pangkawjoaประธานนักเรียน
Taira Payakaroon
อาจารย์ภาษาไทย
3258
+601 M 722 K 265
PASSPORT
: 
(2380/21000)
: 
บันทึกของไทระ : หน้าที่ 2 - ถึงป๊าแม็กเวล & ม๊าจิณณ์
Fri 05 May 2017, 22:00
ณ ห้องนอนของม๊าจิณณ์
“ป๊าว่าไทระผมเริ่มยาวแล้วนะ”
ป๊าแม็กเวลพูดอย่างนั้นก่อนจะจับปลายผมของผมที่ตอนนี้มันยาวจนทิ่มคอ หลังจากที่ไปตัดมาตอนต้นปีก็ยังไม่เคยเข้าร้านตัดผมอีกเลย ไม่แปลกที่มันจะยาวขึ้นมา
“ไทระอยากเล็มปลายผมออกไหม”
ไม่รู้ทำไมเวลาถาม ป๊าถึงทำตาเปล่งประกายขนาดนั้น...เอ่อ...เดี๋ยวนะฮะ...ป๊าหยิบกรรไกรมาทำไมฮะ?
“เดี๋ยวป๊าเล็มให้”
ป๊าแม็กเวลถือกรรไกรฉับๆ ทำท่าตัดอากาศ ผมพอรู้แล้วล่ะว่าทำไมป๊าถึงมีแววตาเป็นประกายขนาดนั้น ป๊าดีใจที่จะได้เล็มปลายผมให้ผมใช่ไหม
แต่ว่า…
“ป๊าฮะ!” ผมรีบร้องเรียกคนตรงหน้าพลางยกมือขึ้นตั้งการ์ดด้วย “ไทระก็อยากเล็มผมนะ แต่ไทระว่าเราไปที่ร้านตัดผมกันดีกว่าฮะ”
“เอ๋~”
“เราจะได้ไปเที่ยวกันด้วยไงฮะ มีไทระมีป๊าแล้วก็ม๊าจิณณ์ด้วย” พอเห็นป๊าทำหน้ามู่ทู่ผมเลยรีบชักแม่น้ำทั้งห้ามาหว่านล้อม ( ? ) ถ้าป๊าได้ไปเที่ยวกับม๊า ป๊าต้องอยากไปแน่ๆ “ม๊าก็จะไปด้วยใช่ไหมฮะ”
ม๊าตอบว่าไปนะ! ตอบว่าไปทีเถิดดด!!!
ม๊าจิณณ์ผละจากมือถือ ( สงสัยกำลังเล่นเกม ) แล้วหันมาส่งยิ้มให้อย่างชิวๆ “ไปก็ได้นะ วันหยุดทั้งที่ไปเที่ยวก็ดีเหมือนกัน”
แล้วม๊าก็หันไปมองป๊า
“ไปเปล่าแม็ก”
พอได้ยินม๊าจิณณ์ชวนเท่านั้นแหละ ป๊าแม็กเวลนี่พยักหน้ารัวๆ เลย
“ไปสิๆ ไปเที่ยวกันสามคน...พ่อแม่ลูก~” ป๊าแม็กเวลพึมพำสามคำหลังกับตัวเอง แต่ผมก็อ่านปากทันอยู่ดี ส่วนม๊าจิณณ์คงไม่รู้หรอกว่าป๊าพูดอะไรตอนท้าย เพราะพอเห็นป๊าตกลงม๊าก็หันไปเล่นเกมต่อแล้ว
ว่าแต่...ไอ้ผมนี่คงเป็นลูก แล้วใครเป็นแม่นะ? หึๆ
ในที่สุดวันหยุดนี้ผมก็ได้ออกไปเที่ยวแล้ว ดีใจสุดๆ เลยครับ แต่ที่ดีใจมากกว่าคือผมได้ไปที่ร้านตัดผม เอ่อ...ผมไม่ได้รังเกียจที่ป๊าแม็กจะเล็มผมให้นะ แต่ผมกลัว...กลัวมันจะแหว่งเหมือนอย่างผู้อำนวยการตอนนู้นอ่ะ ตอนที่ผู้อำนวยการแกผมหน้าม้าแหว่งไปหลายเดือน จากการที่ให้ป๊าเล็มผมให้
เพราะงั้นเพื่อความปลอดภัย ผมขอไปร้านตัดผมแล้วกันครับ!
ใช้เวลาไม่นานนัก ป๊าแม็กเวลก็ขับรถพาผมกับม๊ามาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เห็นว่าห้างนี้มีร้านตัดผมมีชื่ออยู่นะ พวกผมเลยไม่รอช้ารีบตรงไปที่ร้านนั้นทันที
ฟิ้ววว~
เอ่อ...ตอนแรกเราจะตรงไปที่ร้านจริงๆ นะ แต่เดินมาได้สักพักก็มาเจอกับพวกเด็กๆ ที่กำลังขี่รถตุ๊กตาสัตว์ บ้างขี่หมี บ้างขี่หมู บ้างขี่หมา แต่จะขี่อะไร ผมก็คิดว่ามันน่าสนใจมากครับ แถมไม่ได้มีแต่ผมที่สนใจด้วยนะ ป๊าแม็กเวลก็มองรถตุ๊กตาสัตว์ไม่วางตาเลย
ขวับ~
ผมเอื้อมมือไปกระตุกชายเสื้อป๊าแม็กเวล คนโดนกระตุกหันมามอง แล้วเราสองคนก็มองตากันอย่างรู้ใจ
‘ป๊ารู้นะว่าไทระคิดอะไรอยู่’ <<< แววตาป๊าสื่อแบบนี้อ่ะ
‘ไทระก็รู้นะว่าป๊าคิดอะไรอยู่ฮะ’ <<< ผมเลยส่งสายตาสื่อความอย่างนี้ไปให้
พอสื่อสารกันด้วยสายตาเสร็จสิ้นแล้ว ( ? ) เราสองคนเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มออกมากันที จนทำให้ม๊าจิณณ์ที่ยืนมองอยู่ข้างๆ อดถามไม่ได้
“มองอะไรกันนั่น…” ม๊าจิณณ์ถามยังไม่จบก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่ผมกับป๊าสนใจ “รถตุ๊กตาสัตว์?”
“...”
“อยากขี่?”
หงึกหงักๆๆ
ม๊าถามมางี้ ผมกับป๊าก็พยักหน้ารัวๆ สิครับ ฮ่าๆๆ
“นั่นของเด็กเล่นไม่ใช่เหรอ” ม๊าจิณณ์หันไปมองรถตุ๊กตาสัตว์อีกรอบ ก่อนจะกลับมาถามย้ำ “แม็กกับไทระจะเล่นได้เหรอ”
“ได้ฮะ ไทระเป็นเด็ก”
ผมไม่ได้โกหกนะ! ผมยังเป็นเด็กนักเรียนจริงๆ นี่นา เนอะๆๆ
“ฉันก็เด็กนะ…” คราวนี้ถึงตาป๊าแม็กเวลตอบบ้าง
“...” ม๊าจิณณ์ทำหน้าแบบว่า...ใช่เรอะ!?
ป๊าแม็กเวลเลยรีบพูดต่อ “ก็เด็กจริงอ่ะ เอ่อ...เด็กมีคาถา ถา ถา ถา ช่วยให้ได้กับเธอออ~”
“...”
“ฉันเด็กมีคาถาไง”
“มันร้องงั้นเหรอฮะป๊า” ผมถามเอง ผมเคยได้ยินเพลงนี้ก่อนจะไม่ได้ยินเสียงนะ ถึงตอนนั้นผมจะเด็กแต่ก็จำได้ มันร้องว่า...
“ไม่รู้~ เค้าเป็นเด็ก~ เด็กร้องเพลงไม่ถูก” ป๊าแม็กเวลพูดต่อทันทีจนผมนี่ลืมเนื้อเพลงที่ถูกต้องไปเลย แถมป๊ายังทำหน้าทำตาบ้องแบ๊วเหมือนเด็กสามขวบ แต่เป็นเด็กสามขวบที่ตัวโต๊โตมากเลยฮะ
ม๊าจิณณ์ดูท่าทางจะปลงตกกับป๊าแม็กเวลแล้ว เลยได้แต่โบกมือเป็นเชิงให้ไปเล่นตามใจเถอะ
“ฉันยืนรอแล้วกัน” ม๊าจิณณ์บอก
“อ้าว! ไม่เล่นด้วยกันเหรอ” ป๊าแม็กเวลงอแงทันที
“ไม่อ่ะ”
“แต่…”
“ไปเล่นเหอะน่า”
พอเห็นว่าม๊าจิณณ์คงไม่มีทางมาเล่นด้วยแน่ๆ ป๊าแม็กเวลเลยได้แต่ทำหน้างอนตุ๊บป่อง แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ จากนั้นป๊าก็พาผมมาทางพนักงานที่ดูแลรถขี่ตุ๊กตาสัตว์ ผู้ชายตัวสูงสองคนมาขอเล่นนี่คงน่าตกใจไม่ใช่น้อย
แต่ช่างสิ ก็ผมจะเล่นอ่ะ! ( เป็นเด็กที่เอาแต่ใจเนอะ~ )
สัตว์ที่ป๊าแม็กเวลเลือกคือลิงตัวสีน้ำตาลอ่อน หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสสุดๆ ดูๆ ไปก็คล้ายป๊าเลยแฮะ แบบว่าร่าเริงแล้วก็ซนไรงี้
ส่วนผมเลือกขี่เสือครับ เพราะในนามสกุลมีคำที่แปลว่าเสือ ผมเลยเลือกสัตว์ชนิดนี้
เมื่อได้ของเล่น ( ? ) มาแล้ว ทั้งผมทั้งป๊าก็ขี่ทันที เราสองคนนี่สนุกสุดๆ เลยครับ แต่ไม่รู้ทำไมม๊าจิณณ์ถึงได้เหมือนกำลังกลั้นหัวเราะอยู่ แถมใครที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มักหันมามองทางนี้ด้วย
แต่ผมไม่สนสายตาคนอื่นหรอก เพราะผมสนุก ฮ่า!
วันนี้ดีจังเลยที่ได้มาขี่รถตุ๊กตาสัตว์ที่ห้าง! สุดยอด!
‘สงสัยลืมกันไปแล้วมั้งว่าจะมาตัดผม สนุกใหญ่เชียว’ จิณณ์มองแม็กแวลและไทระด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาบันทึกภาพอันน่าจดจำนี้...
ไทระอยากเขียนบันทึกถึงทุกคนฮะ
จะค่อยๆ เขียนไปนะฮะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้ไทระด้วน้าาา
บันทึกของไทระ : หน้าที่ 1 - ถึงผอ.นรินทร์ >>จิ้มตรงนี้ฮะ<<
“ป๊าว่าไทระผมเริ่มยาวแล้วนะ”
ป๊าแม็กเวลพูดอย่างนั้นก่อนจะจับปลายผมของผมที่ตอนนี้มันยาวจนทิ่มคอ หลังจากที่ไปตัดมาตอนต้นปีก็ยังไม่เคยเข้าร้านตัดผมอีกเลย ไม่แปลกที่มันจะยาวขึ้นมา
“ไทระอยากเล็มปลายผมออกไหม”
ไม่รู้ทำไมเวลาถาม ป๊าถึงทำตาเปล่งประกายขนาดนั้น...เอ่อ...เดี๋ยวนะฮะ...ป๊าหยิบกรรไกรมาทำไมฮะ?
“เดี๋ยวป๊าเล็มให้”
ป๊าแม็กเวลถือกรรไกรฉับๆ ทำท่าตัดอากาศ ผมพอรู้แล้วล่ะว่าทำไมป๊าถึงมีแววตาเป็นประกายขนาดนั้น ป๊าดีใจที่จะได้เล็มปลายผมให้ผมใช่ไหม
แต่ว่า…
“ป๊าฮะ!” ผมรีบร้องเรียกคนตรงหน้าพลางยกมือขึ้นตั้งการ์ดด้วย “ไทระก็อยากเล็มผมนะ แต่ไทระว่าเราไปที่ร้านตัดผมกันดีกว่าฮะ”
“เอ๋~”
“เราจะได้ไปเที่ยวกันด้วยไงฮะ มีไทระมีป๊าแล้วก็ม๊าจิณณ์ด้วย” พอเห็นป๊าทำหน้ามู่ทู่ผมเลยรีบชักแม่น้ำทั้งห้ามาหว่านล้อม ( ? ) ถ้าป๊าได้ไปเที่ยวกับม๊า ป๊าต้องอยากไปแน่ๆ “ม๊าก็จะไปด้วยใช่ไหมฮะ”
ม๊าตอบว่าไปนะ! ตอบว่าไปทีเถิดดด!!!
ม๊าจิณณ์ผละจากมือถือ ( สงสัยกำลังเล่นเกม ) แล้วหันมาส่งยิ้มให้อย่างชิวๆ “ไปก็ได้นะ วันหยุดทั้งที่ไปเที่ยวก็ดีเหมือนกัน”
แล้วม๊าก็หันไปมองป๊า
“ไปเปล่าแม็ก”
พอได้ยินม๊าจิณณ์ชวนเท่านั้นแหละ ป๊าแม็กเวลนี่พยักหน้ารัวๆ เลย
“ไปสิๆ ไปเที่ยวกันสามคน...พ่อแม่ลูก~” ป๊าแม็กเวลพึมพำสามคำหลังกับตัวเอง แต่ผมก็อ่านปากทันอยู่ดี ส่วนม๊าจิณณ์คงไม่รู้หรอกว่าป๊าพูดอะไรตอนท้าย เพราะพอเห็นป๊าตกลงม๊าก็หันไปเล่นเกมต่อแล้ว
ว่าแต่...ไอ้ผมนี่คงเป็นลูก แล้วใครเป็นแม่นะ? หึๆ
ในที่สุดวันหยุดนี้ผมก็ได้ออกไปเที่ยวแล้ว ดีใจสุดๆ เลยครับ แต่ที่ดีใจมากกว่าคือผมได้ไปที่ร้านตัดผม เอ่อ...ผมไม่ได้รังเกียจที่ป๊าแม็กจะเล็มผมให้นะ แต่ผมกลัว...กลัวมันจะแหว่งเหมือนอย่างผู้อำนวยการตอนนู้นอ่ะ ตอนที่ผู้อำนวยการแกผมหน้าม้าแหว่งไปหลายเดือน จากการที่ให้ป๊าเล็มผมให้
เพราะงั้นเพื่อความปลอดภัย ผมขอไปร้านตัดผมแล้วกันครับ!
++++++++++++++++++++++++++++++
ใช้เวลาไม่นานนัก ป๊าแม็กเวลก็ขับรถพาผมกับม๊ามาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เห็นว่าห้างนี้มีร้านตัดผมมีชื่ออยู่นะ พวกผมเลยไม่รอช้ารีบตรงไปที่ร้านนั้นทันที
ฟิ้ววว~
เอ่อ...ตอนแรกเราจะตรงไปที่ร้านจริงๆ นะ แต่เดินมาได้สักพักก็มาเจอกับพวกเด็กๆ ที่กำลังขี่รถตุ๊กตาสัตว์ บ้างขี่หมี บ้างขี่หมู บ้างขี่หมา แต่จะขี่อะไร ผมก็คิดว่ามันน่าสนใจมากครับ แถมไม่ได้มีแต่ผมที่สนใจด้วยนะ ป๊าแม็กเวลก็มองรถตุ๊กตาสัตว์ไม่วางตาเลย
ขวับ~
ผมเอื้อมมือไปกระตุกชายเสื้อป๊าแม็กเวล คนโดนกระตุกหันมามอง แล้วเราสองคนก็มองตากันอย่างรู้ใจ
‘ป๊ารู้นะว่าไทระคิดอะไรอยู่’ <<< แววตาป๊าสื่อแบบนี้อ่ะ
‘ไทระก็รู้นะว่าป๊าคิดอะไรอยู่ฮะ’ <<< ผมเลยส่งสายตาสื่อความอย่างนี้ไปให้
พอสื่อสารกันด้วยสายตาเสร็จสิ้นแล้ว ( ? ) เราสองคนเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มออกมากันที จนทำให้ม๊าจิณณ์ที่ยืนมองอยู่ข้างๆ อดถามไม่ได้
“มองอะไรกันนั่น…” ม๊าจิณณ์ถามยังไม่จบก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่ผมกับป๊าสนใจ “รถตุ๊กตาสัตว์?”
“...”
“อยากขี่?”
หงึกหงักๆๆ
ม๊าถามมางี้ ผมกับป๊าก็พยักหน้ารัวๆ สิครับ ฮ่าๆๆ
“นั่นของเด็กเล่นไม่ใช่เหรอ” ม๊าจิณณ์หันไปมองรถตุ๊กตาสัตว์อีกรอบ ก่อนจะกลับมาถามย้ำ “แม็กกับไทระจะเล่นได้เหรอ”
“ได้ฮะ ไทระเป็นเด็ก”
ผมไม่ได้โกหกนะ! ผมยังเป็นเด็กนักเรียนจริงๆ นี่นา เนอะๆๆ
“ฉันก็เด็กนะ…” คราวนี้ถึงตาป๊าแม็กเวลตอบบ้าง
“...” ม๊าจิณณ์ทำหน้าแบบว่า...ใช่เรอะ!?
ป๊าแม็กเวลเลยรีบพูดต่อ “ก็เด็กจริงอ่ะ เอ่อ...เด็กมีคาถา ถา ถา ถา ช่วยให้ได้กับเธอออ~”
“...”
“ฉันเด็กมีคาถาไง”
“มันร้องงั้นเหรอฮะป๊า” ผมถามเอง ผมเคยได้ยินเพลงนี้ก่อนจะไม่ได้ยินเสียงนะ ถึงตอนนั้นผมจะเด็กแต่ก็จำได้ มันร้องว่า...
“ไม่รู้~ เค้าเป็นเด็ก~ เด็กร้องเพลงไม่ถูก” ป๊าแม็กเวลพูดต่อทันทีจนผมนี่ลืมเนื้อเพลงที่ถูกต้องไปเลย แถมป๊ายังทำหน้าทำตาบ้องแบ๊วเหมือนเด็กสามขวบ แต่เป็นเด็กสามขวบที่ตัวโต๊โตมากเลยฮะ
ม๊าจิณณ์ดูท่าทางจะปลงตกกับป๊าแม็กเวลแล้ว เลยได้แต่โบกมือเป็นเชิงให้ไปเล่นตามใจเถอะ
“ฉันยืนรอแล้วกัน” ม๊าจิณณ์บอก
“อ้าว! ไม่เล่นด้วยกันเหรอ” ป๊าแม็กเวลงอแงทันที
“ไม่อ่ะ”
“แต่…”
“ไปเล่นเหอะน่า”
พอเห็นว่าม๊าจิณณ์คงไม่มีทางมาเล่นด้วยแน่ๆ ป๊าแม็กเวลเลยได้แต่ทำหน้างอนตุ๊บป่อง แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ จากนั้นป๊าก็พาผมมาทางพนักงานที่ดูแลรถขี่ตุ๊กตาสัตว์ ผู้ชายตัวสูงสองคนมาขอเล่นนี่คงน่าตกใจไม่ใช่น้อย
แต่ช่างสิ ก็ผมจะเล่นอ่ะ! ( เป็นเด็กที่เอาแต่ใจเนอะ~ )
สัตว์ที่ป๊าแม็กเวลเลือกคือลิงตัวสีน้ำตาลอ่อน หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสสุดๆ ดูๆ ไปก็คล้ายป๊าเลยแฮะ แบบว่าร่าเริงแล้วก็ซนไรงี้
ส่วนผมเลือกขี่เสือครับ เพราะในนามสกุลมีคำที่แปลว่าเสือ ผมเลยเลือกสัตว์ชนิดนี้
เมื่อได้ของเล่น ( ? ) มาแล้ว ทั้งผมทั้งป๊าก็ขี่ทันที เราสองคนนี่สนุกสุดๆ เลยครับ แต่ไม่รู้ทำไมม๊าจิณณ์ถึงได้เหมือนกำลังกลั้นหัวเราะอยู่ แถมใครที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มักหันมามองทางนี้ด้วย
แต่ผมไม่สนสายตาคนอื่นหรอก เพราะผมสนุก ฮ่า!
วันนี้ดีจังเลยที่ได้มาขี่รถตุ๊กตาสัตว์ที่ห้าง! สุดยอด!
‘สงสัยลืมกันไปแล้วมั้งว่าจะมาตัดผม สนุกใหญ่เชียว’ จิณณ์มองแม็กแวลและไทระด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาบันทึกภาพอันน่าจดจำนี้...
++++++++++++++++++++++++++++++
ไทระอยากเขียนบันทึกถึงทุกคนฮะ
จะค่อยๆ เขียนไปนะฮะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้ไทระด้วน้าาา
บันทึกของไทระ : หน้าที่ 1 - ถึงผอ.นรินทร์ >>จิ้มตรงนี้ฮะ<<
Signature ------------------------------------------------>
初めまして、どうぞよろしくお願いします。
Nearmoki-2b
Narin
อดีตผู้อำนวยการโรงเรียน0+65 M 413 K 676
Re: บันทึกของไทระ : หน้าที่ 2 - ถึงป๊าแม็กเวล & ม๊าจิณณ์
Sat 06 May 2017, 14:22
จิณณ์ : 'ฉันไม่รู้จักคนพวกนี้....'ไทระไม่สนใจใช้บริการแม็กเวลบาร์เบอร์ดูจริงๆเหรอครับ
Signature ------------------------------------------------>
- pangkawjoaประธานนักเรียน
- Taira Payakaroon
อาจารย์ภาษาไทย3258+601 M 722 K 265
PASSPORT : (2380/21000) :
Re: บันทึกของไทระ : หน้าที่ 2 - ถึงป๊าแม็กเวล & ม๊าจิณณ์
Sat 06 May 2017, 17:01
Nearmoki-2b พิมพ์ว่า:
ไทระไม่สนใจใช้บริการแม็กเวลบาร์เบอร์ดูจริงๆเหรอครับ
สงสารม๊า 55555555+
ไทระกลัวป๊าแม็กเหนื่อยฮะ...เดี๋ยวไทระไปตัดที่ร้านตัดผมดีกว่าฮะ
Signature ------------------------------------------------>
初めまして、どうぞよろしくお願いします。
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|