- peemung
Phee
อาจารย์เกษตรกรรม
3537
+675 M 108 K 756
PASSPORT
:
(3060/20000)
:
[NPC] Araya
Sat 08 Feb 2020, 17:47
- ☆ PROFILE ☆:
ชื่อ : อารยา (อาร์) / Araya (Arr)
วันเกิด : 05/02
อายุ : 16
เพศ : หญิง
เชื้อชาติ : ไทย - อังกฤษ
ส่วนสูง : 150
น้ำหนัก : 40
ความพิการ : ปัญหาการประมวลเสียงจากระบบประสาทส่วนกลาง Central Auditory Processing Disorder : CAPD (ได้ยินแต่จับใจความไม่ได้)
ความสามารถพิเศษ : อ่านปาก
งานอดิเรก : นั่งเล่นกับสัตว์ อ่านหนังสือ เล่นเกม ดูภาพวาด ดูหนังแบบมีซับไตเติล
นิสัย : เป็นคนคิดบวก รักสนุก มีความสุขกับอะไรง่ายๆ ช่างสังเกต เพราะฟังคนพูดไม่รู้เรื่องเลยชอบสังเกตคนอื่นจากสีหน้าและท่าทาง
สิ่งที่ชอบ/ไม่ชอบ :
ชอบ สัตว์ทุกชนิด รักธรรมชาติ รักน้ำ รักปลา รักซากุระ
ไม่ชอบ เสียงดังๆ ที่ที่คนจอแจ มีเสียงคนพูดมาก การเรียนหรือฟังบรรยาย
สถานะ/หน้าที่ : นักเรียนชั้นมัธยมปีที่ 4
- ☆ STORY ☆:
บางคนคิดว่าอารยาเป็นเด็กดื้อไม่ฟังใคร บางคนคิดว่าเธอหูหนวกเพราะเธอไม่ตอบรับเวลาคุยด้วย แต่เปล่าเลย ความจริงแล้วเธอสามารถได้ยินเสียงเช่นคนทั่วไป เพียงแต่ไม่สามารถเข้าใจความหมายของสิ่งที่ได้ยินเลย
อารยาเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เกิด ด้วยความที่ไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่คนพูดได้เธอจึงเรียนรู้ได้ช้า ไม่ชอบการเรียนหนังสือและไม่ตั้งใจฟังครูสอน ทำให้โดนครูตีอยู่บ่อยครั้งด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอเป็น
พ่อของเธอเป็นคนอังกฤษมาอยู่ที่ไทยเป็นครูสอนภาษา ส่วนแม่ก็เป็นครูเช่นกัน พ่อแม่ของเธอจึงให้เธอออกจากโรงเรียนและเรียนหนังสืออยู่ที่บ้าน โดยเรียนโฮมสคูลผ่านสื่อและมีพ่อแม่ช่วยสอนและหาแนวทางการเล่าเรียนที่เหมาะสม แม้เธอจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ก็สามารถเรียนรู้จากการอ่านได้ อารยาจึงชอบอ่านหนังสือ ดูภาพวาด ดูหนัง เสพสื่อที่ใช้ตามองได้
เพราะเรียนโฮมสคูลตั้งแต่เด็กบวกกับไม่เข้าใจสิ่งที่คนพูด อารยาจึงไม่ค่อยมีเพื่อน และไม่ชอบเจอผู้คน โดยเฉพาะเวลามีคนเยอะแยะจอแจมีเสียงพูดดังๆ เสียงเหล่านั้นล้วนเป็นเสียงรบกวนที่น่ารำคาญ ความจริงแล้วเธอเป็นคนขี้เหงา พยายามเข้าหาคนอื่นแต่ก็พ่ายแพ้ให้กับเสียงดังหนวกหูจนหนีไปแอดเฟรนกับสัตว์และต้นไม้แทน ยามว่างเธอจึงชอบเล่นกับสัตว์เลี้ยงในบ้าน ไม่ก็ไปอยู่ในสวนสาธารณะ วิ่งไล่นกกับคุณหมา นั่งเล่นกับคุณแมว นอนกลางวันกับคุณตัวเงินตัวทอง
เมื่อจบชั้นประถมศึกษา พ่อแม่ของเธอจึงตัดสินใจให้เธอเข้าไปโรงเรียนเพื่อให้เข้าสังคม ระหว่างตัดสินใจญาติฝั่งแม่ก็เสนอโรงเรียนแห่งหนึ่งขึ้นมาว่าเขาส่งลูกที่พิการเป็นใบ้ไปเรียนแล้วดูแฮปปี้ดีกับที่นั่นและสามารถเรียนจบไปได้ด้วยดี ทีแรกแม่ของเธอก็ลังเลเพราะเป็นโรงเรียนประจำและค่าเทอมแพงระยับ แต่พ่อของเธอกลับเห็นว่านี่เป็นโอกาสดีที่ลูกจะได้ลองใช้ชีวิตนอกรั้วบ้านดูและทางบ้านเองก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน อารยาจึงได้เข้าสู่วัยมัธยมที่โรงเรียนรั้วทองนามว่าควิ้นท์ด้วยประการฉะนี้
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|