที่วางอยู่ที่เดียวกันกับที่แว่นวางอยู่เมื่อกี้นี้
“หกโมงครึ่ง ทำไมยังรู้สึกง่วงอยู่เลย อืม… ยังทันน่า ขอต่ออีกแปป…” เธอหลับต่อโดยไม่ได้เอะใจเลยว่าเธอลืมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตั้งแต่เมื่อคืนและเช้านี้มันก็ไม่ได้ปลุก และขณะที่เธอกำลังเอนตัวลงนอนอีกครั้งโดยที่หัวยังไม่ถึงหมอน มือข้างหนึ่งก็ฉุดแขนเธอไว้เพื่อไม่ให้หัวเธอสัมผัสกับหมอนได้
“จะนอนไปถึงไหนริน แสงตะวันจะแยงตูดอยู่แล้ว ตื่นสายเยี่ยงนี้จักไปทันงานทันการได้เยี่ยงใดเล่า ลุกไปอาบน้ำแต่งเนื้อแต่งตัวได้แล้ว เอ็งจักไปสายเอานา” เสียงพูดภาษาไทยโบราณดังขึ้นจากผู้ที่ฉุดแขนของคนขี้เซา เสียงที่ฟังดูแปลกๆที่ไม่น่าจะได้ยินในยุคปี 2016 ทำให้สาวน้อยลืมตาโพลง
“อ๊า!!! ลืมเลย วันนี้วันภาษาไทย ผอ.ให้แต่งชุดไทยไปเรียนและต้องพูดภาษาไทยโบราณด้วย” เสียงคำไทยโบราณจากกร สะกิดให้สมองสาวน้อยสว่างขึ้นมาทันที เธอรีบลุกจากเตียงและปัดผ้าห่มออกจากตัวอย่างรวดเร็ว จนผ้าห่มไปคลุมตัวของกร โดยที่เธอก็ไม่ได้มองเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะหลังจากลุกแล้วเธอก็ไม่สนใจอะไรแล้วรีบวิ่งไปคว้าผ้าเช็ดตัวและหายเข้าห้องน้ำไป
“ปึง!!!” เสียงรินเปิดประตูออกมาแล้วรีบไปคว้าไอแพดมาจิ้มๆ
“[พี่กร พี่ไปก่อนเลยก็ได้นา เดี๋ยวรินจักขออาบน้ำแต่งเนื้อแต่งตัวซักพักแล้วจักตามไป อ้อ! ขอบคุณพี่กรมากที่ปลุกริน]” รินพิมพ์แล้วแปลงเป็นเสียงในไอแพดเพื่อขอบคุณที่กรปลูกและบอกให้กรไปเรียนก่อนได้ และรินก็หายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
.
.
.
ปกติฉันตื่นแต่เช้านะ และมักจะเป็นคนปลุกพี่กรก่อนด้วย แต่เมื่อคืนฉันนอนดึกเพราะนั่งดูหนังบางระจันทั้งภาคแรกและภาคสองจนถึงประมาณเกือบตีหนึ่ง เลยทำให้นอนไม่ค่อยอยากตื่น แต่ก็ขอบคุณพี่กรที่ช่วยปลุกฉันและภาษาที่พี่กรพูดเป็นภาษาไทยโบราณ ทำให้ฉันได้สติว่าวันนี้เป็นวันอะไร ใช่… มันคือวันภาษาไทย ซึ่ง ผอ.นรินทร์ ประกาศให้นักเรียนแต่งตัวด้วยชุดไทยโบราณและสื่อสารกันด้วยภาษาไทยโบราณ หลังจากที่ฉันได้ยินประกาศ ฉันรู้สึกแบบว่า ‘โอว… แต่งชุดไทยโบราณ พูดภาษาไทยโบราณ ฉันอยากจะทำแบบนี้มานานแล้ว’ ฉันชื่นชอบการพูดภาษาไทยโบราณมาก อาจจะเป็นเพราะมาจากการที่ฉันชอบดูภาพยนตร์ไทยย้อนยุคที่มีการสื่อสารด้วยภาษาไทยโบราณจริงๆ เช่น บางระจัน ขุนศึกเสมา และฉันดูหนังแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักเบื่อ และบางครั้งฉันติดเอามาใช้ในการพิมพ์ผ่านไอแพดสื่อสารกับคนอื่นๆ และเมื่อคืนก็เช่นกัน ฉันดูหนังบางระจันซ้ำอีกไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่แล้ว และพูดกับพี่กรด้วยภาษาไทยโบราณ
“พี่กร จักนอนแล้วรึ มิมาดูบางระจันกับน้องหน่อยหรือ วันรุ่งจักเป็นวันภาษาไทยที่จักต้องพูดเป็นภาษาไทยโบราณแล้วนา” ฉันชวนพี่กรมาดูหนังบางระจันด้วยกันและเป็นการเก็บข้อมูลคำพูดไปในตัวด้วย
“คงมิได้ดอกนี่ก็กี่เพลาแล้ว พี่ไปซ้อมพูดมาแล้วล่ะ ว่าแต่เอ็งเถอะริน จักหลับจักนอนกันเมื่อไหร่ กี่โมงกี่ยามแล้ว ประเดี๋ยวจักตื่นสายเอานา” พี่กรบอกปฏิเสธกับฉันพลางชี้ไปที่นาฬิกาซึ่งเป็นเวลาประมาณห้าทุ่มกว่าแล้ว และประโยคที่พี่กรพูดออกมาทำให้ฉันติดสตั้นไปสามวิ พี่กรไปฝึกพูดตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเท่าไหร่ ฉันรู้สึกว่าฉันจะได้คนคุยภาษาไทยโบราณแบบออกรสออกชาด
ฉันดูหนังบางระจันรอบนี้รู้สึกตื่นเต้นและสนุกกว่าทุกครั้ง เพราะพรุ่งนี้ฉันจะได้สื่อสารด้วยภาษาไทยโบราณ และถ้ามีหลายๆคนที่พูดกับฉันด้วยภาษาไทยโบราณ มันคงจะรู้สึกเหมือน โอวววว ฉันได้ย้อนอดีตมาอยู่ยุคสมัยบางระจันยังไงยังงั้น มันคงจะฟินน่าดู :3
.
.
.
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็จัดการแต่งตัว ฉันได้เตรียมชุดไทยโบราณไว้ตั้งแต่วันที่ ผอ.นรินทร์ประกาศ ตอนแรกก็อยากจะแต่งชุดไทยสไบเฉียงแล้วประดับตกแต่งด้วยเครื่องประดับต่างๆ ให้เริดหรูอลังการ แต่วันนั้นฉันก็มาดูหนังบางระจัน(ซึ่งไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่แล้ว) ทำให้ฉันนึกอยากแต่งแบบหญิงบ้านๆ เหมือนอีแตงอ่อน ก็เลยหาผ้าธรรมดาๆมาเตรียมไว้
หลังจากแต่งตัวเสร็จ ฉันก็ยืนดูตัวเองที่หน้ากระจก
“อืม… หญิงสมัยก่อนเขาไว้ผมทรงมหาดไทยนี่นะ” ฉันนึกในใจพลางพลางมองที่ผมตัวเองว่ามันก็เริ่มยาวเลยบ่าลงมาหน่อยแล้ว “ตัดเลยดีไหมนะ… ก็ว่าไปนั่น แต่ถ้าจะตัดจริงๆ นี่ก็สายแล้วจะเอาเอาไหนไปตัด 55555” ฉันนึกขำตัวเองและหยิบยางรัดผมที่วางอยู่ในช่องวางแป้งและของจุกจิกต่างๆ ใต้กระจก มามัดผมรวบไปด้านหลัง
“อืม ว่าจะอยากให้เหมือนอีแตงอ่อน แต่ทรงผมไม่ได้นี่สิ” หางตาฉันก็เหลือบไปเห็นปิ่นปักผมที่วางอยู่บนหัวเตียง “หืม… ปิ่นปักผม… ไม่เคยจำได้ว่าเราซื้อปิ่นปักผมมาด้วยนะ” ฉันเดินไปหยิบปิ่นปักผมซึ่งทำจากไม้แกะสลักลายแบบง่ายๆบริเวรด้านหัวของปิ่น ซึ่งก็สงสัยอยู่ว่าฉันอาจจะเคยซื้อมาแล้วมาวางไว้ตรงนี้จนลืม แล้วฉันก็เดินมาหยุดที่หน้ากระจกตามเดิม มองดูผมตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง “อืม… เอาปักไว้ตรงโคนหางม้าหน่อยก็ดีนะ ดูสวยไปอีกแบบ ถึงจะห่างไกลความเหมือนอีแตงอ่อนไปมากแล้วก็เถอะ”
หลังจากฉันแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินไปหยิบไอแพดซึ่งก่อนหน้านี้ฉันได้ทำการอัพเดทตกแต่งแอพด้วยการทำสกิลหน้าจอที่แสดงข้อความเป็นกระดานชนวนเพื่อช่วยเพิ่มอรรถรสในการสื่อสารภาษาไทยให้มากยิ่งขึ้น ระหว่างที่กำลังจะเดินออกจากห้องฉันก็มองดูตัวเองในกระจกอีกรอบ
“คงห่างไกลความเหมือนอีแตงอ่อนไปมากโขเลยล่ะ สมัยนั้นอีแตงอ่อนมันคงมิใส่แว่นดอก ฮ่าๆๆๆๆ”



ฉันพูดกับตัวเองและมองดูไอแพด ซึ่งเวลาที่แสดงขึ้นหน้าจอเป็นเวลา 7.40 น.
“อ๊า!!! สายแล้วๆ”
.
.
.

หลังจากการเรียนในภาคเช้าจบลง ฉันก็เดินไปตามทางเดินเพื่อที่จะไปกินข้าวที่โรงอาหาร ระหว่างทางก็มีห้องเรียนต่างๆ และป้ายนิทรรศการเกี่ยวกับวันภาษาไทย ฉันก็เดินชมไปเรื่อยเปื่อย และฉันก็มาหยุดอ่านที่บอร์ดนิทรรศการบอร์ดหนึ่งที่จัดเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาและความสำคัญของวันภาษาไทย และที่สะดุดตาฉันมากที่สุดคือ พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
“อ่าว! ริน ทำอะไร กินข้าวแล้วรึ?” เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะอ่านข้อความ
“[อ่าว! พี่กร รินยังมิทันได้กินข้าวเที่ยงเลย พอดีเดินผ่านป้ายกระดานนี้ เกิดสนใจ เลยหยุดอ่าน ประเดี๋ยวจักลงไปกินข้าว]” ฉันพิมพ์ผ่านแอพแปลงเสียงในไอแพดที่หน้าสกิลแอพเป็นรูปกระดานชนวน
“พี่กำลังว่าจะไปกินพอดี จักไปด้วยกันหรือไม่”
“[เดี๋ยวขอรินอ่านข้อความนี้ก่อน แล้วเราก็ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ พี่กรก็มาอ่านด้วยกันสิ]”

พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวความว่า…
“...เราโชคดีที่มีภาษาของตนเองแต่โบราณกาล จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะรักษาไว้ ควรจะใช้คำเก่าๆ ที่เรามีอยู่แล้ว ไม่ควรจะมาตั้งศัพท์ใหม่ให้ยุ่งยาก… ปัญหาเฉพาะในด้านรักษาภาษาก็มีหลายประการ อย่างหนึ่งต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในทางออกเสียง คือให้ออกเสียงให้ถูกต้องชัดเจน อีกอย่างหนึ่งต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในวิธีใช้ หมายความว่าวิธีใช้คำมาประกอบประโยค นับเป็นปัญหาที่สำคัญ ปัญหาที่สามคือความร่ำรวยในคำของภาษาไทย ซึ่งพวกเรานึกว่าไม่ร่ำรวยพอ จึงต้องมีการบัญญัติศัพท์ใหม่มาใช้ … สำหรับคำใหม่ที่ตั้งขึ้นมีความจำเป็นในทางวิชาการไม่น้อย แต่บางคำที่ง่ายๆ ก็ควรจะมี”
“[รินเข้าใจแล้ว ว่าทำไม ผอ.นรินทร์ ถึงให้พวกเราใช้ภาษาไทยโบราณพูดคุยกันในวันภาษาไทยนี้]” ฉันพิมพ์บอกกับพี่กับพี่กรถึงความรู้สึกของฉัน
“พี่ก็เข้าใจเช่นรินเยี่ยงนั้น ภาษาไทยโบราณมันมีความสวยงาม การเรียงลำดับ การใช้ถ้อยคำที่ประณีต และการได้ย้อนมาใช้ภาษาไทยโบราณสื่อสารกัน มันทำให้เราได้เข้าใจและตระหนักถึงความสวยงามและความเป็นไทย ไม่ใช้คำไทยให้วิบัติ และอีกหลายๆอย่าง ยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคนพูด”
สิ่งที่ฉันเข้าใจและรู้สึก พี่กรก็เข้าใจและรู้สึกเช่นนั้น
“งั้น! เราไปกินข้าวกันดีไหม ประเดี๋ยวจะไม่ทันเรียนคาบบ่าย”
“[จ่ะ!]” ฉันพิมพ์ตอบพร้อมกับยิ้มให้พี่กร และเราก็เดินลงอาคารเพื่อไปกินข้าว
“อ้อ! เอามาใส่จริงๆ ด้วย ปิ่นปักผมอันนั้น” พี่กรพูดขึ้นระหว่างเดินไปโรงอาหาร
“[หืม… ปิ่นปักผม? รินก็จำมิได้ว่าเคยซื้อมาตอนไหน เห็นมันวางอยู่บนหัวเตียง เลยเอามาใส่]” ฉันพูดพลางชี้ที่ปิ่นปักผมที่ปักอยู่บนหัว
“ฮ่าๆๆๆ ช่างมิรู้อะไรบ้างเลย” อยู่เฉยๆพี่ก็หัวเราและพูดอะไรแปลกๆ
“[ปิ่นปักผมนี่ มีอะไรงั้นรึพี่กร?]”
“อยากรู้รึไม่ว่าใครเอาปิ่นไปวางไว้ที่หัวเตียงของริน”
ฉันทำหน้างงและมองหน้าพี่กร
“ตอนที่รินดูหนังจบและนอนหลับไปแล้วประมาณตีสอง พี่แอบเอาปิ่นที่พี่ซื้อมาไปวางไว้หัวเตียงรินเองแหล่ะ เห็นรินดูเหมือนจะตื่นเต้นมากหลังจากที่ ผอ.นรินทร์ประกาศวันนั้น พี่เลยอยากซื้อให้เป็นของขวัญ เป็นเยี่ยงไรชอบหรือไม่?”
หลังจากได้ฟัง ฉันก็หน้าแดงและก้มหน้าเล็กน้อย รู้สึกขอบคุณพี่กรเป็นอย่างมากที่พี่กรอุตส่าทำเซอร์ไพรส์ และแน่นอน ฉันชอบปิ่นปักผมอันนี้เป็นอย่างมาก
“[ขอบคุณจ่ะ พี่กร]” ฉันพิมพ์บอกขอบคุณพี่กรไปทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่
“ริน เอ็งเป็นอันใดรึ ก้มหน้าก้มตาพูดกับพี่เยี่ยงนั้น ไม่พอใจอันใดบอกพี่ได้นะ”
“[ไม่มีอันใดหรอกจ่ะ ขอบคุณมากสำหรับปิ่นปักผมนะพี่กร]” ฉันเงยหน้ายิ้มให้กับพี่กร และเราก็เดินไปกินข้าวด้วยกัน ท่ามกลางบรรยากาศโรงอาหารที่มันแต่คนแต่งชุดไทยและพูดคุยกันด้วยภาษาไทยโบราณฉันคงได้สื่อสารกับคนอื่นๆ ด้วยแอพแปลงเสียงกระดานชนวนที่ฉันเพิ่งอัพเดท มันคงจะให้ความรู้สึกย้อนสมัยและได้ฝึกใช้ภาษาไทยโบราณไปด้วย ขนาดแค่ฉันเพิ่งได้พูดคุยกับพี่กรด้วยภาษาไทยโบราณ และหลังจากนี้ทั้งวันฉันจะใช้ภาษาไทยโบราณสื่อสารกับกับคนมันคงจะได้บรรยากาศที่ยากที่จะบรรยาย และยิ่งฉันเพิ่งอ่านและเข้าใจพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแล้ว ความรู้สึกชอบในภาษาไทยโบราณของฉันคงจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น และดูหนังบางระจันได้อย่างไม่มีวันเบื่อแม้จะดูอีกกี่รอบก็ตาม 

ภาพแถมริน ที่ลงสีในคอมแต่ยังไม่เสร็จเพราะคอมเจ๊งซะก่อน -3-:

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้โดดเด่นกว่ามาตรฐาน (75%+)

B - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ดีมากเป็นที่น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,000,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

Spoiler:

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[dedog]

ส่งงานค้าบบบ  

สุขสันต์วันภาษาไทย:

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[Nearmoki-2b]

บทที่ ๑:

[DJ. Alex Lam]

บทที่ ๒:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

วันภาษาไทย~:

---

✎ C. ผู้ที่ทำภารกิจได้ตามมาตรฐานทั่วไป (50%+)

C - CLASS STAMP ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีมรกต สื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ปานกลางเป็นที่น่าพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+900,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์:

[bluebearz]

Spoiler:

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

กระดานความเห็นจากนรินทร์: