wixritx
Wila Krung
นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2
446
+25 M 297 K 668
PASSPORT
: 
(650/750)
: 
Wila Krung
Fri 28 Feb 2020, 13:01
ชื่อภาษาไทย : วิฬาร์ กรุง ( จันทร์ )
ชื่อภาษาอังกฤษ : Wila Krung ( Chan )
เพศ : หญิง
อายุ : 13 ปี
วันเกิด : 9 สิงหาคม 25XX
เชื้อชาติ : ไทย
ส่วนสูง/น้ำหนัก : 156 ซม. 46 กก .
นิสัยเด่น :
• คิดบวกตลอดเวลา และอ่อนโยน
• บางทีก็แอบซื่อบื้อ ตามคนไม่ทัน
• เป็นคนไม่ค่อยยิ้ม แต่อัธยาศัยดีนะ
• เวลานั่งอยู่เฉยๆ จะอ่านหนังสือที่พกมาด้วยเสมอ
• เมื่อรู้สึกไม่สบายใจ สีหน้าจะเศร้า และเหม่อลอยอย่างชัดเจน
ระดับชั้น/ตำแหน่งงาน : ม.1
สิ่งที่ชอบ : หนังสือประวัติศาสตร์ | ปลูกต้นไม้ | เทียนหอม | สัตว์ | ข้าวต้มกุ้งใส่ไข่
สิ่งที่ไม่ชอบ : ที่มืด | แมลง | คนไม่จริงใจ | เห็ดทุกชนิด
ความพิการ : ตาบอดข้างซ้าย และเดินเหมือนคนปกติไม่ได้
- อาการ :
- ตาข้างซ้ายจะมืดบอดสนิทจากสาเหตุลูกตาหลุด เลยจำเป็นใส่ลูกตาเทียม ชนิดสำหรับตัวบุคคลเอง
( Customized Eye Prosthesis ) ผลที่ได้ทำให้ลูกตาเทียมดูเนียนไปกับลูกตาจริงๆ แต่สีของตาทั้งสองข้างจะดูต่างกันเล็กน้อยหากสังเกตดีๆ (สีลูกตาเทียมจะเข้มกว่าสีตาจริง) ทุกๆหนึ่งเดือน จันท์จะถอดลูกตาเทียมเพื่อมาทำความสะอาด (แต่ต้องแอบทำนะ เพราะกลัวเพื่อนจะตกใจเวลาถอด)
- จากอุบัติเหตุทำให้ตรงบริเวณไขสันหลังไม่สามารถเดินได้ปกติ เวลาเดินจะรู้สึกเหนื่อย และหนักทำให้ขยับขาลำบาก ซึ่งต้องใช้ไม้เท้า (cane)หรือเครื่องช่วยเดินแบบ4ขา (walker) เพื่อพยุงตัวเวลายกขาขึ้น ส่วนมากจันทร์จะใช้ไม้เท้ามากกว่า เพราะสะดวกและลักษณะการเดิน การก้าวขายังปกติดี
- เรื่องราวชีวิตก่อนพิการ :
- ตั้งแต่จำความได้ครอบครัวฝั่งแม่มักจะมีปัญหากับครอบครัวของจันทร์เสมอ อาจจะเป็นเพราะว่าแม่ไม่สามารถที่จะแต่งงานจากการคลุมถุงชนของผู้ใหญ่ในบ้านได้ คนในบ้านจึงจงเกลียดจงชังตัวของแม่จันทร์ที่ไม่ทำตามหลักการของพวกเขา ทำให้จันทร์ไม่ค่อยมีความทรงจำดีๆกับญาติพี่น้องของแม่สักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นเองเด็กหญิงก็ยังคงเติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุขท่ามกลางพ่อ แม่ และคนรู้จักที่แสนใจดีตลอดมา โชคร้ายที่หลายปีต่อมา รถที่ขับโดยพ่อของจันทร์ได้โดนสิบล้อเฉี่ยวแล้วพลัดตกลงเหวที่มีความสูงเป็นสิบๆเมตร มันร้ายแรงมากสำหรับเด็กอย่างจันทร์ เพราะนอกจากพ่อ และแม่ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงแล้ว ก็คงจะมีแต่ตัวจันทร์เองที่สูญเสียมากที่สุดแล้ว เด็กหญิงต้องใส่ลูกตาเทียม และกายภาพบำบัดมาโดยตลอดนับตั้งแต่นั้นมา เหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้เธอยิ้มน้อยลง ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปสิ้นเชิง เธอไม่ใช่เด็กปกติอีกต่อไปแล้ว และชีวิตก็คงจะไม่มีความหมายอะไร แต่ถึงอย่างนั้นจันทร์ก็ยังคงเติบโตขึ้นเรื่อยๆด้วยพลังใจของตัวเอง และคนใกล้ตัวเสมอมา
- เรื่องราวชีวิตขณะรู้จักและตัดสินใจเข้าโรงเรียน :
- จันทร์ไม่ได้เรียนหนังสือต่อตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาล เพราะแม่ของจันทร์กลัวว่าลูกของตัวเองจะลำบาก และกลัวว่าจะกลายเป็นเป้าหมายของคนในสังคม ซึ่งอาจทำให้จันทร์ไม่สบายใจจนเครียดได้ เพื่อนที่โรงเรียนก็มาเยี่ยมให้กำลังใจเธอน้อยมาก ทั้งๆที่เหตุการณ์ครั้งนั้นมันรุนแรงมากจนกลายเป็นข่าวตามสื่อ มีในหนังสือพิมพ์เต็มไปหมด ...เป็นเพราะรับไม่ได้เลยไม่อยากมาเยี่ยมรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ พ่อ และแม่ของจันทร์ต่างก็ยังหวาดผวาที่จะขับรถไปไหนมาไหนได้จนถึงตอนนี้
ตัวจันทร์เองนั้นอยากที่จะไปโรงเรียนมากๆ เธอต้องการใช้ชีวิตเหมือนเด็กทั่วไป และเธอไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเหมือนที่พ่อแม่ของเธอเป็น ถึงแม้ว่าจะเคยเสียใจและท้อแท้มาก่อนก็จริง แต่ด้วยความที่จันทร์เป็นคนคิดบวกมากๆ มันเลยทำให้จันทร์ไม่เคยซีเรียสกับเรื่องร่างกายตัวเองเลย อยากที่จะไปเรียน ไปเจอเพื่อนๆ เจอคนที่เหมือนกับตัวเอง เจอสังคมที่เป็นมิตรและอบอุ่นมากกว่า
แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างเด็กหญิงเพราะมีลูกพี่ลูกน้องทางฝั่งของพ่อได้มาเยี่ยม และได้แนะนำสถาบันแห่งหนึ่งที่คิดว่าเหมาะสำหรับจันทร์แน่นอน เมื่อฟังแล้ว ไฟในใจของจันทร์ก็ถูกจุดให้กลับมามีชีวิตชีวาขึ้น เธอตัดสินใจ และต้องการที่จะเรียนอยู่สถาบันแห่งนั้น ...เธออยากจะลองไปใช้ชีวิตข้างนอกอีกครั้ง โดยที่มีร่างกายของตัวเองเป็นอุปสรรค
ช่องทางการติดต่อ :
๏ Email : wixritx@gmail.com
๏ Line ID : @wixritx
๏ Facebook : Warinthron Kornwithayasin
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|