Lesson 34 : ชมรม
3 posters
Nearmoki-2b
Narin
อดีตผู้อำนวยการโรงเรียน
0
+65 M 413 K 676
Lesson 34 : ชมรม
Sun 31 Jan 2016, 19:35
สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงเรียนควิ้นท์หลังใหม่นะครับ
หวังว่าทุกคนจะได้พูดคุยทำความรู้จักกับรูมเมทของตน
ไปแล้วในภารกิจที่แล้ว และสำหรับวันนี้เราจะมาเริ่มต้น
กันด้วยระบบใหม่อีกระบบหนึ่งซึ่งได้รับการเรียกร้อง
และรอคอยกันอย่างยาวนาน สิ่งนั้นก็คือ 'ระบบชมรม' นั่นเอง!!
✎ ของรางวัลสำหรับนักเรียน (Student Class)
A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
D. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
E. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ควรพัฒนา 35% ขึ้นไป
❤ ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ
.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์
เกินขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้น
อยู่กับผู้อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์
ก็จะไม่ได้รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจน
น่าตะลึง แต่ถ้าหากมีความสร้างสรรค์ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...
★ Spectacular Award
.....รางวัล Spectacular จะถูกมอบให้สำหรับผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานได้ประทับใจ
สปอนเซอร์จากบริษัท NOBLEMAN (EST.1990) เป็นอย่างมาก โดยผลงานนั้น
จะต้องมีเสน่ห์ในรูปแบบต่างๆที่ดึงดูดสายตาและจิตใจของสปอนเซอร์ ซึ่งไม่ได้ขึ้น
อยู่กับคุณภาพผลงานแต่อย่างใด แต่จะขึ้นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์, จินตนาการ,
เสน่ห์ของผลงาน, ความกลมกล่อมของภาพรวม เป็นต้น ซึ่งผู้ที่ได้รับรางวัลนี้จะได้
รับการประกาศเกียรติคุณ ณ ความคิดเห็นที่ลงผลงาน และใต้ชื่อกระทู้ภารกิจในหน้า
กระดานภารกิจ พร้อมทั้งของรางวัลดังนี้...
** อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับรางวัลนี้ได้โดย "คลิ๊กที่นี่" **
❤ รางวัลโหวตขวัญใจมหาชน
หวังว่าทุกคนจะได้พูดคุยทำความรู้จักกับรูมเมทของตน
ไปแล้วในภารกิจที่แล้ว และสำหรับวันนี้เราจะมาเริ่มต้น
กันด้วยระบบใหม่อีกระบบหนึ่งซึ่งได้รับการเรียกร้อง
และรอคอยกันอย่างยาวนาน สิ่งนั้นก็คือ 'ระบบชมรม' นั่นเอง!!
ระยะเวลาภารกิจ พิมพ์ว่า:MON 01/02/16 ; 15.30 TH - MON 15/01/16 ; 23.59 TH
รายละเอียดภารกิจ พิมพ์ว่า:
1.เขียนเรื่องราวการเดินชมชมรมและเรื่องราวการเข้าชมรมใหม่
2.วาดรูปประกอบ
*หมายเหตุ* ชมรมที่เข้าภายในเนื้อเรื่องจะต้องเป็นชมรมเดียว
กับที่นักเรียนได้ลงทะเบียนในระบบ หากนักเรียนมีความประสงค์
ไม่เข้าร่วมชมรมใดๆในตอนนี้ สามารถเลือกเขียนบรรยายเฉพาะ
ช่วงการเดินชมชมรม
อ่านเพิ่มเติม
อัพเดท ระบบชมรม
แบบฟอร์มการก่อตั้งชมรมในโรงเรียน
ข้อมูลชมรมอิสระทั้งหมด
ข้อมูลชมรม สภานักเรียน
ข้อมูลชมรม โสตทัศนศึกษา
✎ ของรางวัลสำหรับนักเรียน (Student Class)
A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
- A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
D. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
- C - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับปานกลางในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสี
มรกตสื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เป็นที่น่า
พอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +900,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
E. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ควรพัฒนา 35% ขึ้นไป
- D - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์
สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่
ได้รับมอบหมายไว้- Spirit Point +800,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
❤ ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ
.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์
เกินขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้น
อยู่กับผู้อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์
ก็จะไม่ได้รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจน
น่าตะลึง แต่ถ้าหากมีความสร้างสรรค์ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...
GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก
SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ
BRONZE HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าดึงดูดใจผู้อำนวยการ
★ Spectacular Award
.....รางวัล Spectacular จะถูกมอบให้สำหรับผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานได้ประทับใจ
สปอนเซอร์จากบริษัท NOBLEMAN (EST.1990) เป็นอย่างมาก โดยผลงานนั้น
จะต้องมีเสน่ห์ในรูปแบบต่างๆที่ดึงดูดสายตาและจิตใจของสปอนเซอร์ ซึ่งไม่ได้ขึ้น
อยู่กับคุณภาพผลงานแต่อย่างใด แต่จะขึ้นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์, จินตนาการ,
เสน่ห์ของผลงาน, ความกลมกล่อมของภาพรวม เป็นต้น ซึ่งผู้ที่ได้รับรางวัลนี้จะได้
รับการประกาศเกียรติคุณ ณ ความคิดเห็นที่ลงผลงาน และใต้ชื่อกระทู้ภารกิจในหน้า
กระดานภารกิจ พร้อมทั้งของรางวัลดังนี้...
** อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับรางวัลนี้ได้โดย "คลิ๊กที่นี่" **
+1,000,000 CHIPS
[ GREAT ITEM ]
เหรียญตราที่ใช้ในการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในโรงเรียน, การร่วมกิจกรรมพิเศษที่
ทางบริษัท NOBLEMAN จัดขึ้น และการแลกของรางวัลต่างๆมากมาย โดยสามารถใช้
แต้มสะสมจาก Spirit Point ในการแลกได้
+30 QUAINT ORE
[ RARE ITEM ]
แร่ธาตุพิเศษที่พบได้ในบริเวณรอบโรงเรียน สามารถนำไปแลกเป็นไอเทมต่างๆที่โรงเรียน
กำหนดเอาไว้ได้ แร่ธาตุชนิดนี้หาได้ยากเป็นพิเศษ ถ้าไม่ได้เดินรอบโรงเรียนบ่อยๆก็จะไม่
มีทางที่จะเจอแร่ธาตุชนิดนี้ได้เลย
❤ รางวัลโหวตขวัญใจมหาชน
GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจที่มีผู้ชื่นชอบมาก
ที่สุดในโรงเรียน เป็นลำดับ 1 (กรณีมีคะแนนโหวตเกิน 6 คะแนนเท่านั้น)
SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจที่มีผู้ชื่นชอบมากที่สุด
ในโรงเรียน เป็นลำดับ 2 (กรณีมีคะแนนโหวตเกิน 4 คะแนนเท่านั้น)
BRONZE HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจที่มีผู้ชื่นชอบมากที่สุด
ในโรงเรียน เป็นลำดับ 3 (กรณีมีคะแนนโหวตเกิน 2 คะแนนเท่านั้น)
Signature ------------------------------------------------>
ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
ส่งเควสคร้าบบบบ
Tue 02 Feb 2016, 20:33
"หาว" มีอะไรประกาศบ้างนะวันนี้" ผมที่ตื่นมาตอนเช้า มุ่งหน้าไปที่ป้ายประกาศเรื่องราวต่างๆเพื่อดูว่ามีอะไรประกาศบ้าง
"Oh! Good morning Korn" สาวน้อยผมบรอนด์ทองทักเปียรวบขึ้นข้างบนมาทักทายตอนเช้า ด้วยภาษาของเค้า
ทำให้ผมดีใจเล็กน้อย
"Good morning Hannah" ผมทักทายสาวน้อยคนนั้น เค้าไม่ใช่ไครอื่นเลย นอกจากฮันน่า โรแกน รูมเมทผมเอง
"Hannah,Clubs are open today you know?"ผมบอกเรื่องที่ผมได้เห็นตรงที่ประกาศให้กับฮันน่า
"Oh!! really?!" ฮันน่าตกใจพร้อมกับดีใจ ใบหน้าของเธอ เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันสดใสของเธอ
"Er...Which one you choose is?" ฮันน่า ถามผมถึงความต้องการว่าจะเลือกชมรมอะไร
ผมจะบอกไปว่าอย่างไรดีเพราะผมเองก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน
"Um..I don't know" ผมตอบกลับไปทั้งๆยังงั้น
"Ok , Let's to find the club together" ฮันน่าพูดพร้อมกับจะพาไปหาชมรมด้วยกันแต่ว่า ฮันน่าเข้าสภานักเรียน
แล้วนี่นา ผมจึงไม่เอะใจอะไร แต่เหมือนผมเองยังเคว้งคว้างอยู่คนเดียวยังไงยังงั้น
"อืม..." ผมเดินมากับฮันน่าเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เจอชมรมที่อยากเข้าเสียที
"อ่า....ไม่เจอเลย" ผมพูดพลางก้มหัวคอตก
"กร.."ฮันน่าพูดชื่อของผมที่ยืนคอตกอยู่ข้างๆด้วยภาษาไทยสำเนียงชาวอังกฤษ
"อ่ะ....เอ๋ ตะกี้ พูดชื่อของผมเหรอ?" ผมตกใจเล็กน้อย และถามออกไปเป็นภาษาไทย
"Yes" ฮันน่าพยักหน้าและตอบยืนยันที่พูดเมื่อครู่นี้
"Um...Hannah" ผมเรียกอีกฝ่าย
"Hm?"ฮันน่าตอบกลับหร้อมสงสัยเล็กน้อย
"Let's continue"ผมพูดและเดินหาชมรมต่อไป
ผมเดินมาเรื่อยๆจนเจอพี่ชายผมขาวมีแผลเป็นอยู่บนหน้าและเด็กสาวผมดำขลับทักเปียสองข้างกำลังคุยกันอยู่
ไม่ใช่ไครอื่นเลย ถ้าไม่ใช่ พี่มาร์ชและพี่เดียร์
"พี่มาร์ช พี่เดียร์ สวัสดีครับ" ผมตรงมาทักทายและกราบไหว้แบบน้องไหว้พี่ตามประสาเด็กไทยทั่วไป
"Hello Marshall Dear" ฮันน่าทักทายเช่นกัน
"อ้าว ไงกร ฮันน่า"พี่ชายผมขาวพูดตอบรับ
"สวัสดี กร ฮันน่า" เด็กสาวทักเปียตอบรับเช่นกัน
"คุยไรกันหรอครับ"ผมถามด้วยความฉงน
"ก็ว่าจะตั้งชมรมอ่ะ เป็น ชมรมเกี่ยวกับทำอาหารที่ไม่เคยทำมาก่อน แล้วจะนำอาหารที่ทำไปวางขายใน La Pastel
ร้านอาหารในโรงเรียนเราล่ะ" พี่ชายผมสีขาวอธิบายให้เสร็จสรรพ
"โหววว น่าสนใจมากเลยครับ"ผมฟังแล้วก็ตาลุกวาวประกายสดใส เจอชมรมที่ตามหาแล้ว
"กร สนใจจะร่วมชมรมมั้ยละคะ"เด็กสาวทักเปียที่อยู่ข้างๆเชิญชวน
"ครับ ผมจะเข้าร่วมชมรมนี้ละครับ"ผมตัดสินใจว่าผมจะเข้าชมรมแห่งนี้และหันไปบอกกับฮันน่าว่า
"Hannah I choose this" ฮันน่าได้ฟังเช่นนั้นก็ดีใจ
"Really?! Hurray!!"ฮันน่าดีใจกับผมด้วย "Congratulation Korn" และแสดงความยินดีให้กับผมด้วย
"Thanks Hannah"ผมขอบคุณเธอ
"แหม..2คนนี้หวานจังเลยนะคะ" เด็กสาวทักเปียขำและพูดหยอกเล็กน้อย ทำเอาผมหน้าแดงเลย ////
"หว่ะ...หวานอะไรละครับ พี่เดียร์"ผมพูดตะกุกตะกักตอบไปอย่างอายๆ
"Hm??" ฮันน่ายังงงอยู่
"งั้นผมขอตัวนะครับ ไปส่งฮันน่าก่อน"ผมรีบทำอย่างอื่น เพื่อกลบเกลื่อน
"ไปดีมาดีนะคะ"เด็กสาวทักเปียร์อวยพร
ผมจึงเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าห้องทำงานของสภานักเรียน
"Ok I will send you here"ผมหยุดบอกกับฮันน่าว่ามาส่งถึงจุดนี้
"Thanks Korn"ฮันน่าขอบคุณผม
"Ok Bye"ผมบอกลาฮันน่าก่อนจะหันหลังกลับ
"กร!"ฮันน่าเรียกผม ผมจึงมองกลับไปหาเธอ
"Try You Best!!"ฮันน่าให้กำลังใจผม ผมตอบกลับไปว่า "You too"
แล้วเราสองคน ก็ กลับไปที่ชมรม ของแต่ละคน
ภาพเดินหาชมรมกับฮันน่าครับ
.
.
.
ในระหว่างที่ประชุมกันในชมรม ชายหนุ่ม 2 คน และ หญิงสาว 1 คน กำลังนั่งโต๊ะประชุมข้างในชมรม
และหารือกันว่า ไครจะเป็นหัวหน้าชมรม
"ให้พี่มาร์ชเป็นดีกว่าค่ะ" พี่เดียร์พูดเสนอพี่มาร์ช
"ผมก็เห็นด้วยนะครับ" ผมเห็นด้วยกับพี่เดียร์
" เดี๋ยวสิ ทำไม สามัคคีกันเลือกผมขนาดนั้นละ" พี่มาร์ชตกใจที่กลายเป็นผู้ที่ถูกเลือก
"ทำไม ไม่เลือกเดียร์ เป็นผู้หญิงด้วย แถมยังละเอียดอ่อน เหมาะจะเป็นหัวหน้าด้วย ทำไมไม่เลือกละ" พี่มาร์ชเสนอให้พี่เดียร์
เพราะว่าพี่เดียร์เป็นผู้หญิง น่าจะทำอาหารได้ดีกว่าตน
"งั้นก็...กรค่ะ เลือกกรดีกว่านะคะ" พี่เดียร์เสนอให็ผมเป็นหัวหน้า
"ไหงงั้นละครับ!! ผมเพิ่งจะเข้ามาเองนะ ละก็... ทำอาหารไม่เป็นซะด้วย" ผมที่โดนเสนอก็อุทานและบอกถึงข้อเสียของตนเอง
สรุปแล้วก็ไม่ได้เลือกสักทีว่าไครควรจะเป็นหัวหน้าชมรม ทั้งสามคนก็เลยหาวิธีที่เลือกหัวหน้าชมรมที่ยุติธรรมที่สุด
.
.
.
"อืม...เอายังงี้ละกัน ทุกคนจะต้องทำของหวานที่ไม่มีไครเคยทำมาก่อนมาให้นักเรียนและบุคลากรในโรงเรียนนี้ชิมแล้วให้โหวตว่า
ชอบของไครมากที่สุด ไครที่ได้คะแนนโหวตเยอะที่สุด ก็เป็นหัวหน้าชมรมไปเลย ดีมั้ยละ วิธีนี้น่ะ" พี่มาร์ชพูดข้อเสนอในการตัดสินใจ
"ดีค่ะ...เห็นด้วยเลย" พี่เดียร์เห็นด้วยกับวิธีนี้
"ตกลงครับ" ผมเห็นด้วยกับวิธีนี้เช่นกัน
"งั้น! เอาล่ะ แยกย้ายไปทำอาหารได้ อ่อ ส่งอาหารพร้อมกับวัตถุดิบ ภายในสัปดาห์หน้านะ วันศุกร์ จะประกวดกันนะ เวลา 15.30นะ"
พี่มาร์ชพูดกำหนดการณ์
"ค่ะ/ครับ" ผมกับพี่เดียร์ตอบรับ และทั้งสามคน ก็แยกย้ายไปทำอาหารของแต่ละคน
.
.
.
ในระหว่างที่เดินกลับ ก็พบกับ พี่ไอน์ประธานนักเรียนของสภานักเรียนแห่งโรงเรียนควิ้นท์นี้เอง
"พี่ไอน์ๆ" ผมเรียกพี่ไอน์
"หืม...ครับ เอ่อ..เสียงนี้ ใช่ดัษกรรึเปล่าครับ" พี่ไอน์หันมายังปลายเสียงของผมและ ถามผมเพื่อความแน่ใจ
"ใช่ครับพี่ไอน์" ผมตอบกลับและไปช่วยพยุงพี่ไอน์
"ขอบใจนะ ไม่ต้องก็ได้ครับ" พี่ไอน์ขอบคุณและออกห่างผมประมานว่าขอทำเองดีกว่า
"อ่อ..ครับ พี่ไอน์ ฮันน่าเขาทำงานเป็นไงบ้างครับ" ผมถามถึงว่า รูมเมทเขาทำงานเป็นอย่างไร
"คือว่า ฮันน่าน่ะ เขาเป็นเชื้อชาติอังกฤษ ดังนั้นพี่ก็ไม่ได้สั่งอะไรให้เขามากหรอก แถมต้องสั่งงานเป็นภาษาอังกฤษด้วย
ยากมากเลยละ แต่พอฮันน่าได้งานไปทำ เขาก็จะไม่พูดกับไครเลย เขาจะนั่งทำงานจนกว่างานนั้นจะเสร็จเลยละ" พี่ไอน์อธิบายให้ผมฟัง
"อ่อ...แล้วพี่ไอน์จะไปไหนหรอครับ" ผมถามถึงปลายทางที่พี่ไอน์เข้ากำลังจะไป
"กลับห้องครับ ไปก่อนนะ" พี่ไอน์บอกปลายทางที่เขากำลังจะไปและเดินไปที่ห้องพักของเขา ส่วนผมก็กลับไปห้องพักเช่นกัน
.
.
.
"ก็อกๆ" ผมเคาะประตูห้องพักของผม และคนที่จะเปิดประตูให้ผม ปกติจะเป็นฮันน่า แต่วันนี้กลับไม่มีไครมาเปิดให้ผม
"ฮันน่ายังไม่กลับมางั้นหรอ" ผมค่อยเปิดประตูเบาๆ ในห้องพักปรากฎหญิงสาวผมบรอนด์ทองอยู่ในห้วงนิทราซะแล้ว
ผมกลัวว่าเธอจะหนาว ผมจึงนำผ้าห่มในห้องนอนมาห่มให้เธอ จากนั้นผมก็นั่งคิดหาสูตรอาหารที่จะทำประกวดตัดสินหัวหน้าชมรม
คิดไปคิดมาก็ร่วงผลอยหลับไปคาโต๊ะยังงั้นเลย
.
.
.
ในระหว่างวันก่อนวันประกวด ผมกับฮันน่าช่วยกันคิดหาสูตรอาหารที่จะทำประกวด จึงได้สูตรอาหารมา นั่นคือ PIE MIXBERRY
และก็เริ่มทำพายด้วยกัน และก็ถึงวันประกวด
"เฮ้อ!...เสร็จซักที" ผมปาดเหงื่อ และดูผลงานที่ทำขึ้นมา
"Wow! Great" ฮันน่าชื่นชมผลงาน
"Ok I will get it to contest" ผมบอกฮันน่าว่าจะเอาพายไปประกวด
"Oh!...T...Try your best" ฮันน่าให้กำลังใจผม
"Yes" ผมตอบรับ และก็นำพายที่ทำไว้ไปประกวด
.
.
.
"มาแล้วครับ พี่มาร์ช พี่เดียร์" ผมมารายงานตัวนะนำพายมาเสิร์ฟให้ชิมกัน
" มาแล้วหรอๆ โหววว น่ากินดีนะ" พี่มาร์ช มองอาหารที่ผมทำมาและกล่าวชม
"น่าทานจังเลยค่ะ" พี่เดียร์ชมถึงอาหารของผม
"ครับ" ผมตอบรับทั้งคู่
"งั้นก็เริ่มประกวดกันเลย" พี่มาร์ชประกาศการเริ่มประกวด เด็กนักเรียนและบุคลากรทุกคน รวมทั้ง ผอ. นรินทร์,คุณเอลิท
ก็มาร่วมชิมอาหารของทั้งสามคนด้วย และผลโหวตประกาศออกมาว่า คนที่ได้คะแนนมากที่สุด ก็คือ พี่มาร์ช รองลงมาคือ ผม
และคนสุดท้ายก็คือ พี่เดียร์ สรุปสุดท้าย พี่มาร์ช ก็ได้เป็นหัวหน้าอยู่ดี ผมก็ทำเต็มที่แล้ว พี่เดียร์ก็ด้วย แต่ผลตัดสินก็ถือว่าเป็นคำขาด
พี่มาร์ชครับ ไงก็ บริหารชมรมให้ดีด้วยนะครับผม
.
.
.
ในระหว่างที่แสดงความยินดีกับพี่มาร์ชอยู่ ผมก็เหลือบไปเห็นปลายผมสีบรอนด์อยู่ด้านหลัง ผมจึงตามไปดู
ปรากฎไม่ใช่ไครอื่น ฮันน่า เอง ผมจึงเดินไปคุย
"Hannah I try as I can but the vote give to P'marsh" ผมพูดถึงผลลัพท์ที่ได้
"Oh! Don't worry Korn" ฮันน่าปลอบใจ
"But"
"Thank you. Cause,You If you don't teach me,I won't have the food to contest. Thank you so much Hannah"
ผมพูดขอบคุณฮันน่าเพราะว่าถ้าหากไม่ได้เธอ ก็คงไม่มีอาหารมาประกวด ต้องขอบคุณเขาจริงๆ
"Oh,You welcome,We are friend together" ฮันน่าบอกไม่เป็นไร
ผมกับฮันน่า ก็ชมการประกวดด้วยกัน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปชมรมของแต่ละคน
ภาพการประกวดครับผม
"Oh! Good morning Korn" สาวน้อยผมบรอนด์ทองทักเปียรวบขึ้นข้างบนมาทักทายตอนเช้า ด้วยภาษาของเค้า
ทำให้ผมดีใจเล็กน้อย
"Good morning Hannah" ผมทักทายสาวน้อยคนนั้น เค้าไม่ใช่ไครอื่นเลย นอกจากฮันน่า โรแกน รูมเมทผมเอง
"Hannah,Clubs are open today you know?"ผมบอกเรื่องที่ผมได้เห็นตรงที่ประกาศให้กับฮันน่า
"Oh!! really?!" ฮันน่าตกใจพร้อมกับดีใจ ใบหน้าของเธอ เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันสดใสของเธอ
"Er...Which one you choose is?" ฮันน่า ถามผมถึงความต้องการว่าจะเลือกชมรมอะไร
ผมจะบอกไปว่าอย่างไรดีเพราะผมเองก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน
"Um..I don't know" ผมตอบกลับไปทั้งๆยังงั้น
"Ok , Let's to find the club together" ฮันน่าพูดพร้อมกับจะพาไปหาชมรมด้วยกันแต่ว่า ฮันน่าเข้าสภานักเรียน
แล้วนี่นา ผมจึงไม่เอะใจอะไร แต่เหมือนผมเองยังเคว้งคว้างอยู่คนเดียวยังไงยังงั้น
"อืม..." ผมเดินมากับฮันน่าเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เจอชมรมที่อยากเข้าเสียที
"อ่า....ไม่เจอเลย" ผมพูดพลางก้มหัวคอตก
"กร.."ฮันน่าพูดชื่อของผมที่ยืนคอตกอยู่ข้างๆด้วยภาษาไทยสำเนียงชาวอังกฤษ
"อ่ะ....เอ๋ ตะกี้ พูดชื่อของผมเหรอ?" ผมตกใจเล็กน้อย และถามออกไปเป็นภาษาไทย
"Yes" ฮันน่าพยักหน้าและตอบยืนยันที่พูดเมื่อครู่นี้
"Um...Hannah" ผมเรียกอีกฝ่าย
"Hm?"ฮันน่าตอบกลับหร้อมสงสัยเล็กน้อย
"Let's continue"ผมพูดและเดินหาชมรมต่อไป
ผมเดินมาเรื่อยๆจนเจอพี่ชายผมขาวมีแผลเป็นอยู่บนหน้าและเด็กสาวผมดำขลับทักเปียสองข้างกำลังคุยกันอยู่
ไม่ใช่ไครอื่นเลย ถ้าไม่ใช่ พี่มาร์ชและพี่เดียร์
"พี่มาร์ช พี่เดียร์ สวัสดีครับ" ผมตรงมาทักทายและกราบไหว้แบบน้องไหว้พี่ตามประสาเด็กไทยทั่วไป
"Hello Marshall Dear" ฮันน่าทักทายเช่นกัน
"อ้าว ไงกร ฮันน่า"พี่ชายผมขาวพูดตอบรับ
"สวัสดี กร ฮันน่า" เด็กสาวทักเปียตอบรับเช่นกัน
"คุยไรกันหรอครับ"ผมถามด้วยความฉงน
"ก็ว่าจะตั้งชมรมอ่ะ เป็น ชมรมเกี่ยวกับทำอาหารที่ไม่เคยทำมาก่อน แล้วจะนำอาหารที่ทำไปวางขายใน La Pastel
ร้านอาหารในโรงเรียนเราล่ะ" พี่ชายผมสีขาวอธิบายให้เสร็จสรรพ
"โหววว น่าสนใจมากเลยครับ"ผมฟังแล้วก็ตาลุกวาวประกายสดใส เจอชมรมที่ตามหาแล้ว
"กร สนใจจะร่วมชมรมมั้ยละคะ"เด็กสาวทักเปียที่อยู่ข้างๆเชิญชวน
"ครับ ผมจะเข้าร่วมชมรมนี้ละครับ"ผมตัดสินใจว่าผมจะเข้าชมรมแห่งนี้และหันไปบอกกับฮันน่าว่า
"Hannah I choose this" ฮันน่าได้ฟังเช่นนั้นก็ดีใจ
"Really?! Hurray!!"ฮันน่าดีใจกับผมด้วย "Congratulation Korn" และแสดงความยินดีให้กับผมด้วย
"Thanks Hannah"ผมขอบคุณเธอ
"แหม..2คนนี้หวานจังเลยนะคะ" เด็กสาวทักเปียขำและพูดหยอกเล็กน้อย ทำเอาผมหน้าแดงเลย ////
"หว่ะ...หวานอะไรละครับ พี่เดียร์"ผมพูดตะกุกตะกักตอบไปอย่างอายๆ
"Hm??" ฮันน่ายังงงอยู่
"งั้นผมขอตัวนะครับ ไปส่งฮันน่าก่อน"ผมรีบทำอย่างอื่น เพื่อกลบเกลื่อน
"ไปดีมาดีนะคะ"เด็กสาวทักเปียร์อวยพร
ผมจึงเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าห้องทำงานของสภานักเรียน
"Ok I will send you here"ผมหยุดบอกกับฮันน่าว่ามาส่งถึงจุดนี้
"Thanks Korn"ฮันน่าขอบคุณผม
"Ok Bye"ผมบอกลาฮันน่าก่อนจะหันหลังกลับ
"กร!"ฮันน่าเรียกผม ผมจึงมองกลับไปหาเธอ
"Try You Best!!"ฮันน่าให้กำลังใจผม ผมตอบกลับไปว่า "You too"
แล้วเราสองคน ก็ กลับไปที่ชมรม ของแต่ละคน
ภาพเดินหาชมรมกับฮันน่าครับ
.
.
.
ในระหว่างที่ประชุมกันในชมรม ชายหนุ่ม 2 คน และ หญิงสาว 1 คน กำลังนั่งโต๊ะประชุมข้างในชมรม
และหารือกันว่า ไครจะเป็นหัวหน้าชมรม
"ให้พี่มาร์ชเป็นดีกว่าค่ะ" พี่เดียร์พูดเสนอพี่มาร์ช
"ผมก็เห็นด้วยนะครับ" ผมเห็นด้วยกับพี่เดียร์
" เดี๋ยวสิ ทำไม สามัคคีกันเลือกผมขนาดนั้นละ" พี่มาร์ชตกใจที่กลายเป็นผู้ที่ถูกเลือก
"ทำไม ไม่เลือกเดียร์ เป็นผู้หญิงด้วย แถมยังละเอียดอ่อน เหมาะจะเป็นหัวหน้าด้วย ทำไมไม่เลือกละ" พี่มาร์ชเสนอให้พี่เดียร์
เพราะว่าพี่เดียร์เป็นผู้หญิง น่าจะทำอาหารได้ดีกว่าตน
"งั้นก็...กรค่ะ เลือกกรดีกว่านะคะ" พี่เดียร์เสนอให็ผมเป็นหัวหน้า
"ไหงงั้นละครับ!! ผมเพิ่งจะเข้ามาเองนะ ละก็... ทำอาหารไม่เป็นซะด้วย" ผมที่โดนเสนอก็อุทานและบอกถึงข้อเสียของตนเอง
สรุปแล้วก็ไม่ได้เลือกสักทีว่าไครควรจะเป็นหัวหน้าชมรม ทั้งสามคนก็เลยหาวิธีที่เลือกหัวหน้าชมรมที่ยุติธรรมที่สุด
.
.
.
"อืม...เอายังงี้ละกัน ทุกคนจะต้องทำของหวานที่ไม่มีไครเคยทำมาก่อนมาให้นักเรียนและบุคลากรในโรงเรียนนี้ชิมแล้วให้โหวตว่า
ชอบของไครมากที่สุด ไครที่ได้คะแนนโหวตเยอะที่สุด ก็เป็นหัวหน้าชมรมไปเลย ดีมั้ยละ วิธีนี้น่ะ" พี่มาร์ชพูดข้อเสนอในการตัดสินใจ
"ดีค่ะ...เห็นด้วยเลย" พี่เดียร์เห็นด้วยกับวิธีนี้
"ตกลงครับ" ผมเห็นด้วยกับวิธีนี้เช่นกัน
"งั้น! เอาล่ะ แยกย้ายไปทำอาหารได้ อ่อ ส่งอาหารพร้อมกับวัตถุดิบ ภายในสัปดาห์หน้านะ วันศุกร์ จะประกวดกันนะ เวลา 15.30นะ"
พี่มาร์ชพูดกำหนดการณ์
"ค่ะ/ครับ" ผมกับพี่เดียร์ตอบรับ และทั้งสามคน ก็แยกย้ายไปทำอาหารของแต่ละคน
.
.
.
ในระหว่างที่เดินกลับ ก็พบกับ พี่ไอน์ประธานนักเรียนของสภานักเรียนแห่งโรงเรียนควิ้นท์นี้เอง
"พี่ไอน์ๆ" ผมเรียกพี่ไอน์
"หืม...ครับ เอ่อ..เสียงนี้ ใช่ดัษกรรึเปล่าครับ" พี่ไอน์หันมายังปลายเสียงของผมและ ถามผมเพื่อความแน่ใจ
"ใช่ครับพี่ไอน์" ผมตอบกลับและไปช่วยพยุงพี่ไอน์
"ขอบใจนะ ไม่ต้องก็ได้ครับ" พี่ไอน์ขอบคุณและออกห่างผมประมานว่าขอทำเองดีกว่า
"อ่อ..ครับ พี่ไอน์ ฮันน่าเขาทำงานเป็นไงบ้างครับ" ผมถามถึงว่า รูมเมทเขาทำงานเป็นอย่างไร
"คือว่า ฮันน่าน่ะ เขาเป็นเชื้อชาติอังกฤษ ดังนั้นพี่ก็ไม่ได้สั่งอะไรให้เขามากหรอก แถมต้องสั่งงานเป็นภาษาอังกฤษด้วย
ยากมากเลยละ แต่พอฮันน่าได้งานไปทำ เขาก็จะไม่พูดกับไครเลย เขาจะนั่งทำงานจนกว่างานนั้นจะเสร็จเลยละ" พี่ไอน์อธิบายให้ผมฟัง
"อ่อ...แล้วพี่ไอน์จะไปไหนหรอครับ" ผมถามถึงปลายทางที่พี่ไอน์เข้ากำลังจะไป
"กลับห้องครับ ไปก่อนนะ" พี่ไอน์บอกปลายทางที่เขากำลังจะไปและเดินไปที่ห้องพักของเขา ส่วนผมก็กลับไปห้องพักเช่นกัน
.
.
.
"ก็อกๆ" ผมเคาะประตูห้องพักของผม และคนที่จะเปิดประตูให้ผม ปกติจะเป็นฮันน่า แต่วันนี้กลับไม่มีไครมาเปิดให้ผม
"ฮันน่ายังไม่กลับมางั้นหรอ" ผมค่อยเปิดประตูเบาๆ ในห้องพักปรากฎหญิงสาวผมบรอนด์ทองอยู่ในห้วงนิทราซะแล้ว
ผมกลัวว่าเธอจะหนาว ผมจึงนำผ้าห่มในห้องนอนมาห่มให้เธอ จากนั้นผมก็นั่งคิดหาสูตรอาหารที่จะทำประกวดตัดสินหัวหน้าชมรม
คิดไปคิดมาก็ร่วงผลอยหลับไปคาโต๊ะยังงั้นเลย
.
.
.
ในระหว่างวันก่อนวันประกวด ผมกับฮันน่าช่วยกันคิดหาสูตรอาหารที่จะทำประกวด จึงได้สูตรอาหารมา นั่นคือ PIE MIXBERRY
และก็เริ่มทำพายด้วยกัน และก็ถึงวันประกวด
"เฮ้อ!...เสร็จซักที" ผมปาดเหงื่อ และดูผลงานที่ทำขึ้นมา
"Wow! Great" ฮันน่าชื่นชมผลงาน
"Ok I will get it to contest" ผมบอกฮันน่าว่าจะเอาพายไปประกวด
"Oh!...T...Try your best" ฮันน่าให้กำลังใจผม
"Yes" ผมตอบรับ และก็นำพายที่ทำไว้ไปประกวด
.
.
.
"มาแล้วครับ พี่มาร์ช พี่เดียร์" ผมมารายงานตัวนะนำพายมาเสิร์ฟให้ชิมกัน
" มาแล้วหรอๆ โหววว น่ากินดีนะ" พี่มาร์ช มองอาหารที่ผมทำมาและกล่าวชม
"น่าทานจังเลยค่ะ" พี่เดียร์ชมถึงอาหารของผม
"ครับ" ผมตอบรับทั้งคู่
"งั้นก็เริ่มประกวดกันเลย" พี่มาร์ชประกาศการเริ่มประกวด เด็กนักเรียนและบุคลากรทุกคน รวมทั้ง ผอ. นรินทร์,คุณเอลิท
ก็มาร่วมชิมอาหารของทั้งสามคนด้วย และผลโหวตประกาศออกมาว่า คนที่ได้คะแนนมากที่สุด ก็คือ พี่มาร์ช รองลงมาคือ ผม
และคนสุดท้ายก็คือ พี่เดียร์ สรุปสุดท้าย พี่มาร์ช ก็ได้เป็นหัวหน้าอยู่ดี ผมก็ทำเต็มที่แล้ว พี่เดียร์ก็ด้วย แต่ผลตัดสินก็ถือว่าเป็นคำขาด
พี่มาร์ชครับ ไงก็ บริหารชมรมให้ดีด้วยนะครับผม
.
.
.
ในระหว่างที่แสดงความยินดีกับพี่มาร์ชอยู่ ผมก็เหลือบไปเห็นปลายผมสีบรอนด์อยู่ด้านหลัง ผมจึงตามไปดู
ปรากฎไม่ใช่ไครอื่น ฮันน่า เอง ผมจึงเดินไปคุย
"Hannah I try as I can but the vote give to P'marsh" ผมพูดถึงผลลัพท์ที่ได้
"Oh! Don't worry Korn" ฮันน่าปลอบใจ
"But"
"Thank you. Cause,You If you don't teach me,I won't have the food to contest. Thank you so much Hannah"
ผมพูดขอบคุณฮันน่าเพราะว่าถ้าหากไม่ได้เธอ ก็คงไม่มีอาหารมาประกวด ต้องขอบคุณเขาจริงๆ
"Oh,You welcome,We are friend together" ฮันน่าบอกไม่เป็นไร
ผมกับฮันน่า ก็ชมการประกวดด้วยกัน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปชมรมของแต่ละคน
ภาพการประกวดครับผม
-THE END-
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 34 : ชมรม
Wed 10 Feb 2016, 22:28
"นักเรียนที่สนใจก่อตั้งชมรมสามารถติดต่อได้ที่สภานักเรียน..."
ผมอ่านใบปลิวที่ถูกแจกไปทั่วโรงเรียนเกี่ยวกับชมรมต่างๆที่เปิดในโรงเรียน
ผมเลยเดินไปที่ห้องสภานักเรียนเพราะอยากจะหาชมรมที่ไม่ค่อยได้เจอคน
เยอะเท่าไร เพราะแผลบนหน้าของผมคงดูไม่ดีถ้าจะต้องอยู่ชมรมที่เจอหน้า
ผู้คนเยอะแยะ พอผมไปถึงห้องสภานักเรียนก็ถามรุ่นพี่จินที่อยู่สภานักเรียนว่า
"พี่จินครับ ผมขอดูรายชื่อชมรมหน่อยได้มั้ยครับ"
"ตอนนี้ยังไม่มีชมรมเลยครับ"
"อ้าวยังไม่มีเลยเหรอครับ"
"ใช่ครับ น้องสนใจตั้งชมรมเองมั้ยล่ะ"
"ผมอยู่ม.ต้นตั้งชมรมเองได้เหรอครับ"
"ได้สิ โรงเรียนเราจะอยู่ชั้นไหนก็ตั้งได้ทั้งนั้น"
"งั้นผมขอเอกสารตั้งชมรมก่อนได้มั้ยครับ ถ้าจะตั้งเดี๋ยวผมมาลงทะเบียนใหม่"
"ได้ครับ"
รุ่นพี่จินยิ้มแล้วหยิบแบบฟอร์มก่อตั้งชมรมให้ผมทันที ผมเดินออกจาก
ห้องสภานักเรียนไปแล้วก็คิดไปว่าถ้าผมจะตั้งชมรมผมจะตั้งชมรมอะไรดีนะ
จนเสียงกริ่งเริ่มเรียนดัง วิชาต่อไปผมต้องเรียนคหกรรม เป็นคาบที่จะต้องทำ
ขนมหวาน ผมเลยนึกได้ว่าผมชอบทำอาหารนี่นา ถ้าเป็นชมรมทำอาหารก็ไม่ต้อง
เจอหน้าคนมากๆ แค่อยู่หน้าเตาแล้วก็ทำสิ่งที่ผมชอบได้ด้วย
ผมเลยคิดไว้ว่าหลังเลิกเรียนจะไปส่งแบบฟอร์มตั้งชมรมทำอาหาร
หลังเลิกเรียนผมรีบวิ่งไปที่ห้องสภานักเรียนอีกครั้ง ผมมองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นพี่จิน
มีแต่เด็กผู้หญิงผมสีทองนั่งอยู่ในห้อง ผมเลยเดินเข้าไปหานักเรียนหญิงคนนั้นที่น่าจะเป็นรุ่นน้องผม
"สวัสดีครับ พี่จินหรือพี่อิสราไม่อยู่เหรอครับ"
"สวัสดีค่ะ ไม่อยู่ค่ะ มาทำอะไรเหรอคะ"
"พอดีผมจะมาส่งแบบฟอร์มก่อตั้งชมรมครับ"
"งั้นส่งกับฮันน่าก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฮันน่าจะส่งแบบฟอร์มให้พี่ประธานนักเรียนนะคะ"
"ขอบคุณครับฮันน่า ฮันน่าอยู่สภานักเรียนเหรอครับ"
"ใช่ค่ะ"
ฮันน่ายิ้มให้ผมหลังตอบเสร็จ ถึงแม้ว่าสำเนียงภาษาไทยของฮันน่าจะยังไม่ค่อยชัด
แต่ผมกับฮันน่าก็พูดคุยกันพอรู้เรื่องอยู่แต่ยังไม่ทันไร พี่อิสราก็เดินเข้ามาในห้องพอดี
"สวัสดีครับพี่อิสรา"
"อ้าวมาร์ช มาทำอะไรเหรอ"
"ผมมาส่งแบบฟอร์มก่อตั้งชมรมครับ"
"มาร์ชจะตั้งชมรมเองเลยเหรอ"
"ใช่ครับ จริงๆมาร์ชก็ไม่อยากตั้งนะ แต่ตอนนี้ไม่มีชมรมอะไรเลย"
"ดีแล้วๆ ไหนขอพี่ดูแบบฟอร์มหน่อยซิ"
ฮันน่ายื่นแบบฟอร์มให้พี่อิสรา พี่อิสราก็อ่านแบบฟอร์มของผมอย่างละเอียด
แล้วก็แนะนำอะไรเยอะแยะทำให้ผมได้ความรู้มากๆ
"โอเค งั้นเดี๋ยวพี่เอาเข้าไปประชุมกับสภานักเรียนนะ ถ้าผ่านเดี๋ยวพี่จะบอก"
"ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับพี่อิสรา"
วันต่อมาผมก็ได้ใบแจ้งผลกับพี่อิสราว่าชมรมของผมได้รับการอนุมัติจากสภานักเรียน
ผมดีใจมากๆๆ หลังเลิกเรียนผมก็ไปเดิน Walking Street ใต้หอพัก ดูชุดทำอาหาร
ที่จะเอามาแจกคนในชมรมของผม ผมไปเจอร้านขายหมวกที่มีหมวกของพ่อครัวอยู่ด้วย
ผมเลยลองหยิบมาใส่แล้วก็รู้สึกเท่มากๆ เอาไว้ถ้าผมมีสมาชิกแล้วผมจะซื้อชุดทำอาหาร
กับหมวกนี่ให้ทุกคนใส่ครับ
ผ่านมาอีกวันชมรมตะหลิวทองคำของผมถูกประกาศทั่วโรงเรียนทั้งเสียงจากลำโพง
ตอนเช้าของชมรมโสตทัศนศึกษา แล้วก็ใบปลิวจากสภานักเรียน จนทำให้มีนักเรียน
หลายๆคนในโรงเรียนมาถามรายละเอียดชมรมของผม ผมจำรุ่นน้องคนแรกที่มาขอสมัคร
เข้าชมรมผมได้ดี นักเรียนหญิงคนนี้อยู่ ม.2 ชื่อเล่นว่า "เดียร์" ผมคุยกับรุ่นน้องคนนี้ถูกคอมากๆ
หลังจากเดียร์เข้ามาที่ชมรมตะหลิวทองคำแล้ว เดียร์ก็ช่วยประชาสัมพันธ์ชมรมให้นักเรียนคนอื่นๆด้วย
ผมว่าเดียร์เป็นผู้หญิงที่น่ารักและสดใสมาก
แล้วไม่นานนักชมรมตะหลิวทองคำก็มีสมาชิกใหม่เพิ่มอีก 1 คน เป็นรุ่นน้องผมเหมือนกัน
แต่คนนี้อยู่ ม.1 เป็นผุ้ชายชื่อเล่นว่า "กร" กรเป็นคนเอาจริงเอาจัง ร่าเริง
แล้วก็ชอบสร้างความสนุกสนานให้คนในชมรม ตอนนี้ชมรมตะหลิวทองคำ
ของผมมีคนในชมรมทั้งหมด 3 คนรวมผมด้วย ผมดีใจมากๆที่ชมรมของผมมีคนสนใจ
ผมจะทำให้ชมรมนี้เป็นชมรมดีเด่นอันดับ 1 ให้ได้ครับ
ผมอ่านใบปลิวที่ถูกแจกไปทั่วโรงเรียนเกี่ยวกับชมรมต่างๆที่เปิดในโรงเรียน
ผมเลยเดินไปที่ห้องสภานักเรียนเพราะอยากจะหาชมรมที่ไม่ค่อยได้เจอคน
เยอะเท่าไร เพราะแผลบนหน้าของผมคงดูไม่ดีถ้าจะต้องอยู่ชมรมที่เจอหน้า
ผู้คนเยอะแยะ พอผมไปถึงห้องสภานักเรียนก็ถามรุ่นพี่จินที่อยู่สภานักเรียนว่า
"พี่จินครับ ผมขอดูรายชื่อชมรมหน่อยได้มั้ยครับ"
"ตอนนี้ยังไม่มีชมรมเลยครับ"
"อ้าวยังไม่มีเลยเหรอครับ"
"ใช่ครับ น้องสนใจตั้งชมรมเองมั้ยล่ะ"
"ผมอยู่ม.ต้นตั้งชมรมเองได้เหรอครับ"
"ได้สิ โรงเรียนเราจะอยู่ชั้นไหนก็ตั้งได้ทั้งนั้น"
"งั้นผมขอเอกสารตั้งชมรมก่อนได้มั้ยครับ ถ้าจะตั้งเดี๋ยวผมมาลงทะเบียนใหม่"
"ได้ครับ"
รุ่นพี่จินยิ้มแล้วหยิบแบบฟอร์มก่อตั้งชมรมให้ผมทันที ผมเดินออกจาก
ห้องสภานักเรียนไปแล้วก็คิดไปว่าถ้าผมจะตั้งชมรมผมจะตั้งชมรมอะไรดีนะ
จนเสียงกริ่งเริ่มเรียนดัง วิชาต่อไปผมต้องเรียนคหกรรม เป็นคาบที่จะต้องทำ
ขนมหวาน ผมเลยนึกได้ว่าผมชอบทำอาหารนี่นา ถ้าเป็นชมรมทำอาหารก็ไม่ต้อง
เจอหน้าคนมากๆ แค่อยู่หน้าเตาแล้วก็ทำสิ่งที่ผมชอบได้ด้วย
ผมเลยคิดไว้ว่าหลังเลิกเรียนจะไปส่งแบบฟอร์มตั้งชมรมทำอาหาร
หลังเลิกเรียนผมรีบวิ่งไปที่ห้องสภานักเรียนอีกครั้ง ผมมองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นพี่จิน
มีแต่เด็กผู้หญิงผมสีทองนั่งอยู่ในห้อง ผมเลยเดินเข้าไปหานักเรียนหญิงคนนั้นที่น่าจะเป็นรุ่นน้องผม
"สวัสดีครับ พี่จินหรือพี่อิสราไม่อยู่เหรอครับ"
"สวัสดีค่ะ ไม่อยู่ค่ะ มาทำอะไรเหรอคะ"
"พอดีผมจะมาส่งแบบฟอร์มก่อตั้งชมรมครับ"
"งั้นส่งกับฮันน่าก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฮันน่าจะส่งแบบฟอร์มให้พี่ประธานนักเรียนนะคะ"
"ขอบคุณครับฮันน่า ฮันน่าอยู่สภานักเรียนเหรอครับ"
"ใช่ค่ะ"
ฮันน่ายิ้มให้ผมหลังตอบเสร็จ ถึงแม้ว่าสำเนียงภาษาไทยของฮันน่าจะยังไม่ค่อยชัด
แต่ผมกับฮันน่าก็พูดคุยกันพอรู้เรื่องอยู่แต่ยังไม่ทันไร พี่อิสราก็เดินเข้ามาในห้องพอดี
"สวัสดีครับพี่อิสรา"
"อ้าวมาร์ช มาทำอะไรเหรอ"
"ผมมาส่งแบบฟอร์มก่อตั้งชมรมครับ"
"มาร์ชจะตั้งชมรมเองเลยเหรอ"
"ใช่ครับ จริงๆมาร์ชก็ไม่อยากตั้งนะ แต่ตอนนี้ไม่มีชมรมอะไรเลย"
"ดีแล้วๆ ไหนขอพี่ดูแบบฟอร์มหน่อยซิ"
ฮันน่ายื่นแบบฟอร์มให้พี่อิสรา พี่อิสราก็อ่านแบบฟอร์มของผมอย่างละเอียด
แล้วก็แนะนำอะไรเยอะแยะทำให้ผมได้ความรู้มากๆ
"โอเค งั้นเดี๋ยวพี่เอาเข้าไปประชุมกับสภานักเรียนนะ ถ้าผ่านเดี๋ยวพี่จะบอก"
"ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับพี่อิสรา"
วันต่อมาผมก็ได้ใบแจ้งผลกับพี่อิสราว่าชมรมของผมได้รับการอนุมัติจากสภานักเรียน
ผมดีใจมากๆๆ หลังเลิกเรียนผมก็ไปเดิน Walking Street ใต้หอพัก ดูชุดทำอาหาร
ที่จะเอามาแจกคนในชมรมของผม ผมไปเจอร้านขายหมวกที่มีหมวกของพ่อครัวอยู่ด้วย
ผมเลยลองหยิบมาใส่แล้วก็รู้สึกเท่มากๆ เอาไว้ถ้าผมมีสมาชิกแล้วผมจะซื้อชุดทำอาหาร
กับหมวกนี่ให้ทุกคนใส่ครับ
ผ่านมาอีกวันชมรมตะหลิวทองคำของผมถูกประกาศทั่วโรงเรียนทั้งเสียงจากลำโพง
ตอนเช้าของชมรมโสตทัศนศึกษา แล้วก็ใบปลิวจากสภานักเรียน จนทำให้มีนักเรียน
หลายๆคนในโรงเรียนมาถามรายละเอียดชมรมของผม ผมจำรุ่นน้องคนแรกที่มาขอสมัคร
เข้าชมรมผมได้ดี นักเรียนหญิงคนนี้อยู่ ม.2 ชื่อเล่นว่า "เดียร์" ผมคุยกับรุ่นน้องคนนี้ถูกคอมากๆ
หลังจากเดียร์เข้ามาที่ชมรมตะหลิวทองคำแล้ว เดียร์ก็ช่วยประชาสัมพันธ์ชมรมให้นักเรียนคนอื่นๆด้วย
ผมว่าเดียร์เป็นผู้หญิงที่น่ารักและสดใสมาก
แล้วไม่นานนักชมรมตะหลิวทองคำก็มีสมาชิกใหม่เพิ่มอีก 1 คน เป็นรุ่นน้องผมเหมือนกัน
แต่คนนี้อยู่ ม.1 เป็นผุ้ชายชื่อเล่นว่า "กร" กรเป็นคนเอาจริงเอาจัง ร่าเริง
แล้วก็ชอบสร้างความสนุกสนานให้คนในชมรม ตอนนี้ชมรมตะหลิวทองคำ
ของผมมีคนในชมรมทั้งหมด 3 คนรวมผมด้วย ผมดีใจมากๆที่ชมรมของผมมีคนสนใจ
ผมจะทำให้ชมรมนี้เป็นชมรมดีเด่นอันดับ 1 ให้ได้ครับ
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก
BRONZE HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจที่มีผู้ชื่นชอบมากที่สุด
ในโรงเรียน เป็นลำดับ 3 (กรณีมีคะแนนโหวตเกิน 2 คะแนนเท่านั้น)
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 34 : ชมรม
Sun 14 Feb 2016, 17:09
- Spoiler:
ช่วงนี้ดูโรงเรียนคึกคักเป็นพิเศษ
คงเพราะมีประกาศออกมาใหม่ว่าโรงเรียนอนุญาตให้มีการจัดตั้ง 'ชมรม' ขึ้นมา โรงเรียนที่รักการทำกิจกรรมเป็นชีวิตจิตใจก็ดูจะคึกคักขึ้นมาอีกเป็นกอง เพื่อนๆ ในห้องล้วนต่างมีหัวข้อสนทนาเป็นการ 'ตั้งชมรม' ผมนั่งนิ่งๆ เงี่ยงหูฟังรอบกาย เกือบแทบทุกคนพูดถึงแต่เรื่อง 'ชมรม' กันทั้งนั้น
"อยากตั้งชมรมมังงะ ฉันจะวาดการ์ตูนแบบบาคุมัง!"
"ครูจะให้เหรอ นี่เมืองไทยนะ..."
"แต่นี่โรงเรียนควิ้นท์นะ!"
ผมหลุดยิ้มขำเล็กน้อยกับเพื่อนๆ ที่ต่างกำลังถกเถียงและพูดคุยกัน บางคนเพ้อฝันไปหน่อยถึงขั้นจะตั้งชมรมไอดอล ทุกคนล้วนอยากมีชมรมที่ทั้งเพื่อสานฝันและเพื่อความสนุกสนานส่วนตัว แต่ก็มีเกือบครึ่งที่มีความกังวลว่าการตั้งชมรมจะมีข้อจำกัดมากมาย เพราะคงต้องยื่นผ่านครู และต้องมีครูที่ปรึกษาชมรม หากตั้งเล่นๆ ไร้สาระมาก คงไม่วายจะโดนตีคำร้องกลับ
ไม่ต้องห่วงครับเพื่อนๆ คนรับคำร้องและพิจารณาก็ผมเนี่ยแหละ (เหงื่อตก)
ผมจึงส่งเสียงขึ้นแทรกระหว่างเพื่อนกลุ่มข้างๆ กำลังถกเถียงกันอยู่
"คนรับคำร้องและพิจารณาเป็นสภานักเรียนนะ"
"สภานักเรียน?" เพื่อนที่มีปัญหาด้านการพูด พูดขึ้นด้วยสำเนียงที่ฟังไม่ชัดแต่ฟังดูก็รู้ว่ากำลังงง เพื่อนๆ เงียบไปครู่ใหญ่ก่อนทุกคนจะวิ่งมารุมล้อมโต๊ะผม
"ไอน์เป็นประธานนักเรียน แล้วก็เป็นคนอนุญาตการตั้งชมรมเหรอ!?"
"จริงเหรอๆๆ"
"เอ่อ..."
ทางโรงเรียนไม่ได้ประกาศคนพิจารณารึไงนะ แต่ผมก้ตอบไปสั้นๆ แต่ชัดเจน
"ใช่"
"เย้ๆๆๆ ไอน์ฉันจะตั้งชมรมไอดอลนะ"
"เราจะตั้งชมรมผู้ประกาศข่าวนะ"
"ชมรมจิ้งจก!"
ด...เดี๋ยวนะ นอกจากมาร์ชรูมเมทของผมแล้วยังมีคนบ้าจิ้งจกอีกเหรอเนี่ย ผมยิ้มแหยๆ เล็กน้อยกับเพื่อนๆ ที่ตอนนี้ยิ่งเอะอะโวยวายกันไปใหญ่ แต่แล้วผมก็นึกได้ว่าตอนนี้มีชมรมหนึ่งที่ร้างผู้คน แถมยังต้องทำงานกับคำร้องชมรมที่อาจจะหลั่งไหลเข้ามาในไม่ช้านี้ นั่นก็คือชมรมสังกัดของผม 'สภานักเรียน'
พอนึกได้ว่างานชมรมมากกว่าครึ่ง สภานักเรียนจะเป็นคนจัดการและรับผิดชอบ งานกองโตที่พอจะจินตนาการออกก็ทำให้ผมขนหัวลุก ผมคนเดียวคงทำไม่ไหวแน่ๆ ถึงผมจะไม่ได้ชอบสุงสิงใครมาก แต่การอยู่สภาคนเดียวมันเปลี่ยวเหงาจริงๆ นะ ผมจึงร้องขึ้นดึงความสนใจ
"นี่! มาเข้าสภานักเรียนกับเราสิ"
ทันทีที่จบประโยคทุกคนต่างก็แยกย้ายกันแทบจะทันที ปากก็บอก 'ไม่เอาหรอก' ไม่ก็บอก 'งานเยอะ' แล้วก็สลายตัวออกไปจากโต๊ะของผมก่อนจะหันไปจัลกลุ่มคุยกันที่อื่น โดยไม่พูดถึง 'สภานักเรียน' แม้แต่คำเดียว...
ช่างน่าน้อยใจนัก
พอโต๊ะผมเงียบสงบ ผมจึงหาเพื่อนคุยเพราะรู้สึกเก้อๆ
"จินตุง"
"หื้มม"
หมอนี่อยู่แถวนี้พอดีแหะ...
"เข้าสภามั้ย?"
"เอาสิ"
ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นึกว่าจิณณ์ที่ดูเอื่อยเฉื่อยกับทุกคนเรื่องจะตอบรับได้ง่ายดายแบบนี้ ผมหน้าเหวอเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางต้นเสียงแล้วถามน้ำอีกครั้ง
"เข้า 'สภานักเรียน' นะ?"
"อื้อ"
"จินตุง..."
"อะไร..." เพื่อนทำเสียงรำคาญนิดๆ แต่ผมกลับซาบซึ้งยิ่งนัก สภานักเรียนที่ใครๆ ต่างก็ปฏิเสธ นี่เป็นครั้งแรกเลยจริงๆ ที่เจอคนไม่ได้รังเกียจงานส่วนรวมของโรงเรียน แถมยังตอบรับในครั้งแรกแบบนี้ด้วย ผมยิ้มกว้างอย่างที่ไม่ค่อยจะได้ยิ้มบ่อยๆ นักกับเพื่อนสนิท
"ข้ารักเอ็งว่ะ"
"พอๆ เลี่ยน"
ผมโดนตีเข้าที่ไหล่เบาๆ อย่างคนที่กำลังหงุดหงิดเล็กๆ ผมยิ้มกว้างดังเดิม เท่านี้ก็ไม่ต้องอยู่ในห้องสภานักเรียนคนเดียวอีกต่อไปแล้ว แถมยังเป็นเพื่อนสนิทเสียด้วย ไม่รู้ว่าเข้าเพราะอยากเข้าหรือเข้าเพราะเกรงหรือเพราะอะไรก็ตาม ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยให้สมาชิกคนแรกของสภาหลุดมือไปได้แน่นอน
ผมย้ำกับจินตุงอีกครั้งว่าเขากำลังเข้าสภานักเรียนและจัดการรวบหัวรวบหาง...เอ่อ จัดการเรื่องเอกสารอย่างเป็นทางการของสมาชิกคนแรกลงไป เท่านี้จินตุงก็เป็นหนึ่งในคณะกรรมการของสภานักเรียนแล้ว ผมยิ้มกริ่มอยู่คนเดียวในใจที่ห้องสภานักเรียนโดยที่เพื่อนอีกคนกำลังนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนเงียบๆ ในห้องสภาที่เพิ่งมาเป็นครั้งแรก
ก๊อกๆ
"เชิญครับ" ผมร้องเสียงที่ดังพอประมาณไปยังห้องของสภาฯ น่าจะเป็นครูมาดูความก้าวหน้าของงานชมรมล่ะมั้ง
"ขอโทษนะคะ" เสียงภาษาไทยแปร่งๆ ดังขึ้นเบาๆ ที่หน้าประตูห้องชมรม เล่นเอาผมขมวดคิ้ว แล้วเสียงประตูก็ค่อยๆ ดังขึ้น เสียงฝีเท้าดังขึ้นเบาๆ ไม่แน่ใจนักว่าเป็นของผู้มาเยือนคนใหม่หรือของจินตุง
"เชิญครับ" เสียงของจินตุงดังขึ้น คงเป็นเพื่อนนี่แหละที่ลุกเดินไปต้อนรับแขก ผมไม่ปล่อยให้แขกเก้อจึงลุกขึ้นบ้าง
"สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยเหลือรึเปล่า" ผมถามเป็นภาษาไทยเนื่องจากว่าผู้มาเยือนที่ไม่ทราบชื่อเอ่ยเป็นภาษาไทย เสียงไม่คุ้นเลย แล้วก็ฟังดูใสๆ เหมือนยังเด็กมาก อาจจะเป็นรุ่นน้องที่เข้ามาใหม่ก็ได้
ผู้มาเยือนยังคงเงียบฉี่ ผมอยู่ไกลจากเธอเลยไม่อาจใช้เซ้นส์จับความรู้สึกมาคาดเดาอารมณ์ของผู้มาเยือนได้ ผมลุกออกจากโต๊ะประจำตำแหน่งก่อนจะเดินไปยังต้นเสียง แล้วถามอย่างสุภาพพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง
"ชื่ออะไรครับ?"
"ขอโทษนะคะ ฉันยังไม่เก่งภาษาไทย คุณฟังภาษาอังกฤษออกมั้ย"
"หือ..." ผมได้ยินเสียงจินตุงดังขึ้นเป็นเชิงประมาณว่า 'ซวยแล้ว อ่านปากยาก' แล้วลมวูบไหวก็บ่งบอกให้รู้ว่าเพื่อนถอยหลังไปตั้งหลักนิดนึง ผมยิ้มๆ ให้ผู้มาเยือนก่อนจะตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษ
"ได้ครับ"
"...ดีจัง"
เธอเป็นชาวต่างชาตินี่เอง ผมสัมผัสได้ว่าบรรยากาศโดยรอบของเธอดูผ่อนคลายขึ้น คงจะยังไม่เกงภาษา งั้นใช้ภาษากลางสื่อสารไปก่อนแล้วกัน
"แล้ว...? ผมช่วยอะไรคุณได้บ้างครับ?" ผมถามย้ำอีกครั้งด้วยภาษาที่เปลี่ยนไป
"ฉันอยากเข้าสภานักเรียนค่ะ"
"..."
คราวนี้เป็นผมเองที่นิ่งเงียบ ที่เงียบไปไม่ใช่ฟังไม่ออกนะครับ แต่ผมคิดว่าผมฟังออก...หรือผมอาจจะฟังผิด ผมทำหน้าเหวอแบบอึ้งมากอย่างอดไม่ได้อีกครั้ง... นี่เอาจริงเหรอ ผมถามย้ำผู้มาเยือนที่จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ชื่ออีกครั้งแบบเดียวกับที่ถามจินตุง
"เข้าสภานักเรียน?"
"ค่ะ" ผู้มาเยือนตอบชัดเจน
อีกครั้งที่ผมยิ้มกว้าง มีคนสนใจสภาที่เงียบเชียบแห่งนี้อีกแล้ว ผมยิ้มอย่างยินดีกับว่าที่สมาชิกใหม่ และเอ่ยต้อนรับอย่างยินดีอีกครั้ง ดูเธอจะเก้อเขินอยู่ไม่น้อย ผมจึงชวนคุยพลางเป็นการสัมภาษณ์ไปในตัวเพราะยังไม่รู้จักกัน ถึงจะอยากได้สมาชิกใหม่ยังไงก็ไม่สามารถรับเข้ามาโดยไม่ตรวจสอบก่อนไม่ได้ เพราะนี่คือสภานักเรียนที่ต่อไปภายภาคหน้าต้องรับบทหนักมากแน่ๆ
"ฉันชื่อฮันน่า อยู่ม.1 ค่ะ"
"ผมอิสรา เป็นประธานนักเรียน นั่นจิณณ์ สมาชิกใหม่เหมือนคุณ"
"สวัสดีค่ะ" เธอเอ่ยเป็นภาษาไทยกับอีกคน จินตุงสวัสดีกลับไปเป็นภาษาไทยเช่นเดียวกัน
จาการพูดคุย ถึงจะเป็นเด็กม.1 แต่ก็มีความแน่วแน่มาก ผมจึงค่อนข้างสบายใจได้ว่ากำลังได้อีกหนึ่งกำลังมาช่วยงานสภานักเรียน และแน่นอนว่าผมไม่พลากโอกาศนี่ เขียนชื่อฮันน่าลงไปในรายชื่อสมาชิกของสภานักเรียน
เท่านี้ก็ครบองค์แล้ว
ผมสัมผัสปลายนิ้วไปตามกระดาษอย่างชื่นชม จนเพื่อนร่วมห้องที่ตอนนี้คงได้ฐานทัพใหม่เอ่ยแซวขึ้น
"แต่งงานกับกระดาษมั้ยไอน์"
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
dedog
Jinn Watinpol
อาจารย์ศิลปะ5262+1,074 M 191 K 627
PASSPORT
: 
(9911/28000)
: 
Re: Lesson 34 : ชมรม
Sun 14 Feb 2016, 18:18
- ชมรมแสนสุข (:
“นี่ พวกนายจะเข้าชมรมอะไรกันอ่ะ” จู่ๆแม็กเวลก็ถามประโยคนี้ขึ้นมา “สนใจเข้าชมรมโสตฯกันมั้ย”
เท้าความหน่อยว่าตอนนี้เป็นเวลาทุ่มกว่าๆ ผม แม็ก และไอน์เพิ่งจะทานข้าวเย็นกันเสร็จไม่นานขี้เกียจขึ้นห้อง ก็เลยมานั่งชิล รับลมเย็นๆกันอยู่ที่ชายหาด
เนื่องด้วยวันพรุ่งนี้จะมีเปิดให้เลือกชมรม ชมรมต้องรับคนให้ได้ตามปริมาณอย่างน้อยที่ทางโรงเรียนกำหนดมา ท่านหัวหน้าชมรมทั้งหลายเลยต้องโฆษณาชวนเชื่อเรียกคนเข้าชมรมกันอย่างหนักหน่วง ตามรายทางนี่มีป้ายเชิญชวน แนะนำชมรมโน่นนี่นั่นเต็มไปหมดเลยฮะ
แม้แต่อดีตหัวหน้าชมรมโสตฯยังไม่เว้นเลย นี่ขนาดเป็นอดีตไปแล้วนะเนี่ย
“ฉันอยู่สภานักเรียน” ไอน์บอก “จินตุงด้วย”
“หะ...” ไปอยู่ตอนไหนละนั่น =0=?
ไอน์จึงอธิบาย “ก็ตอนนั้นถามแล้วไงว่าจะอยู่มั้ย นายบอกก็ได้”
“เอาจริงดิ” ผมกระพริบตาปริบๆ
“จริง ใส่ชื่อไปแล้ว” ท่านประธานยืนยัน
“จะไม่สัมภาษณ์หน่อยเลยเหรอ” ผมอดถามไม่ได้
“ไม่อ่ะ”
"..."
คำตอบง่ายๆ จากท่านประธานทำเอาผมไปต่อไม่ถูก หันไปเห็นแม็กเวลหัวเราะก็ศอกใส่ไปทีนึง “ขำอะไรของนาย”
“หน้านายตอนตกใจว่าตัวเองอยู่สภานี่โคตรฮา” แม็กตอบแล้วก็หัวเราะต่อ
“เสียงตอนตกใจก็ฮาอยู่นะ” คนมองไม่เห็นออกความเห็นบ้าง
“เนอะๆ” แม็กสำทับ
ทำไมผมโดนรุมครับเนี่ย T_T
“ว่าจะชวนเข้าชมรมโสตฯซักหน่อย เสียดายไม่ทันท่านประธานที่เคารพ” แม็กยังคงหัวเราะ
“ทำอย่างกับชมรมนายเข้าง่ายนักแหน่ะ” ผมย่นจมูกเมื่อนึกถึงข้อสอบเข้าชมรมที่แม็กเคยมาบ่นให้ฟังว่ายากเหมือนเข็นภูเขาขึ้นครก(หืมม์...?!!) แต่ไม่ยอมสปอยข้อสอบแต่อย่างใด
"แหม ไม่ได้ยากขนาดนั้นหรอกน่า" แม็กหัวเราะ "ไม่ลองมาสอบดูหน่อยเหรอ"
“คนอยากเข้าเยอะไม่ใช่เหรอ” ไอน์เป็นคนถามประโยคนี้ขึ้นมา
“อือ ก็เยอะ” แม็กตอบง่ายๆ
แล้วสองคนก็คุยกันเรื่องคนที่มาสมัครเข้าชมรม
ผมเลยเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนผมนี่เป็นหัวหน้าชมรมใหญ่ในโรงเรียนทั้งคู่เลยนี่หว่า ถึงคนนึงจะกลายเป็นอดีตไปแล้วก็เถอะ
คนนึงเป็นประธานนักเรียน หัวหน้าสภานักเรียน มีแบ็คอัพแข็งแกร่งอย่างผอ.นรินทร์ชอบกินเด็ก
ส่วนอีกคนก็เป็นถึงดีเจประจำโรงเรียน อดีตประธานชมรมโสตทัศนศึกษา ที่มีแบ็คแข็งแกร่งยิ่งกว่าอย่างคุณเอลีทแห่งฝ่ายปกครอง
ทำไมถึงยิ่งใหญ่กันได้ขนาดนี้เนี่ย... - -;;
ผมหันกลับไปสนใจเพื่อนอีกทีตอนที่แม็กสะกิด และไอน์พูดว่า “เรากลับห้องกันมั้ย พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้ามาช่วยเตรียมงาน”
“งานเปิดรับสมัครชมรมพรุ่งนี้อ่ะนะ” ผมถาม
“ฮื่อ พวกเราสภานักเรียนต้องไปช่วยดูแลความเรียบร้อยน่ะ” ไอน์บอก
“ฉันก็ต้องไปช่วยที่ชมรมเหมือนกัน” แม็กบอก “พรุ่งนี้ต้องมีคนมาสมัครเยอะมากแหงๆ”
ในเมื่อเพื่อนผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองมีงานรัดตัว ผู้น้อยอย่างผมจะอยู่กินลมชมวิวไม่สนใจเพื่อนก็ใช่ที่
ผมได้แต่บอกว่า “งั้นก็ขึ้นห้องกันเถอะ”
.
.
.
ห้อง 615
กลับขึ้นห้องมาเจอรันเดล รูมเมทผู้น่ารักของผมกำลังทำการบ้านอยู่ก็อดเข้าไปก่อกวนไม่ได้ “ไง รัน”
“อ้าวพี่จิณณ์ ไปไหนมาฮะเนี่ย กลับมามืดเชียว” น้องหันมายิ้มให้ผม
“ไปนั่งเล่นริมหาดมา” ผมบอก นั่งลงข้างๆ แล้วถามกลับ “พรุ่งนี้ต้องเลือกชมรมแล้ว รันมีชมรมอยากเข้ายัง”
รันถึงกับหันมามองผมอย่างจนใจ “ยังไม่ได้คิดเลยครับ”
“ตั้งเองเลย” ผมบอกขำๆ
“น่าสนนะครับ” น้องถึงกับวางดินสอแล้วหันมาคุยกับผมอย่างกระตือรือร้น น่ารักจริงๆ 555 “ผมตั้งชมรมกลับบ้านดีไหมนะ”
ชมรมกลับบ้าน?
“เกี่ยวกับอะไรครับนั่น” ผมอดถามไม่ได้
รันตอบกลับมาด้วยดวงตาเป็นประกายวิบวับ- “กลับบ้านเลยครับ กิจกรรมคือการนอน”:
ขอบคุณรูปพื้นหลังจาก นิตยสารaday ฉบับ178 หน้า87 ฮะ
อืมม์... ไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ฟังกิจกรรมแล้วน่าสนดีแฮะ 5555
“ยื่นเรื่องไปจริงๆคงไม่ได้รับการอนุมัติแหงเลยครับ” รันหัวเราะขำๆ
“ต้องลองๆ” ผมพลอยหัวเราะตามไปด้วย
เราคุยกันอีกซักพักก่อนจะแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมส่วนตัว อาบน้ำอาบท่า แปรงฟัน ทำการบ้าน ฯลฯ แล้วก็ได้ปิดไฟนอนพร้อมๆกันตอนเกือบๆสี่ทุ่ม
.
.
.
.
เช้านี้ผมโดนท่านประธานนักเรียนลากมาทำหน้าที่สภาแต่เช้าด้วยการมาช่วยจัดงานและตรวจดูความเรียบร้อยของชมรมต่างๆ
เห็นเพื่อนๆ น้องๆ มาตั้งบูทเปิดชมรมรอรับสมัครคนกัน บางชมรมก็มีสมาชิกบ้างแล้ว บางชมรมก็ยังมีแค่หัวหน้าชมรม
ไม่ว่าจะเป็นชมรมการกีฬาที่มี ภูมิ นักกีฬาโรงเรียนสุดเท่เป็นประธาน หรือชมรมตะหลิวทองคำ
ชมรมทำอาหารที่มีน้องมาร์ชเป็นประธาน ไปจนถึงชมรมถ่ายรูป ชมรมศิลปะ ชมรมการละคร ชมรมห้องสมุด ฯลฯ
กระทั่งชมรมโสตทัศนศึกษาที่ตอนนี้มีน้องแคลเป็นประธานชมรมก็มีคุณเอลีทที่ปรึกษามายืนดูอยู่
เห็นแวบๆว่าผอ.ก็เดินไปเดินมาอยู่แถวนี้เหมือนกัน
สายหน่อยก็เห็นเด็กๆ เริ่มเข้ามาเลือกชมรมกัน แต่ละคนดูตื่นเต้นกับชมรมที่มีให้เลือกเยอะแยะ
บางคนก็เดินวนอยู่นาน บางคนแค่แปบเดียวก็เลือกชมรมได้ เห็นรันยกมือทักทายอยู่ไกลๆ ผมก็ยกมือทักทายตอบกลับไป
ที่นี่เองที่ผมได้เจอกับสมาชิกสภานักเรียนอีกคน- ท่านประธานที่เมื่อกี๊เดินหายไปไหนไม่รู้เดินกลับมากับสาวน้อยผมทองตาฟ้าหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง:
“พี่ชื่อจิณณ์ อยู่ม.6 น้องชื่ออะไรครับ” ผมยิ้มทักทาย ถือคติทักก่อนได้เปรียบ
สาวน้อยผมทองมองผมตาปริบๆแล้วบอกว่า“@#$^(*)I+)+)(&&%#%$*&)(+”
พูดอัลไลนั่น....??
อ่านปากมาก็หลายปีไม่เคยเจอภาวะเดาไม่ออกซักคำขนาดนี้มาก่อนเลยได้แต่ยืนเหวอ
เห็นผมเหวอน้องสาวคนสวยเลยซัดมาอีกประโยค
“()**&%&@%&)+-^&*%#@!#$%&)__@#%^”
ใครก็ได้ช่วยผมที T-T
“เฮ้ย ทำไรอ่ะ” แม็กเวลมาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามาโอบไหล่ผมแล้วหันไปเต๊าะสาว
“พี่ชื่อแม็กเวลนะครับ สนใจเข้าชมรมโสตทัศนศึกษามั้ย :)”
“$%*_80-75%*&(+##@%*(*)_)(&+$&^”
ด้วยความที่แปลไม่ออกซักคำ ผมเลยได้แต่รอดูการตอบกลับของเพื่อน
ไม่นึกว่าเพื่อนจะตอบภาษามนุษย์ต่างดาวนั่นกลับไปได้!!
“&(*$#+)_(**@+()*(&”
เห็นผมหน้าเหวอ เพื่อนก็หันมาบอก
“น้องเค้าชื่อฮันนา มาจากอังกฤษ ยังพูดภาษาไทยไม่ได้ เป็นสมาชิกสภานักเรียน”
“@#$^(*)I+)+)(&&%#%$*&)(+”
ฮันนาหันมาพูดภาษาต่างดาวใส่ผมอีกหน คราวนี้เดาได้แล้วว่าคงเป็นภาษาอังกฤษนั่นแหละ
แต่ด้วยสกิลภาษาอังกฤษอันเลิศล้ำของผมแล้ว สรุปได้ว่า...- ...ไม่น่าจะคุยกันรู้เรื่อง T T:
//จิณณ์กับความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น..
เพราะผมหูไม่ได้ยินตั้งแต่ประมาณป.4 สกิลภาษาอังกฤษของผมก็จบอยู่ประมาณนั้นด้วย
อันเนื่องมาจากไม่ได้ใช้งานต่อ และกว่าจะอ่านปากภาษาไทยได้คล่องผมก็ใช้เวลานานอยู่
ก็เลยไม่ได้ฝึกภาษาอื่นอีก หลายปีที่ผ่านมาในโรงเรียนนี้ เจอเพื่อนต่างชาติมาก็เยอะ
แต่ส่วนมากจะพูดไทยได้เลยไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ อย่างมากก็ไทยคำภาษาอื่นคำพอให้เดาได้
เพิ่งมาเจอบริติชล้วนก็วันนี้แหละครับ…
“$%*_80-75%*&(+##@%*(*)&^”
“น้องเค้าทักทายนาย” แม็กเวลเดอะทรานสเลเตอร์หันมาบอกขำๆ เมื่อเห็นสีหน้าสิ้นหวังของผม
“หวัดดีฮะ” ผมยิ้มแหยๆ
“@#$^(*)I+)(^&()(_*&^&#$%” ฮันนายิ้มบางๆ ให้ผม
“ฮันนาบอกว่าขอไปดูตรงอื่นก่อนนะ” มิสเตอร์ทรานสเลทหันมาบอก ผมก็พยักหน้ารับ
แม็กหันไปคุยกับน้องอีกคำสองคำก่อนจากไปสาวน้อยจะหันมายิ้มให้อีกที
ผมก็ยิ้มกลับไป รู้สึกได้ถึงน้ำตาแห่งความสะเทือนใจที่คลออยู่ที่หางตา
มิสเตอร์ทรานสเลทหันมามองผมขำๆ ตบไหล่สองทีแล้วบอกสู้ๆนะ ก่อนจะกลับบูทชมรมตัวเองไป
เฮ้อออ... ผมรู้สึกเหมือนเห็นอนาคตอันมืดมนของตัวเองในสภายังไงชอบกล
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 34 : ชมรม
Mon 15 Feb 2016, 17:37
- ชมรมตะหลิวทองคำ:
ทุกๆเช้ามักจะมีเด็กหญิงคนหนึ่งชอบวิ่งลงมาจากอาคารหอพักเพื่อมาดูบอร์ดประชาสัมพันธ์ และ สำหรับเช้าวันศุกร์อย่างนี้ก็เช่นกัน
แสงแดดยามเช้าค่อยๆส่องมาทางเด็กหญิงถักเปียผมดำขลับ เหมือนกับว่าจะช่วยให้เธอมองเห็นได้ชัดขึ้น แสงแดดค่อยๆขยับเข้ามา พร้อมกับความเงียบที่ได้หายไปจากสถานที่แห่งนี้
"เฮ้อ...เหนื่อยจังเลย ไม่น่ารีบวิ่งลงมาเลยแฮะ"
เดียร์ เด็กหญิงผู้ป่วยเป็นโรคหอบขั้นรุนแรง หายใจเข้าออกด้วยความเร็วพร้อมกับยาประจำตัวของเธอ
'ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะเดียร์' เมอินเพื่อนร่วมชั้นของเดียร์เขียนข้อความลงบนกระดานสุดที่รักของเธอด้วยความเป็นห่วง
"เดียร์ไม่เป็นอะไรค่ะ ยังไหวๆ" เดียร์ตอบเมอินที่กำลังถามด้วยความเป็นห่วง
"เอ๊ะ!ตอนนี้โรงเรียนเรามีชมรมแล้วล่ะเมอิน น่าตื่นเต้นจังเลยนะคะ"
'จริงด้วยค่ะ มีตั้งหลายชมรมเลย'
"นั้นสิ มี สภานักเรียน กับ โสตทัศนศึกษา แถมให้ตั้งเองได้ด้วยแฮะ น่าสนใจมากเลยค่ะ"
'แล้วเดียร์จะอยู่ชมรมไหนล่ะคะ' เมอินถามด้วยความสงสัย
"นั้นสิคะ งั้นเราไปเดินดูกันก่อนดีกว่าเนอะ"
ระหว่างเดินดูชมรม
"เฮ้อ~~~จะเข้าชมรมอะไรดีน้า...เมอินจะเข้าชมรมอะไรหรอคะ"
'เมอินก็ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ ต้องลองหาดูก่อน'
และในขณะที่เด็กหญิงทั้งสองกำลังเดินคุยกันอยู่นั้น อยู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น
"เดียร์!!!" เสียงพี่ชายผู้คลั่งไคล้จิ้งจกอย่างพี่มาร์ช ร้องเรียกเดียร์ดังขึ้นมาแต่ไกล
"อ่าว...พี่มาร์ชสวัสดีค่ะ" เสียงเดียร์ทักทายหนุ่มรุ่นพี่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"สวัสดีครับ" และหนุ่มรุ่นพี่ก็รับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นกัน
"มีอะไรรึเปล่าคะพี่มาร์ช? เสียงดังเชียว" เดียร์ถามด้วยความสงสัย
"เดียร์...สนใจจะเขาชมรมพี่ไหมครับ ชื่อชมรมตะหลิวทองคำ"
"ชมรม...ตะหลิวทองคำหรอคะ?"
"ใช่ครับ เป็น ชมรมที่จะลองทำอาหารที่ไม่เคยทำมาก่อน แล้วถ้าสำเร็จก็จะนำอาหารที่ทำไปวางขายใน La Pastel ครับ" เสียงพี่มาร์ชโปรโมทชมรมของตัวเองด้วยความมุ่งมั่น
"ว้าว...น่าสนใจจริงๆด้วยค่ะ เดียร์อยากทำจิ้งจกทอดค่ะ" เดียร์พูดถึงอาหารที่ตัวเองอยากจะทำมากที่สุด ให้กับรุ่นพี่ของเธอฟัง
"เอ่อ...ถ้าเรื่องนั้นทางสภาไม่อนุมัติน่ะครับ" พี่มาร์ชพูดพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนๆมาให้เดียร์
"อ้อค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็น่าเข้าอยู่ดีแหละค่ะ ^^" เดียร์พูดด้วยความมุ่งมั่นที่อยากจะเข้าชมรมตะหลิวทองคำ
"งั้นไว้เจอกันนะครับ"
"ค่ะ งั้น...เดียร์กับเมอิน ขอตัวก่อนนะคะแล้วเจอกันนะคะ สวัสดีค่า~"
เรื่องราวหลังจากนั้น
เนื่องจากวันนี้เป็นวันศุกร์ โดยตามเวลาในตารางเรียนแล้วคาบนี้ก็จะเป็นคาบกิจกรรมชมรม ทำให้เดียร์ได้เข้าไปช่วยพี่มาร์ชหัวหน้าชมรม(จำเป็น) หาสมาชิกชมรมคนสุดท้าย
เดียร์กับพี่มาร์ชก็เริ่มภารกิจตามล่าหาสมาชิกชมรมในทันที แล้วในขณะที่คุยกันอยู่นั้น ก็ได้พบกับ กร และ ฮันน่า คู่รูมเมทรุ่นน้อง กำลังเดินผ่านมา
กร กับ ฮันน่า เดินเข้ามาสวัสดีเดียร์ กับ พี่มาร์ช พร้อมกับถามถึงเรื่องที่เดียร์ และ พี่มาร์ช กำลังพูดคุยกันอยู่เมื่อกี้
พี่มาร์ชเลยถือโอกาสนี้โปรโมทชมรมให้กับรุ่นน้องทั้งสองคน และ กร ก็ได้ตกลงที่จะเข้าชมรมตะหลิวทองคำทันที พร้อมกับเสียงฮันน่าที่แสดงความยินดีกับกร
เห็นอย่างนี้แล้วมันก็อดไม่ได้จริงๆที่จะไม่แซว
"แหม...2คนนี้ นี่หวานกันจังนะคะ เดียร์อิจฉามากเลยค่ะ อยากจะได้แบบนี้บ้างจัง~~~"
เมื่อได้ยินอย่างนั้นรุ่นน้องอย่างกรก็หน้าแดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด จึงรีบขอตัวพารูมเมทของตัวเองไปส่งที่ห้องชมรมทันที แล้วเดียร์กับพี่มาร์ชเลยยืนหัวเราะกันอยู่สองคน
หลังจากที่กรเข้ามาในชมรมแล้ว ก็เป็นอันว่าสมาชิกของชมรมตะหลิวทองคำนั้นได้มีจำนวนคนครบถ้วนแล้ว ฉะนั้นสิ่งที่จะต้องทำต่อไปก็คือการตามหาหัวหน้าชมรม โดยใช้วิธีการให้ทำขนมหวานตามฉบับของตัวเอง และ นำไปให้คณะกรรมการชิม และก็แน่นอนว่าไม่มีใครอยากจะได้รับตำแหน่งนี้อย่างแน่นอน แม้กระทั่งพี่มาร์ชผู้เป็นคนก่อตั้งชมรมก็ตาม และแล้วการค้นหาผู้โชคดี(รึเปล่า) ก็เริ่มขึ้นโดยแต่ละคนก็ทำอาหารในแบบที่แตกต่างกันไป
'พี่มาร์ช' เลือกทำขนมชั้นรูปเค้กพร้อมกับฝอยทอง ในสไตล์การตกแต่งแบบร้านขายขนมหวาน เลยทีเดียว
'กร' เลือกที่จะทำ มิกซ์เบอร์รี่พาย ที่นำเบอร์รี่หลายๆอย่างมาทำ
ส่วนตัวเดียร์เอง ก็เลือกที่จะทำพายปลาดาว โดยนำแยมรสชาติต่างๆใส่เข้าไปในตัวปลาที่นำกลิ่นคาวออกเรียบร้อยแล้ว
และเมื่อ ทำกันเสร็จแล้วก็ได้นำไปให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆในโรงเรียนตัดสิน
และแล้วผู้ที่ได้รับคะแนนโหวตมากที่สุด ก็คือ~~~พี่มาร์ช รุ่นพี่ม.3 ของเรานี่เอง!!!
~~~~~~THE END~~~~~~
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
bluebearz
Bonita Blanchett
นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 51313+128 M 935 K 310
PASSPORT : (550/2125) :
Re: Lesson 34 : ชมรม
Mon 15 Feb 2016, 20:14
- Spoiler:
- “เฮ้อ...”
หลังจากเดินชมชมรมมาได้สักพัก เด็กหนุ่มก็พ่นลมหายใจอออกมาอย่างเบื่อหน่าย วันนี้เขาง่วงมาก
อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยล้าจากการนั่งทำการบ้านทั้งคืนหรือจะอะไรก็ตาม นั่นทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยอยากมาอยู่ในที่ๆ มีคนพลุกพล่านสักเท่าไร
แต่ที่ต้องมาเดินต้อยๆ อยู่นี่ก็เป็นเพราะเพื่อนในห้องนั่นแหละ
‘วันนี้เขาจะตั้งชมรมกัน ออกไปดูซะหน่อยสิ มอสามทั้งทีนายควรจะทำอะไรที่มันเป็นประโยชน์กับโรงเรียนบ้างนะ’
‘ไม่อ่ะ ง่วง...’
‘ไม่ต้องมางงมาง่วง เวลาว่างแบบนี้เขาให้ไปหาชมรมนะยะ ไม่ใช่มานอนขึ้นอืด!’
ว่าไม่พอยังจะเข้ามาดึงแขนอีก
แม้สุภะจะขืนตัวไว้มากสักเท่าไร แต่ก็ยังถูกดันออกมานอกห้องเรียนอยู่ดี
พอจะเดินกลับเท่านั้นแหละ เธอก็ปิดประตูใส่หน้าเฉยเลย
ตาจะหลับแล้วแฮะ...
สุภะคิดพลางอ้าปากหาว ในขณะที่สองเท้าก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ถ้ากลับไปถึงห้องนะ จะหลับตลอดห้าชั่วโมงไม่ยอมตื่นเลย
ฟรีไทม์ทั้งทีขอเวลาให้เขาได้เซฟตัวเองจากความเหนื่อยล้าหน่อยเถอะ
ห้องชมรมที่ถูกตั้งขนาบทั้งสองข้างของตัวเขาหาได้ทำให้เด็กหนุ่มสนใจไม่ ทั้งที่มันถูกตกแต่งด้วยของน่ารักจุกจิกมากมาย รวมทั้งป้ายเชิญชวนอันละลานตา
ทั้งหมดล้วนถูกนำมาประดับเพื่อเป็นการเชิญชวนหาสมาชิกใหม่กันทั้งนั้น เดินมาได้สักพักเขาก็คิดว่าพอแล้วสำหรับการเดินชมชมรม จึงเตรียมที่จะหันหลังกลับ
แต่ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงเล็กแหลมของใครบางคนดังมาจากข้างหลัง ทำให้เขาต้องชะงักขา
เมื่อหันไปมองก็พบกับรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง เธอวิ่งมาหาเขาในชุดกระโปรงสีขาวแซมเหลือง...- "น้อง!":
“น้อง ไม่สนใจเข้าชมรมการแสดงหน่อยหรอ” น้ำเสียงสดใสของรุ่นพี่ดังขึ้น มืออีกข้างก็ชูใบโปรโมทชมรมขึ้นสูง
ในใจเธอคาดหวังเป็นอย่างมากว่าอยากจะให้น้องคนนี้ตอบตกลง นานๆ ทีจะมีคนเดินผ่านหน้าชมรมเธอ และถ้าเธอยังหาคนเข้าชมรมไม่ได้ภายในวันนี้ล่ะก็ จะต้องโดนหัวหน้าชมรมทำโทษแน่ แค่คิดก็ขนลุกซู่แล้ว!
ได้โปรด ตอบตกลงเถอะนะ...
แต่แล้วความหวังของเธอก็ต้องแตกดังเพล้งเหมือนเศษกระจก
เมื่อสุภะส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปแบบไร้เยื่อใยโดยสิ้นเชิง หญิงสาวเห็นแล้วก็แทบอยากจะทรุดลงกับพื้นเสียตรงนี้
ถ้าหากว่าข้างตัวมีไมค์ด้วยล่ะก็ เธอก็คงจะคว้ามันมาแล้วร้องเพลงคุกเข่าเลยล่ะ กรรมแล้วไง ความหวังสุดท้ายทอดทิ้งเธอแล้ว
ทำไมทำกับพี่อย่างนี้~ T T
หลังจากทิ้งรุ่นพี่ชมรมการแสดงไว้ข้างหลัง เขาที่เดินมาได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องปะทะเข้ากับรุ่นพี่ชมรมเทควันโดอีก คราวนี้เจ้าตัวมาในชุดของชมรม แถมยังพ่วงเพื่อนมาอีกคนด้วย
พวกเขายืนขวางเด็กหนุ่มเอาไว้
“ไม่สนใจชมรมการแสดง ก็มาเข้าชมรมเทควันโดได้นะน้อง” รุ่นพี่หัวเกรียนคนหนึ่งที่ดูท่าทีโอหังเอ่ยขึ้น
สุภะแอบกลอกตาไปมาด้วยความเซ็งนิดหน่อย ตอนนี้มันเป็นเวลาที่เขาควรจะนอนได้แล้วสิ
รุ่นพี่อีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง เมื่อเห็นเขาเงียบไปก็เลยช่วยพูดเสริมบ้าง “ใช่ๆ เรียนแปปเดียว แค่เตะทีเดียวช้างหงายหลังเลยนะน้อง”
เหอะ จะให้คนไร้เรี่ยวแรงอย่างเขามาเตะต่อยเนี่ยนะ
แน่นอนว่าเขาต้องตอบปฏิเสธกลับไป
“ผมเตะไม่เป็น ขอตัว”
ว่าแล้วสุภะก็เดินเลี่ยงจากรุ่นพี่ทั้งสองคนออกมาอย่างไม่สนใจไยดี อาการง่วงนอนก็กำเริบขึ้นมาอีกครั้งจนทำให้เขาต้องหาวหน่อยๆ
รุ่นพี่สองคนหันไปมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ว่าเขาที่เป็นถึงเด็กผู้ชายจะไม่รู้จักเรื่องเตะต่อย!
คิดแล้วก็รันทดแทนน้องคนนั้นจริงๆ T T
หลังจากเดินมาได้อีกสักพัก รุ่นน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาเขา ในมือของเธอก็มีใบโปรโมทชมรมสุดจะหวานแหว๋วซึ่งขัดกับชื่อชมรมเป็นอย่างมาก เธอยิ้มให้แล้วเอ่ยชวนเสียงหวาน
“พี่คะๆ ยังไงชมรมวิจัยสิ่งลี้ลับก็ยังว่า...”
แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยจนจบประโยคหรือทำอะไรไปมากกว่านี้ เธอก็ถูกคนตรงหน้าเมินใส่ก่อนจะเดินผ่านไปในทันตา ราวกับเห็นเด็กสาวเป็นเพียงแค่สายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เธอทำหน้าช็อคเหมือนโลกใกล้จะแตก ใบโปรโมทชมรมแทบจะหลุดร่วงจากมือ
อะไรกัน! นี่เขากล้าเมินใส่เธออย่างนั้นหรอ T T
เด็กสาวคิดก่อนจะปรายตามองร่างของเด็กหนุ่มที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆ
“ไม่อยากเข้าชมรมหนังสือพิมพ์หน่อยหรอ”
ส่ายหัว...
“น้องๆ เข้าชมรมทำอาหารก็ได้นะ ได้กินของฟรีด้วย”
ส่ายหัว...
“Hey! Join to my club please!”
แล้วก็ส่ายหัว...
นอกจากนั้นก็ยังมีชมรมอื่นๆ สารพัดเข้ามาเอ่ยชักชวนเขากันแบบไม่หยุดไม่หย่อน บางคนนี่แทบจะเอาใบโปรโมทมาแปะหน้า บางคนก็แทบจะสาปแช่งเมื่อเขาปฏิเสธไป
จนเด็กหนุ่มแทบจะหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เพราะต้องคอยเดินหนี โธ่! เขาไม่ใช่นายแบบสักหน่อย จะมารุมล้อมอะไรกันนักหนานะ- ไม่ใช่งานขอลายเซ็นนะครับ!:
แต่พวก ‘มนุษย์หาคนเข้าชมรม’ นี่ก็น่ากลัวอยู่เหมือนกัน ขนาดเขาปฏิเสธไปรอบหนึ่งแล้วยังจะตามมาหลอกหลอนกันอยู่ได้
โดยเฉพาะรุ่นพี่ผู้หญิงที่อยู่ชมรมการแสดงคนนั้น ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าแต่ละชมรมก็ต้องมีการชักชวนหาสมาชิก แต่รายนั้นถึงขั้นตอแยเขาไม่เลิก แทบจะเกาะหลังกันเลยก็ว่าได้
ใจคอจะให้เข้าลูกเดียวเลยใช่มั้ยเนี่ย!
“นะน้องนะ ช่วยเข้าให้พี่หน่อยเถอะ เรื่องบทอะไรนั่นน้องไม่ต้องเล่นก็ได้ตามใจน้องเลย แต่น้องต้องช่วยพี่ก่อนนะ ถ้าพี่ยังหาคนเข้าชมรมไม่ได้ล่ะก็ จะโดนหัวหน้าชมรมทำอะไรก็ไม่รู้ ฮือๆๆ”
ว่าแล้วรุ่นพี่ชมรมการแสดงก็เข้ามาดึงแขนเขาไว้ พร้อมเสแสร้งแกล้งบีบน้ำตาขอความเห็นใจ ให้สมกับทักษะที่เธอได้เรียนรู้มาจากชมรม
แต่การกระทำนั้นก็หาได้เข้าโสตประสาทของเด็กหนุ่มไม่ เขาทำหน้ามุ่ยเบาๆ ตอนนี้อยากจะกลับไปนอนเต็มที เพราะเขาง่วงจนจะหลับคาที่ได้อยู่แล้ว
โชคดีที่เขาเป็นคนมีเส้นอดทนหนาหน่อย เลยยังคงปฏิเสธรุ่นพี่กลับไปพร้อมกับอธิบายเหตุผลสั้นๆ อีกสองรอบ แต่ก็ใช่ว่าอีกฝ่ายจะยอมรับและปล่อยเขาง่ายๆ
ความจริงเขาจะเข้าชมรมนี้ก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่ติดที่ว่ามันคงจะต้องใช้แรงเยอะในการวิ่งเข้าวิ่งออกจากฉาก คงวุ่นวายน่าดู และเขาก็ไม่ชอบอะไรแบบนั้น
แค่การเรียนกับการบ้านเขาก็แทบจะตายอยู่แล้ว จะให้มาฝึกซ้อมบทละครอะไรแบบนั้นและนำไปแสดงต่อหน้ามวลชนมากมายอีก ก็คงจะไม่ไหวหรอก
สุดท้ายเด็กหนุ่มก็ทนลูกตื้อของรุ่นพี่ไม่ไหว จึงต้อง...
“เข้าก็ได้ครับ...” เด็กหนุ่มตอบเสียงแผ่ว
หญิงสาวถึงกับตาวาวทันทีที่ได้ยิน น้ำตา(ปลอม)หดหายไปจากใบหน้า
“จริงหรอ” เธอยิ้ม ก่อนจะยื่นใบสมัครให้แบบไม่รออีกฝ่ายยืนยัน “ถ้ากรอกเสร็จแล้ว ก็เอามาส่งกับพี่ที่ห้องชมรมเลยนะ...”
ฟึบ!
หญิงสาวถึงกับค้างไป คำพูดที่เหลือต้องเผลอกลืนลงคออย่างช่วยไม่ได้ เมื่อสุภะที่รับใบสมัครไปเขียนอะไรบางอย่างอยู่ก่อนหน้านั้นได้ยื่นกลับมาให้
เธอก้มลงอ่านลายมือหวัดๆ นั่นที่เขียนไว้ว่า Just Kidding พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีเด็กคนนั้นก็หายตัวไปเสียแล้ว
“.......”
หญิงสาวแทบอยากจะทรุดเข่าลง ร้องเพลงไว้อาลัยให้กับตัวเองอีกรอบ ถ้าหากว่านี่เป็นการ์ตูน ก็คงจะได้เห็นวิญญาณของเธอลอยออกจากร่างแน่นอน
เพราะทันทีที่ร่างของเด็กหนุ่มหายเข้าไปในห้องเรียน หัวหน้าชมรมของเธอก็เดินเข้ามากวักมือเรียกพอดี จะตายศพไม่สวยก็ครานี้ล่ะ...
สุภะเดินเข้ามาในห้องด้วยความเหนื่อยที่ทวีคูณมากกว่าเดิม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนที่ของตัวเอง เพื่อนสาวคนเดิมเห็นว่าเขากลับมาแล้วก็ได้เดินเข้าไปถามเสียงเข้ม พร้อมจ้องเขม็ง
“ได้ชมรมหรือยัง”
เด็กหนุ่มส่ายหัว ก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจ
"ก็ตามใจนายนะ”
เด็กสาวเห็นท่าทางของอีกฝ่ายอย่างนั้นจึงได้แต่ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา ไม่อยากจะเอาความอะไรมากมาย
ก็นะ เธออุตส่าห์หวังดีในฐานะหัวหน้าห้องคนหนึ่ง ถ้าหากเพื่อนร่วมห้องมีปัญหาหรือต้องการอะไรเธอก็ยินดีช่วยเต็มที่
แต่เห็นทีรายนี้คงจะไม่ไหว เลยจำใจต้องปล่อยให้อยู่คนเดียว
เด็กหนุ่มเหล่ตามองเพื่อนสาวที่ค่อยๆ เดินจากไปอย่างเงียบงัน ก่อนจะหลุบมองพื้นโต๊ะตามเดิม สำหรับเขาการอยู่ในที่เงียบๆ ไม่ต้องพูดคุยหรือทำอะไรร่วมกับใครมันก็ดีที่สุดแล้ว
ก็เขาไม่ใช่เด็กกิจกรรมหรือเด็กเข้าสังคมนี่นา จะให้ออกไปทำอะไรอย่างอื่นที่นอกเหนือจากการนั่งเรียนเฉยๆ ในห้องเรียนมันก็หาใช่ตัวเขา
เรื่องชมรมน่ะ เอาไว้ให้เขาโตมากกว่านี้หรือเปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้วจะเก็บไปคิดอีกที แต่ตอนนี้ขอเอาเรื่องเรียน เรื่องการบ้านและเรื่องหลับให้รอดก่อนแล้วกัน zzZ
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 34 : ชมรม
Mon 15 Feb 2016, 20:55
- กีฬานี่แหละดี~~~~:
“เมอิน เข้าชมรมตะหลิวทองคำกัน!!”
เสียงตะโกนจากเพื่อนรวมห้องเรียนก็ดังขึ้นอย่างกะทันหันพร้อมกับในมือของเธอมีแผ่นกระดาษหนึ่งใบ
ตัวของคนที่กำลังอ่านหนังสือเพลินๆอยู่ก็เกิดอาการสะดุ้ง
“....”รอยยิ้มแห้งๆเป็นคำขอโทษจากคนตรงหน้า ทำให้คนที่ถูกทำให้ตกใจก็ยิ้มรับให้
มือเล็กวางหนังสือลงและหยิบเอาเครื่องมือสื่อสารของตัวเองขึ้นมาเขียน
‘มันคืออะไรเหรอคะ?’
“ชมรมไงเมอิน ยังไม่รู้เรื่องเหรอ นี่ๆเดียร์เสนอชมรมตะหลิวทองคำ”มือบางของอีกคนกางกระดาษที่เป็นใประกาศชมรมที่พูดถึง
‘มันเกี่ยวกับอะไรงั้นเหรอคะ’
“ทำอาหารไงละเมอิน น่าสนใจใช่มั้ยละ”
‘ก็น่าสนใจนะคะ..แต่เมอินว่า เมอินขอดูไปก่อนจะดีกว่า’อีกคนทำหน้าผิดหวังจนคนปฎิเสธเริ่มทำตัวไม่ถูก
อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายเสียน้ำใจที่มาชวน แต่ก็อยากที่จะเลือกอย่างอื่นที่เหมาะกับตัวเองมากกว่าชมรมตะหลิวทองคำ
“หว่าาา งั้นเปลี่ยนใจเมื่อไรบอกเดียร์แล้วกันนะ”รอยยิ้มปรากฏขึ้นรับคำและแถมด้วยการพยักหน้าเสริม
‘ว่าแต่เขาประกาศกันตรงไหนเหรอคะ’
“ตรงบอร์ดประชาสัมพันธ์น่ะ ว่าแต่ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”คนถูกถามส่งยิ้มแห้งๆให้กับคนถาม
ตอนนี้หนูได้มาอยู่หน้าบอร์ดประชาสัมพันธ์ที่ถูกติดไปด้วยใบประกาศต่างๆอย่างเป็นระเบียบ
มีชมรมมากมายเลยนี่น่า มีชมรมโสต ตะหลิวทองคำของเดียร์ แล้วก็สภา แต่ที่สะดุดตาหนูที่สุดดูท่าจะเป็นชมรมกีฬา
อยากเข้าจังเลยแหะ แต่เขาจะรับแค่ผู้ชายเหมือนโรงเรียนเก่าหรือเปล่านะ มีรายละเอียดเขียนไว้ด้วยนี่น่า
“หือ เมอินจะเข้าชมรมกีฬางั้นเหรอ”หนูหันไปตามเสียงก็เจอพี่แคลเดินมาทางหนู หนูยกมือไหว้ตามความที่หนูเป็นคนที่อายุน้อยกว่า
และพี่เขาอายุมากกว่า
‘เมอินยังไม่แน่ใจเลยคะ’
“เมอินชอบกีฬาหรือเปล่าละ”หนูพยักหน้าตามความจริงที่หนูชอบกีฬา
‘หนูเป็นผู้หญิงจะเข้าชมรมกีฬาได้เหรอคะ?’หนูถามพี่คลด้วยความไม่แน่ใจเท่าไร
เพราะถึงหนูจะชอบกีฬามากขนาดไหนแต่ก็ไม่เคยได้มีโอกาสเข้าชมรมสักที
และยิ่งตอนนี้หนูมีปฎิกิริยาต่อต้านผู้ชายอีกต่างหาก
“ไม่มี...”
“ไม่มีปัญหาอะไรหรอกคับ จะเข้าชมรมใช่มั้ย ถามพี่มาเลย”ยังไม่ทันที่แคลจะพูดจบก็มีแรงโถมเข้ามากอดคอหนูจากด้านหลัง
ร่างของหนูโดนดึงอย่างไม่ทันตั้งตัว สติหนูยังไม่คืนตอนนี้ได้ยินแค่ที่พี่แคลตะโกนว่า
“เดียว! น้องเขากลัวผู้ชาย”
“เดี่ยวก็หาย”อะไรหายๆนะคะ เดียวก่อนสิคะ แล้วคนที่ดึงหนูอยู่เขาเป็นใครกันคะ!!
.
.
.
.
.
“เปลี่ยนเสื้อซะแล้วเรามาทดสอบกัน”เสื้อพร้อมกางเกงถูกยัดเข้าใส่ในมือหนูพร้อมกับโดนดันให้มาเปลี่ยนชุดในห้องอีกต่างหาก
ตอนนี้หนูไม่รู้ควรทำอะไรดี จึงเปลี่ยนชุดตามที่พี่เขาบอก เปลี่ยนชุดไปหนูก็คิดนะว่าทำไมตอนที่พี่เขาลากหนูมาหนูถึงไม่มีอาการอะไรเลย
คงจะเป็นเพราะหนูกำลังตกใจก็ได้
หนูเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดก็เจอพี่เขากำลังชู๊ตลูกบาสลงห่วงอยู่ เขาบ้างไม่เข้าบ้างซึ่งมันก็เป็นเรื่องธรรมดา
ถ้าใครชู๊ตเข้าทุกลูกสิแปลก หนูก้มหยิบลูกบาสที่พื้นแล้วเดินเข้าไปแป้นบาสระดับหนึ่งแล้วตั้งท่าชู๊ต หนูกระโดขึ้นพอสูงในระดับที่พอดีแล้วก็ใช้มือส่งแรงไปที่ลูกบอล- Spoiler:
ฟุ่บ!
“ไนต์ชู๊ต!”หนูมองผลงานลูบาสที่ลงห่วงไปด้วยความภูมิใจ พี่เขาเดินเข้ามาใกล้หนูจนหนู้ต้องถอยห่าง
“...”
“ชื่อ เมอินสินะเราน่ะ”หนูพยักหน้า “พี่ชื่อ ภูมิ ตกลงเราอยู่ชมรมนี้ใช่มั้ย” ถึงจะพึ่งรู้จักกันแต่พี่เขาท่าจะเป็นคนที่ดีระดับนึงละนะ
หนูหยิบกระดานขึ้นมาเขียนถามเรื่องที่สงสัยอยู่ในตอนนี้
‘แล้วคนอื่นๆในชมรมละคะ’
“มีแค่เราสองคนนี้แหละ”คิ้วหนูขมวดเข้าหากัน
‘หมายความว่า?’
“ทั้งชมรมมีแค่เราสองคน ตอนนี้กำลังหาคนที่สนใจอยู่”หนูพยักหน้าเข้าใจ และแอบลอบมองพี่เขาอยู่ห่างๆ
ทุกอย่างเงียบลงอย่างไม่ได้นัดหมาย บรรยาทกาศแบบนี้ทำให้หนูอึดอัดจังเลย
เสียงสูดลมหายใจเข้าและออกดังๆดังจากคนข้างๆหนู ทำให้หนูหันไปมองอีกรอบ
“ไปวิ่งกันดีกว่า”พี่เขาดึงมือหนูแล้วตรงไปทางลู่วิ่ง หนูพยายามดึงมืออกก้ไม่หลุดเลยสักนิด ;^; มือปลาหมึกเหรอคะ
“แฮ่กๆ..”
“แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วเหรอ”ไม่เหนื่อยก็แปลกแล้วคะ พี่พาหนูวิ่งตั้ง 6 รอบ หนูยกมือขอพักให้พี่เขาดูแล้วนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง
”งั้นพักให้หายเหนื่อยก่อนแล้วกันค่อยวิ่งต่อ” ห๊ะ วิ่งต่อ!
ขอพักยาวๆไม่ได้เหรอคร๊าาาาาT^T
- A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 34 : ชมรม
Mon 15 Feb 2016, 21:30
- เรื่องราวของพีชน้อย ผจญภัยในชมรมโสตฯ:
- *ติ๊ด *ติ่ด เสียงประกาศตามสาย
" สวัสดีครับ เพื่อนๆ ที่รักชาวควิ้นสคูล พบกับผม แม็กเวลนะฮ๊าาาาา วันนี้ผมมีประกาศสำคัญ จะมาบอกให้เพื่อนๆ ได้ฟังกัน อยากรู้ใช่ไหมล๊าาา? "
" ไม่อยากรู้เฟ้ย!!! " //เสียงบ่นจากนักเรียนบางคนในโรงเรียน
" แหม่! อย่างที่รู้กันว่า ชมรมโสตทัศนศึกษาที่ผมสังกัดอยู่นั้น ทำหน้าที่เสียงตามสายมาเป็นเวลายาวนาน อีกทั้งทางชมรมของเรานั้น ยังเป็นตัวแทนส่วนหนึ่งในการจัดกิจกรรมต่างๆ มากมาย ที่ถูกจัดขึ้น ณ ควิ้นสคูลของเราแห่งนี้ ซึ่งวันนี้ ชมรมโสตทัศนศึกษา ขอประกาศอย่างเป็นทางการว่า..."
" ประกาศไรอ่ะ?/กิจกรรมใหม่เหรอ?/เร็วๆ สิเห้ย จะกลับบ้าน/ไม่นะ...ประกาศวันสอบใช่ไหม?! " //ทุกคนต่างซุกซิกไปทั่วโรงเรียน
" ว่า...ทางขมรมนั้น จะรับสมัครน้องเฟรชชี่รุ่นใหม่ หรือว่าจะง่ายๆ ทางชมรมโสตทัศนศึกษา ประกาศรับสมัครผู้ที่มีความสนใจเกี่ยวกับชมรมของเรานั่นเองครับ เพื่อมาเป็นส่วนหนึ่งกับเรา ในการช่วยเพิ่มสีสันให้โรงเรียนของพวกเรานั่นเองครับ!!! "
" มาสมัครกันนะครับ!!! มาสมัครกันนะครับ!...มาสมัครกันนะ..ครับบบบ ฮือๆๆๆๆ มาช่วยอยู่เป็นเพื่อนผมทีนะครับ ผมเหงาเหลือเกิน ผมอยู่ที่นี่ โดนคุณเอลีทใช้งานต--/ไอ้เจ้าบ้าแม็กเวล ใครใช้ให้แกแฉฉัน--"
*ติ๊ด *ติ่ด เสียงประกาศตามสาย
จะเป็นไรไหมเนี่ย???
" ชมรม งั้นเหรอ... "
ตอนพักกลางวัน
" อืม...อยู่ตรงนี้นี่เอง " เด็กหนุ่มที่มองหาใบสมัครของชมรมโสตทัศนศึกษา
" อืม...อืม เป็นสอบสินะ...อืม แสดงว่า ต้องรออีกอาทิตย์หนึ่งให้หลัง ถึงจะสามารถสอบได้ โอเค เอากลับไปเขียนที่ห้องดีกว่า "
" ไงคะ! น้องเมอิน!!! "
(พี่แคล จะสมัครชมรมโสตทัศนศึกษาเหรอคะ?)
" พี่คิดว่า มันน่าจะเหมาะกับพี่ดีน่ะ แล้วเมอินล่ะ จะสมัครชมรมอะไร? "
(หนูเอง ก็ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ มันมีชมรมที่น่าสนใจเยอะมากเลยยยย)
" ลองเข้าไปดูกิจกรรมของชมรมนั้นๆ ก็ได้หนิ เผื่อน่าจะมีอันที่เมอินชอบนะ "
(อืม...แล้วพี่แคล เย็นนี้ ว่างไหมคะ?)
" เอ่อ..ตอนเย็น พี่ว่างจ๊ะ "
(งั้นพวกเราไปดูกิจกรรมชมรมด้วยกันนะคะ พี่แคล)
" ได้จ้าา "
*กึ *กึ เสียงฝีเท้าของทั้งสองคนค่อยๆ เบาลงเรื่อยๆ จนเสียงเหล่านั้นเงียบไป
" แคลเอง ก็จะสมัครชมรมนี้ เหมือนเราสินะ..."- ณ วันสอบการเข้าชมรมโสตฯ:
- " สวัสดีครับ ผมแม็กเวลนะคร๊าบบบ ทุกคน อย่างที่ทราบกันดีว่า วัน 10 กุมภาพันธ์ หรือวันนี้นั่นเอง เป็นวันสอบเข้าชมรมโสตทัศนศึกษานะครับ ยังไง ขอให้เพื่อนๆ ที่รักทุกคนที่อยากเข้าชมรมของเรานั้น ให้ตัวเตรียมรอได้หน้าห้องม.5 นะครับ "
.
.
.- เสียงบรรยากาศก่อนเข้าห้องสอบ:
" อ่ะ!/เอ๊ะ! " เสียงของชายหญิงคู่หนึ่งดังขึ้นหน้าทางเข้าห้องสอบชมรมโสตทัศนศึกษา
" พีช/แคล "
" เอ่อ...จะสอบเข้าชมรมห้องโสต เหมือนกันสินะครับ? "
" อื้อ! แต่ แคลเอง ก็ลังเลเหมือนกัน ยังไงจะลองสอบๆ ดูก่อนน่ะ "
" อ่อ อย่างนี้นี่เอง... "
".....พีช "
" คร่ะ...ครับ? "
" ตัดผมสั้นลงเหรอ? หน้าตาดูสดใสขึ้นดีนะ "
" งั้นเหรอ? ฮ่าๆๆๆ "
" หืม...คุณหนูพีช รู้จักเสริมหล่อด้วยน๊าาา"
" ก็มีบ้างล่ะนะ "
*ถึงจะเสริมหล่อไป แต่ถ้าไม่กล้ารุกเข้ามา ระวังแคลจะไม่อยู่รอน๊า " ฮิฮิ " แคลเดินเข้าห้องสอบไป
(.....นั่นสินะ) " ตั้งใจสอบๆ พีช! " พีชพูดให้กำลังใจตัวเอง
.
.
.
" แหม! ผมแม็กเวล อยากจะกล่าวอะไรเล็กน้อยๆ ก่อนเพื่อนๆ ทุกคนจะสอบกันนะครับ คืออย่างแรก ไม่ว่า ใครจะสอบติดหรือไม่ติด ผมในฐานะประธานชมรม ก็ขอขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ที่ทุกคนอยากจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับเรา *ฮึ *ฮึ " แม็กเวลหยิบผ้าเช็คหน้าซับน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ
" ยังไง...ผมในวันนี้ จะทำหน้าที่ผู้ช่วยคุมสอบนะครับ "
" เอ๋!??? " ทุกคนต่างอุทานออกมาพร้อมกัน
" คนที่คุมสอบจริงๆ ก็คือ คุณเอลีท นะครับ ทุกคน " แม็กเวลพูดด้วยรอยยิ้มอันสดใส ที่แฝงไปด้วยความรู้สึกอันมืดมน
" หาาาาาาาาาาาาาาาา????? " อุทานพร้อมกันเช่นเดียวกัน
" เป็นฉันแล้ว มันมีปัญหาอะไรฮ่ะ?!!! "
"......"
" พวกเธอจงสำนึกไว้ด้วยล่ะ จริงๆ วันนี้ฉันจะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ แต่ด้วยความที่ฉันนั้น รักนักเรียนทุกคน ที่จะเข้าชมรมโสตฯนี้ เลยกะจะดูหน้าตากันสักหน่อย...ว่า จะ คู่ ควร กับ ชมรมนี้ไหม!!!!!....เอาล่ะ เริ่มสอบได้ "
" เอ้อ! เกือบลืม ขอให้โชคดีนะจ๊ะ เด็กๆ ที่...รัก "
" ฮ่าๆๆๆ " แม็กเวลยิ้มแห้งๆ
บรรยากาศค่อนข้างเงียบเป็นพิเศษกว่าปกติ เพราะคุณเอลีมมาคุ้มห้องสอบด้วยตัวเองเลย ส่วนคุณแม็กเวลก็คอยทำหน้าที่แจกข้อสอบ กับเก็บข้อสอบ
ส่วนตัวข้อสอบ จะเน้นเรื่องทางด้านทัศนคติมากกว่า ซึ่งอันนี้แหละ จะเป็นตัวตัดสินคะแนนทุกคน
" เฮ้! ไอ้เจ้าบ้านั่นน่ะ แอบทำไรฮ่ะ? "
" ผมเปล่าทำไรนะครับ!!! "
" ไหนดูซิ "
.
.
.
ซึ่ง ถ้าใครทำตัวมีพิรุธนิดเดียว คุณเอลีทจะเดินตรงไปหาทันที ซึ่งทำเอาทุกคนเคร่งเครียดกันมาก
.
.
.
3 ชั่วโมงผ่านไป
" ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือกันนะครับ ทุกคน ขอบคุณจริงๆ "
" เฮ้อ...ข้อสอบยากเหมือนกันนะเนี่ย/ คุณเอลีท ดูหน้ากลัวเนอะ แก/ เฮ้ย! ไปเตะบอลกัน " ทุกคนต่างเดินออกจากห้องไป จนเหลือเพียงแค่ พีช กับ แคล
" แคลครับ! "
" คะ? "
" ผมมีเรื่องจะขอร้องน่ะครับ..."
" เรื่องอะไรคะ? "
" ถ้าพวกเราสอบติดชมรมนี้ด้วยกัน แคลจะรับฟังเรื่องที่ผมจะพูดได้ไหมครับ? "
" ก็...ได้อยู่นะ "
" ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวถึงวันประกาศผลสอบเมื่อไหร่ ผมจะมาบอกอีกทีครับ "
" ได้จ๊ะ "
" งั้นผมไปก่อนนะครับ "
" พีช... "
" ครับ? "
" พยายามเข้าล่ะ "
" ครับ! "
- ณ วันที่ประกาศผลสอบชมรมโสตฯ:
- " สวัสดีครับ น้องๆ เพื่อนๆ ที่รัก กระผมแม็กเวลเช่นเคยครับ วันนี้เป็นวันประกาศผลสอบของชมรมโสตฯ กันแล้วนะครับ สามารถไปดูผลได้ที่หน้าห้องชมรมโสตฯ กันเล๊ย "
.
.
.- เสียงบรรยากาศหน้าห้อง:
แกๆ ฉันติดด้วยแหละ/เห็นชื่อข้าไหมวะ?/เฮ้อ....เกือบไปแล้ว/แงงงงง ไม่ติด // เหล่าเสียงมากมายของเด็กนักเรียนที่มาสมัครสอบชมรมโสตฯ
(ยินดีด้วยนะคะ พี่แคล) เมอินชูกระดาษที่คล้ายๆ ป้ายไฟ
" อื้อ " แคลต้อนกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
( 286...ได้คะแนนสอบท็อป 1 ใน 3 เลยเหรอ....แคลเองก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย...ถึงจะเว่อร์ไปก็เถอะ แล้วทางเราล่ะ )
( พีช โอลิเวอร์...พีช โอลิเวอร์...2..53 อืม...เกือบไม่ผ่านแล้วเรา โล่งไป )
" เป็นไงบ้าง พีช? "
" อ่ะ! แคล ก็ผ่านแบบฉิวเฉียดครับ "
" เหรอ...แต่ก็แล้วเนอะ ที่ได้อยู่ชมรมเดียวกัน "
" นั่นน่ะสิน๊าาา "
" ว่าแต่ เรื่องที่บอกวันนั้น ยังไง? "
" อ่ะ! จริงด้วยสิ เดี๋ยวไว้หลังเลิกเรียน มาเจอกันที่ริมชายหาด ด้านหลังหอพักนะครับ "
" เอ่อ....พีช ขอโทษทีน๊าา วันนี้ แคลไม่ว่าง ไว้วันหลังได้ไหม? "
" ได้ครับ วันไหนแคลสะดวกก็มาบอกกันก็ได้ครับ "
" งั้น เดี๋ยวแคลไปก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่น๊าา "
" แล้วเจอกันครับ..."
(...เฮ้อ...สุดท้าย ก็ไม่ได้บอกไปสินะ ทั้งๆ ที่มีโอกาสตั้งหลายครั้งแล้วแท้ๆ เรานี่มัน...)
(ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปถามแคลว่า วันไหนว่างบ้าง แล้วกัน)
(คุณลุง ผมขอโทษนะครับ ทั้งๆ ที่ คุณลุงอุตส่าห์มอบความกล้าให้กับผมแล้วแท้ๆ )
" ไหนๆ ก็ว่างแล้ว กลับไปนอนที่ห้องดีกว่า... "
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 34 : ชมรม
Mon 15 Feb 2016, 22:03
- ซำปอย:
เสียงเพลงฮิตติดชาร์ทถูกเปิดเหมือนทุกๆวันในช่วงพักเที่ยง
แต่วันนี้ เพลงก็กลับหยุดไปกลางคันซะอย่างนั้น
เด็กๆในห้องเรียนต่างหันหน้ามองกันอย่างสงสัย
อะไรกันน่ะ?
"หวัดดีฮะะะ ผมแม็กเวลลล มาประกาศว่าทางชมรมโสตจะรับสมัครน้องเฟรชชี่รุ่นใหม่ หรือว่าจะง่ายๆ ทางชมรมโสตทัศนศึกษา
ประกาศรับสมัครผู้ที่มีความสนใจเกี่ยวกับชมรมของเรานั่นเองครับ เพื่อมาเป็นส่วนหนึ่งกับเรา
ในการช่วยเพิ่มสีสันให้โรงเรียนของพวกเรานั่นเองครับ!!!
มาสมัครกันนะครับ!!! มาสมัครกันนะครับ!...มาสมัครกันนะ..ครับบบบ
ฮือๆๆๆๆ มาช่วยอยู่เป็นเพื่อนผมทีนะครับ ผมเหงาเหลือเกิน ผมอยู่ที่นี่ โดนคุณเอลีทใช้งานต--/ไอ้เจ้าบ้าแม็กเวล ใครใช้ให้แกแฉฉัน--"
*ติ๊ด*
และแล้ว เสียงตามสายก็เงียบลงท่ามกลางสีหน้าแหยงๆของคนในห้องเรียน
เหวอ.................................... ความโหดร้ายของคุณเอลิทกระจายออกมาตั้งแต่ยังไม่ทันได้เข้าไปอยู่ในชมรมด้วยซ้ำแฮะ
แต่ว่า ชมรมโสตนี่ก็น่าสนใจเหมือนกันนะ น่าจะลองไปสมัครดู..
วันถัดมาหลังจากเสียงตามสายได้ถูกเผยแพร่
แคลจึงเดินมาที่บอร์ดประกาศข่าวสารของโรงเรียน
และได้พบกับ กำหนดสอบเข้าชมรมโสตทัศนศึกษา
เห มีสอบด้วยหรอคะ ทำไมคุยกับน้องเดียร์แล้วชมรมตะหลิวทองคำไม่เห็นต้องสอบเลยนี่นา
สมแล้วที่ที่ปรึกษาชมรมเป็นคุณเอลิท....ต้องคัดกรองคนขนาดนั้นเชียว
เลื่อนสายตาอ่านจนถี่ถ้วนแล้วก็พบว่า ถ้าคะแนนสอบเกิน 275 คะแนน จะเลื่อนขึ้นเป็นประธานแทนพี่แม็กเวลด้วย
ใครจะไปทำได้กันเล่า...
ก่อนกลับแคลได้เจอเมอินและรับปากกับน้องว่าจะไปเดินดูชมรมด้วยกัน
เมอินดูตื่นเต้นมากๆเลยค่ะ แคลตื่นเต้นตามเลยล่ะ นี่ละนะวัยรุ่น ฮ่ะๆๆ
หลังจากแยกกันแคลรีบจดรายละเอียดลงสมุดโน๊ตเล็กๆก่อนที่จะเดินกลับห้องเรียน
สงสัยการเข้าชมรมจะไม่ง่ายซะแล้วสิ..
หลังจากนั้นสองสามวัน แคลก็เริ่มหาข้อมูลของชมรมโสต
จากข่าวลือเล่าอ้าง(?)ชมรมโสตมีชื่อเสียงในด้านอัตราการแข่งขันที่สูงจนน่าตกใจ
แต่สิทธิพิเศษของชมรมก็ดีเช่นกัน แลกมากับการทำงานที่ไม่เบา
..
.
.
่ลองไปหารายละเอียดเกี่ยวกับโรงเรียนดีกว่ามั้ง..
คืนนี้อาจจะต้องเก็งข้อสอบด้วยล่ะ แคลคิดอย่างนั้นแล้วก็เข้าเรียนช่วงคาบบ่าย
"เดียร์จ๊ะ คืนนี้พี่อาจจะไม่กลับห้องนะ"
"เหะ ทำไมละคะ?"
"พี่กะจะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดน่ะ อาจจะอ่านดึกมากๆเลย"
"โห สู้ๆนะคะพี่แคล เดียร์กับจิ้งจกจะเฝ้าห้องให้อย่างดีเลยยยยยย"
หลังจากคุยกับเดียร์ แคลเดินมาที่ห้องสมุดพร้อมสมุดโน๊ตคู่ใจ
ก่อนที่จะอ่านเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับโรงเรียน
และหนังสือความรู้หลายๆอย่างเท่าที่พออ่านไหว
เพราะห้องสมุดที่นี่เปิดทั้งวันทั้งคืนเหมือนเซเว่น แคลชอบอ่านหนังสือเงียบๆเลยเลือกมาตอนดึกๆแล้ว
หวังว่า คะแนนสอบคงจะถึงเกณฑ์นะ
....
...
..
.
.
..
...
....
-วันสอบ-
หน้าห้องมีเด็กเยอะมากเลยค่ะ จากหลายๆระดับชั้้นเลยด้วย
อยู่ๆก็ใจฝ่อขึ้นมาเลยแฮะ.. จะไหวไหมน้า..
แคลมองรอบตัวหาคนรู้จักและเจอพีช
เลยทักทายกันตามประสาคนข้างห้้อง(ฮา)
พีชตัดผมทรงใหม่ด้วยล่ะค่ะ ดูหล่อขึ้นเยอะเลย ฮ่า
ในที่สุดพีชก็ถึงวัยแตกหนุ่มแล้วสินะคะ แคลตามไม่ทันแล้ว
แคลแหย่พีชไปนิดหน่อยก่อนจะเตรียมตัวเข้าห้องสอบ
กลางห้องสอบมีชายหนุ่มผมทองมาดเอ็นเตอร์เทน
แม็กเวล ประธานชมรมโสตคนปัจจุบัน ยืนรออยู่
" แหม! ผมแม็กเวล อยากจะกล่าวอะไรเล็กน้อยๆ ก่อนเพื่อนๆ ทุกคนจะสอบกันนะครับ คืออย่างแรก
ไม่ว่า ใครจะสอบติดหรือไม่ติด ผมในฐานะประธานชมรม ก็ขอขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ที่ทุกคนอยากจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับเรา ฮึก ฮึก...."
พี่แม็กกล่าวเหมือนเรากำลังจะเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่สองเลยค่ะ
" ยังไง...ผมในวันนี้ จะทำหน้าที่ผู้ช่วยคุมสอบนะครับ "
" เอ๊ะ?? " ทุกคนต่างอุทานออกมาพร้อมกัน
" คนที่คุมสอบจริงๆ ก็คือ คุณเอลิท นะครับ ทุกคน " พี่แม็กเวลพูดพลางยิ้มอ่อน
" หาาาาาาาาาาาาาาาาาา???!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
" เป็นฉันแล้ว มันมีปัญหาอะไรฮะ?!!!
"
"...... "
ทุกคนในห้องพร้อมใจกันเงียบและก้มหน้ายอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้
" พวกเธอจงสำนึกไว้ด้วยล่ะ จริงๆ วันนี้ฉันจะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ แต่ด้วยความที่ฉันนั้น
รักนักเรียนทุกคนที่จะเข้าชมรมโสตฯนี้ เลยกะจะดูหน้าตากันสักหน่อย...ว่า จะ คู่ ควร กับ ชมรมนี้ไหม!!!!!....เอาล่ะ เริ่มสอบได้ "
" เอ้อ! เกือบลืม ขอให้โชคดีนะจ๊ะ เด็กๆ ที่...รัก หึหึหึหึ... "
เป็นคำอวยพรที่สยองที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลยล่ะค่ะ รอยยิ้มแสยะนั่นมันอะไร...
สุดท้าย ข้อสอบก็ไม่น่ากลัวไปกว่าคนคุมสอบเลยซักนิด....
บรรยากาศในห้องเย็นเยียบจนแยกไม่ออกว่ามีสาเหตุมาจากเครื่องปรับอากาศหรือคุณเอลิทกันแน่
ดวงตาสีนภามองไปทั่วห้องสอบก่อนหยุดจ้องที่แคล
แคลรีบหลบตาอย่างว่องไวและทำข้อสอบต่อทั้งๆที่ยังกลัวไม่หาย
.
.
.
3 ชั่วโมงผ่านไป
" ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือกันนะครับ ทุกคน ขอบคุณจริงๆ "
พี่แม็กเวลปาดเหงื่อที่ผุดบนใบหน้าขาว ทั้งๆที่เครื่องปรับอากาศออกจะเย็นเฉียบ
เหงื่อที่ว่านี้อาจจะออกมาเพราะสายตาเคร่งขรึมที่จ้องหลังของประธานชมรมโสตอยู่ ก็เป็นได้..
" เฮ้อ...ข้อสอบยากเหมือนกันนะเนี่ย/ คุณเอลีท ดูน่ากลัวเนอะแก/ เฮ้ย! ไปเตะบอลกัน "
ทุกคนต่างเดินออกจากห้องไปแล้ว...
เฮ้อ.... แคลก็กลับห้องบ้างดีกว่า
" แคลครับ! "
หะ แคลตกใจนิดหน่อยก่อนหันหลังกลับไปเจอพีช
" ค คะ? "
" ผมมีเรื่องจะขอร้องน่ะครับ..."
" เรื่องอะไรคะ? "
" ถ้าพวกเราสอบติดชมรมนี้ด้วยกัน แคลจะรับฟังเรื่องที่ผมจะพูดได้ไหมครับ? "
....... เรื่องอะไรกันนะ.. แคลนิ่งคิดไปนิดหนึ่งก่อนตอบ
" ก็...ได้อยู่นะ "
" ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวถึงวันประกาศผลสอบเมื่อไหร่ ผมจะมาบอกอีกทีครับ "
" ได้จ๊ะ "
" งั้นผมไปก่อนนะครับ "
...............ไม่รู้ว่าอะไรหรอกนะ แต่ว่า....
" พีช... "
" ครับ? "
" พยายามเข้าล่ะ "
" ครับ! "
เด็กหนุ่มรับคำเสียงแน่นก่อนจะยิ้มให้ มารอผลสอบไปด้วยกันนะคะ!!
....
...
..
.
.
.
ณ วันที่ประกาศผลสอบชมรมโสตฯ
โอ๊ยยยยย................ทำไมคนเต็มหน้าบอร์ดแบบนี้
แบ่งๆกันดูไม่ได้หรอคะ YuY
แคลเขย่งไปเขย่งมา ก่อนจะเห็นชื่อตัวเองอยู่ในรายชื่อคนสอบผ่าน
สายตาเลื่อนลงมานิดหน่อยก็เห็นชื่อของ พีช
ผ่านการทดสอบแล้ว ดีใจด้วยนะคุณชาย
หลังจากคนน้อยลงแล้วแคลเลยเดินเข้าไปอ่านได้อย่างสะดวก
ว่าแต่มีใครสอบได้จนเป็นประธานชมรมไหมนะ?
...
..
.
หาาาาาาาา?????!!!
ค แคลเป็นประธานชมรมโสตคนต่อไป
(ยินดีด้วยนะคะ พี่แคล) เมอินชูกระดาษที่คล้ายๆ ป้ายไฟ
" อื้อ " แคลยิ้มกลับไปแห้งๆ ด้วยอารมณ์กึ่งดีใจ
ก่อนที่จะนึกถึงหน้าของคุณเอลิท
เหงื่อเม็ดใหญ่ค่อยๆไหลลงมาจากใบหน้า
และแล้วก็นึกเสียใจที่อ่านหนังสือหนักเกินไป..........แคลพลาดไปแล้ว
พี่แม็กเวลคะ กลับม๊าาาาาาาาาาาาา
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|