- EURChairman's Club
Elite Urban Royle
ผู้อำนวยการฝ่ายปกครอง
4693
+3,156 M 923 K
PASSPORT
:
(142575/181250)
:
[ Quest 13 ] : สมบัติที่ฉันภาคภูมิใจ
✱✱ เวลาสิ้นสุดการส่งภารกิจหลัก ✱✱
—— WEDNESDAY : 31 MAR 2021 ( 23.59 TH ) ——
เนื้อเรื่องภารกิจหลัก
วันนี้มีการอบรมพิเศษจากวิทยากรที่ทางโรงเรียนเชิญมาให้ความรู้
แก่นักเรียนและบุคลากรของโรงเรียนทุกคน เพื่อเพิ่มพลังบวกกับทัศนคติ
ให้ทุกคนมีความภาคภูมิใจในแบบของตนเอง คำพูดหนึ่งของวิทยากรได้
กล่าวเอาไว้ว่า
" การเปรียบเทียบเป็นเพียงสิ่งที่ทำให้มนุษย์เกิดการพัฒนาขึ้น แต่ไม่ใช่
สาระในการนำมาใช้กดดันหรือดึงให้ตัวเองต้อยต่ำกว่าผู้ที่ทำได้ดีกว่าตน
ดังนั้นควรใช้การเปรียบเทียบเพื่อเรียนรู้และพัฒนาตนเอง แต่อย่าใช้มันใน
การตัดสินสิ่งที่คุณได้ทำมาแล้ว
สวยกว่า เก่งกว่า ดีกว่า ฯลฯ ล้วนเป็นการเปรียบเทียบเพื่อให้มนุษย์ฉุกคิด
และนำไปพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นเพื่อสร้างสิ่งที่ดีกว่าในอนาคตในแบบของ
ตนเอง มิใช่สิ่งที่ต้องนำมาตัดสิน หรือ ใช้กดดันความภาคภูมิใจของตนเอง
ให้ลดต่ำลงและล้มเลิกเพียงเพราะด้วยคำว่ายังดีไม่พอ เพราะหากคุณใช้
การเปรียบเทียบเป็นตัวตัดสิน มันคงจะไม่มีจุดสิ้นสุด เพราะทุกการตัดสิน
ด้วยการใช้ข้อเปรียบเทียบนั้นย่อมมีสิ่งที่ดีกว่าเสมอ
ดังนั้นจงภาคภูมิใจกับทุกอย่างที่คุณได้ลงมือทำไปแล้ว เพราะทุกอย่างที่
คุณทำมันมีเหตุผลและความสวยงามในแบบฉบับของมันเอง ณ เวลานั้น "
ดังนั้นในภารกิจครั้งนี้ ทางโรงเรียนจึงมอบหมายให้ทุกคนกลับไปฉุกคิด
ถึงความภาคภูมิใจในผลงานของตนเองที่เคยทำมา พร้อมทั้งอธิบายให้
เพื่อน ๆ ได้รับรู้ในสิ่งที่คุณรู้สึกต่อผลงานของคุณ
รายละเอียดภารกิจหลัก
[ ภารกิจเขียนบรรยาย ]
เขียนบรรยาย "ความรู้สึกและความภาคภูมิใจ" ต่อผลงานที่คุณเคยรังสรรค์
ขึ้นมาด้วยตนเอง ไม่ว่าจะชิ้นใดก็ตาม ( ในหรือนอกคอมมูก็ได้ ) ที่คุณนั้นมี
ความชื่นชอบมากที่สุด 10 อันดับแรก โดยมีรายละเอียดดังนี้
1. "ภาพผลงาน" แต่ละชิ้น ( รวม 10 ชิ้นเรียงตามลำดับความชอบ )
2. "คำบรรยายความรู้สึกและความภาคภูมิใจ" ว่าชื่นชอบอะไรในผลงานแต่ละชิ้น
โดยจะต้องมีตัวอักษรในบทบรรยายทั้งหมดรวมกันไม่ต่ำกว่า 5,000 ตัวอักษร
และผลงานที่คุณเคยรังสรรค์ขึ้นจะเป็นประเภทใดก็ได้ ไม่ว่าจะเป็น ภาพวาด
งานประดิษฐ์ คอลัมน์บทความ รูปเล่มนิยาย ฯลฯ
*** ภารกิจนี้ทั้งผลงานต่าง ๆ และการบรรยายความรู้สึก ให้แทนตัวเองเป็น
"ผู้ปกครอง" หรือ "ตัวตนจริงของคุณ" มิใช่ตัวละครในคอมมู
รางวัลสำหรับผู้ทำภารกิจหลักเสร็จสมบูรณ์
- คลิกที่นี่เพื่อดูรายละเอียดรางวัล:
QUEST COMPLETE STAMP
ตราประทับที่มอบให้สำหรับผู้ที่เคลียร์ภารกิจหลักได้ เพื่อเป็นเกียรติยศแสดงถึงความรับผิดชอบที่สามารถปฏิบัติงานที่ได้รับมอบหมายได้สำเร็จลุล่วง เมื่อถูกประทับแล้วจะทำให้ได้ค่าประสบการณ์ +100 Grade Exp. โดยอัตโนมัติ+10 STAR PIECE
ชิ้นส่วนดวงดาวที่ใช้สะสมรวมกันในขวดโหล สามารถนำไปแลกเป็นของรางวัลพิเศษมากมายกับทางโรงเรียนได้+10 ORIHALCON
หินแร่หายากสำหรับใช้ในการทำพิธีเพิ่มพลังโจมตีกายภาพ (ATK) และ พลังโจมตีเวทมนตร์ (M.ATK) สามารถนำหินไปให้โหรวิเศษทำพิธีได้ที่ "ลานพิธีกรรมโหรผู้วิเศษ" เมื่อใช้งานแล้วจะเพิ่มพลังโจมตีอย่างถาวร+250,000 CHIPS
เหรียญตราที่ใช้ในการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในโรงเรียนหรือการร่วมกิจกรรมพิเศษที่ทางโรงเรียนและบริษัทสปอนเซอร์จัดขึ้น
- EURChairman's Club
Elite Urban Royle
ผู้อำนวยการฝ่ายปกครอง
4693
+3,156 M 923 K
PASSPORT
:
(142575/181250)
:
Re: [ Quest 13 ] : สมบัติที่ฉันภาคภูมิใจ
รางวัลสำหรับกรณีพิชิต Raid Boss ได้
ไอเทมที่จะได้รับ | เงื่อนไขที่ต้องเคลียร์ |
HP เหลือ 0 [ 0 / 2,980 ] | |
HP ต่ำกว่า 25% [ 745 / 2,980 ] | |
HP ต่ำกว่า 50% [ 1,490 / 2,980 ] | |
HP ต่ำกว่า 75% [ 2,235 / 2,980 ] |
- คลิกที่นี่เพื่อดูรายละเอียดรางวัล:
RAID BOSS CONQUEROR STAMP
ตราประทับที่มอบให้เป็นรางวัลแสดงถึงความกล้าหาญและความสามัคคีสำหรับผู้ที่สามารถพิชิต Raid Boss ที่ปรากฏออกมาป่วนภารกิจหลักได้ เมื่อถูกประทับแล้วจะทำให้ได้ค่าประสบการณ์ +100 Grade Exp. โดยอัตโนมัติSTAR PIECE
ชิ้นส่วนดวงดาวที่ใช้สะสมรวมกันในขวดโหล สามารถนำไปแลกเป็นของรางวัลพิเศษมากมายกับทางโรงเรียนได้ORIHALCON
หินแร่หายากสำหรับใช้ในการทำพิธีเพิ่มพลังโจมตีกายภาพ (ATK) และ พลังโจมตีเวทมนตร์ (M.ATK) สามารถนำหินไปให้โหรวิเศษทำพิธีได้ที่ "ลานพิธีกรรมโหรผู้วิเศษ" เมื่อใช้งานแล้วจะเพิ่มพลังโจมตีอย่างถาวรRED ROMANTIC ROSE
กุหลาบแดงสำหรับคาบที่ริมฝีปาก ส่วนใหญ่มักคาบกันเมื่ออยู่ในโอกาสพิเศษสำหรับคู่รัก เช่นขอแต่งงาน, ขอเป็นแฟน หรือเหตุการณ์สำคัญอื่นๆWOODPECKER
นกหัวขวานที่ชื่นชอบการฟังเพลงแนว Metal เป็นนกที่นิยมเลี้ยงกันในหมู่สถาปนิก เพราะว่ากันว่ามันสามารถช่วยคำนวณความเสี่ยงการถล่มของอาคารได้ ถูกค้นพบโดย "Peace Oliver"HISOKA SET(M)
ชุดนักมายากลของเพศชายที่ออกแบบให้กับตัวละคร "Hisoka Morow" ในการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง Hunter x Hunter สำหรับใส่คอสเพลย์ต้อนรับการกลับมาเขียนการ์ตูนต่ออีกครั้งของอาจารย์ "โยชิฮิโระ โทงาชิ" ในปี 2017HISOKA SET(F)
ชุดนักมายากลของเพศหญิงที่ออกแบบคล้ายกับชุดของตัวละคร "Hisoka Morow" ในการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง Hunter x Hunter สำหรับใส่คอสเพลย์ต้อนรับการกลับมาเขียนการ์ตูนต่ออีกครั้งของอาจารย์ "โยชิฮิโระ โทงาชิ" ในปี 2017ARCHER FANTASY(M)
ชุดแฟนซีนักธนู ได้รับการออกแบบโดย "Isara Pattanasak" จากกิจกรรมเทศกาลสถาปนาโรงเรียนฐาน "สตาร์แห่งผู้นำเทรนด์"ARCHER FANTASY(F)
ชุดแฟนซีนักธนู ได้รับการออกแบบโดย "Isara Pattanasak" จากกิจกรรมเทศกาลสถาปนาโรงเรียนฐาน "สตาร์แห่งผู้นำเทรนด์"CHIPS
เหรียญตราที่ใช้ในการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในโรงเรียนหรือการร่วมกิจกรรมพิเศษที่ทางโรงเรียนและบริษัทสปอนเซอร์จัดขึ้น
- pangkawjoaประธานนักเรียน
Taira Payakaroon
อาจารย์ภาษาไทย
3258
+601 M 722 K 265
PASSPORT
:
(2380/21000)
:
Re: [ Quest 13 ] : สมบัติที่ฉันภาคภูมิใจ
ภารกิจนี้จะใช้ไทระในการเล่าความภาคภูมิใจของหม่าม้า (ผู้ปกครองของไทระ) ครับ
- 10 ความภาคภูมิใจ:
หลังจากที่ผมได้เข้าอบรมพิเศษและได้ฟังวิทยากรบรรยายในหัวข้อ “ความภาคภูมิใจ” เพื่อเพิ่มทัศนคติด้านบวกให้ตนเอง ผมรู้สึกได้รับพลังด้านบวกเพิ่มขึ้นมากครับ ก็เลยคุยกับหม่าม้า หรือ “ผู้ปกครอง” ของไทระ เรื่องที่ได้ฟังมา เพราะอยากให้หม่าม้าได้รับพลังบวกไปด้วยกัน
ผมให้โจทย์กับหม่าม้า ซึ่งเป็นโจทย์เดียวกับที่ผมได้รับจากวิทยากร นั่นคือ...
“ช่วยบอกความภาคภูมิในผลงานของตนเองมาสิบอย่าง ผลงานนั้นจะเป็นประเภทใดก็ได้ ไม่ว่าจะเป็น ภาพวาด งานประดิษฐ์ คอลัมน์บทความ รูปเล่มนิยาย หรืออื่นๆ”
หม่าม้าใช้เวลาคิดอยู่สักพัก แล้วค่อยๆ กลั่นกรองออกมาทีละอย่าง โดยเริ่มต้นที่...- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 1:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 1 คือ “การได้ตีพิมพ์นิยายออกมาเป็นรูปเล่ม”
หม่าม้าเล่าว่ากว่าจะเขียนนิยายออกมาสักเรื่องหนึ่ง ใช้เวลาในการวางแผนนานพอสมควร หม่าม้าจะวางแผนคร่าวๆ ดังนี้ครับ
1.1 คิดเซ็ตติ้งของเรื่องว่าอยากเขียนเกี่ยวกับเรื่องอะไร และเป็นแนวไหน
1.2 คิดพล็อตหลักแบบหยาบๆ ว่าจะดำเนินเรื่องตอนต้น ตอนกลาง และตอนจบอย่างไร แต่บางครั้งก็จะให้วิธีคิดพล็อตย้อนกลับครับ โดยคิดว่าถ้าเราอยากได้ตอนจบแบบนั้นแบบนี้ งั้นอะไรที่จะทำให้เนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนจบที่ต้องการ
1.3 เมื่อได้พล็อตหลักแบบหยาบๆ แล้ว ก็จะกำหนดตัวละครว่ามีใครบ้าง การกำหนดตัวละคร ถ้าทำได้ให้ลงรายละเอียดเยอะที่สุดเท่าที่ทำได้ครับ นอกจากชื่อจริง ชื่อเล่น วันเกิด ลักษณะกายภาพ ลักษณะนิสัย การศึกษา ฐานะ ความสัมพันธ์ของครอบครัว และอื่นๆ นั้น ท่าทางเล็กๆ น้อยๆ ที่ตัวละครชอบทำก็สำคัญครับ เช่น มักเผลอกำชายเสื้อตัวเองเวลากลัว เป็นต้น มันช่วยให้เราเข้าใจและจดจำนิสัยตัวละครของเราได้ดีขึ้นครับ ที่สำคัญถ้าตัวละครมีปมในใจ ก็ต้องลงรายละเอียดไว้ครับ เพราะบางทีการกระทำของตัวละครมันส่งผลต่อเนื้อเรื่องครับ
1.4 กำหนดสถานที่และช่วงเวลา ว่าอยากให้เรื่องดำเนินที่ไหนบ้าง
1.5 คิดพล็อตอย่างละเอียด ข้อนี้จะเขียนเป็นตอนไว้ครับว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง สมมติว่าถ้าอยากให้เรื่องมี 50 ตอน ก็เขียนพล็อตแยกรายละเอียดทั้งหมด 50 ตอนครับ
1.6 เมื่อได้พล็อตทั้งหมดแล้ว ก็เริ่มลงมือเขียนครับ หม่าม้าบอกว่าที่เคยเขียนต้องใช้อักษร Cordia New หรือ CordiaUPC ขนาด 14 pt. และเขียนประมาณ 100-150 หน้าครับ เพราะฉะนั้นข้อนี้คือ...เขียน เขียน แล้วก็เขียนครับ (ฮ่า!)
1.7 เมื่อเราเขียนเรื่องจนจบแล้ว (จะไม่ขอพูดถึงเรื่องการที่เขียนเสร็จแล้วแต่ไม่พอใจแล้วลบเรื่องเริ่มเขียนใหม่หมดนะครับ...พูดแล้วมันเศร้า กระซิกๆ) ถ้าหากอยากส่งต้นฉบับนิยายให้สำนักพิมพ์พิจารณา ก็จำเป็นต้องเตรียมต้นฉบับสักหน่อย
สำนักพิมพ์แต่ละที่อาจจะกำหนดมาตรฐานต้นฉบับแตกต่างกันไปบ้างแต่หลักๆ ที่ต้องเตรียมส่งคือ
- ต้นฉบับนิยายทั้งหมด ซึ่งหมายถึงไฟล์ Word จำนวน 1 ไฟล์ ที่มีร้อยกว่าหน้านั่นแหละครับ พูดง่ายๆ คือเอาตอนทั้งหมดมารวมกันให้อยู่ในไฟล์เดียวครับ หม่าม้าบอกว่าจะใช้วิธีเขียนแต่ละตอนแยกไฟล์ก่อน แล้วค่อยทยอยเอามารวมไว้ในไฟล์เดียวกันครับเพื่อดูว่าจำนวนหน้าถึงไหม
- เรื่องย่อของนิยาย คือ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในนิยายครับ ย้ำว่าทั้งหมดนะครับ เรื่องย่อคนละอย่างกับเกริ่นเรื่องนะครับ เขียนมาให้หมดครับว่า ใครทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ตอนจบเป็นอย่างไร แต่ไม่ต้องเอาบทคำพูดของตัวละครมานะครับ ซึ่งเรื่องย่อให้เขียนอย่างน้อย 1-2 หน้าครับ
- ประวัติผู้เขียน เช่น ชื่อ-นามสกุล ชื่อเล่น อายุ การศึกษา ผลงาน(ถ้ามี) ช่องทางติดต่อกลับ(สำคัญนะ)
เมื่อเตรียม 3 อย่างข้างต้นตามที่บอกแล้ว ก็ส่งต้นฉบับให้ทางสำนักพิมพ์ที่เราอยากส่งครับ อ๋อ! แต่ก่อนส่งอย่าลืมเข้าไปเช็คก่อนนะครับว่าสำนักพิมพ์รับแนวที่เราเขียนไหม ถึงเราจะเขียนดีแต่สำนักพิมพ์ไม่รับแนวนี้ เขียนให้ดียังไงก็ผ่านยาก เปอร์เซ็นต์ผ่านแทบจะ 0.000001% เลยครับ แต่ก็นะ ก็มีบางสำนักพิมพ์ที่อาจะไม่รับแนวนี้แต่พออ่านต้นฉบับแล้วสนใจก็มีครับ แต่ก็อย่างที่บอกว่าค่อนข้างยาก
เมื่อส่งต้นฉบับนิยายไปแล้วคือ “รอ” ครับ รอผลจากสำนักพิมพ์ ซึ่งโดยปกติจะไม่เกิน 1 เดือน ขึ้นอยู่กับจำนวนต้นฉบับในช่วงนั้นๆ
อ๊ะ! แต่ว่าถ้าใครอยากตีพิมพ์นิยายเอง หรือที่เรียกว่านิยายทำมือก็สามารถทำได้นะครับ (ขอยืมพื้นที่โฆษณาสักหน่อย (ฮ่า!) ใครอยากทำหนังสือเอง พิมพ์หนังสือเอง หรืออยากรู้วิธีใช้โปรแกรม In design ซึ่งเป็นโปรแกรมสำหรับจัดหน้าหนังสือโดยเฉพาะ(จะจัดง่ายกว่า Word นะ) สามารถถามผ่านไทระได้นะครับ~)
จากที่พูดถึงการเขียนต้นฉบับคร่าวๆ นั้น จะเห็นว่าต้องใช้ทั้ง "ความตั้งใจ ความพยายาม และความอดทน
" แต่ถึงอย่างนั้นก็ยัง "สนุกและมีความสุข" ไปกับการเขียน ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไรก็ยังรู้สึกดีและภาคภูมิใจที่ได้เขียนแต่ละเรื่องออกมาครับ หม่าม้าบอกว่านิยายที่ไม่ได้ตีพิมพ์มีเยอะกว่าเรื่องที่ได้พิมพ์ซะอีก
ตอนแรกหม่าม้าก็ว่าจะไม่แปะผลงานตัวอย่างที่ได้รับการตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ เพราะแอบเขินๆ บางเรื่องเขียนตอนที่ยังวัยรุ่น เรื่องก็เลยเด็กมากๆ ครับ อะฮ่า!
อ๋อ! นามปากกาของหม่าม้าคือ “แป้งโกกิ” กับ “ฮารุฮิเมะ” ครับ
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 2:
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 3:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 3 คือ “วาดผู้ชายหล่อ”
หม่าม้าบอกว่าตอนแรกวาดผู้ไม่หล่อเลยครับ แต่ด้วยความอยากวาดให้หล่อก็เลยฝึกวาดผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิงมากๆ จนตอนนี้รู้สึกว่าวาดหล่อขึ้นมาแล้วละครับ~ ถึงจะยังไม่ขั้นเทพแต่ก็ได้เห็นพัฒนาการตัวเองนะ
นี่คือภาพสมัยก่อนนู้นนน (จริงๆ อยากเอารูปเก่ากว่านี้มา แต่หาไม่เจอครับ...) เอามาเทียบกับรูปผู้ชายที่วาดล่าสุดครับสมัยก่อนวาดผู้ชาย
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 4:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 4 คือ “ได้รับรางวัล Spectacular Award”
ได้ครั้งแรกและครั้งเดียว (555+) เลยภาคภูมิใจสุดๆ เลยครับ! ภารกิจที่ได้รับรางวัลนี้ คือ “Challenge 05 : ดาวและเดือนโรงเรียน” ครับ
ลิงก์: https://qcommu.thai-forum.net/t2581-topic#31234
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 5:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 5 คือ “ส่งภารกิจครบทุกภารกิจ”
ตั้งแต่ที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกควิ้นท์คอมมู หม่าม้าก็ตั้งใจว่า “จะส่งภารกิจทุกภารกิจ และจะไม่เช็คชื่อ” ครับ สำหรับคนที่เข้ามาหลังๆ อาจจะไม่รู้ว่าเมื่อก่อนคอมมูมีระบบเช็คชื่อสำหรับคนที่ไม่สะดวกทำภารกิจในเดือนนั้นๆ
ซึ่งจนถึงปัจจุบัน หม่าม้าก็ยังส่งภารกิจครบครับ ตอนแรกว่าจะแปะลิงก์ทุกภารกิจ แต่เดี๋ยวเยอะเกินไป ฮ่า!
ดังนั้น! สามารถเช็คภารกิจเก่าๆ ได้ที่ลิงก์นี้ครับผม
ลิงก์: https://qcommu.thai-forum.net/f4-forum
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 6:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 6 คือ “การศึกษาโปรแกรม Adobe After Effect เอง แล้วทำ PV ออกมาให้คอรัสที่เป็นสมาชิกอยู่ได้”
หม่าม้าเล่าว่าได้มีโอกาสจับพลัดจับพลูเข้าไปเป็นสมาชิกฝ่ายวาดของคอรัสที่ชื่อว่า "Sweetie Secret" ซึ่งมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ฝ่ายทำ PV ขาดแคลน หม่าม้าก็เลยอาสาลองฝึกทำ PV ดู แล้วหม่าม้าก็ได้ทำทั้งวาดทั้ง PV (ไปเอาพลังแอดทีฟมาจากไหนนะ...)
ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่งานที่อลังการ (เพราะยังศึกษาเองได้แค่เบื้องต้น) แต่ก็เป็นสิ่งที่หม่าม้าภาคภูมิใจมากๆ เพราะมีหลายคนแอบมากระซิบว่าชอบสิ่งที่หม่าม้าทำครับ
ปล. หม่าม้าใช้นามแฝงว่า "Koki’s" ครับ สามารถเช็คตรงเครดิตได้ครับ
นี่คือตัวอย่างครับผม~
ตัวอย่างที่ 1: https://youtu.be/F6pjp6VqsRc
ตัวอย่างที่ 2: https://youtu.be/f-SwsI-u-Fs
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 7:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 7 คือ “เสียงหลัว”
หม่าม้าบอกว่ามีน้องบอกว่าหม่าม้าเสียงหลัวครับ (จริงๆ เขาบอกว่าเสียงผั---) แต่ไทระขอปรับเป็นหลัวแล้วกันครับ ฮ่า
ตามที่บอกไปในความภาคภูมิที่ 6 ว่า หม่าม้ามีโอกาสได้เข้าไปเป็นสมาชิกของคอรัส ก็เลยเริ่มได้ร้องเพลงบ้าง ซึ่งแน่นอนว่าร้องเพี้ยนเยอะร้องตรงคีย์ ก๊ากกกกก..อะแฮ่ม! แต่ก็เพราะชอบเสียงตัวเองตอนเข้าไมค์ไม่ว่าจะไมค์ตัวไหนก็ตาม เสียงที่ออกมาก็จะหลัว... (ไม่ได้ดัดเสียงแต่อย่างใดครับ มันเป็นไปเอง...) ก็เลยร้องต่อมาเรื่อยๆ ร้องกับคอรัสบ้าง ร้องเล่นเดี่ยวๆ บ้าง ก็สนุกดีครับ
จะขอแปะตัวอย่างผลงานสักหน่อยเพลงนะครับ หม่าม้าใช้นามแฝงว่า "Koki’s" เช่นเดิมครับ~
ตัวอย่างที่ 1: https://youtu.be/BM9HXJvvZ9c
ตัวอย่างที่ 2: https://youtu.be/Ggpc76jcmr8
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 8:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 8 คือ “การได้ลองเข้าเรียนวาดรูปเป็นครั้งแรก”
การเรียนครั้งแรกคือการเรียนออนไลน์ครับ หม่าม้าบอกว่าได้ลองทำตั้งแต่ออกแบบคาร์แรคเตอร์, ฝึกวาดท่าโพส และได้ทริคมาอีกหลายอย่างเลยครับ ถึงจะเป็นการเรียนระยะสั้นภายใน 4 สัปดาห์ แต่ก็ได้รับความรู้มามากเลยครับ อยากกลับไปเรียนอีกรอบเลย
การเรียนจะแบ่งเป็น 4 สัปดาห์ ซึ่งไทระจะเขียนคร่าวๆ ดังนี้นะครับ
สัปดาห์ที่ 1: ออกแบบตัวละคร
สัปดาห์ที่ 2: ฝึกการวาด Silhouette
สำหรับคนที่ยังไม่รู้นะครับ Silhouette ก็คือเงาครับ เวลาเราวาดรูปถ้าเราทำให้รูปเคลียร์ได้ รูปของเราก็น่าจะสนใจมากขึ้น ซึ่ง Silhouette จะเป็นตัวช่วยครับ เคลียร์ในที่นี้คือแม้จะมองเป็นเงาแต่ก็รู้ว่าตัวละครกำลังทำอะไรครับ อย่างในตัวอย่างที่แปะไว้ มองแล้วรู้เลยว่าตัวละครกำลังจับดาบครับ
สัปดาห์ที่ 3: เริ่มร่างและตัดเส้น ซึ่งอาจารย์ที่สอนก็ช่วยดูและบอกจุดที่ต้องปรับให้ตลอดเลยครับ แล้วก็ได้การบ้านไปลงสี
สัปดาห์ที่ 4: อาจารย์สอนเทคนิกเกี่ยวกับการลงสี การลงรายละเอียด และยังช่วยใส่เอฟเคเพิ่มเติม จนได้เป็นรูปที่สำเร็จครับ ผลงานของสัปดาห์ที่ 4 สามารถอ่านได้ที่ลิงก์นี้ครับ จะมีความรู้สึกของหม่าม้าที่ได้เรียนในคลาสนี้ด้วยครับ
ลิงก์: https://www.facebook.com/kona.chan.37/posts/4492044547536777?__tn__=%2CO*F
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 9:
ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 9 คือ “ล็อกอินเกม Yume100 เป็นเวลาเกือบ 5 ปี”
ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็เป็นทั้งความภาคภูมิใจและความสุขมากครับ ที่ได้เข้าไปเจอเจ้าชายทุกวัน เป็นเกมที่หม่าม้ารักมากๆ เลยครับ!
นี่คือของรางวัลล่าสุดที่ได้รับจากการล็อกอิน ได้ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาครับ
ลิงก์: https://www.facebook.com/kona.chan.37/posts/5222801237794434?__tn__=%2CO*F
- ความภาคภูมิใจ อย่างที่ 10:
ทั้งหมดนี้คือความภาคภูมิใจของหม่าม้าครับ ที่จริงแล้วยังมีความภาคภูมิใจอื่นๆ อีกมากมาย
ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน ถ้ามันไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน และทำให้เรามีความสุข
ก็ขอให้ ภาคภูมิใจในสิ่งที่ทำ นะครับ ขอขอบคุณสำหรับพื้นที่ที่ได้ทำให้ได้เพิ่มพลังบวกให้กับตัวเองครับ
จำนวนตัวอักษรครับ
Signature ------------------------------------------------>
初めまして、どうぞよろしくお願いします。
- Skai
Khannika Aksawarakgosol
นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5
466
+99 M 426 K 398
PASSPORT
:
(650/1875)
:
Re: [ Quest 13 ] : สมบัติที่ฉันภาคภูมิใจ
รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยถึงปานกลางที่ได้มีโอกาสมาทำภารกิจโดยใช้ตัวตนจริง คิดค่อนข้างนานว่าจะเอาเรื่องอะไรมาเขียนดี
เพราะส่วนตัวแล้วไม่ค่อยได้ผลิตงานอะไรถ้าไม่มีใครสั่งหรือไม่จำเป็น (เป็นพวกชอบเสพงานคนอื่นมากกว่า) ทึ้งหัวตัวเองมาเกือบเดือน
ค้นคลังผลงานเก่าก็แล้ว น่าเสียดายมากที่หลายงานที่ชื่นชอบไม่ได้เก็บไว้ในคลังส่วนตัว มันก็เลยหายไปค่อนข้างเยอะ
(ทั้งในคอมพิวเตอร์เครื่องเก่าและอีเมลของโรงเรียนที่โดนระงับการใช้งานแล้ว) ชีวิตส่วนตัวมีงานอดิเรกไม่ค่อยเยอะ
การวาดรูปเป็นหนึ่งในนั้นค่ะ แต่นอกจากนั้นก็ชอบร้องเพลงด้วย (เปิดคอนเสิร์ตในห้องน้ำเป็นประจำ) ก็เลยลิสต์มาให้พร้อมแปะผลงานเท่าที่จะหาให้ได้นะคะ
- 10th:
10. ความภูมิใจอันดับที่สิบคือวาดสตอรี่ไอจีตามปกอัลบั้มเพลงค่ะ ช่วงนั้นคนในทวิตเตอร์เอาภาพที่ตัวเองวาดจากปกเพลงมาแชร์กันเยอะแยะมาก
ตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่มันว่างๆ ก็เลยลองทำดูบ้าง อันนี้เป็นปกเพลงอัลบั้ม DAWN ของ Aimer นักร้องชาวญี่ปุ่น
เพลง Last stardust หนึ่งในเพลงโปรดของเราเองค่ะ กว่าจะวาดได้ก็ใช้เวลาปาดไปปาดมาสักพัก เพราะในไอจีไม่ได้มีถาดสีกับบรัชให้เลือกมากมาย
เลยต้องคอยดูดสีเอาเอง ทุลักทุเลมากแต่ว่าสนุกดีค่ะ
- 9th:
- 9. ความภูมิใจอันดับที่เก้าคือแปลเนื้อเพลงค่ะ ตัวเราเป็นแฟนคลับของศิลปินเกาหลี BTS ถ้านับปีนี้ก็ถือว่าติดตามมาได้ครบหกปีแล้ว ชอบที่เพลงของพวกเขาเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่มีสไตล์ชัดเจน ลองแนวเพลงใหม่ตลอดเวลา เต้นแข็งแรง ร้องเพลงดี และความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกก็น่ารักมาก ถึงแม้ว่าค่ายจะขายของถี่ไปหน่อยก็ตาม อย่างที่ได้กล่าวไปว่าเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ผลิดผลงานอะไร การแปลเนื้อเพลงสองเพลงนี้เลยเป็นความภูมิใจเล็กๆ ของเราค่ะ อาจไม่ได้สละสลวยมากมาย แต่ก็รู้สึกดีที่ได้ลองแปลออกมาค่ะ
(สปอยล์: Promise by JIMIN
ท้องฟ้า ค่ำคืนและดาว
ความคิด ของฉันกับเธอ
ตั้งแต่เมื่อใด ที่เธอทำให้ฉันเสียใจ
แต่ถึงคิดไป เธอก็ไม่เคยรู้
* ความจริงแล้วที่เธอเจ็บ ‘cause you’re mine
I just wanna blow your mind
กลับกัน มันทำให้เธอเดินหายจากฉันไปอีก
ไม่เป็นไร ฉันบอกกับเธอ
ทุกๆ ครั้งที่เราได้เจอ
จริงๆ แล้วฉันเอง ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย
I want you to be your light, baby
You should be your light
เธอจะไม่เจ็บปวดเหมือนเคย
มีรอยยิ้มน่ารักเสมอ
I want you to be your night, baby
You could be your night
ในคืนนี้ฉันจะมอง เข้าไปในตาของเธอ
Oh~
*
เพียงแค่สัญญาได้ไหมเธอ uh oh
ถ้าสักวันหนึ่งเธอจะ uh oh
รู้สึกว่าเธอเดียวดาย uh oh
ห้ามทิ้งชีวิตของเธอนะ oh, uh oh uh oh
โปรดหยุดก่อนได้ไหมเวลา
และยื่นนิ้วก้อยมาให้กัน
เราสัญญากันแล้วนะเธอ uh oh uh oh)
(สปอยล์: Singularity
เนื้อเพลง Singularity (Thai ver.):
เสียงแสบหูพลันดังใกล้เข้ามา
ฟื้นขึ้นมาจากการหลับใหล
กลับไม่รู้สึกว่ามันคุ้นชิน
คืนอันหนาวเหน็บนี้แต่ฉันไม่สามารถหลับได้ลง
แผลที่ลำคอเจ็บเหลือเกิน
พยายามให้มันหายไป
ฉันกลืนมัน ยิ่งลึกลง หาไม่เจอ oh
ในที่สุด ก็ได้ยิน อีกครั้ง
เสียงบางอย่างร่ำร้องอยู่ บาดลึกเข้ามา
แตกร้าวลงไปในทะเลสาบ ช่างหนาวเหลือเกิน
และฉันล้มลง มลายหายไป ไม่อาจย้อนคืน
ฉันเก็บไว้ไม่ให้ใครได้ยิน ก็เพียงเพราะเธอ
ความหนาวในน้ำทะเลที่ฉันจม
น้ำแข็งก่อตัวขึ้นมาช้าๆ
ความฝันที่เข้าไปได้เพียงชั่วคราว
ดอกไม้แห่งความเจ็บปวดยังคงเบ่งบานอยู่อย่างเช่นเคย
ตัวฉันหายไปแล้วหรือไร?
หรือตัวเธอมาเป็นฉันไง
ในทันที ก็วิ่งไป ไม่หันมา oh
ที่นั่นไง มีฉันอยู่ เสมอ
Please don't say ไม่อยากรับฟังและไม่ต้องการ
ถึงแม้เอื้อมมือ(เพื่อ)ให้เธอได้หยุด ไม่ต้องพูดมา
และสุดท้าย ดอกไม้งดงาม จะมีสักวัน
หลอมละลาย ล่องลอยเรื่อยไป ตามสายธาร
Tell me ว่าเสียงที่มี เป็นของฉันจริง
และฉันไม่ควรวิ่งหนีหายไป รั้งไว้เถอะ
Tell me ว่าแผลที่มี เป็นของลวงหลอก
ถ้างั้นฉันควรจะทำเช่นไร บอกฉันที)
- 8th:
- 8. ความภูมิใจอันดับที่แปดคือการปั่นจักรยานค่ะ จำได้ว่าตอนเด็กๆ สักประมาณ 3-4 ขวบ ตัวเองเป็นคนบอกเองเลยว่าให้เอาล้อเสริมออก (หัวเราะ) เพราะเห็นพี่ๆ คนอื่นเขาปั่นจักรยานด้วยสองล้อกัน วันนั้นฝึกทั้งวันเลย ล้มก็หลายรอบแต่ไม่ร้องไห้ค่ะ ตอนฝึกแล้วทรงตัวได้นานขึ้นก็รู้สึกสนุกมาก เป็นความทรงจำรางๆ แต่ติดในใจมาจนถึงปัจจุบันเลย เป็นความพยายามในไม่กี่อย่างที่สามารถทำสำเร็จ และที่น่าภูมิใจขึ้นไปอีกก็คือฝึกจนขี่ได้ภายในวันเดียวเลยค่ะ
(ลิงก์สกิลการปั่นจักรยานในปัจจุบัน: https://youtu.be/ivS7h-nO2zM)
- 7th:
- 7. ความภูมิใจอันดับที่เจ็ดคือเสียงที่พัฒนาขึ้นค่ะ อย่างที่ได้กล่าวไปว่าเป็นคนที่ชอบร้องเพลง เมื่อก่อนค่อนข้างที่จะรู้สึกไม่มั่นใจในเสียงตัวเองเพราะมันค่อนข้างเล็กแหลม น่าจะทำให้รำคาญหูพอสมควร แต่เพราะว่าชอบร้องเพลงเลยไม่มีทางเลือก (มีกล่องเสียงอันเดียวนี่นา...) เลยทำใจร้องเพลงทั้งเสียงแบบนี้ค่ะ หลังจากโหลดแอปคาราโอเกะ Smule มาเล่น ก็เพลิดเพลินกับการร้องเพลงมากขึ้น มีหลายคนเลยที่เสียงเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง เลยรู้สึกไม่โดดเดี่ยว ช่วงแรกร้องเพลงในแอปนี้แทบทุกวันเลยค่ะ จนผ่านมาสักพักใหญ่ๆ รู้สึกว่าตัวเองคุมเสียงได้ดีขึ้น ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีลูกคอหรือเสียงหลบยิ่งใหญ่อลังการ แต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนที่คุมเสียงลำบาก ขึ้นเสียงสูงไม่ค่อยเสถึยร เจ็บคอเพราะร้องผิดวิธี ช่วงหลังมานี้ร้องเพลงได้สบายมากขึ้น ถึงจะยังไม่มีพลังเพราะไม่ได้ฝึกการหายใจแต่รู้สึกว่าเส้นเสียงของตัวเองแข็งแรงขึ้นจริงๆ ค่ะ ที่จริงลังเลมากว่าจะเอาเพลงไหนมาให้ฟังดีเลยไปให้พี่แพร์ (ผู้ปกครองจิณณ์) ช่วยเลือก คือเพลง Your eyes tell ของ BTS ค่ะ เพลงญี่ปุ่นแนวบัลลาด จำได้ว่าตอนที่ร้องเพลงนี้ใช้เวลาไม่นานเลย น่าจะแค่ 2-3 ครั้งเท่านั้นเอง ปล. สำหรับคนที่ไม่เคยฟังเสียงของเรา เราคือคนที่เริ่มร้องคนแรกในเพลงนี้นะคะ
(ลิงก์: https://www.smule.com/sing-recording/571620782_3650881958)
อีกเพลงที่รู้สึกภูมิใจ ขอเอามาแปะด้วย เพลง Poem ของ Diana Wang ค่ะ (อันนี้เป็นเวอร์ชันที่ผู้แข่งขันนำไปประกวดในรายการ CHUANG2020) เป็นเพลงภาษาจีนที่ร้องละรู้สึกว่ามันพอได้ ออกเสียงยากมากเลยเชียวค่ะ ปล. เราร้องท่อนที่สองนะคะ
(ลิงก์: https://www.smule.com/sing-recording/502478584_3644786603)
- 6th:
- 6. ความภูมิใจอันดับที่หกคือการเรียนภาษาอังกฤษ, ภาษาสวีเดนและภาษาเกาหลีของเราค่ะ เราย้ายมาที่สวีเดนตั้งแต่ตอนอายุสิบเอ็ด ตอนนั้นพูดภาษาอังกฤษแทบไม่ได้เลย ตอนเรียนภาษาสวีเดนก็งงมาก ใช้เวลาประมาณ 2-3 ปีกว่าจะเข้าที่เข้าทาง ถึงแม้ว่าความสามารถจะยังห่างไกลจากคนพื้นเมืองอยู่มากแต่ก็ถือว่าสื่อสารได้ดีกว่าเมื่อก่อนมากแล้วค่ะ เพราะว่าตอนแรกระดับความสามารถของภาษาอังกฤษกับภาษาสวีเดนอยู่ในระดับเดียวกัน ก็เลยทำให้มันพัฒนาแทบจะพร้อมกันเลย (แต่ส่วนตัวรู้สึกมั่นใจภาษาสวีเดนมากกว่า) เพราะว่าเป็นภาษาที่คนใช้กันเยอะเลยพลอยทำให้ได้เรียนรู้ไปด้วย ไม่ว่าจะทางสื่อหรือโลกโซเชียล ภาษาอังกฤษก็เลยซึมเข้าหัวมาเรื่อยๆ อาจจะมีติดขัดบ้างถ้าพูดโดยที่ไม่ได้เตรียมประโยคไว้ แต่ก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่สื่อสารได้ค่ะ ส่วนภาษาเกาหลีอันนี้เรียนเพราะตอนนั้นว่างและเป็นความชอบส่วนตัว ขมักเขม่นเรียนอยู่สักพัก ภาษาเกาหลีมีพยัชนะกับสระไม่เยอะก็เลยสามารถผสมคำและอ่านได้ในเวลาไม่นานค่ะ ปัจจุบันก็คืออ่านภาษาเกาหลีได้แต่ไม่ได้คล่องอะไร เข้าใจได้แค่บางประโยคที่ได้ยินบ่อยๆ ตอนนี้หยุดเรียนไปแล้วค่ะ เลยไม่ได้เติมศัพท์ในคลังเพิ่มเลย แต่เร็วๆ นี้มีแพลนว่าจะลองเรียนภาษาญี่ปุ่นดูอยู่เหมือนกันค่ะ
ตัวอย่างแต่ละภาษา:
Swedish: Här är min förmåga på svenska. Jag kan skriva och tala svenska på en god nivå men det finns fortfarande saker som jag måste lära mig i framtiden. Det är trevligt att fick göra den här uppgiften eftersom jag brukar inte tänka så mycket på vad jag har gjort i mitt liv. Hoppas att ni ha rolig läser detta.
English: This is my ability in English. I can read, write and understand English, however, I have to learn many more things to improve this. I don’t feel secure enough to use my English and also I don’t usually use it in my daily life. Anyways, hope you enjoy reading this.
Korean: 안녕하세요. 카이묵입니다. 저는 20 살이에요. 한국어를 조금만 알겠어요. BTS 좋아해요 하지만 한국어를 너무 어렵다. 힘들어요.
- 5th:
- 5. ความภูมิใจอันดับที่ห้าคือการวาดโคมิคยาวๆ เป็นครั้งแรกในภารกิจที่สิบ งานเทศกาลนิรันดรค่ะ (https://qcommu.thai-forum.net/t2852-topic) เป็นการวาดที่คิดว่าถ้าเป็นตัวเองเมื่อก่อนคงวาดออกมาไม่ได้แบบนี้แน่ รู้สึกดีที่วาดออกมาได้ค่อนข้างตรงกับที่คิดเอาไว้ค่ะ แถมลองสร้างบรัชใช้สำหรับลงสีเองด้วยแหนะ ภารกิจนี้วาดได้เร็วกว่าที่คิดไว้ แถมวาดสบายมากเลยด้วย (ทั้งสองโคมิคเลย) เลยคิดว่า อ่า เราก็มีพัฒนาการบ้างเหมือนกันนี่นา!
- 4th:
- 4.ความภูมิใจอันดับที่สี่คือความสามารถด้านการวาดรูปที่พัฒนาขึ้นค่ะ เราเป็นคนชอบวาดรูปแต่ว่าไม่ได้เป็นคนวาดเก่งอะไรมากมายค่ะ การเข้ามาเป็นสมาชิกในคอมมูเลยทำให้ได้วาดรูปมากขึ้น ปกติเวลาวาดก็ไม่ได้ทุ่มเทเท่าคนอื่น คิดแค่ว่าทำเท่าที่เราทำได้ ถึงแม้จะไม่ได้วาดบ่อยแต่เวลาอ่านมังงะหรือดูงานคนอื่นก็แอบสังเกตวิธีการของพวกเขาเอามาใช้บ้างอยู่เหมือนกัน จนกระทั่งล่าสุดที่ได้รางวัล Spectarcular Award แอบตกใจอยู่เหมือนกัน (หัวเราะ) เบื้องหลังของภาพนี้ก็คือการปั่นงานเดือดแต่ก็ยังอยากวาดรูปด้วย ตอนแรกลงสีหนักมือไปหน่อยก็เลยออกมาเหมือนห้องฆาตกรรมเลยค่ะ (ปาดเหงื่อ) ได้เอางานกลับไปแก้ ใช้เวลาทั้งหมดกับงานนี้ 18 ชั่วโมง เหนื่อยนะคะแต่เป็นงานที่ลงสีสนุกมากเลย ได้รับคำแนะนำจากรุ่นพี่มากมายทำให้งานสมบูรณ์มากขึ้นและได้รับรางวัลนี้มา ขอบคุณมากเลยค่ะ
- รูปสมัยก่อน:
- ที่ได้รับรางวัล ก่อนและหลังแก้:
- 3rd:
- 3. ความภูมิใจอันดับสาม คือเล่นกีตาร์เพลง Promise แล้วร้องไปพร้อมกันได้ค่ะ (ถึงจะเล่นได้ยังไม่ไหลลื่นก็เถอะ) แปะลิงก์: https://www.youtube.com/watch?v=sUriAXLRL20
- 2nd:
- 2. ความภูมิใจอันดับที่สอง! เล่นกีตาร์ไฟฟ้าเพลง Love you 3000 แบบดำน้ำ แล้วก็จับคอร์ดทาบได้แล้วค่ะ! (https://www.youtube.com/watch?v=z91U0jv82RU)
- 1st:
- 1. ความภูมิใจอันดับหนึ่งคือการเรียนจบหลักสูตรผู้ช่วย HR มาเมื่อปีที่แล้วค่ะ (2020) ถึงจะเป็นหลักสูตรสั้นๆ แค่แปดเดือนแต่ทำเอาปวดหัวสุดๆ ไปเลย เพราะต้องเรียนแบบออนไลน์แถมต้องเรียนเองด้วย ได้เรียนรู้เรื่องกฎหมายแรงงานและสหภาพแรงงานของสวีเดนเพิ่มขึ้นเยอะ ถึงแม้จะไม่ได้ทำงานด้านนี้แต่ก็มีประโยชน์มากทีเดียวค่ะ ช่วงสุดท้ายรู้สึกหมดไฟมากเลยทำออกมาได้แย่ (เอ่อ… จริงๆ ก็รู้สึกหมดไฟทั้งปีเลย ฮือ) แต่ก็ผ่านมันมาได้แล้ว รู้สึกขอบคุณตัวเองจริงๆ ค่ะ ถึงแม้ว่าเกรดจะคลุกดินคลุกฝุ่นมากก็ตาม
- image:
ขออภ้ยในคุณภาพของภาพและวีดีโอบางส่วนด้วยนะคะ ไม่คิดว่าจะต้องได้ใช้ แต่ต้องขุดมา ไม่งั้นเดี๋ยวไม่ถึงสิบ– แค่กๆ
- bluebearz
Bonita Blanchett
นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5
1284
+123 M 935 K 310
PASSPORT
:
(450/2125)
:
Re: [ Quest 13 ] : สมบัติที่ฉันภาคภูมิใจ
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 10:
เป็นโปรเจคงานห้องของมหาลัยค่ะ พิมได้รับหน้าที่วาดตัวละครนักพากษ์(เพื่อนในห้อง)สำหรับตกแต่งในวิดีโอ
ค่อนข้างทุ่มเทกับงานนี้มากถึงขั้นหอบโน้ตบุ๊ค หอบเมาส์ปากกาไปนั่งทำที่มหาลัยเลย ชอบการที่คอยไปนั่งสังเกต+ศึกษาการแต่งกายของเพื่อนนักพากษ์แต่ละคนและพยายามดึงเอกลักษณ์ของเพื่อนมาวาดใส่ในตัวละคร ซึ่งดีใจมากค่ะที่เพื่อนๆชอบและเป็นงานที่สนุก
วิดีโอที่เพื่อนในห้องช่วยกันทำ >> ปิ้ว
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 9:
สิ่งนึงที่ภาคภูมิใจคือเริ่มหาเงินด้วยตัวเองได้แล้วค่ะ เป็นยอดค่าคอมมิชชั่นที่ได้รับตั้งแต่เริ่มทำคอมมิชชั่นช่วงแรกๆจนถึงตอนนี้ ซึ่งนอกจากค่าคอมมิชชั่นก็รู้สึกว่าเหมือนได้รับประสบการณ์ใหม่ๆ และความเมตตาใจดีจากลูกค้าทุกคนด้วย
อันนี้เป็นรลอ.คอมมิชชั่นของพิมค่ะ >> ปิ้ว
รับลูกค้าเรื่อยๆ และช่วงนี้ปิดเทอมแน้วก็ปั่นเรื่อยๆเช่นกัน หากสนใจสามารถติดต่อได้เสมอนะคะ //เนียนขาย
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 8:
เป็นโน๊ตบุ้คราคาหกพันอัพที่ซื้อด้วยเงินเก็บ(ค่าคอมมิชชั่น)ของตัวเองค่ะ เนื่องจากเครื่องเก่าที่ได้มาฟรีพังแล้ว ตอนที่ไปซื้อรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักธุรกิจพันล้านกำลังทำการลงทุนครั้งใหญ่อยู่เลย *หัวเราะ*
ปล. เจ้าต้าวแตงโมที่ติดอยู่บนหน้าคอมไม่ได้ติดเพื่อสร้างภาพเฉยๆนะ! ตอนใช้งานก็ติดไว้กลางจองั้นเลยไม่รู้ทำไม ติดแล้วก็ดันบังจอให้ชีวิตยุ่งยากกว่าเดิม
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 7:
เป็นตัวละครหนึ่งที่เล็งไว้ว่าอยากจะสุ่มให้ได้มาครอบครองมากๆ เลยพยายามเก็บเพชรเพื่อรอสุ่มมาตลอดห้าเดือนนับตั้งแต่เริ่มเล่นเกมนี้ค่ะ ภูมิใจตัวเองที่เก็บเพชร(จากการทำเควสประจำวัน)เองได้โดยไม่เติมเกมและทำให้ได้น้องมาเป็นตัวทำดาเมจหลักในทีม เย่
และที่ภูมิใจสุดๆคือพิมพยายามปั้นน้องโดยอัพเวล+อัพสกิลให้น้องจนตอนนี้น้องใกล้จะเวลเต็มและสามารถทำดาเมจอัลติใส่ศัตรูได้ค่าเกือบสามแสนแล้ว!
ป้ายยาน้องด้วย PV >> ปิ้ว และ ปิ้ว
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 6:
หนึ่งปีเต็มแล้วที่พิมหันมาใช้โปรแกรมวาดรูปแทนการวาดมือ พอย้อนกลับไปดูงานกระดาษเก่าๆของตัวเองที่เก็บไว้ก็รู้สึกชวนให้คิดถึง จำได้ว่าช่วงที่ยังใช้ตัวละครเก่า(สุภะ)ก็ส่งกิจด้วยงานวาดมือทั้งหมด
ส่วนตัวชอบการระบายสีไม้ของตัวเองในสมัยก่อน รู้สึกว่าระบายได้เนียนดีและมีความพยายามในลงเงาลงดีเทล พอเทียบกับตอนนี้คือกลับไปลงสีแบบแต่ก่อนไม่ได้แล้ว;;
ตัวอย่างงานกระดาษ
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 5:
ไม่รู้ทำไมแต่ชอบลายเส้นตัวเองตอนวาดตัวละครเด็ก รู้สึกว่าเป็นวัยที่วาดถนัดมือที่สุดและเป็นวัยเอ๊าะๆกำลังน่ารักเลย
ปกติก็เป็นคนชอบคาร์ตัวละครที่ใสซื่อไร้เดียงสาอยู่แล้วซึ่งก็เข้ากับวัยเด็กน้อย เวลาได้วาดเด็กๆจะมีความสุขมากค่ะ
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 4:
เป็นงานชิ้นแรกๆ ที่วาดตอนฝึกใช้ Clip Studio Paint ตอนที่วาดภาพนี้ไม่มีความรู้เกี่ยวกับโปรแกรมคลิปสตูดิโออยู่ในหัวเลย
ชอบภาพนี้ที่ว่าถึงจะวาดแบบลองผิดลองถูก อนาโตมี่เบี้ยวก็ตามแต่มีการสีโทนพาสเทลทำให้ดูละมุนและเรียบง่าย ชอบการลงสีผมและรอยยับของผ้าปูที่นอน
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 3:
รู้สึกชอบการลงสีผิวของภาพนี้เป็นพิเศษ โดยเฉพาะตรงไหปลาร้ากับหน้าอกของคุณพี่ชายและชอบตรงน้องต้นไม้จิ๋วด้วย เลยทำให้คิดได้ว่าตัวเองอาจจะถนัดการวาดสิ่งของขนาดเล็กก็เป็นได้
ภาพนี้ลองเปลี่ยนบรัชที่ใช้ตัดเส้น ปกติพิมจะชอบใช้บรัชเส้นหนาหน่อย แต่ครั้งนี้ลองเปลี่ยนใช้บรัชที่มีความเส้นบางให้เข้ากับความละมุนสดใสของรุ่งเช้าในภาพทำให้สามารถลงดีเทลผมได้เยอะ
แต่แอบเสียดายที่หลังจากโน้ตบุ๊ตเก่าพังบรัชตัวนั้นก็ปลิวหายไปจากคลัง ฟิ้ว
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 2:
เป็นงานแรกที่ลองฝึกคุมโทนภาพค่ะ ที่อยากลองฝึกเพราะเห็นนักวาดญี่ปุ่นในทวิตเตอร์หลายท่านวาดภาพคุมโทนสวยมาก ไหนจะพวกดีเทลเสื้อผ้ากับพื้นหลังที่แบบมองแล้วว้าวเลยเกิดเป็นแรงฮึดให้อยากลองทำบ้าง
ถึงส่วนตัวจะคิดว่ายังทำได้ไม่ดีสุด แต่เหนืออื่นใดคือชอบคอนเซปต์ของภาพและการทำพื้นหลัง จริงๆภาพนี้แอบแฝงเรื่องราวที่ปนเศร้าแต่อบอุ่นไว้ด้วย
- ʕ•ᴥ•ʔ ノ 1:
ภาพนี้เคยเป็นจุดพลิกผันวิธีการลงสีของพิมไปช่วงหนึ่ง เพราะยังไม่ค่อยพอใจการลงสีบวกกับช่วงนั้นอยากวาดคริสต์มาสเลยถือโอกาสฝึกลงสีใหม่ไปด้วยเลย ซึ่งก็ได้ศึกษาจากภาพอิลลัสของเกมเก็นชินค่ะ
พอทำก็รู้สึกว่าเราเริ่มเน้นการลงแสงเงามากขึ้น แต่ติดตรงที่ว่าใช้ทำเวลานานและเป็นงานที่สูบพลังงานมากค่ะ
แต่เสียดายที่หลังจากโน๊ตบุ้คเก่าพังไฟล์งานชิ้นนี้ที่กะไว้ใช้เป็นแนวทางลงสีต่อๆไปก็หายวับและลืมวิธีลงสีภาพนี้แล้ว ยังสงสัยอยู่เลยว่าตอนนั้นลงสีได้ยังไง
|
|