ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
![[ภูมิ] วันหนึ่งวันของภูมิกับงานเทศกาลโรงเรียน! (Lesson 19) Empty](https://2img.net/i/empty.gif)
[ภูมิ] วันหนึ่งวันของภูมิกับงานเทศกาลโรงเรียน! (Lesson 19)
Tue 16 Jun 2015, 01:00
- วันหนึ่งวันของภูมิกับงานเทศกาลโรงเรียน!:
วันนี้เป็นวันงานเทศกาลโรงเรียนครับ สำหรับผมแล้วเป็นวันที่พิเศษวันหนึ่ง
เรียกได้ว่าผมเฝ้ารอคอยวันนี้มานานแสนนาน ผมชอบงานโรงเรียนนะ แต่ไม่ชอบความวุ่นวายเอาเสียเลย
ก็แหม..มันน่ารำคาญออกนะครับ ที่ผู้คนส่งเสียงจ้อกแจ้กจอแจ..
แต่ก็นะ ผมเริ่มชินชาไปซะแล้วล่ะ...หรือว่าผมอยู่ที่นี่นานเกินไปนะ?
ผมคิดว่างานโรงเรียนเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้น น่าสนุกสนาน(ถ้าไม่รวมความน่ารำคาญน่ะนะ) ทำให้มันดูพิเศษ
แต่ที่ทำให้มันเป็นวันที่พิเศษกว่านั้น คือ.. รอยยิ้มของผู้คนในวันนี้ ความสนุกที่หาไม่ได้ง่ายๆในวันธรรมดาๆ
ในงานนี้ห้องของผมทำเป็นฐาน 'ล่าขุมทรัพย์ในท้องทะเล' ครับ ชื่อนี้ผมก็..ตั้งเอง!
เป็นชื่อที่ตรงตัวดีครับ (ที่จริงก็แค่ลองเสนอไปเล่นๆเท่านั้นเอง)
โดยฐานของผมมีคอนเซ็ปคือ ตีมโจรสลัดครับ
ส่วนใหญ่คนในห้องก็จะใส่ชุดโจรสลัดกัน และบางคนก็จะใส่ชุดลูกเรือโจรสลัด
พวกที่ใส่ชุดลูกเรือนี่ก็เป็นคนในแก๊งผมทั้งนั้น(ถ้าเรียกให้ถูกก็เบ๊)..ผมบงการเองครับ หึหึ
พวกกระจอกก็ต้องอยู่แบบกระจอกครับ (ยิ้มชั่ว) ...ล้อเล่น
ก็แค่อยากให้ไม่จำเจแค่นั้นเองครับ มีโจรสลัดแล้วไม่มีลูกเรือได้อย่างไร? จริงปะ?
ในส่วนของฐาน ผมทำหน้าที่เฝ้าหน้างานครับ คอยสวมเสื้อโค้ทโจรสลัดให้กับผู้ที่มาร่วมงาน
โอ้ว! นั่น! คุณพีกับคุณพีซไม่ใช่เหรอน่ะ!? แล้วทำไมมาแบบนั่นล่ะน่ะ…
“สวัสดีครับทั้งสองคน” ผมกล่าวทักทายพร้อมทั้งนำเสื้อคลุมตัวทั้งสองคน
“สวัสดีครับคุณภูมินทร์/สวัสดีฮะภูมิ”
“ทำไมมาในสภาพนี้ล่ะครับ..” ผมมองทั้งสองคนตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งสองคนก็ได้แต่หัวเราะแหะๆตอบกลับมา
คุณพีใส่ชุดแพะ..ที่มีคราบเลือด คุณพีซมาในสภาพโชกเลือดเหมือนไปฆ่าใครมา! พวกคุณยังเป็นมนุษย์อยู่สินะ! =[]= … ถ้าจำไม่ผิดฐานของพวกเค้าเป็นบ้านผีสิงนี่นา เดี๋ยวผมคงต้องแวะไปดูซักหน่อยแล้วสิ
ดูเหมือนว่าคนก่อนหน้าจะออกมาแล้ว ผมเลยส่งพวกเค้าเข้าไปตามคิว ..และผมก็ได้เจอกับอีกคน
…คุณพชร
“สวัสดีครับ คุณพชร มาคนเดียวเหรอครับ” ผมกล่าวทักทายผู้มาเยือนคนใหม่ที่เดินมาคนเดียวโดดๆ เขาเพียงพยักหน้าตอบรับผมเท่านั้น เพราะเค้าเพิ่งเข้ามาได้ไม่นานล่ะมั้ง เลยอาจจะไม่คุ้นเคยอะไรทำนองนั้น?
“ขอให้สนุกนะครับ” ผมพูดพร้อมคลุมเสื้อคลุมให้เค้า ก่อนที่จะส่งเค้าเข้าฐานต่อหลังจากคุณพีคุณพีซ
…
เฝ้าหน้าฐานได้ชั่วโมงกว่าผมก็เบื่อซะแล้ว ผมว่าจะออกไปแจกใบปลิวซะหน่อย ผมบอกนายCที่เฝ้าหน้าฐานอยู่ด้วยกันกับผมว่าเดี๋ยวผมจะไปหาคนมาผลัดเวร เขาก็ตกปากรับคำ ผมเลยเข้าไปหาเซย์กับคุณอนันดาภายในฐาน
คุณอนันดาใส่ชุดโจรสลัดแล้วดูน่ารักนะเนี่ย ฮ่าๆ ไม่เหมือนเซย์หรอก..
“เซย์ ทำไมใส่ชุดนี้แล้วไม่น่ารักเหมือนคุณอนันดาเค้าเลย?” ผมแสยะยิ้มยืนอยู่หน้าเซย์
…เธอไม่พูดอะไร(เพราะพูดไม่ได้) แต่มีขวดน้ำลอยมาฟาดหน้าผมครับ =[]=
“โอ๊ย! ทำอะไรของเธอเนี่ย!?” ผมถอยหลังจากเซย์ออกมาสองถึงสามก้าว เซย์ไม่พูดอะไร แถมยังเอาขวดน้ำชี้หน้าผมอีก ไม่ใช่แค่ชี้หน้าอ่ะ สะบัดขวดน้ำไปมาด้วย!!
“หยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้ เนอะคุณอนันดา” ผมหันไปทางคุณอนันดา เขาก็ได้แต่หัวเราะแหะๆกลับมา ผมรู้ละว่าคงพึ่งอะไรไม่ได้ เลยหันกลับมาโฟกัสที่เซย์ที่กำลังจ้องผมเขม็งอยู่ และผมก็เปลี่ยนเรื่องทันที..
“เดี๋ยวผมว่าไปไปแจกใบปลิวซักหน่อย เดี๋ยวหาคนมาแทนเอง ได้ใช่ปะ?” เธอพยักหน้าหนึ่งที หรือก็คืออนุมัติ ผมเลยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักเรียนและแบ่งกระดาษจากกองใบปลิวส่วนหนึ่งเพื่อที่จะนำไปแจก
ผมโทรหาเบ๊ของผมคนนึง(เจ้าพวกลูกเรือ)ให้มาทำหน้าที่แทนผม ซึ่งเค้าก็โอเค แล้วไปทำหน้าที่อย่างกระฉับกระเฉง
หลังจากวางสาย เบอร์ของผมก็มีสายเข้าจากคนคนหนึ่ง …
“ว่า?” ผมรับสายด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ซึ่งเวลาผมคุยโทรศัพท์ผมก็เป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้ว
[ ทำไมไม่ตอบไลน์ ] ปลายสายเค้าว่ามาแบบนี้
“ไม่มีเน็ต” ผมตอบสั้นๆ
[ เออ ถึงแล้ว มารับดิ้ ] ผมขมวดคิ้ว.. ห๊ะ?
“ถึงแล้ว? อะไร? ถึงไหน?”
[ โรงเรียนควิ้นท์ ] ห๊ะ.. ห๊า!? ติดสตั้นยาวๆ มาได้ไงวะน่ะ!?
“หน้าโรงเรียนเหรอ?”
[ เออ ] แล้วอีกฝ่ายก็ตัดสายไป
…
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าโรงเรียนครับ ยืนแจกใบปลิว โดยมีใครบางคนช่วยแจกอยู่ด้วย
“ภูมินทร์ ไปที่อื่นได้แล้ว” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ บวกกับหน้าเซ็งๆ ตีความได้ว่าคงรู้สึกโคตรเซ็ง
“อยากไปไหนอ่ะพี่พัฒน์”
“ที่ที่มีขนม”
…ต้องแนะนำตัวกันหน่อยสินะ คนนี้คือไอ้พี่พีรพัฒน์ครับ นามสกุลก็นามสกุลเดียวกับผม เรียนอยู่ระดับมหาลัยแล้ว คณะเกมเมอร์ศาสตร์ สาขาMMORPG ซึ่งก็ไม่ทราบว่าคณะอะไรของมัน เค้าเป็นลูกชายของญาติห่างๆที่ส่งเสียผมให้มาเรียนที่นี่นั่นแหละครับ ซึ่งผมก็ไม่อาจทราบได้ว่ามันมาเสนอหน้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไรทั้งๆที่ผมไม่เคยติดต่อไปทางฝ่ายนั้นเลย
หลังจากพามัน…เอ่อ หมายถึงไอ้พี่พัฒน์ไปร้านไอติม ได้ของหวานสมใจมันแล้ว ผมเลยยิงคำถามไป
“มาได้ไง มีใครจุดธูปเรียกหรือเปล่าน่ะ?”
“เพื่อนที่มอมีน้องเรียนที่นี่แล้ววันนี้มีงานน่ะสิ เลยนึกได้ว่าทางบ้านส่งควายมาเรียนที่นี่ตัวนึง เลยกะจะแวะมาดูสักหน่อย”
“โห่ แล้วไม่เห็นจะบอกล่วงหน้า!”
“ก็ไลน์ไปแล้วไม่อ่านเอง”
“ไม่มีเน็ต”
“ความผิดภูมินทร์เองนะ อย่ามาโทษฉัน” ครับ ยอมรับทุกข้อกล่าวหาแล้วครับ ขอโทษครับ
….
หลังจากแจกใบปลิวเสร็จ ผมก็กะจะไปร่อนสักหน่อย ก็เลยผลักไสไอ้พี่พัฒน์ให้ไปเดินโง่ในงานกับเพื่อนมัน แล้วผมก็กลับมาที่ฐานโดยไม่ลืมที่จะซื้อน้ำติดมือมาฝากไอ้เบ๊ที่มารับหน้าที่แทนผมก่อนที่จะเข้าไปในฐาน
ดูเหมือนว่าเซย์กำลังทำหน้าที่เป็นคนสาดน้ำอยู่นะ หึหึ นึกอะไรสนุกๆออกแล้วสิ…
ผมปีนขึ้นเรือโดยอาศัยจังหวะที่เธอกำลังสาดน้ำใส่ผู้แพ้อยู่ และอ้อมไปด้านหลังเพื่อที่เธอจะได้มองไม่เห็นผม
“จ๊ะเอ๋!” ผมเขย่าเธอจากข้างหลักจนทำให้เธอตกใจ
…และหันมาสาดน้ำใส่ผม!!
อ้ากกกกกกกกก เปียกหมดแล้วนะเฟ้ยยยยยยยยยย
…
ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว เซย์ก็บอกให้ไปร่อนได้ เพราะจะมีคนมีรับหน้าที่แทน ผมก็เลยไปร่อนต่อ …
ทั้งๆที่เพิ่งขึ้นมาไม่กี่นาทีเอง แหม่.. ไปเที่ยวกับไอ้พี่พัฒน์ต่อดีกว่า!
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|