[ภูมิ-เซย์] แรกพบก็รู้สึกกลัว -another story-

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

…กำลังจะพาผมไปที่ไหนกันนะ?

ผมกำลังมึนๆงงๆอยู่ด้วยเหตุที่ว่าผมเพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี่ใหม่ๆ แล้วตอนนี้ผอ.ก็ลากผมมาที่ไหนสักที่ที่คล้ายๆหอพัก ตอนนี้ผมยังอยู่ในชุดลำลองอยู่เลยครับ เพราะชุดนักเรียนยังไม่มีใส่ อ้อ!ใส่หมวกไหมพรมมาด้วยล่ะ! ทั้งที่อากาศประเทศไทยก็ร้อนอ่ะนะ..

ผมมองซ้ายมองขวา เดินอย่างอ้อยอิ่งจนผอ.เดินนำลิ่วไปแล้ว ดูเหมือนว่าจะยืนคุยกับใครอยู่ด้วย? ผอ.มองซ้ายมองขวาสักพัก แล้วก็มีเด็กผู้หญิงคนนึงโผล่หัวออกมา

ผมได้แต่ยืนมองอยู่เงียบๆก่อนที่ผอ.จะชี้มือมาทางที่ผมยืนอยู่ …พวกเขาคุยอะไรกันครับ..

หืม.. ทำไมผมรู้สึกเหมือนถูกจ้องมองล่ะเนี่ย?

“ภูมิครับ! ทางนี้ครับ!” ดูเหมือนว่าผอ.จะเรียกผมแล้ว.. ผมเลยเดินไปหาตามเสียงเรียก ตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่าถูกจ้อง …ถูกจ้องโดยผู้หญิงคนนั้นแหละครับ ที่ใส่แว่นเนิร์ดๆ เค้าไม่ได้จ้องหน้าผมแต่จ้องที่มือผมครับ ไม่ได้จ้องธรรมดาๆนะ ขยับแว่นจ้องเลย ..ทำไมน่ากลัวจังครับ

…มือ ?

จะว่าไปที่มือขวาผมก็ถือส้อมอยู่นี่นะ..

แล้วผอ.ก็พูดขึ้น “ครับ ต่อจากนี้คุณทั้งสองคนจะต้องเป็นรูมเมทกันนะครับ แนะนำตัวหน่อยสิครับภูมิ” ซึ่งผมก็พยักหน้ารับ
“สวัสดีครับ ผมภูมินทร์นะครับ ต่อจากนี้..เราคงต้องเป็นรูมเมทกัน ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะครั---”

พลั่ก!
โป๊ก!

เธอผลักผม…จนผมและผอ.ล้มลงไปกระแทกกับพื้น! เท่านั้นไม่พอ ยังล้มมาทับผมอีกต่างหาก!!
นอกจากจะล้มกระแทกพื้นแล้วยังหัวโป๊กพื้นอีก ขอบคุณมากครับT_T
“ท..ทำอะไรน่ะครับ!?” ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงตระหนกตกใจ
“เป็นอะไรไปครับเซย์?” ผอ.ลุกขึ้นมาพูดกับผู้หญิงที่กำลังทับผมอยู่
…เซย์?
ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกตัวแล้ว เลยรีบลุกออกจากตัวผมแล้วหลบไปอยู่ข้างหลังของผอ.อย่างร้อนรน
“เซย์ครับ เป็นอะไรไป?” ผอ.ถามเธอด้วยความห่วงใย
“นั่นน่ะสิครับ ทำไมต้องมาผลักผมด้วยเล่า..” ผมลุกขึ้นพร้อมกับมือที่กุมหลังหัวด้วยความเจ็บปวด ..แม่ครับ ผมโดนผู้หญิงทำร้ายยยยยย

ตั้งแต่เมื่อกี้นี่แล้ว เธอเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จาจนผมเริ่มไม่สบอารมณ์นิดๆ ..ก็แค่นิดๆ แต่ว่าเธอคนนี้ดูแปลกๆยังไงไม่รู้แฮะ ตอนนี้ก็ยืนเกาะผอ.แถมยังทำหน้าตาแปลกๆอีกต่างหาก

“ฮ่าๆๆๆ” หืม.. ผอ.หัวเราะอะไรงั้นเหรอ?
“ฮ่าฮ่าฮ่า กลัวสินะครับ ไม่เป็นไรนะครับเซย์ อยู่ด้วยกันไปเดี๋ยวก็หายกลัวเนอะ ว่าง่ายๆก็…” ผอ.เว้นช่วงไว้เหมือนรอให้ใครสักคนต่อประโยค
“ชินน่ะครับ หึหึหึ ผมน่ะไม่น่ากลัวเลยนะครับ~” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายและแสยะยิ้มให้ “ผมออกจะเป็นคนดีนะครับ หึหึ~”

และผมกับผอ.ก็พร้อมใจกันหัวเราะออกมา

และ…ตัดภาพไปยังคุณเซย์ที่กำลังทำหน้าเหมือนกำลังจะตาย

…