Lesson 18 : Can I be a teacher?

Wed 15 Apr 2015, 21:48

"ผอ.คะ คุณครูสินป่วยกะทันหัน ดิฉันคงต้องให้ท่านลงไปสอนแทนตลอดทั้งวัน"
"เห๋!! ผมเหรอ!!" ผู้อำนวยการนรินทร์เอ่ยหน้าเสียเมื่อได้ยินคำจากเลขารัตติกาล
"มันกะทันหันน่ะค่ะ เราพึ่งได้รับแจ้งมา อีกชั่วโมงก็จะได้เวลาเข้าแถวแล้วด้วย"
"ต ต ต..แต่ผมไม่รู้หลักสูตรเลขโดยละเอียดของนักเรียนแต่ละระดับชั้นเลยนะ"
"เลขมันก็มีแค่ 0 - 9 นั่นแหละค่ะ มันจะไปยากอะไรกัน" เลขาตอบเสียงเอื่อย
นรินทร์กุมขมับกลุ้มใจ ก็รัตติกาลไม่ได้ไปเองเธอก็พูดได้น่ะสิว่ามันง่าย!!
ถึงจะไม่อยากรับหน้าที่เพราะความไม่ชำนาน แต่ด้วยใจที่อยากช่วยเหลือจึง
ตอบตกลงไปในที่สุด

เตรียมพบกับผู้อำนวยการนรินทร์ในมาดครูคณิตศาสตร์กันได้เลย!!

Lesson 18 : Can I be a teacher? 1254505032

Lesson 18 : Can I be a teacher? 1254505032

ระยะเวลาภารกิจ พิมพ์ว่า:THU 16/04/15 ; 00.00 TH - THU 30/04/15 ; 23.59 TH

รายละเอียดภารกิจ พิมพ์ว่า:นักเรียน : วาดภาพบรรยากาศระหว่างเรียนในคาบของผอ.นรินทร์ รวมทั้งบรรยายเหตุการณ์ระหว่างคาบเรียน
ครู/บุคลากร : วาดภาพบรรยากาศขณะไปเยี่ยม/รักษา คุณครูศศิน รวมทั้งบรรยายเหตุการณ์ระหว่างนั้น

กฏการให้สแตมป์ พิมพ์ว่า:ภาพวาด 50% / เนื้อหางานเขียน 50%

Lesson 18 : Can I be a teacher? Award211

>> ของรางวัลสำหรับนักเรียน (Student Class)

A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%

S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point +1,500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป

A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point +1.250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป

B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

D. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป

C - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับปานกลางในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสี
มรกตสื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เป็นที่น่า
พอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point +900,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

E. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ควรพัฒนา 35% ขึ้นไป

D - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์
สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่
ได้รับมอบหมายไว้
Spirit Point +800,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

>> ของรางวัลสำหรับอาจารย์ (Teacher Class)

A. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%

3 STAR DIAMOND STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นเพชรสีดำ
ผสมทองคำแท้ มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่
น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point +1,500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

B. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป

2 STAR SAPPHIRE STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นแซฟไฟร์
สีฟ้าผสมทองคำแท้ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ดีเยี่ยมเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

C. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป

1 STAR EMERALD STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับปกติในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นผลึกมรกต
สีเขียวอร่าม มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจที่มอบหมายผ่านเกณฑ์
Spirit Point +750,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

>> ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ

.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์เกิน
ขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้นอยู่กับผู้
อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์ก็จะไม่ได้
รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจนน่าตะลึงแต่ถ้า
หากมีความสร้างสรรค์ ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทาง
โรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียน
จัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ

BRONZE HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียน
จัดขึ้นได้น่าดึงดูดใจผู้อำนวยการ

Sun 19 Apr 2015, 01:02

มาส่งภารกิจครับ

Spoiler:

S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่า[/color]ประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point [color=#00cc00]+1,500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Sun 19 Apr 2015, 19:09

ส่งงานฮะ :)

can you be teacher? :

คาบเรียนอังกฤษเพิ่งจบไป
คาบสุดท้ายของวันนี้คือวิชาคณิตศาสตร์
บรรยากาศแสงส้มๆของยามบ่ายบวกกับแอร์เย็นๆที่เป่าลงมาและมื้อเที่ยงที่เพิ่งผ่านไปไม่นาน....
คนจัดตารางคงไม่รู้ว่าเอาวิชาคณิตกะอังกฤษมาไว้ในเวลาแบบนี้ช่างเป็นยานอนหลับชั้นเซียนจริงๆ

ที่จริงเอาวิชาอะไรมาไว้หลังเที่ยงผมก็ถือว่าเป็นยานอนหลับได้หมดแหละ
ทำไมมัธยมไม่มีนอนกลางวันหลังกินข้าวแบบตอนอนุบาลบ้างก็ไม่รู้เนอะ...

ผมที่นั่งริมหน้าต่างเอาหัวเอนพิงกำแพงตาจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่เห็นคนทยอยลุกออกจากห้องกันก็สงสัย
"จะไปไหนกันอ่ะ"
"ก็เมื่อเช้าหน้าเสาธงประกาศว่าครูสินไม่สบายจะไม่มาสอนไง" เพื่อนคนนึงที่กำลังจะเดินออกจากห้องบอก

อืม... เหมือนหน้าเสาธงเมื่อเช้าผมจะหลับนะ -_-;;;

"แปลว่าก็ว่างอ่ะดิ *-*" จากง่วงๆนี่ตาวาวขึ้นมาทันที
"ผอ.จะเข้าสอนแทนน่ะ" เจ้าหัวทองแม็กเวลจับบ่าผมให้หันไปมองเขาพูด
หัวที่โงขึ้นมาจากกำแพงเมื่อกี๊แปะลงไปที่เดิมทันที แต่เดี๋ยวนะ...
"ให้ผอ.ลงมาสอนแทน!!?"
"โดดไปผอ.ก็ไม่รู้หรอก" ใครซักคนพูดขึ้น
"นั่นสิ ไปเตะบอลด้วยกันมั้ยแม็กซ์ จิณณ์?" อีกคนชวน
ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่เหล่าเพื่อนรักเรียนอีกสองสามคนที่นั่งอยู่แถวหน้า
ท่านประธานนักเรียนที่ลุกไปเข้าห้องน้ำและเพิ่งกลับเข้ามา
อี้เฟยที่คาดว่าโดนยาสลบจากวิชาภาษาอังกฤษโจมตีจนน็อคเอ้าท์ไปแล้ว
และผมกับแม็กซ์ที่มองหน้ากันว่าจะเอาไงต่อ ปรึกษากันทางสายตาอยู่ชั่วขณะก็บอกปฏิเสธเพื่อนไป
ผมกับแม็กซ์ก็ไม่ใช่เด็กเรียนอะไรหรอก แต่แค่นี้ก็คนโหรงเหรงจนแทบร้างแล้ว หายไปอีกสองคนเกรงว่าบรรยากาศการเรียนจะหลอนเกินไป

........................

หมดช่วงพักเบรกแล้ว ผอ.เดินเข้ามาพร้อมหนังสือตั้งใหญ่
เอ่ยทักทายและถามไถ่กันเล็กน้อยว่าเรียนกันถึงไหนแล้ว ท่าทางมั่นอกมั่นใจ คาดว่าคงเตรียมตัวมาดี
จากนั้นเขาก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาจากกองหนังสือที่ยกมาและเริ่มสอน

สิบนาทีผ่านไป.... :

เนื้อหาใดๆที่ผอ.กล่าวมาล้วนผ่านไป ไม่ตกค้างเหลือเศษซากไว้ในสมอง พยายามจะค้นความรู้เก่าๆอันน้อยนิดที่มีในหัวหวังหาตัวช่วยในเรืองที่ผอ.กำลังสอนอยู่ ค้นแทบแงะสมองออกมาดูว่ามันอยู่หลืบไหนก็ยังหาไม่เจอ

ผมคิดไปเองรึเปล่าว่าเขาหยิบผิดเล่ม...
อดคิดเช่นนี้ไม่ได้จริงๆเมื่อเพ่งมองกองหนังสือที่ผอ.ยกมาแล้วเห็นหนังสือเลขม.4อยู่ในกองนั้นและไม่ใช่เล่มที่เขาหยิบมาสอน

คาดว่าคงไม่ได้คิดไปเองเพราะหันไปเห็นคนหัวทองที่นั่งข้างๆที่คิ้วขมวดจนแทบพันกัน คาดว่าคงพยายามค้นหาเศษซากอารยธรรมความรู้เก่าๆในหัวอยู่เช่นกัน
ไอน์ที่นั่งหน้าห้องก็ดูพยายามจะส่งสัญญาณบอกอะไรบางอย่างกับผอ.
อี้เฟยที่สลบไปแล้วยังโงหัวขึ้นมามองว่าผอ.กำลังพูดภาษาต่างดาวอะไร
ส่วนเพื่อนรักเรียนที่นั่งหน้าห้องกำลังเก็บของอย่างเงียบๆ และค่อยๆถอยจากโต๊ะเรียนอย่างเงียบๆ และออกนอกห้องกันอย่างเงียบๆ ท่าทางอย่างกับโจรย่องเบาไม่มีผิด
ผมมองตามไปแล้วก็เห็นใครบางคนยืนกอดอกอยู่นอกห้อง

หน้าสวยๆนั่นเห็นได้ชัดว่าต้องการจะนอน เธอมองตรงไปที่ผอ.ที่สอนอยู่หน้าห้องแทบไม่วางตา เมื่อเห็นเด็กหนีเรียนต่อหน้าต่อตาเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ก็มองออกว่าค่อนข้างไม่สบายใจ

ให้ความรู้สึกเหมือนคุณแม่ที่มาส่งลูกเข้าโรงเรียนวันแรกแล้วเกาะรั้วโรงเรียนแอบดูว่าลูกเป็นยังไงในสถานที่ใหม่ๆ กังวลว่าจะเจอปัญหาอะไรมั้ยและลุ้นว่าลูกจะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นนั้นอย่างไร คอยเอาใจช่วยอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆนั่นเอง

คิดว่าเธอคงอยู่ในท่านั้นมานานจนเมื่อยแล้ว เธอขยับตัวนิดหน่อยและสายตาของเธอก็เบนมาสบกับผมที่กำลังมองอยู่พอดี ผมอดยิ้มให้เธอไม่ได้

...คุณเลขา:

..........................

รัตติกาลยืนอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่ต้นคาบ ยอมรับว่าเกือบจะหลับไปหลายครั้งแต่ก็ยังพยายามฝืนตัวเอง
มองดูชายหนุ่มที่เธอมอบงานให้เขา งานสอนไม่ใช่งานง่าย เธอเห็นชัดเจนว่าเขาพยายามอย่างมาก
แม้จะพูดเองว่าเลขก็มีแค่0-9แต่ก็รู้ว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่พูดออกไป

เธอยังคงยืนมองจากจุดนี้

ตั้งแต่เช้ามองดูเขาสอนมาหลายห้อง แต่ละห้องเรียนล้วนมีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันไป
บ้างก็เล่นไม่สนใจ บ้างก็พยายามช่วย บ้างก็โดดเรียน อย่างเด็กสองสามคนนั่นที่ถือว่าเขามองไม่เห็นจึงเก็บของเดินออกจากห้องกันต่อหน้าต่อตา เมื่อเห็นเธอยืนมองอยู่ก็ชะงักเล็กน้อยแล้วรีบเดินหนีไป

มองอยู่ข้างนอกก็พอจะรู้ว่าเขาสอนไม่รู้เรื่องเท่าไหร่หรอก จะให้คนที่ไม่มีความเชี่ยวชาญมาทำอะไรให้เก่งภายในวันเดียวย่อมเป็นไปได้ยาก แต่เธออยากให้เขาได้สัมผัสกับนักเรียนในบรรยากาศของห้องเรียนแบบนี้
เธอเป็นห่วงความรู้สึกของเขาไม่น้อย แต่เมื่อเห็นเด็กคนนั้น อิสรา ประธานนักเรียนที่พยายามจะช่วยเขาก็อดรู้สึกดีใจไม่ได้

มองดูมานานจนเกือบจะหลับในท่านั้นจึงตัดสินใจละสายตาจากเขา ไม่คิดว่าจะสบตากับจิณณ์ที่นั่งอยู่ในห้องเรียนนั้น เรียกได้ว่าอยู่ตรงข้ามห้องกันเพราะเธออยู่นอกห้องฝั่งประตูส่วนเขาอยู่ในห้องฝั่งริมหน้าต่าง
เห็นรอยยิ้มขำๆของเขาก็เดาได้ว่าคงมองเธอมาซักพักแล้ว อดมองค้อนกลับไปไม่ได้ ชี้นิ้วส่งสัญญาณบอกให้เขาตั้งใจเรียน
จิณณ์แกล้งทำหน้าเหมือนลูกหมาโดนรังแกแล้วทำไม้ทำมือบอกว่าผอ.สอนไม่เข้าใจ เขาเรียนไม่รู้เรื่อง ไม่เรียนแล้ว จะนอน แม็กเวลที่นั่งข้างเขาหันมองอย่างประหลาดใจว่าเพื่อนกำลังทำอะไร เขาก็ส่ายหน้าเชิงว่าไม่มีอะไร แม็กเวลจึงหันกลับไปสนใจบทเรียนอันยุ่งเหยิงนั้นต่อ ส่วนเขามองมาทางเธอแล้วทำหน้าเศร้าได้อย่างน่าหมั่นไส้ เธอถลึงตาใส่เขาแบบแกล้งๆอีกทีหนึ่ง จิณณ์ก็ทำแก้มป่องแล้วเลิกสนใจเธอ เขาหันกลับไปทางหน้าห้อง คล้ายกับผอ.เพิ่งจะสอนจบบทย่อยๆบทหนึ่งพอดีและเว้นจังหวะให้ถาม เธอเห็นจิณณ์พูดอะไรบางอย่าง...

...............

"ไหนๆเรียนบทนี้จบแล้ว มาเล่นอย่างอื่นกันมั้ยฮะ"
ผมหันกลับมาในจังหวะที่ผอ.ถามว่ามีใครจะถามอะไรมั้ยครับพอดี แม็กซ์นั้นแผ่ฟุบกับโต๊ะเลิกสนใจผอ.ไปเรียบร้อยแล้ว มองนาฬิกาแวบๆเพิ่งผ่านไปยี่สิบกว่านาทีเท่านั้น
"แต่ยังไม่จบเรื่องเลยนะครับ" ผอ.ขมวดคิ้วเล็กน้อย ท่าทางคิดหนัก
.....อย่าถึงขนาดจบเรื่องเลยครับ สิ่งที่ผอ.สอนนั้นช่างเกินความสามารถ จบเรื่องจริงๆพวกผมให้สมองกระจุยกันแหงๆ TT
"เล่นๆๆๆๆ" แม็กซ์ส่งเสียงเป็นลูกคู่ทันที
"คนอื่นๆเค้าจะเรียนกันนะครับ" ผอ.ยังคงเป็นกังวล "ดูสินั่งเงียบตั้งใจเรียนกันทั้งห้องเลย"

....เงียบสิครับ ก็มีแต่โต๊ะกับเก้าอี้ -_-

"นานๆพวกผมจะได้ใกล้ชิดผอ.ที มาเล่นกันเถอะนะฮะ เรื่องพวกนี้ค่อยให้ครูสินหายป่วยกลับมาสอนก็ได้ ไม่ต้องรีบหรอกเนอะ " ผมแถเต็มที่
แม็กซ์โหวกเหวกอยู่ข้างๆเป็นลูกคู่ได้อย่างดี หมอนี่ก็คงเบื่อเต็มที่แล้วเหมือนกัน
เห็นแวบๆว่าอี้เฟยก็เงยขึ้นมามองท่าทางสนใจกับข้อเสนอของผม
เหมือนไอน์จะพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับปริมาณนักเรียนในห้องทำให้ผอ.หน้าเสียไปเล็กน้อย และในที่สุดก็ตัดสินใจ "เล่นก็เล่นครับ"

พวกเราย้ายไปรวมตัวกันที่เวทีหน้าห้องอย่างว่องไว ผอ.ถึงกับลงมานั่งพื้นกับพวกเราเชียวนะฮะ
ผมหันไปมองคุณเลขาเห็นเธอทำหน้าแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
อี้เฟยดูจะยังตื่นไม่เต็มตาจึงอาศัยหลังผมเป็นพนักพิงแทนเก้าอี้
"เล่นอะไรกันดีครับ" ผอ.ถามคำถามนี้ขึ้นมา

อืม... เมื่อกี๊คิดแต่ทำไงก็ได้ให้ไม่ต้องเรียน ยังไม่ได้คิดต่อไปว่าไม่ได้เรียนแล้วต้องทำไงต่อแฮะ - -"

"เล่นต่อผลไม้กันมั้ยฮะ" แม็กซ์เสนอขึ้นมา ....ช่างเป็นการละเล่นที่เหมาะสมกับเด็กม.ปลายมากเพื่อน
"เล่นยังไงครับ" ผอ.ถาม
"ก็ให้บอกผลไม้คนละชนิดครับ บอกต่อกันไปเรื่อยๆห้ามซ้ำกัน" แม็กซ์อธิบาย "สมมุติผมเอาส้ม ผอ.ต่อ ผอ.ก็ต้องบอกส้ม แล้วก็ต่อด้วยผลไม้ของตัวเอง เช่นถ้าจะเอาสับปะรดก็ต้องพูดส้ม สับปะรด ไอน์ต่อก็เป็นส้ม สับปะรด มังคุด"
เห็นผอ.กับไอน์พยักหน้าเข้าใจผมก็เอาศอกกระทุ้งถามคนที่เอนพิงหลังผมอยู่
"อี้เฟยเล่นมั้ย" เห็นเธอพยักหน้าว่าเล่นด้วย

เล่นกันไปได้สองสามตาก็รู้สึกได้ว่าผมกำลังโดนรุมแกล้ง.... ทุกคนจงใจเลือกผลไม้ชื่อยาวๆเรียกยากๆไม่ก็พูดเร็วๆรัวๆให้ผมอ่านปากไม่ทัน
หลังจากผมอ่านคำว่าฝรั่งเป็นกั้งและพิทาชิโอเป็นพิน็อคคิโอก็ได้รู้ซึ้งว่าตัวเองไม่เหมาะกับการละเล่นนี้แต่อย่างใด

และหลังจากผมแพ้ไปแปดตารวด โดนทำโทษจนสาแก่ใจแล้ว ทุกคนก็ยอมเปลี่ยนมานั่งเล่าเรื่องตลกกันแทน
คุณเลขาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะเรียนในห้องและดูพวกเราคุยเล่นกัน
ผอ.ที่ทีแรกดูเกร็งเล็กน้อยที่ต้องมานั่งเล่นกับพวกเราตอนหลังก็ดูสนุกดี เป็นแกนนำในการแกล้งผมเลยก็ว่าได้

เรานั่งคุยเล่นกันจนออดหมดเวลาดัง (ผมไม่รู้หรอกว่ามันดัง เห็นคนอื่นสะดุ้งขึ้นมาพร้อมๆกันเลยคิดว่าคงใช่แหละ) พวกเราจึงบอกขอบคุณผอ.ที่มาสอนและมาเล่นด้วย แม็กเวลอาสาช่วยถือของไปส่งผอ.ที่ห้องและฝากให้ผมช่วยเก็บของให้เขาด้วย

ขณะที่ผมกำลังเก็บของ คุณเลขาก็เดินเข้ามาหาและเปิดภาพนึงในสมาร์ทโฟนของเธอให้ดู
ผมมองรูปแล้วเงยมองเธอ กำลังจะแซวว่าเป็นพวกแอบถ่ายเหรอ เธอดันชิงพูดขึ้นก่อน
"บรรยากาศดีมากเลยนะ"
เธอหันไปทางอื่นแล้วพึมพำอะไรบางอย่างแล้วรีบเดินออกไป ทิ้งให้ผมมองตามงงๆ

.....................

รัตติกาลมองรูปที่ปรากฎบนจอสมาร์ทโฟนของเธออีกครั้งเมื่อเดินออกมา
นึกถึงคำขอบคุณที่เธอบอกจิณณ์ไปเมื่อครู่โดยที่เขาไม่รู้ตัวแล้วอดยิ้มไม่ได้
เธอไม่ได้เห็นผอ.นรินทร์ยิ้มกว้างๆ อย่างมีความสุขมานานขนาดไหนแล้วนะ
ถึงวันนี้จะขลุกขลักอยู่บ้าง แต่นับว่าคิดไม่ผิดจริงๆที่ขอให้เขาออกมาสอน

...สไลด์เพื่อเปิด:

รัตติกาลยิ้มอีกครั้งเมื่อมองบรรยากาศแห่งความสุขที่ลอยอบอวลอยู่ในรูป

S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่า[/color]ประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point [color=#00cc00]+1,500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทาง
โรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

Sun 19 Apr 2015, 19:58

เปิดเรียนกับโรงเรียนใหม่ได้สักพัก พชรพึ่งเข้าใจความรู้สึกของ
เพื่อนๆที่โรงเรียนเก่า ทำไมเพื่อนๆถึงทำตัวแปลกๆกับเขา ทำ
ไมต้องพยายามพูดดีทำดีด้วยจนรู้สึกอึดอัด ตอนนี้เขาเข้าใจ
แล้ว ในชั้นเรียนที่มีแต่คนพิการที่ดูน่าเวทนากว่าเขามากนักทำ
ให้เขาเองกลับกลายเป็นคนทำตัวแปลกๆ แต่เมื่อคืนนี้เค้าได้
คิดแล้วว่าความรู้สึกแบบนั้นมันแย่มากเราจะต้องไม่ทำให้ใคร
ๆได้รับความรู้สึกแย่ๆ ตรงนั้น แต่! ทำยังไงล่ะ ด้วยบุคลิกที่
ไม่ใช่คนช่างเจรจาไม่ใช่คนที่ชอบยิ้มแย้มมากมาย จะทำยังไง
นะ เขาคิดจนกระทั่งหลับไป และวันนี้เขาจะได้พบกับคำตอบมั้ย
กลับมาที่ชั้นเรียนเค้ามักจะนั่งเหม่อลอยครุ่นคิดถึงแต่เรื่องพวกนี้
อยู่เสมอจนทำให้ทั้งการเรียนและความสัมพันธ์กับเพื่อนๆแย่ลง
ไปทุกที ที่ผ่านมาเค้าลองพยายามพูดให้มากมันก็ขัดกับบุคลิก
จนดูเสแสร้ง พอไม่พูดก็เอาแต่นั่งคิดว่าจะทำยังไงจนกระทั่งเสียง
ออดจบคราบเรียนเพื่อนๆออกจากห้องไปหมดเค้าก็ยังนั่งอยู่ยัง
งั้น พชร พชร ...พชร!!! เย้ย ครับ!!!อาจารย์ เธอรู้มั้ยว่าชั้นสอน
ถึงไหนแล้ว พชรมองไปที่อาจารย์มองไปรอบๆ อาจารย์คนนี้ทำไม
เราไม่เคยเห็นมาก่อน เอ่อ. ไม่ทราบครับ เค้ากลัวอาจารย์โกรธ
แต่พอมองหน้าอาจารย์กลับเห็นหน้าอาจารย์ทำหน้ายิ้มๆเหมือน
ตัวละครแก่ๆทำหน้าเอ็นดูในหนัง มันกลับทำให้เค้ารู้สึกสบายใจ
และเขาพึ่งสังเกตว่าอาจารตาบอด เธอรู้มั้ยว่าทำไมตอนนี้เธอถึง
รู้สึกสบายใจ เฮ้ย!!อาจารย์ตาบอดนี่รู้ได้ไงเนี่ย เธอไม่ต้องตกใจ
ถึงชั้นจะตาบอดแต่ใจชั้นไม่บอด ไม่ต้องคิดว่าชั้นน้ำเน่าหรอกนะ
อีกแล้ว! หรือว่าอาจารย์คนนี้จะมีพลังพิเศษอ่านใจคนได้ ชั้นไม่ได้
อ่านใจคนได้ด้วยนะ พชรกลับยิ่งเชื่อมั่นว่าอาจารย์คนนี้อ่านใจคน
ได้แน่นอน ชั้นไม่ได้อ่านใจแต่ชั้นรับความรู้สึกของเธอได้ อะไรนะ
ครับ เธอรู้มั้ยว่าความรู้สึกของเธอมันแผ่กระจายออกมาจนห้อง
นี้มันหนักอึ้งไปหมดแล้ว ผม...ผมขอโทษครับ ชั้นไม่ได้ตำหนิอะ
ไรเธอหรอกนะ เธอรู้มั้ยว่าคนเราอ่านใจคนไม่ได้แต่ความรู้สึกนั้น
มันสื่อถึงกันได้นะ เขาทำหน้างง อืม..มันอาจจะเร็วไปที่จะอธิบาย
ให้คนอายุเท่าเธอฟัง แต่ชั้นรับความรู้สึกนี้ของเธอมานานแล้ว พชร
คิดในใจว่าพึ่งเคยเจออาจารย์คนนี้วันแรกนี่ ไม่ต้องแปลกใจเธอ
เอาแต่มองความคิดตัวเองจนไม่ได้สังเกตสิ่งรอบข้างมานานแล้ว
สิ่งที่เธอต้องการคำตอบ ชั้นก็ได้บอกไปหมดแล้ว !!!??? พชรนั่ง
งง. เอาล่ะกลับบ้านได้ ขอให้โชคดีนะ
คืนนั้นเองเขาถึงพึ่งตระหนักได้ ความรู้สึก ใช่แล้วมันคือความรู้สึก
นี่เองที่จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น เขากระโดดร้องเย้ ขัดกับบุคลิก
เงียบๆไปมาก ขอบคุณครับอาจารย์...ว่าแต่ อาจารย์คนนี้คือใคร
นะ

D - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์
สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่
ได้รับมอบหมายไว้
Spirit Point +800,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Thu 30 Apr 2015, 23:14

มาส่งแย้วค่าา~~ Lesson 18 : Can I be a teacher? 2848346881

Lesson 18 : Can I be a teacher? 63299138

Spoiler:

ฮ้าววววววว~~
ฮ้าาาววว

ระหว่างที่เดินเข้าห้องเรียนหลังเลิกแถว
ทั้งเซย์และภูมิ หาวขึ้นพร้อมกันในวันที่เช้าสดใสของวันจันทร์
"ไม่ชอบวันจันทร์เล้ยย~ " ภูมิบ่นพร้อมบิดขี้เกียจ เซย์ก็อยากจะบ่นเหมือนกันแฮะ
แต่จะให้บิดขี้เกียจไปกดเครื่องมือสื่อสารไปด้วยก็คงไม่สะดวกเท่าไหร่ เลยได้แต่บ่นในใจ

"สวัสดียามเช้าค่ะทั้งสองคน" แคลที่เดินมาถึงห้องไวก่อนเพื่อนนั้นก็เอ่ยทักทายจากตรงหน้าประตูห้อง
จะว่าไปไม่เห็นแคลที่แถวนี่นาอย่าบอกนะว่าโดดแถวน่ะ ...มันก็ช่วยไม่ได้ นี่มันเดินเมษานี่เนอะแดดก็ร้อนซะเหลือเกิน
"อรุณสวัสดิ์ครับแคล"ภูมิตอบกลับก่อนเซย์จะกดเครื่องมือสื่อสารเสร็จก่อนเล็กน้อย
"สวัสดีค่ะแคล มาถึงห้องไวจังเลย"
"ฮิๆๆ " แคลใช้มือปิดปากตอนหัวเราะ หว่าสมกับเป็นแคล เรียบร้อยเกินไปแล้ว
แต่ท่าทีแบบนี้นี่...โดดแถวชัวป้าบ!!
"เห~ เซย์มองแคลแบบนั้นทำไม"
'หือ อะไรหว่า?' เซย์ไม่ทันกดเครื่องมือสื่อสาร ได้แต่ทำคิ้วขมวดและเอียงคออย่างสงสัย
"กำลังคิดว่าแคลโดดแถวเหยอ หน้ามันฟ้องน้า~" แคลเอานิ้วมาจิ้มแก้มเซย์เล็กน้อย
ก่อนจะยิ้มจนตาเป็นรูปสะพานโค้งและเดินเข้าห้องเรียนไปพร้อมภูมิ ทิ้งไว้ให้เซย์ยืนคนเดียว
เซย์เอามือลูบแก้มข้างที่แคลจิ้ม
'..หน้ามันฟ้องได้ด้วยเหรอ.....อาา ช่างเถอะ'
เซย์มัวแต่พึมพำในใจไม่ทันได้ก้าวเท้าเดินเข้าห้องจู่ๆก็มีของเย็นๆความรู้สึกเหมือนเหล็กมาโดนขาจากข้างหลัง
'แว้กกกกกกกก'
เซย์ สะดุ้งตัวโหยงทำขวดน้ำและหนังสือในมือตกพื้น
และขวดน้ำก็กลิ้งหลุนๆไปข้างหลังมีเสียงเหมือนไปชนกับอะไรเข้าแต่ไม่แรงมากนัก
เซย์เก็บหนังสือเสร็จก็รีบหันไปดู
"ขวดน้ำ? เซย์เหรอ?"
ผอ.กำลังก้มเก็บขวดน้ำอย่างช้าๆที่กลิ้งไปชนปลายไม้เท้าของผอ.
'อ้ะ ปลายไม้เท้าหุ้มด้วยเหล็กสินะ ที่มาโดนเมื่อกี้ก็คงเพราะเอาไม้คลำทางอยู่'

ติ๊ดๆๆ ติ๊ด ติ๊ดๆๆติ๊ดๆติ๊ดๆๆ

เซย์กดเครื่องมือสื่อสารตอบคำถามผอ.อย่างไม่รีรอ
"ค่ะ เซย์เอง"
"อ่อ ที่ปลายไม้เท้าโดนคงจะโดนเซยืเข้าสินะ"
"ใช่ค่ะ แต่ไม่เป็นไรเซย์ไม่เจ็บค่ะ"
"ดีแล้วครับ ผมขอโทษด้วยนะ อ่ะนี่ครับขวดน้ำ"
"ค่ะ"
เซย์ยื่นมือไปรับขวดน้ำจากมือของผอ. คงเพราะผอ.เป็นผู้ชาย ขวดน้ำที่ใหญ่สำหรับกลับเล็กสำหรับผอ.
'โห ผู้ชายนี่มือใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ? อืมอยู่กับภูมิมาก็ไม่เคยสังเกตุเลยแฮะ จะใหญ่เท่ากันมั้ยนะ เป็นมือที่ดูอบอุ่นดีจัง'
"อ่าวผอ.มายืนทำอะไรตรงนี้ครับ"
เสียงทักของผู้ชายที่มาจากข้างหลังผอ. ทำเอาเซย์สะดุ้งโหยงอีกครั้ง
"โอ้ะ อนันดามาเข้าเรียนสายไปหน่อยนะครับ" พอเซย์รับขวดน้ำมา ผอ.ก็หันไปหาต้นเสียงทันที
เซย์เองก็ชะเง้อหน้าให้พ้นตัวผอ.ไปมองเช่นกัน
"ยืนคุยกับเซย์อยู่เหรอ"
"อะครับก็เล็กน้อย นี่ก็เริ่มสายแล้วเรามาเริ่มเรียนกันเถอะ คาบนี้ผมสอนให้เองนะ"
"หื้อ / ห้ะ' ทั้งคุณอนันดาและเซย์อุทานเสียงหลงมาพร้อมกัน
"เอออ เหมือนจะลืมหนังสือเบลล์สำหรับวิชาคณิตด้วยสิ ผมขอตัวไปเอาก่อนนะครับ เด็กๆก็อย่าเข้าห้องเรียนสายล่ะ"

_________________________

เซย์และคุณอนันดาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมกัน
ภูมิแคลกำลังมอยกับแคลกันสนุกเชียว ภูมิก็พูดไปออกท่าทางให้แคลดูไปส่วนแคลเองก็นั่งหัวเราะอย่างสนุกสนาน
'อาา ยังไม่รู้ตัวกันอีกสินะ ว่าบางอย่างกำลังมาเยือน'
"เห้อ~ /เห้อ' เป็นอีกครั้งที่คุณดาและเซย์เองมีท่าทีถอนหายใจพร้อมกัน
คงเพราะรู้สึกแบบเดียวกันอยู่สินะ เราทั้งคู่ก็ได้แยกย้ายไปนั่งที่ของตนเอง
เซย์เมื่อรู้ว่าผอ.จะมาสอนคณิตแทนคุณครูสินที่ป่วยนอนพักอยู่ก็พูดอะไรไม่ออก
คุณอนันดาเองก็เช่นกัน ในห้องตอนนี้มีแต่ภูมิและแคลที่สนุกกันสองคน...
'ไว้หมดคาบแล้วไปเยี่ยมครูสินดีกว่าแฮะ อดเห็นหน้าตาอันหล่อเหลาของครูเลย ฮืออออ'
'แต่ไม่คิดว่าผอ.จะมาสอนแทนนี่สิ นึกว่าจะได้พักสบายแย้วซะอีกงื้อออ' (กัดผ้า)

ผ่านไปไม่นานประตูก็ถูกเปิดเข้ามาโดยมีผอ.ยืนตระหง่านอยู่หน้าประตู
แคลที่ได้ยินเสียงของประตูที่ถูกเปิดออกก็รีบหันพูดขึ้นมาทันทีว่า
"ครูสินมาแล้--"
'ไม่ใช่ นั่นผอ.ตะหาก' เซย์พูดในใจแบบหงอยๆ
แต่ภูมิผู้ไม่ชอบเรียนวิชาเลขอันแสนยุ่งยากก็ดูเหมือนจะยิ้มกริ่มๆบ่นงง

จากนั้นทั้งห้องก็เงียบกริบไป 5 วิ

"อ่าว ผอ.มาทำอะไรคะนั่น" แคลผ่อนลมหายใจออกเล็กน้อยก่อนที่จะถามผอ.
"อ้ะ นี่เซย์กับอนันดายังไม่ได้บอกอีกเหรอครับ" ผอ.เว้นช่วงให้แคลและภูมิสงสัยเล็กน้อย
แล้วเดินมาที่โต๊ะของครูที่ริมห้องแล้ววางหนังสือกับอุปกรณ์การสอนลง
"ผม... จะมาสอนแทนคุณสินที่ลาป่วย1วันครับ"
"หาาาา/ห๊าาาาาา" ภูมิและแคลร้องเสียงหลง ด เดจาวู
"ครับ ตามนั่นแหละครับ ผมจะมาทำหน้าที่เป็นครูสอนคณิต1วัน" .... "ถึงผมจะไม่ค่อยถนัดก็เถอะครับ แฮะๆ"
ผอ.เอามือเกาหัวเล็กน้อยพร้อมยิ้มหน้าซี้ด "มาเริ่มเรียนกันนะครับ"

และผอ.ก็เริ่มลงมือสอน แหม่ ไอ่อาการเกร่งๆนั่นมันอะไร นั่งๆได้แว้บเดียวเดี๋ยวก็ยืน ยืนๆแว้บเดียวเดี๋ยวก็นั่ง
แต่ก็แลดูเหมือนจะเตรียมตัวมาดีพอสมควรแฮะ บรรยากาศก็ชวนหลับซะจรี๊ง
การสอนของผอ.เริ่มต้นจากการบรรยายทฤษฎีเกี่ยวกับเลขเยอะแยะมากมาย
พูดทุกตัวอักษรที่อยู่บนหนังสือในมือ
เสียงที่ส่งออกมาอย่างช้าๆและเบานั้น ทำเอาเซย์คล้อยตามจนแทบหลับ

'มือที่คลำอังษรเบลล์อยู่นั้น มันใหญ่จริงๆด้วย แลดูอบอุ่นอยู่เสมอ ไหล่ที่กว้างนั่นมันน่า.....'
"เซย์ เซย์ครับผอ.ถามน่ะ"
เสียงของคุณอนันดาทำให้เซย์หลุดจากอาการเหม่อลอยกึ่งๆกับท่าทีที่กำลังสัปหงก
"คะ มีอะไรคะ" เซย์รีบลุกขึ้นยืนและกดเครื่องมือสื่อสารตอบทันที
"เอ่อ ผมถามว่าข้อที่3 หน้า46ตอบอะไรครับ"
'.........'
"68" ขณะที่เซย์กำลังอึนอยู่นั้นก็มีเสียงกระซิบดังมาจากซ้ายมือ
'แคล? 68แน่เหรอ' เซย์ทำท่าทางถาม
"ครับ 68" ภูมิที่นั่งข้างหลังแคลพูดเสริมพร้อมยกนิ้วโป้ง
'เอิ่มมม 68ก็68 ' ติ๊ดๆๆ ติ๊ด "68ค่ะ"

"เอ่อเซย์ครับ โจทย์มันไม่ได้ให้คำนวณนะครับ" ผอ.ทำหน้างง
'ห๊าาาาาาาาา' ได้ยินแบบนั้นก็รีบอ่านโจทย์ ความง่วงก็ได้วิ่งหนีไปหมดแล้ว ตอนนี้เหลือไว้แต่ความอาย

'แคล!! ภูมิ!!!' เซย์รีบหันไปทำหน้ายักษ์ใส่ แต่ทั้งสองคนก็นั่งหัวเราะกันเต็มที่ ส่วนคุณอนันดาก็หลุดหัวเราะออกมาซะงั้น

โถถถถถ่ มาแกล้งกันได้น้าา เซย์โรยตัวลงเก้าอี้เอาหนังสือมาปิดหัวไว้
'อ อายที่สุด'
มีเสียงของภูมิพูดมาจากข้างหลังว่า "สำเร็จล่ะ!!" และแคลเองก็เช่นกัน "แท็กมือหน่อย"
บรรยากาศในห้องสนุกอยู่ตลอดเวลา เพราะทุกคนหัวเราะกันไม่หยุด
'มันน่าขำขนาดนั้นเลย'
คุณอนันดาเองก็ฟังที่ผอ.สอนบ้างไม่ฟังบ้าง ภูมิและแคลก็แอบๆคุยกันท้้งคาบ
ภูมิบางทีก็พับจรวจจากสมุดปาไปทางผอ. แต่ไม่น่าจะเล็งผอ.นะ เพราะไม่เห็นจะโดนเลย หรือจริงๆเล็งแต่มันไม่โดนกันแน่...

;:

ผอ.ก็สอนไปโดยไม่รู้ว่าเด็กๆเลิกสนใจที่จะเรียน เรียนๆเล่นๆบ้างไปตามระเบียบ
'เหมือนผอ.มารีเร็กซ์ให้เลยแฮะ ดีจริงๆ'
รอบนี้เซย์ตั้งใจเรียนไม่ยอมพาตัวเองเข้าเฝ้าพระอินทร์อีกครั้ง
เผื่อว่าผอ.จะมาถามอีก แต่แล้วก็ไม่

ผ่านไปได้ไม่นานเสียงเตือนหมดคาบแรกก็ดังขึ้น พอสิ้นเสียงเตือนผอ.ก็เดินไปที่โต๊ะเพื่อเก็บของ
"เอาล่ะครับเด็กๆ หมดคาบแล้ว"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ ผอ." เด็กๆพูดขอบคุณเสร็จ ผอ.ก็เก็บของเดินออกจากห้องไป
ในขณะที่กำลังจะเดินพ้นประตูนั้น ผอ.ก็หยุดและหันหน้ามาทางพวกเรา
"ไม่ตั้งใจเรียน ระวังจะโดนลงโทษนะครับ ฮี่ๆ" ผอ.พูดทิ้งท้ายก่อนที่จะออกไป

'อ่าว รู้อยู่ตลอดหรอกเหรอ?'

A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน
Spirit Point +1.250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Lesson 18 : Can I be a teacher?

Lesson 18 : Can I be a teacher?

Re: Lesson 18 : Can I be a teacher?

Re: Lesson 18 : Can I be a teacher?

พชร2

Re: Lesson 18 : Can I be a teacher?