Lesson 11 : Christmas holiday
4 posters
Nearmoki-2b
Narin
อดีตผู้อำนวยการโรงเรียน
0
+65 M 413 K 676
Lesson 11 : Christmas holiday
Tue 16 Dec 2014, 20:02
สวัสดีครับ และแล้วเราก็เข้าถึงช่วงปิดเทอมปีใหม่กันแล้วนะครับ!!
สำหรับปิดเทอมครั้งนี้ทางเราอนุญาตให้นักเรียนทุกคนกลับบ้านเพื่อ
ฉลองวันคริสมาสต์และปีใหม่ร่วมกับครอบครัว รวมถึงทางหอพัก
นักเรียนจะปิดทำการในช่วงปีใหม่นี้ (ไม่มีพนักงานคอยบริการ)
เพราะฉะนั้นทางเราจึงขอให้นักเรียนทุกคนที่สามารถกลับบ้านได้
ใช้เวลาปิดเทอมนี้กับทางครอบครัวให้เต็มที่นะครับ
สำหรับนักเรียนอุปถัมป์ทุกคนรวมถึงนักเรียนที่ไม่สามารถกลับบ้านได้
ทางเราได้จัดทริปเที่ยวฉลองคริสมาสต์ด้วยทริป 'อยุธยา'
ทริป 3 วัน 2 คืนที่จะทำให้ทุกคนได้สัมผัสกับบรรยากาศโบราณสถาน
และมี workshop ร่วมกับทางศูนย์ศิลปาชีพบางไทรที่จะทำให้เด็กๆ
ได้ร่วมประดิษฐ์ประดอยของน่ารักๆเพื่อช่วยเหลือนำรายได้เข้าศูนย์
อีกด้วยครับ ถือเป็นทริปที่ได้สนุกและทำบุญไปในเวลาเดียวกันเลยเชียว!!
ทริป 3 วัน 2 คืนนี้ถูกจัดขึ้นในวันที่ 25/12/14 - 27/12/14 นี้
โดยมีหมอเกลินเป็นคนนำขบวนคอยดูแลเด็กๆตลอดการเดินทาง
ผมขอให้เด็กๆทุกคนมีวันคริสมาสต์ที่อบอุ่นและวันปีใหม่ที่สนุกสนาน
ในฐานที่ไม่ได้ออกเดินทางไปทริปด้วยก็ขอให้ทุกคนเดินทางกันโดย
สวัสดิภาพ แล้วพบกันใหม่ในวันเปิดเทอมนะครับ!!
- นรินทร์ -
*ขอขอบคุณไอเดียสถานที่ท่องเที่ยวจากคุณแพนเป็นอย่างสูง*
>> ของรางวัลสำหรับนักเรียน (Student Class)
A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
D. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
E. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ควรพัฒนา 35% ขึ้นไป
>> ของรางวัลสำหรับอาจารย์ (Teacher Class)
A. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
B. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
C. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
>> ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ
.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์เกิน
ขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้นอยู่กับผู้
อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์ก็จะไม่ได้
รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจนน่าตะลึงแต่ถ้า
หากมีความสร้างสรรค์ ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...
พิเศษ!! สำหรับทุกคนที่ส่งภารกิจก่อนวันที่ 24/12/14 23.59
สำหรับปิดเทอมครั้งนี้ทางเราอนุญาตให้นักเรียนทุกคนกลับบ้านเพื่อ
ฉลองวันคริสมาสต์และปีใหม่ร่วมกับครอบครัว รวมถึงทางหอพัก
นักเรียนจะปิดทำการในช่วงปีใหม่นี้ (ไม่มีพนักงานคอยบริการ)
เพราะฉะนั้นทางเราจึงขอให้นักเรียนทุกคนที่สามารถกลับบ้านได้
ใช้เวลาปิดเทอมนี้กับทางครอบครัวให้เต็มที่นะครับ
สำหรับนักเรียนอุปถัมป์ทุกคนรวมถึงนักเรียนที่ไม่สามารถกลับบ้านได้
ทางเราได้จัดทริปเที่ยวฉลองคริสมาสต์ด้วยทริป 'อยุธยา'
ทริป 3 วัน 2 คืนที่จะทำให้ทุกคนได้สัมผัสกับบรรยากาศโบราณสถาน
และมี workshop ร่วมกับทางศูนย์ศิลปาชีพบางไทรที่จะทำให้เด็กๆ
ได้ร่วมประดิษฐ์ประดอยของน่ารักๆเพื่อช่วยเหลือนำรายได้เข้าศูนย์
อีกด้วยครับ ถือเป็นทริปที่ได้สนุกและทำบุญไปในเวลาเดียวกันเลยเชียว!!
ทริป 3 วัน 2 คืนนี้ถูกจัดขึ้นในวันที่ 25/12/14 - 27/12/14 นี้
โดยมีหมอเกลินเป็นคนนำขบวนคอยดูแลเด็กๆตลอดการเดินทาง
ผมขอให้เด็กๆทุกคนมีวันคริสมาสต์ที่อบอุ่นและวันปีใหม่ที่สนุกสนาน
ในฐานที่ไม่ได้ออกเดินทางไปทริปด้วยก็ขอให้ทุกคนเดินทางกันโดย
สวัสดิภาพ แล้วพบกันใหม่ในวันเปิดเทอมนะครับ!!
- นรินทร์ -
*ขอขอบคุณไอเดียสถานที่ท่องเที่ยวจากคุณแพนเป็นอย่างสูง*
ระยะเวลาภารกิจ พิมพ์ว่า:Wed 17/12/14 ; 00.00 TH - Wed 31/12/14 ; 23.59 TH
รายละเอียดภารกิจ พิมพ์ว่า:วาดรูปบรรยากาศวันคริสมาสต์ของตัวเองพร้อมบรรยายสิ่งที่ทำในวันคริสมาสต์
นักเรียนอุปถัมป์ทุกคนรวมถึงตัวละครที่ไม่สามารถกลับบ้านได้ ขอให้แต่งตามเนื้อเรื่องที่เซ็ตไว้ให้ (ทริปอยุธยา)
กฏการให้สแตมป์ พิมพ์ว่า:การให้สแตมป์ครั้งนี้วัดจากรูปและเนื้อหาประกอบกันอย่างละครึ่ง เนื้อหาที่ส่งให้รูปเด่นขึ้นจะช่วยทำให้สแตมป์สูงขึ้นได้
ภาพวัดจากสแตนดาร์ทรายบุคคล เนื้อหาวัดจากเนื้อหาที่เขียนบวกกับสไตล์การเขียนเฉพาะบุคคล
คำผิดต่างๆสามารถทำให้สแตมป์ถูกลดลงได้ ขอให้ระวังการเขียนและจัดบรรทัดให้เหมาะสมต่อการอ่าน
>> ของรางวัลสำหรับนักเรียน (Student Class)
A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
- A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +750,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
D. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
- C - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับปานกลางในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสี
มรกตสื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เป็นที่น่า
พอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
E. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ควรพัฒนา 35% ขึ้นไป
- D - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์
สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่
ได้รับมอบหมายไว้- Spirit Point +100,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
>> ของรางวัลสำหรับอาจารย์ (Teacher Class)
A. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
- 3 STAR DIAMOND STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นเพชรสีดำ
ผสมทองคำแท้ มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่
น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
B. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
- 2 STAR SAPPHIRE STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นแซฟไฟร์
สีฟ้าผสมทองคำแท้ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ดีเยี่ยมเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +750,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
C. รางวัลสำหรับอาจารย์ที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
- 1 STAR EMERALD STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับปกติในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นผลึกมรกต
สีเขียวอร่าม มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจที่มอบหมายผ่านเกณฑ์- Spirit Point +500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
>> ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ
.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์เกิน
ขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้นอยู่กับผู้
อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์ก็จะไม่ได้
รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจนน่าตะลึงแต่ถ้า
หากมีความสร้างสรรค์ ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...
GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทาง
โรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก
SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียน
จัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ
BRONZE HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียน
จัดขึ้นได้น่าดึงดูดใจผู้อำนวยการ
พิเศษ!! สำหรับทุกคนที่ส่งภารกิจก่อนวันที่ 24/12/14 23.59
SANTA SOCK +5
[ EVENT ITEM ]
ถุงเท้ามหัศจรรย์ของซานต้าคลอส ว่ากันว่าถ้าเขย่าพร้อมอธิษฐาน ของขวัญต่างๆจะ
ตกออกมาจากถุงเท้าในทันที
Signature ------------------------------------------------>
ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Wed 24 Dec 2014, 18:14
มาส่งงานส่งท้ายปีครับ
- Spoiler:
ในที่สุดก็ถึงวันนี้! วันหยุดยาวของผม
หยุดคริสต์มาสยาวไปจนฉลองปีใหม่ยังไงล่ะครับ!
"ไอน์จะกลับบ้านเปล่า?"
จิณณ์ถามผมขณะที่เจ้าตัวกำลังเก็บของเข้ากระเป๋าภายในห้องตัวเอง
วันนี้ผมแวะมานั่งๆ นอนๆ เล่นอยู่ห้องเพื่อนเพราะไอรีนหายไปไหนไม่รู้
อยู่คนเดียวก็เซ็งๆ เลยแวบมาหาเพื่อนซะหน่อย
ผมที่กำลังนอนเอกเขนกอยู่บนพื้นเพราะห้องจินตุงได้พื้นใหม่ก็ตอบแบบเอื่อยๆ
"กลับสิ..."
"กลับเองหรือที่บ้านมารับล่ะ"
"ตามารับ~~"
ผมตอบก่อนจะยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วก็กลิ้งไปกลิ้งมา เฮ้อ...ทำไมผมไม่ได้
พื้นใหม่กับชาวบ้านซะทีนะ เจิมด้วยการร้องไห้ให้ขี้มูกไหลใส่พรมจินตุงดีมั้ยเนี่ย
แต่ไม่หรอก...สงสารเพื่อน ผมก็เป็นคนดีนะ ซักพักผมก็ได้ยินเสียงซิปรูดปิด
แสดงว่าจินตุงน่าจะเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"เราจะกลับเอง ว่าแต่ไอน์...นายเก็บของยัง จะกลับๆ เนี่ย"
ผมรู้สึกเหมือนโดนจินตุงเอาเท้าสะกิด จึงพลิกตัวหนี...
โป๊ก!!
"อ๊ากกกกก"
"...สม"
...นี่คือความไม่เจียมสังขารตนสินะอิสรา ผมบ่นกะปอดกะแปดกับตัวเองหลังจาก
กลิ้งจนหน้าผากไปโดนขาเตียง ผมลุกขึ้นควานหาไม้เท้า แต่จินตุงเพื่อนสนิทผมก็
ช่างแสนรู้...เอ่อ รู้ใจจริงๆ เขาจับข้อมือขวาผมไว้แล้วยัดไม้เท้าใส่มือผม
"ขอบใจ เก็บแล้วล่ะ...ว่าจะลงไปรอที่ล็อบบี้ ไปด้วยกันละกัน"
"โอเค"
ผมกับจินตุงเดินลงมารอที่ล็อบบี้ ฮี่ๆ...ถึงวันนี้จะเจ็บตัวนิดๆ หน่อยๆ แต่ไม่เป็นไร
วันนี้เป็นวันดี ผมจะได้กลับบ้านซะที คิดถึงตายายมาก ไม่รู้ตาจะอ้วนขึ้นบ้างรึเปล่า
แต่ที่บ้านคงจะสะอาดเนี้ยบเพราะฝีมือคุณยายเหมือนเดิมแหง จินตุงพูดกับผมแบบ
เอือมๆ ว่าผมชักจะอารมณ์ดีเข้าขั้นบ้าไปแล้ว
"ไปนะ"
"ไว้เจอกัน"
จินตุงลาผมก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถประจำทาง ส่วนผมก็นั่งรอชิวๆ ที่ล็อบบี้ ดูเหมือน
นักเรียนหลายคนจะเตรียมกลับบ้านกันนะ มีทั้งกลับเองแบบจินตุง และรอผู้ปกครอง
มารับแบบผม แต่ก็มีบางส่วนที่...ไม่มีบ้านให้กลับ ที่นี่กลายเป็นบ้านของพวกเขา ทาง
โรงเรียนจึงจัดทริปไปอยุธยาสำหรับนักเรียนที่ไม่รู้จะไปไหนตอนวันหยุดยาวแบบนี้
น่าสนุกนะครับ แต่ผมอยากกลับบ้านมากกว่า
"ไอน์"
เสียงคุณตานี่นา ผมลุกขึ้นพร้อมจับกระเป๋าใบใหญ่ข้างตัวขึ้นมาสะพาย ฟังจากเสียง
ตาน่าจะอยู่ด้านหน้า ผมลุกขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้ ตาตบหัวผมสองสามครั้งก่อนจะดึงเอา
กระเป๋าออกจากไหล่ผม แต่ผมก็ยื้อไว้ แล้วเกาะแขนตาขึ้นรถไป
"เป็นไงบ้าง หยุดกี่วันเนี่ย..."
ปกติตาไม่ใช่คนพูดมากหรือเป็นคนช่างคุย แต่วันนี้ผมรู้สึกได้ว่าตาถามหลายคำถาม
กับผมแล้วก็หัวเราะบ่อยมาก ผมคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยว่าวันนี้คุณตาดูอารมณ์ดีสุดๆ
ผมเองก็พลอยยิ้มไปด้วยแหะ
เพราะบ้านอยู่ต่างจังหวัดจึงใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนานจนผมเผลอหลับไป ตื่นมาอีกที
ก็ได้ยินเสียงยายเรียก
"ไอน์ ตื่นได้แล้วลูก ถึงบ้านแล้ว"
"ครับ..."
ดูเหมือนสัมภาระที่ผมขนมาไม่ตาก็ยายขนเข้าไปในบ้านเรียบร้อยแล้ว พอถึงบ้านตัวเอง
ผมก็แทบไม่ต้องใช้ไม้เท้าเลย ไปอยู่ที่โรงเรียนนานแค่ไหนที่บ้านก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย
ห้องนแนของผม ห้องโถง ห้องครัว ของทุกอย่างถูกจัดวางอยู่ที่เดิม ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ
ว่ายายเป็นคนจัดให้มันเหมือนเดิมตอนที่ผมยังอยู่ที่บ้านเพราะผมจะกลับมารึเปล่า
แต่ผมก็ดีใจมาก ยิ้มจนแก้มแทบแตก
"ค่ำแล้วลูก หิวมั้ย วันนี้ยายทำของที่เราชอบกินด้วยนะ"
"เหรอครับ"
"จ้า มาๆ มากิน ตา...มาเร็วทำอะไรอยู่"
ผมนั่งลงที่ตำแหน่งเดิมของตนเอง ยายก็ทำหน้าที่ไล่ชื่ออาหารที่อยู่ตรงหน้าผมแบบตาม
เข็มนาฬิกา มีแต่ของชอบผมทั้งนั้นจริงๆ ด้วย ท้องที่ครวญครางเพราะไม่ได้กินข้าวเที่ยง
ก็บัญชาให้มือผมจ้วงกับข้าวอย่างไม่รีรอ
"อืม...คืนนี้มีฝนดาวตกด้วยนี่"
เสียงของยายดังขึ้น แต่ก็ทำเอาโต๊ะอาหารที่ไม่ค่อยมีเสียงอยู่แล้วเงียบลงสนิท
"ไม่ต้องออกไปดูหรอก ข้างนอกหนาวจะตาย เดี๋ยวก็ได้เป็นหวัด"
เสียงคุณตาดูดุๆ... คงรู้ว่าถึงมันจะสวยหรือมหัศจรรย์แค่ไหน ผมก็ไม่มีทางได้เห็น แต่ผมว่า
คุณยายแกอยากเห็นนะ ผมยิ้มขำๆ
"ตาก็ตั้งเตาไฟผิงเลยสิครับ นั่งผิงไฟดูดาวตก มือก็จี่ข้าวเหนียวให้ผมกิน แบบนี้ก็ได้นี่นา"
"...เอางั้นเหรอ"
"ครับ"
แล้วตาก็เงียบลงไปเล็กน้อย แต่มีเสียงยายคอยเชียร์เบาๆ ท่าทางคุณยายจะอยากเห็นมาก
นี่นะ ผมเคยอ่านหนังสือเจอนะว่าฤดูหนาวจะเห็นดาวตกได้ง่าย แถมฝนดาวตกก็ไม่ใช่
ปรากฏการณ์ที่เห็นได้บ่อยๆ ตามใจคุณยายหน่อยจะเป็นไร...
ตกค่ำคุณตาก็หาเตาไฟเล็กๆ มา รองด้วยกระเบื้องที่ไม่ใช้แล้ว ปูเสื่อที่ลานหญ้าหลังบ้าน
อากาศที่ต่างจังหวัดเย็นกว่าที่โรงเรียนจริงๆ ด้วย บ้านของผมอยู่แถบชานเมือง ชานเมือง
ยังหนาวขนาดนี้ แล้วตามบ้านนอกที่มีต้นไม่เยอะๆ ล่ะ จะหนาวกว่านี้มั้ยเนี่ย ผมเอาหมวก
ซานต้าจากตอนแปลงกายเป็นซานต้ามาสวมไม่ให้น้ำค้างตกใส่หัว ยายก็จัดแจงหาผ้าพัน
คออุ่นๆ มาให้เพราะกลัวผมจะไม่สบาย ส่วนตัวยาย...จัดเต็มครับ ผ้าคลุมหัว ผ้าห่ม ถุงมือ
ถุงน่อง...
แล้วเราสามคุณตายายหลานก็มานั่งผิงไฟกัน โดยที่ไม่ให้ไฟเสียเปล่าด้วยการจี่ข้าวจี่
"นั่นไงๆๆ"
ผมได้ยินเสียงยายร้องบอกตาด้วยความตื่นเต้น ถ้าผมมีโอกาสได้เห็นสักครั้งก็คงดี
"วันนี้เยอะจริงๆ"
คุณตาเองก็เสริมขึ้น แล้วก็มีเสียง 'ดูๆ' ของยายดังขึ้นอีก ผมก็นั่งแทะข้าวจี่ไปฟังเสียง
ตื่นเต้นของยายไป แหม...ความสุขของคนแก่สินะ สักพักตาก็พูดขึ้น...
"ไอน์อยากไปไหนมั้ย"
"...ไม่ครับ ผมอยากอยู่บ้าน"
แล้วเสียงยายก็แทรกขึ้นมา
"ดีแล้วๆ ตากับยายคิดถึง อยู่บ้านเรานี่แหละลูก"
"...ครับ"
แต่ผมเขินเกินกว่าจะพูดว่าคิดถึงคุณตาคุณยายอ่ะครับ TT
เพราะที่บ้านไม่ได้เคร่งเรื่องวันคริสต์มาสแล้วแถมยังนับถือพุทธ ตากับยายเลยไม่ได้
พูดถึงวันคริสต์มาสซักเท่าไหร่ แต่เพื่อนคนอื่นๆ คงจะฉลองคริสต์มาสกันสนุกสนาน
เลยสินะคืนนี้ แต่สำหรับผม...การได้มานั่งผิงไฟอุ่นๆ กินข้าวจี่กับตายายก็ถือเป็น
ความสุขแล้วล่ะ นานๆ ได้กลับบ้านมาทีนี่นา
ผมก้มหน้าก้มตากัดกิดข้าวจี่แบบเงียบๆ แล้วนั่งฟังเสียงอู้หูอ้าหาของคุณยายต่อไป ผมต้อง
เก็บเกี่ยวช่วงเวลาแห่งการเป็นพระราชาจอมเลื้อยให้มากที่สุดซะแล้วล่ะ...ได้หยุดทั้งที
ภาพขนาดเต็ม
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียน
จัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ
- Narins's Comment:
- สิ่งที่ผมชอบที่สุดในคราวนี้คือกลิ่นอายต่างถิ่นที่สัมผัสได้จากบ้านเกิดคุณ
ถ้วยเงินครั้งนี้มาจากไอเดียการจี่ข้าวขี่ดูดาวที่เสริมบรรยากาศให้กับสถานที่ได้อย่างดีเยี่ยมมากจริงๆครับ!!
dedog
Jinn Watinpol
อาจารย์ศิลปะ5262+1,074 M 191 K 627
PASSPORT
: 
(9911/28000)
: 
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Wed 24 Dec 2014, 23:43
ส่งงาน~
- สะ-ปอย:
...กลับบ้าน
คำๆนี้ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้จริงๆ
ที่จริงก็สนใจทริปทัวร์อยุธยาเมืองเก่าของเราแต่ก่อนอยู่นิดหน่อย แต่ผมคิดถึงบ้านมากกว่าแฮะ
ป๊ามารับผมตั้งแต่เย็นวันที่24
ไม่สิ... ควรเรียกว่ามากันทั้งครอบครัวจะถูกต้องกว่า
เจ้าเด็กแฝดน้ำหวานกับน้ำผึ้งวิ่งเข้ามากอดผมแล้วเรียกพี่น้ำตาลๆไม่ได้หยุด
คุณแม่ตามเข้ามาและถามความเป็นอยู่ของผมไม่ขาดปาก
หอเป็นยังไง ครูดีมั้ย ผอ.ลามกรึเปล่า เพื่อนเป็นไงบ้าง อาหารอร่อยมั้ย บลา บลา บลา
จนเห็นผมทำหน้ามึนอ่านปากไม่ทันนั่นแหละถึงได้บอกว่าช่างมันเถอะแล้วดึงผมเข้าไปกอด
ป๊าที่ยืนมองอยู่วงนอกเดินเข้ามากอดเป็นคนสุดท้าย
ครอบครัวผมกลายเป็นลูกบอลลูกใหญ่ไปแล้ว~
ผมออกจะเขินๆกับสายตาพี่น้องผองเพื่อนที่เดินผ่านไปผ่านมาอยู่ซักหน่อย
แต่จะแคร์สายตาใครๆไปทำไมในเมื่อครอบครัวของผมอยู่ตรงนี้แล้ว :)
.......................
ชั่วโมงกว่าๆหลังจากนั้นเราก็เดินทางจากโรงเรียนสุดหรูย่านบางขุนเทียนทะเลกรุงเทพฯผ่านสมุทรสาครเข้าสู่สมุทรสงคราม
จังหวัดเล็กๆที่แสนอบอุ่นมีแลนด์มาร์กเด่นดังคือตลาดน้ำอัมพวาและการล่องเรือชมหิ่งห้อยยามค่ำคืน
และที่สำคัญกว่านั้นคือเป็นจังหวัดบ้านเกิดของผมเอง
เข้าเขตจังหวัดได้ไม่นานก็เดินทางมาถึงบ้านของผม
บ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนหลังไม่ใหญ่นักที่ด้านหน้าเป็นร้านอาหารเล็กๆซึ่งเป็นกิจการครอบครัว
ด้านหลังบ้านเป็นลานหญ้ากว้างติดกับคลองสายเล็กๆ
ที่ลานหญ้านี้ปลูกต้นลำพูไว้สามสี่ต้น ตอนกลางคืนจึงพอมีหิ่งห้อยให้เห็นบ้าง
ไม่ไกลกันเท่าไหร่เป็นบ้านของเหล่าญาติพี่น้องฝั่งคุณแม่
ทันทีที่กลับมาถึงบ้าน คุณแม่ก็ลากผมไปทักทายญาติๆ
พอผมถามว่าวันนี้ไม่เปิดร้านเหรอ ป๊าก็บอกด้วยสีหน้ากวนๆว่าไม่อยากเปิด ใครจะทำไม
...ป๊าผมก็อินดี้แบบนี้แหละฮะ
กว่าจะทักทายกันเสร็จครบทุกบ้านก็ดึกแล้ว
(แม่ผมมีพี่น้อง7คน นี่ยังไม่ได้นับครอบครัวของพวกเขาเหล่านั้นที่ขยายออกไปอีกนะ..)
คืนนั้นผมเข้านอนอย่างอึดอัดและอบอุ่นกับเจ้าเด็กแฝดน้ำหวานกับน้ำผึ้งรวมถึงป๊ากับคุณแม่ที่พากันขนหมอนขนผ้าห่มมานอนสุมอยู่ห้องนอนเล็กๆของผม
..........................
วันต่อมาป๊าลากผมไปตลาดแม่กลองแต่เช้าเพื่อซื้อของเตรียมสำหรับเปิดร้านในวันนี้
บรรยากาศคึกคักจอแจของตลาดยามเช้าที่ถึงผมจะไม่ได้ยินก็รู้สึกถึงมันได้
ป๊าดูสนุกแปลกๆกับการพาผมไปแนะนำกับคนโน้นคนนี้ รู้จักกับพ่อค้าแม่ขายไปทั่วทั้งตลาด
สายๆผมก็ได้กลับบ้านหลังได้ของครบในราคาลดแลกแจกแถมในฐานะคนรู้จักกันยันต้นตระกูลและผูกสัมพันธ์เป็นญาติกันแบบงงๆ
(เช่น
ป๊า : นี่ไง ลูกชายของพี่สาวของคุณยายของน้ำตาลเป็นสามีของพี่สาวของคุณพ่อของพี่ชายของหลานสะใภ้เค้าไง จำไม่ได้เหรอ?
ผม : ... )
กลับถึงบ้านพวกเราก็ช่วยกันจัดของเตรียมตัวสำหรับเปิดร้านอาหารตอนสิบเอ็ดโมงครึ่ง
......................
ด้วยความที่เป็นวันหยุดยาวในช่วงเทศกาลและแม่กลองก็ไม่ไกลจากกรุงเทพนัก
จึงเป็นสถานที่ที่ชาวกรุงที่เบื่อบรรยากาศเมืองแต่ขี้เกียจไปไกลเลือกมาเที่ยวกัน
เป็นเหตุให้ห้าหกวันมานี้ร้านอาหารบ้านผมจึงมีลูกค้าเยอะเป็นพิเศษ
แรกๆผมก็ไปช่วยเสิร์ฟนะ แต่ด้วยความที่ใครเรียกก็ไม่หัน ลูกค้าเรียกจะสั่งหรอจะคิดตังก็เฉยใส่(ก็ไม่ได้ยินนี่ครับ ._. )
วันหลังผมเลยโดนไล่ไปช่วยงานในครัวแทน แน่นอนว่าในครัวยุ่งจนหัวหมุนไม่ต่างจากข้างนอกซักเท่าไหร่
บางทีผมก็สงสัยนะ... นี่ใช่วันหยุดของผมจริงรึเปล่า
วันนี้(วันสิ้นปี) ป๊าปิดรับออเดอร์ตั้งแต่สองทุ่มครึ่งและไล่ลูกค้ากลับหมดตอนสี่ทุ่มทั้งที่ปกติปิดร้านเที่ยงคืน
...บอกแล้วว่าป๊าผมอินดี้
พอล้างจานเก็บของทำความสะอาดร้านกันเสร็จตอนประมาณห้าทุ่มหน่อยๆ
ผมกับสองแฝดที่จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ก็โดนป๊าลากไปที่หญ้าหลังบ้าน เห็นมีเสื่อปูรออยู่
(สองแฝดก็มาช่วยเสิร์ฟอยู่ตลอดนะฮะ บ้านผมทำงานเป็นทีม :3 )
พอนั่งกันเรียบร้อยไฟสนามที่อยู่รอบๆ ก็ดับพรึบ!
สองแฝดดูตกใจ ที่จริงผมก็ตกใจนะแต่เก็กอยู่ เห็นป๊าหัวเราะขำอาการของพวกเราเลยโดนโยนค้อนใส่ไปสามลูกถ้วน
พอเห็นคุณแม่เดินยิ้มออกมาจากในบ้านก็พอจะเข้าใจว่าทำไมไฟดับไปดื้อๆ
คุณแม่เดินมานั่งลงข้างๆผม น้ำหวานที่นั่งอยู่บนตักป๊าคู่กับน้ำผึ้งลุกไปนั่งตักคุณแม่แทน
ป๊าชี้ให้ดูไปที่ต้นลำพู
พวกเรามองตามมือป๊าไป ด้วยความที่รอบข้างมืดสนิทจึงมองเห็นหิ่งห้อยชัดในแบบที่ตอนปกติไม่ค่อยเห็น
ดวงไฟน้อยๆเหล่านั้นเปล่งประกายราวกับเป็นดวงดาวดวงจิ๋วที่อยู่บนต้นไม้
ถัดจากนั้นป๊าก็ชี้ให้มองด้านบน มองเห็นดวงดาวจริงๆที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้า
มันสวยจนผมแทบไม่อยากละสายตา
หางตาแวบๆเห็นสองแฝดที่เกือบจะหลับไปแล้วดูตื่นเต็มตา และกำลังสนุกกับการชี้ชวนกันดูดาวโน้นดาวนี้
หลังจากนั้นไม่นานก็เห็นพลุสีสวยกระจายอยู่บนท้องฟ้า ฝาแฝดดูตื่นตาตื่นใจกับพลุ ผมเองก็ตื่นตาตื่นใจไม่แพ้พวกน้องๆหรอก
....ปีใหม่แล้วสินะ
ลมหนาวพัดมาทำให้พวกเราขยับเข้ามาใกล้กันมากขึ้น
บอกสุขสันต์ปีใหม่แก่กัน บอกรักกันและกอดกันเอาไว้
เป็นอีกปีที่ผมได้ข้ามผ่านมันไปพร้อมๆกับครอบครัวที่ผมรัก
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ผมได้อยู่กับครอบครัวในวันนี้และทุกๆวันทั้งก่อนหน้านี้และหลังจากนี้
ขอบคุณสิ่งดีๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ขอบคุณเรื่องร้ายๆที่ผ่านพ้นไปและทำให้รู้ว่าผมยังมีคนหลายคนอยู่เคียงข้างคอยประคองและผ่านมันไปด้วยกัน
ขอบคุณประสบการณ์ที่ทำให้ผมได้เติบโตขึ้น
ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีอีกปีนะครับ
# ฟีลเดียวกะงานไอน์เลยแฮะ
# อย่าเทียบเลยเนอะ สู้เค้าไม่ได้ 555
# น้ำตาลที่ครอบครัวของผมใช้เรียกเป็นชื่อเล่นจริงๆของผมฮะ
ติดตามความเป็นมาได้ที่ "บันทึกของไอน์และจิณณ์อินควินท์สคูล" ณ หอพักนักเรียน //โฆษณาเฉยเลย 555
# เมอร์รี่คริสมาสต์แอนด์แฮปปี้นิวเยียร์ทุกคนนะฮะ
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- งานกลิ่นคล้ายๆของคุณอิสราจริงๆครับ แต่อย่างนั้นก็มีความแตกต่างกันอยู่
ผมชอบเวลาที่คุณเขียนถึงครอบครัว ความอบอุ่นที่ได้นั้นสื่อถึงความรักที่มีต่อ
ครับครอบชัดเจนมากครับ งานภาพครั้งนี้ก็สวยยกระดับต่างกับคราวก่อนๆมากๆ
หวังว่าจะได้เห็นงานคุณภาพเช่นนี้บ่อยขึ้นในปีใหม่นี้นะครับผม
Skai
Khannika Aksawarakgosol
นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5468+99 M 426 K 398
PASSPORT : (650/1875) :
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Tue 30 Dec 2014, 03:32
- ส่งงานค่ะ:
ปิดเทอมงั้นหรอ
ฉันเดินลัลล้าในห้องอย่างมีความสุขเมื่อวันหยุดของตัวเองมาถึง
เฮ้อ คงไม่มีอะไรจะสุขเท่าการเกลือกกลิ้งบนที่นอนอีกแล้วล่ะ
แอ๊ดดด
"คุณเกลิน" ระหว่างที่ฉันกำลังฟินกับการกลิ้งบนที่นอน คุณเนฟที่เป็นรูมเมทก็เปิดประตูเข้ามา
ด้วยสีหน้านิ่ง เอ... รู้สึกมีเซนส์อะไรแปลกๆ แฮะ
"มีอะไรหรอคะ" ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
เนฟเดินไปที่โต๊ะแล้ววางของของตัวเองก่อนจะหันกลับมาอีกครั้ง
"ผอ.เรียกให้ไปหาน่ะค่ะ"
ผอ.งั้นหรอ มีอะไรกันนะ....
ก๊อกๆๆ
ฉันเคาะประตูห้องผู้อำนวยการด้วยความลุ้นระทึก
เสียงในห้องดังกุกกักๆ อยู่สักพักก่อนที่คนข้างในจะกล่าวอนุญาตให้เข้าไปได้
ผอ.นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่และส่งยิ้มอบอุ่นให้ฉันเมื่อรู้ว่าฉันมายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว
"ได้ยินว่าคุณเรียกให้มา มีอะไรให้ช่วยหรอคะ"
"ผมอยากให้คุณไปเที่ยวกับนักเรียนในวันหยุดนี้น่ะ" เอ๋~~ ฉันทำหน้าเหวอทันทีที่ได้ยิน
เที่ยวงั้นหรอ นอกจากใน ร.ร แล้วฉันแทบจะไม่ได้ออกไปไหนด้วยซ้ำ แล้วจะให้พาไปเที่ยวเนี่ยนะ
ถึงจะว่าอย่างงั้นแต่ฉันก็ทำได้แค่โวยวายอยู่ในใจ ส่วน ผอ.ก็ยังนั่งยิ้มตาหยีเหมือนเดิม
ฉันกลอกตาอย่างครุ่นคิดก่อนที่เสียงทุ้มจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"มีเด็กนักเรียนที่พวกเขาไม่มีบ้านให้กลับน่ะ ผมอยากให้พวกเขามีความสุขในวันหยุดนี้
คุณจะช่วยทำตามที่ผมขอได้ไหมครับ?" ฮึก... ฉันมองใบหน้าอ้อนวอนของ ผอ.ก่อนจะถอนหายใจ
ยังไงซะในวันหยุดนี้มันคงจะน่าเบื่อถ้าไม่ได้ไปเที่ยวที่อื่นบ้างล่ะนะ
"เฮ้อ... แน่นอนค่ะ ว่าแต่จะให้ลินพาไปเที่ยวที่ไหนคะ"
"อยุธยาครับ"
"ครูลินๆ วันนี้เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันคะ" แคลโรไลน์กระโดดไปมาด้วยความกระตือรือร้น
ตอนนี้เรากำลังรอรถตู้ที่กำลังจะไปอยุธยากัน
และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่ฉันจะได้ไปเที่ยวกับพวกเด็กๆ น่าตื่นเต้นไม่น้อยเลยล่ะ
"ผมอยากเห็นบ้านโบราณมากเลยล่ะฮะ" อีกเสียงดังขึ้นข้างๆ
แพนทำสายตาวาววับด้วยความตื่นเต้นอีกคน ตอนนี้ฉันก็เริ่มจะตื่นเต้นไปด้วยแล้วเนี่ย
"ฮืมมม วันนี้ครูว่าจะพาเราไปดูโบราณสถาน ไปตลาด แล้วก็ไปดูงานจักสาน หูยยย เยอะแยะไปหมดเลยล่ะ"
"ว้าววว" ทั้งสองคนประสานเสียงพร้อมกันพร้อมกับตาที่ลุกวาวขึ้นกว่าเดิม
ฉันหัวเราะกับท่าทีน่าเอ็นดูนั่นก่อนที่รถตู้จะมาพอดี ไม่ได้ออกมาเปิดหูเปิดตาตั้งนานแฮะ วันนี้แหละจะเที่ยวให้มันไปเลย!
ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงเราก็มาถึงที่หมาย หลังจากที่เอาของทุกอย่างไปไว้ที่โรงแรมแล้ว
เด็กทั้งสองคนหันมองข้างทางและวิ่งไปมาด้วยความสนุก "เด็กๆ อย่าวิ่งกันสิคะ เดี๋ยวจะหลงทางเอานะ"
ฉันตะโกนบอกทั้งสองคนที่เริ่มวิ่งไปไกลแล้ว ถ้าหลงทางล่ะก็คงจะแย่ไม่น้อยเพราะฉันเองก็ใช่ว่าจะจำทางได้ดีน่ะนะ
"ครูลิน ตามมาสิค้าาา" แคลโรไลน์ป้องปากตะโกนและโบกมือไปมา ฉันวิ่งเหยาะๆ ไปหาทั้งสองคน
"ครูฮะๆ" ฉันหันมองตามเสียงเรียกก่อนจะปะทะสายตาเข้ากับ ชะ...ช้าง
"ช้างหรอคะ"
"ครับ ดูสิๆ เขาบอกว่าขี่ได้ด้วยนะฮะ"
"แคลก็อยากลองขี่นะคะ ไปขี่กันเถอะค่ะ" แคลกระตุกชายเสื้อของฉันรัวๆ เอิ่ม... ค คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
ดูไม่สูงเท่าไรด้วย ฉันพยักหน้าน้อยๆ "เย้!~~"
ทำไม...
"ครูลินคะ~"
ทำไมมันถึงได้...
"ครูฮะ~"
สูงขนาดนี้กันนะ T[]T! ตั้งแต่ที่ฉันขึ้นหลังช้างมาฉันแทบจะไม่มองลงข้างล่างเลย
ไหงมันไม่เหมือนอย่างที่คิดล่ะเนี่ย แถมเวลาเดินมันยังโยกไปโยกมา
รู้สึกเหมือนจะตกยังไงก็ไม่รู้ อีกอย่างฉันยังได้นั่งคนเดียวอีกต่างหาก
"จะ..จ้าาา สนุกกันไหมคะ" ฉันตะโกนกลับหลังไปเพราะตัวเองนำหน้าอยู่
นักเรียนส่งคนหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนานเป็นคำตอบ คงจะไม่ได้ยินสินะ
ถ้าทั้งสองคนมีความสุขฉันก็ดีใจ คิดถึงครอบครัวจัง... ไม่ได้กลับไปเยี่ยมตั้งนาน แต่เอาเถอะ
ฉันก็ส่งข้อความไปหาทุกเดือนอยู่แล้วคงไม่มีอะไรต้องห่วง
และวันนี้ในหน้าที่คนนำเที่ยวฉันจะทำให้นักเรียนประทับใจแบบไม่มีวันลืมเลย!
"แว้~~ (เสียงช้าง)" แต่ก่อนอื่น... ฉันขอลงจากหลังเจ้านี่ก่อนได้ไหม TvT แดดนี่ก็จ้าชะมัด!
หลังจากที่เที่ยวกันจนหน่ำใจมาทั้งวันแล้วเราก็กลับมาที่โรงแรมกัน ทั้งสองคนนอนหลับปุ๋ยกันไปแล้ว
ฉันมองใบหน้าเนียนใสของเด็กๆ ก่อนจะยิ้มกับตัวเอง วันนี้ก็สนุกไม่เลวเลยแฮะ
ฉันขึ้นเตียงที่แคลนอนอยู่ เพราะมากันแค่สามคนแถมเป็นเด็กฉันก็เลยไม่จองห้องแยก
แพนนอนบนเตียงของเขาส่วนฉันกับแคลก็นอนด้วยกัน ดูเป็นสาวน้อยเลยแฮะ ฮ่าๆๆๆ
"ครูลิน" เสียงใสของคนที่ฉันคิดว่าหลับไปแล้วดังขึ้น แม้เปลือกตาจะปิดอยู่แต่ริมฝีปากบางกลับขยับพูดออกมา
"ขอบคุณมากสำหรับวันนี้นะคะ" แคลโรไลน์พูดด้วยเสียงแผ่วเบา ริมฝีปากแย้มยิ้มบาง
ฉันเอื้อมมือไปลูบผมสีชาของเธอโดยที่ไม่พูดอะไร
"วันนี้ผมสนุกมากเหมือนกันฮะ" เสียงจากเตียงอีกฝั่งดังตามมา อ้าว ยังไม่หลับกันหรอกหรอ
"อะไรกัน ยังไม่นอนอีกหรอคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงเที่ยวเอานะ" ฉันท้าวศรีษะมองแพน เจ้าตัวหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหลับตาลง
"วันนี้ลินก็สนุกมากเหมือนกันค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟบนหัวเตียง
เอาล่ะ จะได้หลับจริงๆ ซะที....
- 3 STAR DIAMOND STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นเพชรสีดำ
ผสมทองคำแท้ มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่
น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทาง
โรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก
- Narin's Comment:
- ก่อนอื่นเลยผมประทับใจภาพครั้งนี้มาก สกิลยกระบบแบบก้าวกระโดดมากครับ
โดยเฉพาะในจุดที่กล้าที่จะวาดสัตว์อย่างช้าง โดยปกติแล้วถ้าต้องการก็สามารถเลี่ยง
ไปวาดฉากอื่นที่วาดง่ายกว่านี้ได้ แต่ความกล้าคิดกล้าทำของคุณทำให้ผมประทับใจ
มากจริงๆครับ ขอบคุณที่เป็นธุระพาเด็กๆไปเที่ยวแทนผมนะครับ!!
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Tue 30 Dec 2014, 15:28
ฉันขอลางานกลับบ้านในช่วงก่อนวันคริสต์มาสกับผอ.
เป็นเพราะหลังจากที่มาทำงานที่นี่ฉันไม่ได้ติดต่อทางบ้านอีกเลย
ฉันเก็บของสัมภาระเข้ากระเป๋าอย่างไว ตื่นเต้นที่จะได้กลับไปบ้านเกิด
การเดินทางที่เนินนานทำให้ฉันคิดได้ว่า...กลับบ้านไปพ่อกับแม่ก็คงไม่อยู่หรอก
คิดแล้วก็พลางโกรธตัวเองที่ไม่ทันคิดเรืองนี้ แต่ไหนๆก็คิดจะกลับแล้วก็ถือซะว่าไปพักผ่อนก็แล้วกัน
24 ธันวาคม
ณ ประเทศอังกฤษ
ฉันเดินผ่านถนนที่คุ้นเคย ต้นคริสต์มาสได้ถูกเตรียมไว้เพื่อเฉลิงฉลอง
ของที่เกี่ยวกับงานคริสต์มาสถูกจัดเตรียมเต็มสองข้างทาง
ร้านค้าที่มีลูกค้าเรื่อยๆ ตอนนี้มีลูกค้าอยู่เต็มร้าน
ไม่นานนักฉันก็เดินมาถึง (ที่หน้าบ้าน)
ฉันเปิดประตูเข้าบ้านไปพร้อมกับตกใจกับเสียงที่ได้ยิน
"โอ้ว คุณหนูจะกลับบ้านทำไมไม่ติดต่อบอกมาก่อนล่ะ" ใช่...นั่นคือเสียงแม่นมของฉันเอง
"ถ้าติดต่อมาก่อนก็ไม่เซอร์ไพส์น่ะสิคะ"
"มานี่คะเดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ นี่คุณหนูตั้งใจกลับบ้านมาช่วงคริสต์มาสเลยใชไหม? ดีใจจัง"
"ก็...นะ"
ฉันเหลือบมองเข้าไปในห้องโถงพักผ่อน ชำเลืองเห็นต้นคริสต์มาสต้นน้อยๆที่ประดับด้วยของตกแต่งเต็มไปหมด
"ต้นคริสต์มาสสวยจังนะคะแม่นม"
"พวกคนอื่นๆก็ช่วยกันน่ะค่ะ"
"ค่ะ..."
ติ้งน่องๆ ออดหน้าบ้านดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายวัยกลางคน
"บุรุษไปรษณีย์มาทำไมกันน้า" แม่นมบ่นอุบอิบ
ฉันเดินขึ้นไปเปลี่ยนชุดโดยไม่สนใจคนที่กดออดหน้าบ้าน
พอขึ้นมาถึงห้อง "หวาาาาาา ไม่เปลี่ยนไปเลยน้า ตอนไปเป็นยังไงตอนกลับก็เหมือนเดิม สูด"
ฉันสูดอากาศในห้องนอนตัวเองก่อนจะเพ้อออกมา "คิดถึงกลิ่นนี้จัง"
25 ธันวาคม
ฉันตื่นมาพร้อมกับนมและคุ๊กกี้ข้างเตียง
"อาาาา ไม่ได้เจออย่างนี้นานเลย"
ฉันแต่งตัวแล้วรีบลงไปข้างล่าง ฉันเดินเข้าไปหาแม่นมที่กำลังนั่งห่อของขวัญบางอย่างเงียบๆ
"ทำอะไรอยู่หรอคะ"
"กำลังทำของขวัญให้คุณหนูน่ะสิ"
"ไม่ต้องห่อหรอก เอามาให้หนูเลยก็ได้"
"ได้ไงล่ะ อ๊ะ!!! คุณหนูไม่เอาสิๆ อย่ามาแอบดู"
"555 หนูจะรอถึงอาหารค่ำนะคะ แต่รีบๆหน่อยนะ ^^"
"จะกลับเมื่อไรหรอคุณหนู...ไม่ใช่ว่าจะกลับวันนี้น้า"
"555 ปิดแม่นมไม่ได้เลยน้า ขอโทษนะคะแต่คงต้องเป็นวันนี้ล่ะค่ะ"
พอมาถึงอังกฤษ ฉันก็จองตั๋วกลับไทยทันทีในวันที่ 25 เพราะคิดว่ามันก็เหมือนกับคริสต์มาสทุกๆปี
รู้งี้ไปเที่ยวอยุธยากับคนอื่นๆก็ดีหรอก
อาหารค่ำ
"จ้า ถ้างั้นก็...เมอร์รี่คริสต์มาส นี่ค่ะคุณหนูของขวัญจากดิฉัน" แม่นมเป็นคนกล่าวเปิดงาน
"เมอร์รี่คริสต์มาสค่ะทุกคน"
ฉันนั่งกินอาหารค่ำกับทุกคนในบ้าน โดยไม่มีพ่อกับแม่
"แม่นม เอ่อ...คือว่า พวกเขาไม่กลับมาหรอ?"
"ขอโทษนะคะ แต่คุณผู้หญิงคุณผู้ชายติดธุระสำคัญมากค่ะ"
"สำคัญมากกว่าหนูหรอ" ฉันบ่นเบาๆ
"คุณหนูพูดว่าอะไรนะคะ?"
"เปล่าค่ะ"
"คุณหนูหลับตาหน่อยสิคะ ดิฉันมีอะไรจะให้"
"แต่หนูได้ของขวัญคริสต์มาสแล้วนี่คะ"
"หลับตาเถอะค่ะๆ"
ฉันหลับตาลง ภายในใจก็เต้นระรัวลุ้นบางอย่าง
"ลืมตาได้แล้วค่ะคุณหนู"
ตรงหน้าฉันเป็นกล่องของขวัญอีกกล่องที่ห่อได้อย่างสวย
"ของขวัญจากคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายค่ะ ได้รับจากบุรุษไปรษณีย์เมื่อวานนี้"
"จากพวกเขางั้นหรอ"
ฉันแกะกล่องของขวัญอย่างเบามือ ภายในกล่องมีถุงมือคู่หนึ่งกับผ้าพันคอ สีชมพูอ่อนเข้าคู่กัน
การ์ดเล็กๆก็ถูกสอดไว้ในกล่องด้วย
น้ำตาใสๆล้นเอ่อออกมาโดยไม่ตั้งใจ "ของขวัญอะไรกัน แบบนี้ใช้ในประเทศไทยไม่ได้หรอก ... ขอบคุณนะคะ"
ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนเช็ดน้ำตาออกและหันมากินอาหารต่อ
ถึงเวลาจากกัน ฉันลาทุกคนในบ้านและออกเดินทางกลับ
"คุณหนูดูเปลี่ยนไปนะคะตั้งแต่ไปทำงานที่ประเทศไทย"
"หรอคะ...ไปก่อนนะคะ"
ฉันเดินก้าวออกมา คืนวันคริสต์มาส ทุกคนมาสนุกกันแถวๆต้นคริสต์มาส บ้างถ่ายรูป บ้างแสดงความรัก
ฉันก้มมองถุงมือที่แม่ทำให้ไม่ช้าหิมะสีขาวก็ปรากฎให้เห็น
ฉันจะไม่ลืมเหตุการณ์ในวันนี้เลย แม้จะแค่ 2 วันก็ตาม อาาาาไม่เสียใจเลยที่ได้กลับมา
เป็นเพราะหลังจากที่มาทำงานที่นี่ฉันไม่ได้ติดต่อทางบ้านอีกเลย
ฉันเก็บของสัมภาระเข้ากระเป๋าอย่างไว ตื่นเต้นที่จะได้กลับไปบ้านเกิด
การเดินทางที่เนินนานทำให้ฉันคิดได้ว่า...กลับบ้านไปพ่อกับแม่ก็คงไม่อยู่หรอก
คิดแล้วก็พลางโกรธตัวเองที่ไม่ทันคิดเรืองนี้ แต่ไหนๆก็คิดจะกลับแล้วก็ถือซะว่าไปพักผ่อนก็แล้วกัน
24 ธันวาคม
ณ ประเทศอังกฤษ
ฉันเดินผ่านถนนที่คุ้นเคย ต้นคริสต์มาสได้ถูกเตรียมไว้เพื่อเฉลิงฉลอง
ของที่เกี่ยวกับงานคริสต์มาสถูกจัดเตรียมเต็มสองข้างทาง
ร้านค้าที่มีลูกค้าเรื่อยๆ ตอนนี้มีลูกค้าอยู่เต็มร้าน
ไม่นานนักฉันก็เดินมาถึง (ที่หน้าบ้าน)
ฉันเปิดประตูเข้าบ้านไปพร้อมกับตกใจกับเสียงที่ได้ยิน
"โอ้ว คุณหนูจะกลับบ้านทำไมไม่ติดต่อบอกมาก่อนล่ะ" ใช่...นั่นคือเสียงแม่นมของฉันเอง
"ถ้าติดต่อมาก่อนก็ไม่เซอร์ไพส์น่ะสิคะ"
"มานี่คะเดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ นี่คุณหนูตั้งใจกลับบ้านมาช่วงคริสต์มาสเลยใชไหม? ดีใจจัง"
"ก็...นะ"
ฉันเหลือบมองเข้าไปในห้องโถงพักผ่อน ชำเลืองเห็นต้นคริสต์มาสต้นน้อยๆที่ประดับด้วยของตกแต่งเต็มไปหมด
"ต้นคริสต์มาสสวยจังนะคะแม่นม"
"พวกคนอื่นๆก็ช่วยกันน่ะค่ะ"
"ค่ะ..."
ติ้งน่องๆ ออดหน้าบ้านดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายวัยกลางคน
"บุรุษไปรษณีย์มาทำไมกันน้า" แม่นมบ่นอุบอิบ
ฉันเดินขึ้นไปเปลี่ยนชุดโดยไม่สนใจคนที่กดออดหน้าบ้าน
พอขึ้นมาถึงห้อง "หวาาาาาา ไม่เปลี่ยนไปเลยน้า ตอนไปเป็นยังไงตอนกลับก็เหมือนเดิม สูด"
ฉันสูดอากาศในห้องนอนตัวเองก่อนจะเพ้อออกมา "คิดถึงกลิ่นนี้จัง"
25 ธันวาคม
ฉันตื่นมาพร้อมกับนมและคุ๊กกี้ข้างเตียง
"อาาาา ไม่ได้เจออย่างนี้นานเลย"
ฉันแต่งตัวแล้วรีบลงไปข้างล่าง ฉันเดินเข้าไปหาแม่นมที่กำลังนั่งห่อของขวัญบางอย่างเงียบๆ
"ทำอะไรอยู่หรอคะ"
"กำลังทำของขวัญให้คุณหนูน่ะสิ"
"ไม่ต้องห่อหรอก เอามาให้หนูเลยก็ได้"
"ได้ไงล่ะ อ๊ะ!!! คุณหนูไม่เอาสิๆ อย่ามาแอบดู"
"555 หนูจะรอถึงอาหารค่ำนะคะ แต่รีบๆหน่อยนะ ^^"
"จะกลับเมื่อไรหรอคุณหนู...ไม่ใช่ว่าจะกลับวันนี้น้า"
"555 ปิดแม่นมไม่ได้เลยน้า ขอโทษนะคะแต่คงต้องเป็นวันนี้ล่ะค่ะ"
พอมาถึงอังกฤษ ฉันก็จองตั๋วกลับไทยทันทีในวันที่ 25 เพราะคิดว่ามันก็เหมือนกับคริสต์มาสทุกๆปี
รู้งี้ไปเที่ยวอยุธยากับคนอื่นๆก็ดีหรอก
อาหารค่ำ
"จ้า ถ้างั้นก็...เมอร์รี่คริสต์มาส นี่ค่ะคุณหนูของขวัญจากดิฉัน" แม่นมเป็นคนกล่าวเปิดงาน
"เมอร์รี่คริสต์มาสค่ะทุกคน"
ฉันนั่งกินอาหารค่ำกับทุกคนในบ้าน โดยไม่มีพ่อกับแม่
"แม่นม เอ่อ...คือว่า พวกเขาไม่กลับมาหรอ?"
"ขอโทษนะคะ แต่คุณผู้หญิงคุณผู้ชายติดธุระสำคัญมากค่ะ"
"สำคัญมากกว่าหนูหรอ" ฉันบ่นเบาๆ
"คุณหนูพูดว่าอะไรนะคะ?"
"เปล่าค่ะ"
"คุณหนูหลับตาหน่อยสิคะ ดิฉันมีอะไรจะให้"
"แต่หนูได้ของขวัญคริสต์มาสแล้วนี่คะ"
"หลับตาเถอะค่ะๆ"
ฉันหลับตาลง ภายในใจก็เต้นระรัวลุ้นบางอย่าง
"ลืมตาได้แล้วค่ะคุณหนู"
ตรงหน้าฉันเป็นกล่องของขวัญอีกกล่องที่ห่อได้อย่างสวย
"ของขวัญจากคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายค่ะ ได้รับจากบุรุษไปรษณีย์เมื่อวานนี้"
"จากพวกเขางั้นหรอ"
ฉันแกะกล่องของขวัญอย่างเบามือ ภายในกล่องมีถุงมือคู่หนึ่งกับผ้าพันคอ สีชมพูอ่อนเข้าคู่กัน
การ์ดเล็กๆก็ถูกสอดไว้ในกล่องด้วย
- เนื้อความจดหมาย:
- "ถึงลูกสาวตัวน้อยของพ่อ~~~ เป็นไงบ้างจ้าสบายดีหรือเปล่า พ่อไม่ได้กลับไม่เศร้าเนอะ T^T พ่ออยากกลับแต่งานยังไม่เสร็จเลย คิดถึงลูกน้า จากพ่อ
ถึงลูกสาวของแม่...ของขวัญถูกใจไหมจ่ะ แม่ตั้งใจถักเพื่อลูกเลยนะ อย่าลืมใช้ล่ะ คิดถึงลูกนะ รักมากจากแม่"
น้ำตาใสๆล้นเอ่อออกมาโดยไม่ตั้งใจ "ของขวัญอะไรกัน แบบนี้ใช้ในประเทศไทยไม่ได้หรอก ... ขอบคุณนะคะ"
ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนเช็ดน้ำตาออกและหันมากินอาหารต่อ
ถึงเวลาจากกัน ฉันลาทุกคนในบ้านและออกเดินทางกลับ
"คุณหนูดูเปลี่ยนไปนะคะตั้งแต่ไปทำงานที่ประเทศไทย"
"หรอคะ...ไปก่อนนะคะ"
ฉันเดินก้าวออกมา คืนวันคริสต์มาส ทุกคนมาสนุกกันแถวๆต้นคริสต์มาส บ้างถ่ายรูป บ้างแสดงความรัก
ฉันก้มมองถุงมือที่แม่ทำให้ไม่ช้าหิมะสีขาวก็ปรากฎให้เห็น
ฉันจะไม่ลืมเหตุการณ์ในวันนี้เลย แม้จะแค่ 2 วันก็ตาม อาาาาไม่เสียใจเลยที่ได้กลับมา
- 3 STAR DIAMOND STAMP
[ TEACHER CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับอาจารย์เท่านั้น มีลักษณะเป็นเพชรสีดำ
ผสมทองคำแท้ มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่
น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- ผมชอบอ่านพวก Side Story ต่างๆมากๆ เพราะมันทำให้รู้จักตัวละครมากขึ้น
สิ่งที่ได้อ่านครั้งนี้เรียกได้ว่ามีความหมายต่อผมมาก ทำให้ผมเรียนรู้ที่จะรู้จัก
ตัวละครเนฟมากขึ้นแถมยังได้เห็นความคิดและอีกด้านที่น่ารักของเธอด้วยครับ
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Wed 31 Dec 2014, 00:58
- ส่งงานเจ้าค่า:
วันนี้เป็นวันหยุดทางโรงเรียนจึงอนุญาติให้นักเรียนกลับบ้านได้
บางคนที่ไม่มีครอบครัวก็ไปทริปเที่ยวฉลองคริสมาสต์ที่อยุธยากัน
แต่เรามีที่ๆอยากไปอยู่แล้วล่ะนะ
วันที่ 26 ธันวาคม 2557 ฉันตัดสินใจเดินทางกลับบ้านด้วยรถไฟบนขบวนเลดี้โบกี้ ฉันรีบกลับบ้านก่อนวันปีใหม่และเลือกช่วงเวลาที่คนน้อยที่สุดเพราะ หากฉันกลับบ้านในวันที่คนเยอะล่ะก็ฉันคงเป็นลมเพราะเข้าใกล้ผู้ชายแน่นอน
ฉันมาถึงอพาร์ทเม้นท์เก่าที่ฉันกับแม่เคยอยู่เมื่อก่อน อพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ก็ยังคงมีคนน้อยเหมือนเดิมป้าผู้ดูแลหอก็ยังหน้าตาเหมือนเดิม
ฉันเข้าไปทักทายป้าผู้ดูแลหอตามมารยาท
"สวัสดีคะคุณป้าไม่เจอกันซ่ะนานเลยนะคะ"
"......." แกมองจ้องมาที่ฉันซักพัก
"นานบ้านแกสิ แกพึ่งย้ายออกไปได้เดือนเดียวเองไม่ใช่รึไง" ป้าผู้ดูแลอพาร์ทเม้นท์ตอบกลับมา
เฮ้อ เราก็อุตส่าห์ทักทายไปดีๆแท้ๆแต่ป้าแกก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วล่ะนะ
"สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ นี่ค่ะของฝาก" ฉันยื่นผ้าพันคอสีแดงให้แกเป็นของขวัญ
"เหอะ ผ้าพันคออะไรเชยซะไม่มี" แกเอาผ้าพันคอฉันพาดไว้บนเก้าอี้
"ว่าแต่แกเถอะกลับมายังได้ไงเนี่ย" ตอนนั้นฉันคิดในใจว่าป้าเขาก็เป็นห่วงเราอยู่สินะ
"หนูนั่งรถไฟกลับมาค่ะ พอลงจากสถานณีฉันก็เดินเท้าเปล่ากลับมาค่ะ"
"อ๋อหรอ ฉันนึกว่ารถพยาบาลมาส่งแกเพราะเป็นลมกลางถนนซะอีก ฮ่าๆๆๆๆ" แกหัวเราะได้น่าหมั่นไส้มาก
"แฮะๆๆๆๆ" ฉันหัวเราะแหะๆตอบไป
"แล้วแกมาทำอะไรที่นี่ล่ะ เงินหมดแล้วมาขอฉันหรอ ฉันไม่ให้ฟรีๆหรอกนะยะ"
"เปล่าค่ะ ช่วงนี้โรงเรียนหยุดคะหนูเลยกลับมาตั้งใจจะอยู่ซักพัก แล้วก็จะไปเยี่ยมคุณแม่ด้วยค่ะ เอ่อส่วนค่าเช่าห้องก็..."
ฉันตั้งใจจะหยิบค่าเช่าห้องให้แก
"ห้องเดิมนะ"
ยังไม่ทันที่ฉันจะหยิบเงินออกมาแกก็พูดตัดบทไปก่อน
"ค่ะ"
ฉันตามเธอไปถึงห้องเดิมที่ฉันกับแม่เคยอยู่ ห้องๆนี้ก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมีเพียงของใช้ของฉันที่ไม่อยู่ในห้อง
"เอานี่กุญแจ" ป้าแกยื่นกุญแจมาให้
"แล้วค่าเช่าห้องล่ะคะ" ฉันถามด้วยความสงสัย
"ก็ส่วนแบ่งที่ฉันเอามาก่อนแกไปนั่นไง นั่นแหล่ะค่าห้อง จะอยู่ไม่อยู่" แกจิกตาใส่ฉัน
"ค่ะอยู่ค่ะ"
ฉันวางของลงบนพื้นห้อง
"ถ้าแกจะไปเยี่ยมหลุมศพมาเรียเมื่อไหร่ก็บอกฉันก็แล้วกันฉันจะไปส่ง ขืนปล่อยให้แกเดินลอยหน้าลอยตาแล้วเกิดเป็นอะไรขึ้นมาผีมาเรียคงมาหักคอฉันตายแน่ๆ" ป้าแกตอบกลับมา
"ค่ะ แล้วฉันจะมาบอกค่ะ" ขณะที่ฉันก็กำลังจะปิดประตู
"เอ้อ....เดี๋ยว"
ป้าแก อั้มๆ อึ่งๆ เหมือนอยากจะพูดอะไร
"ท ท..ทีหลังถ้าแกจะมาก็หัดบอกกันมั่งเข้าใจแล้วนะ" พูดเสร็จแกก็สบัดก้นหนีพร้อมปิดประตูดัง ปั้ง ใส่หน้าฉัน
วันที่ 28 ธันวาคม 2557 เวลา 16.00 น.
"จะไปรึยังนังตัวดี" ป้าผู้ดูแลกลับมาจากทำงานมาเรียกฉันอยู่หน้าห้อง
ฉันเปิดประตูออกไปแล้วก็ตกใจปนกับความรู้สึกดีใจ เพราะ เธอใส่ผ้าพันคอที่ใช่ให้เธอไปเมื่อสองวันที่แล้ว
"อะไรยะ จะไปไม่ไป" แกทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน
"ไปค่ะ ไปค่ะ"
เราสองคนขึ้นรถยนต์เก่าๆคันหนึ่งไปด้วยกัน
"เอานี่ ดอกลิลลี่ที่แม่แกชอบเอาไปให้แม่แกด้วยก็แล้วกัน"
"แล้วคุณป้าไม่ไปด้วยหรอคะ"
"ไม่ไปยะ น่าขนลุกจะตายที่ๆมีแต่ศพแบบนั้นฉันไม่อยากไปหรอกย่ะ"
ดูท่าแกคงกลัวผีจริงๆ
ไม่กี่นาทีต่อมาเราก็มาถึงหลุมศพคุณแม่ แล้วฉันก็ลงจากรถ
"ไม่ไปจริงๆหรอคะ" ฉันถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
"โอ้ยยยยย!!!! บอกไม่ไปก็ไม่ไปสิ เซ้าซี้อยู่ได้ รำคาญ จะไปไหนก็ไปไป๊" แกตวาดเสียงดังใส่ฉันทำเอาฉันน้ำตาเล็ดเลย
บรรยากาศเงียบลงซักพัก
"เอาๆ ไปก็ไปอย่ามาร้องไห้แถวนี้นะ อายคน"
เราเดืนมาด้วยกันซักพักแล้วแกก็พูดขึ้นว่า
"เป็นแม่ภาษาอะไรรีบไปสะบายคนเดียวแล้วปล่อยลูกตัวเองไว้ เห็นแก่ตัวจริงๆ"
ปกติแกก็เป็นคนปาคอเราะร้ายอยู่แล้วฉันเข้าใจแกดี ถึงแกจะตวาดจะด่าอะไรก็ตามฉันก็ไม่ถือแกหรอก แต่คำพูดที่ฉันได้ยินเมื่อครู่มันเกินไปจริงๆ เพราะแบบนี้นี่เองแกเลยไม่มีเพื่อนซักคนนอกจากแม่ของฉัน
ฉันเริ่มเดินเร็วขึ้นเลื่อยๆ เพราะไม่อยากได้ยินที่แกพูด ฉันเดินจนนำหน้าเธอได้ระยะหนึ่งแล้วแกก็พูดขึ้นมาอีก
"ไม่ไหวเลยจริงๆ ถ้าอยากให้ลูกมีความสุขก็ดูแลเองสิจะมาฝากให้ฉันดูแลได้ไง"
ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว
"มาด่วนจากไปแบบนี้คิดว่าคนอื่นเขาจะเสียใจแค่ไหน พอจะเอาเงินค่ารักษาให้ก็ไม่เอาเธอมันบ้าจริงๆ"
เสียงเธอดูสั่นๆ ฉันได้ยินเสียงสะอื้นเล็กน้อย เธอร้องไห้อยู่หรอฉันอยากหันกลับไปมองแต่ถ้าฉันไม่หันกลับไปน่าจะดีกว่า
เธอหยุดอยู่ใต้ต้นไม้ต้นแล้วไม่พูดอะไรแล้วปล่อยให้ฉันเดินไปคนเดียว
ฉันเดินมาหยุดอยู่หน้าหลุมศพแม่
"สวัสดีค่ะคุณแม่ วันนี้ทางโรงเรียนหยุดเรียนค่ะ หนูเลยมาหาคุณแม่ค่ะ" อยู่ๆน้ำตาฉันก็เริ่มไหล
ฉันนำดอกไม้ไปวางไว้หน้าหลุมศพคุณแม่แล้วเล่าสิ่งต่างๆที่ได้เจอในโรงเรียนให้แม่ฟัง
"...หนูคิดถึงแม่ค่ะ คิดถึงแม่จริงๆ" น้ำตาฉันเริ่มไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง
"หลายคืนที่หนูฝันเห็นคุณแม่ ได้วิ่งเล่นกับคุณแม่ ได้พูดคุยกันได้หัวเราะด้วยกัน แต่ว่าพอหนูตื่นขึ้นมาหนูก็รู้....ว่าหนูไม่มีทางได้พบกับคุณแม่อีกแล้ว" ฉันร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ
"ทำไมล่ะคะคุณแม่ ทำไมต้องให้หนูอยู่คนเดียว" สายลมกับแสงแดดยามเย็นและเสียงสะอื้นของหญิงสาวสองคนทำให้บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความเศร้า
ฉันนั่งอยู่หน้าหลุมศพแม่ซักระยะจนหยุดร้องไห้
"ขอโทษนะคะคุณแม่ หนูควรจะยิ่มให้แม่แท้ๆ แต่กลับมาร้องไห้แบบนี้หนูนี่แย่จริงๆ"
"หนูจะเข้มแข็งขึ้นให้ได้ค่ะ แล้วใช้ชีวิตอยู่ในสังคมให้ได้ แม่คอยให้กำลังใจหนูด้วยนะคะ"
"merry christmas ค่ะคุณแม่ หนูรักแม่นะคะ" ฉันยืนขึ้นแล้วเดินกลับไปหาคุณป้าที่รออยู่นานแสนนานแต่ไม่ปริปากบ่นซักคำ
ตาของแกแดงกล่ำดูท่าทางแกคงร้องไห้หนักพอๆกับฉัน
"กลับกันได้แล้ว" แกพูดเพียงประโยคสั้นๆแล้วเราก็ขึ้นรถกลับอพาร์ทเม้นท์กัน
พอถึงห้องฉันป้าแกก็พูดขึ้นมาว่า
"แกอยู่นี่แหล่ะ เดี๋ยวฉันมา"
ฉันนั่งรอในห้องด้วยความสงสัยแล้วแกก็เอาหม้อสุกี้มาพร้อมอาหารหลายๆอย่าง แกวางจานช้อนซ่อม เทน้ำจิ้มแล้วแกก็ตั้งไฟพร้อมลวกเนื้อและผักนานาชนิด
"เออ หนูไม่มีเงินจ่ายนะคะ"
แกไม่มองหน้าฉันแล้วพูดขึ้นมา
"กินไปไม่ต้องพูดมาก"
พวกเรานั่งกินสุี้กันสองคนในห้องแคบๆโดยไม่พูดอะไรกัน
".....ถ้าแกมีปัญหาอะไรบอกฉันก็ได้นะ ถ้าช่วยได้ฉันก็จะช่วย แกไม่ได้ตัวคนเดียวจำเอาไว้ด้วยล่ะ"
อยู่ดีๆแกก็พูดขึ้นมา คำพูดชวนตื้นตันหลุดจากปากแกในรอบหลายปีทำเอาชั้นกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
"ค่ะ"
"แล้วแกจะร้องไห้ทำไมเนี่ย เดี๋ยวนะๆ" แกความหากระดาษทิชชู่แล้วส่งมาให้ฉัน
"ถ้าฉันพูดอะไรแรงๆไปฉันก็ขอโทษด้วยละกัน" คำพูดที่แกตั้งใจจะทำให้ฉันหยุดร้องกลับทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ" ฉันขอบคุณพร้อมน้ำตา
"เออๆ กินซ่ะๆ เลิกร้องได้แล้วไม่ใช่เด็กแล้วนะ"
แล้วเราก็นั่งกินสุกี้พร้อมพูดคุยกัน
วันที่ 28 ธันวาคม 2557 ช่างเป็นวันที่เต็มไปด้วยน้ำตา น้ำตาแห่งความเศร้าและน้ำตาแห่งความปิติยินดีจริงๆ
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- อึ้งกับภาพไปประมาณ 10 วินาทีได้ อันนี้คุณภาพภาพเกิน S ไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่ผมไม่รู้จะไปหาสแตมป์ที่ไหนมาให้ดี เป็นงานที่เฟอร์เฟคแสดงถึงความตั้งใจ
ที่เต็มเปี่ยมมากครับ ต่างจากงานตัวก่อนหน้ามากจริงๆ ผมขอชมทั้งคุณภาพภาพ
รวมทั้งเนื้อหาที่เขียนถึงตัวละครที่อาจจะดูรุนแรง แต่ก็เป็นคนหนึ่งที่รักลิลลี่
ผมดีใจที่อย่างน้อยเธอก็ยังมีคนที่พอคุยด้วยได้ อ่านแล้วดีใจตามไปด้วยจริงๆครับ
peemung
Phee
อาจารย์เกษตรกรรม3537+675 M 108 K 756
PASSPORT : (3060/20000) :
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Wed 31 Dec 2014, 03:22
- เรื่องราวของพีครับ:
ช่วงนี้เป็นช่วงหยุดยาวคริสต์มาส - ปีใหม่ฮะ หลังจากผ่านประสบการณ์ต่างๆ มากมายตั้งแต่ได้เข้ามาอยู่ภายในรั้วโรงเรียนแห่งนี้ ทั้งเพื่อนใหม่ รวมถึงรุ่นพี่ รุ่นน้อง อาจารย์ที่โรงเรียน งานเทศการและกิจกรรมต่างๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้กลับบ้านไปหาครอบครัว ได้กลับไปหาพ่อ แม่ และพี่ชาย
วันนี้ผมแอบกลับบ้านมาเงียบๆ ไม่บอกใครฮะ อยากรู้ว่าที่บ้านเขาอยู่กันเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีไหม เลยกะจะไปเซอร์ไพรสพวกเขาหน่อย
ผมนั่งรถมาลงที่ปากซอยแล้วเดินเข้าไป ช่วงนี้อากาศเย็นกำลังดี เลยเดินเล่นได้ชิลๆ ไม่ต้องกลัวแดดร้อน คุณป้าร้านขายของชำหน้าปากซอยโบกมือทักทายผมอย่างเคย ไอ้ด่างเจ้าถิ่นวิ่งด๊อกแด๊กมาเห่าฮ่งทักผมทีหนึ่งแล้ววิ่งนำไปพร้อมแก๊งลูกหมาตัวน้อยที่วิ่งตามหลังไป เห้ย! ไอ้ด่างมีลูกแล้วหรอเนี่ย ไม่ได้กลับมาซะตั้งหลายเดือนแล้ว บางอย่างก็เหมือนเดิม บางอย่างก็เปลี่ยนไป ชีวิตที่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลานี่มันช่างหรรษาดีจริงๆ เลยฮะ
พอเข้าซอยไปได้สักพักก็เลี้ยวซ้าย ต่อไปอีกนิดแล้วเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เลี้ยวซ้าย เดินไปจนสุดทางจนเจอทางตัน..แล้วเดินวกกลับออกมาพราะรู้สึกว่าเข้าผิดซอย แล้วเลี้ยวขวา แล้วเลี้ยวขวาอีกที เดินต่อไปอีกหน่อยก็ถึงสุดทาง..ถึงแล้วฮะ บ้านของผมเองฮะ แต่มีบางสิ่งทำให้ผมชะงักไป
ผมได้ยินเสียง..เสียงที่ไม่เคยได้ยินมานาน.....
ผมหยิบกุญแจที่ซ่อนเอาไว้ใต้กระถางต้นมะลิต้นที่สามจากฝั่งขวาที่ปลูกไว้หน้าบ้าน แล้วไขเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบๆ รู้สึกว่าพ่อกับแม่จะไม่อยู่บ้านแฮะ ผมค่อยๆ ย่องไปยังห้องนอนให้เงียบกริบที่สุดเท่าที่ทำได้ ให้อารมณ์เหมือนโจรกำลังย่องเบาเลยล่ะฮะ
ผมแง้มประตูห้องนอนให้เปิดออกอย่างช้าๆ แล้วแอบส่อง ห้องนี้เป็นห้องของผมกับพี่ชายฮะ เตียงของเราเป็นเตียงสองชั้น ปกติพี่จะนอนข้างบน ส่วนผมจะนอนข้างล่าง ด้วยเหตุผลที่ว่าผมขี้เกียจปีนขึ้นไปข้างบนฮะ เลยขอนอนชั้นล่าง พี่เลยต้องยอมไปนอนข้างบนแทน แต่ตอนนี้พี่ชายกำลังนั่งดีดกีต้าร์อยู่บนเตียงชั้นล่าง ดูเหมือนว่าระหว่างที่ผมไม่อยู่พี่คงย้ายมานอนข้างล่างแทนสินะ ขี้เกียจปีนขึ้นไปเหมือนกันล่ะซี่~
นึกๆ ไปมันก็นานมากแล้วนะที่ไม่ได้ยินเสียงกีต้าร์ของพี่ ..ตั้งแต่ตอนที่ผมเสียเสียงไป จริงๆ แล้วผมก็รู้สึกผิดไม่น้อยเลยที่เพียงเพราะผมทำใจไม่ได้ที่ไม่สามารถร้องเพลงหรือแม้กระทั่งพูดหรือเปล่งเสียงได้อีกจนไม่อาจทนฟังเสียงเพลงได้ ทำให้พี่ต้องหยุดเล่นดนตรีที่แสนรักไป แถมยังต้องคอยดูแลผมให้จิตใจผมดีขึ้นด้วย
พี่เงยหน้าแล้วมองมาทางนี้ เขาคงได้ยินเสียงประตูเปิดล่ะมั้ง ท่าทางผมจะยังเป็นนักย่องเบาได้ไม่ดีพอสินะเลยทำให้พี่รู้ตัวได้ พอหันมาเจอผมพี่เขาก็ตกใจแล้วหยุดเล่นกีต้าร์ไปทันที เขาดูลนลานทำอะไรไม่ถูก แล้วก็รีบโยนกีต้าร์ลงไปไว้ใต้เตียง เอ่อ..พี่ฮะ ไม่ต้องรีบโยนขนาดนั้นก็ได้ฮะ เดี๋ยวก็เจ๊งกันพอดี
เห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของพี่แบบนี้ผมเลยตัดสินใจทักไปก่อนเลยดีกว่า
‘กลับมาแล้ว’ ผมเขียนข้อความใส่สมุดคู่กายที่พี่เคยให้มาแล้วชูให้ดู
“กะ กลับมายังไงเนี่ย”
พี่ดูตกใจกับการกลับบ้านของผมแบบออกนอกหน้าสุดๆ ไปเลยล่ะฮะ ผมเป็นคนนะ ไม่ใช่ผี!
‘ผมก็นั่งรถต่อรถมาแบบมั่วๆ มึนๆ แหละ'
“อ่า... งั้นหรอ”
แล้วพี่ก็เงียบไปอีกสักพัก
“พี่..ขอโทษนะ..” เขาว่าอย่างนั้นพลางมองไปยังใต้เตียง มองไปยังที่ที่มีกีต้าร์ของพี่นอนแอ้งแม้งอยู่ “พี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้พีได้ยิน..”
โหย ทำหน้ารู้สึกผิดขนาดนี้นี่ผมถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว แต่พอได้ยินพี่พูดแบบนี้ผมก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆ ผมเดินเข้าไปหาพี่แล้วกอดเขาไว้
‘ผมไม่เป็นไรแล้วฮะพี่’ ไม่เป็นไรแล้วจริงๆ ฮะ ตอนนี้ผมดีขึ้นกว่าเก่าเยอะแล้ว ที่โรงเรียนควิ้นท์ผมได้เจอเพื่อนๆ และพี่ๆ ที่มีความแตกต่างเหมือนกับผม มันทำให้ผมไม่รู้สึกแปลกแยกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แถมอาจารย์และเจ้าหน้าที่ที่นั่นก็ใจดี เป็นมิตรมากๆ เลยล่ะ เพราะงั้นพี่ไม่จำเป็นต้องห่วงผมแล้วล่ะฮะ ‘แค่ผมได้ยินเสียงเพลงของพี่อีกครั้งผมก็ดีใจแล้วฮะ’
พี่ยิ้มให้ผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน ก่อนจะกอดผมตอบ ผมรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆ ที่ไหลมาถูกผม ฮะๆ นี่พี่ร้องไห้เหรอเนี่ยโถเรื่องแค่นี้เอง ว่าแต่ขอบตาผมก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาเหมือนกันแฮะ ผมซุกหน้าลงบนอกพี่ จะไม่ยอมให้น้ำตาไหลออกมาแบบพี่หรอกนะ มันเลยซึมลงเสื้อของพี่แทน อยากจะบอกว่าขอบคุณพี่มากๆ นะ รักพี่มากๆ นะ แต่ตอนนี้ไม่มีมือว่างจะเขียนตอบแล้ว เลยได้แต่กอดพี่ให้แน่นขึ้น ให้สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของพี่อย่างเต็มอิ่ม
“อ้าวๆ สองพี่น้องทำอะไรกันอยู่ กอดกันกลมเชียว”
เสียงของแม่แว่วมาทำเอาทั้งผมทั้งพี่ถึงกับสะดุ้งกัน เล่นมาไม่ซุ่มไม่เสียงเลย พอหันไปก็เห็นพ่อกับแม่กำลังแง้มประตูส่องกันอยู่ ท่าทางครอบครัวผมนี่เป็นพวกชอบแอบส่องกันทั้งบ้านเลยนะฮะเนี่ย
“เอ๋ ร้องไห้กันด้วย เป็นอะไรกันน่ะ” แม่ได้ทีก็แซวใหญ่ พี่เลยรีบตอบไปว่าไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย อย่างโน้นนี้นั้น บลาๆๆ แถไปฟังไม่ขึ้นเลยล่ะฮะ
‘พอดีฝุ่นมันเยอะ เลยแพ้ฝุ่นจามน้ำตาไหลกันน่ะฮะ’ ผมเองก็ช่วยพี่แถเหมือนกัน ก็แหม จะให้ลูกผู้ชายมาบอกว่านั่งร้องไห้ขี้แยก็เสียฟอร์มกันหมดสิฮะ
“อืม.. นั่นสินะ แม่ก็ว่าฝุ่นมันเริ่มเยอะๆ อยู่จริงๆ ด้วย” อ้าว เดี๋ยวนะแม่ฮะ แม่เชื่อผมเข้าไปได้ไงฮะนั่น “งั้นเรามาบิ๊กคลีนนิ่งบ้านกันเถอะ เป็นการทำความสะอาดบ้านต้อนรับน้องพีกลับบ้านด้วยดีไหม”
...นั่นแหละฮะท่านผู้ชม.. ช่วงหยุดยาวของบ้านนี้เลยกลายเป็นมหกรรมทำความสะอาดบ้านยกใหญ่กันแทน ช่างเป็นกิจกรรมที่น่าประทับใจจริงๆ ฮะ
พวกเราช่วยกันทำความสะอาด เช็ดถูปัดกวาด และจัดเก็บข้าวของกันใหม่ให้เป็นระเบียบ พวกของที่ไม่ได้ใช้ก็ทิ้งๆ มันไปไม่ให้รกบ้าน พอได้เคลียร์ของทีก็รู้เลยว่ามีของที่ไม่จำเป็นเยอะแค่ไหน ลองกำจัดไปได้แล้วก็ค้นพบว่าบ้านโล่งขึ้นเยอะเลยฮะ
เราค่อยๆ ทำกันฮะ วันนี้กับพรุ่งนี้เริ่มที่ห้องนอน วันมะรืนไปห้องครัว วันถัดไปต่อห้องนั่งเล่น วันถัดไปอีกเป็นห้องเก็บของ ค่อยๆ ทำความสะอาดจัดเก็บบ้านกันไปเรื่อยๆ ชิลๆ ไม่รีบร้อนอะไร ..เผลอแป๊บเดียวก็จะหมดช่วงหยุดยาวแล้วฮะ ไม่ทันได้ออกไปไหนเลย
แม้ว่าจะไม่ได้ไปเที่ยวไหนอย่างชาวบ้านก็เถอะ แต่ผมก็สนุกและมีความสุขกับการกลับมาหาครอบครัวในครั้งนี้มากเลยล่ะ ที่ได้กลับมาพบหน้าครอบครัว ได้ทำกิจกรรมร่วมกันกับทุกคนในบ้าน ได้ให้ทางบ้านรู้ว่าผมสบายดีแล้วไม่ต้องเป็นห่วงแล้วผมก็ได้รู้ว่าทุกคนก็สบายดีเหมือนกัน แถมยังได้ฟังเสียงดนตรีของพี่อีกครั้งและอีกหลายๆ ครั้งด้วยด้วย ถึงเราจะเป็นครอบครัวเล็กๆ แต่ก็อยู่กันได้อย่างอบอุ่นที่สุดเลยล่ะฮะ :)
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- งานครั้งนี้ S ไปตั้งแต่ที่ยังไม่ได้เห็นรูปเลยครับ เรียกว่าต้องให้จริงๆ
เนื้อหากินใจ รวมถึงเป็นเรื่องราวอัพเดทต่อจากย้อนรอยอดีตก็ว่าได้
ส่วนรูปก็แสดงความเป็นสถาปัตอย่างชัดเจนมากครับ ผมหวังว่าจะได้
เห็นงานฉากสวยๆแบบนี้จากคุณอีกนะ!!
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Wed 31 Dec 2014, 22:45
เขิลลลล
- รูป:
- เขิน:
- ฮ้า...ในที่สุดก็ถึงวันคริสมาสต์ วันหยุดที่ฉันรอคอย
ฉันเฝ้ารอวันนี้มานานแล้ว ยะโฮ้วววว ฉันใช้เวลาเก็บกระเป๋าไม่นานเพื่อที่จะไปเที่ยวที่ต่างประเทศพร้อมกับคนในตระกูลของฉัน
“พี่ไอน์คะ หนูไปก่อนนะคะ”
“อ้าวจะไปแล้วหรอ ขอให้มีความสุขมากๆนะ”พี่ไอน์ส่งยิ้มที่แสนอบอุ่นให้ฉัน
“ขอบคุณมากค่ะพี่ไอน์^^ ขอให้พี่ไอน์มีความสุขเหมือนกันนะคะ”เมื่อฉันบอกลากับรูมเมทที่แสนจะน่ารักเสร็จแล้วฉันก็เดินถือกระเป๋าออกไปทันที
ฉันมองบรรยากาศรอบๆภายในโรงเรียน ทั้งๆที่เข้าฤดูหนาวแล้ว แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้สิ หรือว่าฉันป่วยเนี่ยO…O ไม่ใช่หรอก...อาจจะเป็นเพราะฉันรู้สึกอบอุ่น ทุกคนดูแลฉันอย่างดีอย่างกับว่าฉันเป็นหนึ่งในครอบครัว ซึ่งครอบครัวฉันจริงๆแล้วก็ไม่สามารถทำให้ฉันรู้สึกอย่างนี้ได้เลย...
ฉันมองไปเรื่อยๆจนสะดุดกับร่างที่คุ้นตา คนที่ช่วยฉันตั้งแต่เข้ามา...ผอ.
“สวัสดีค่ะผอ.”ฉันยิ้มร่าเริงไปให้ผอ. พอเขาได้ยินฉันก็หันมาตามต้นเสียง
“อ้าว คุณไอรีนจะกลับบ้านแล้วหรือครับ”
“ค่ะ...ผอ.^^”
“แล้วมีแผนจะไปเที่ยวที่ไหนบ้างล่ะ”ฉันนั่งนึกอยู่พอสมควร กลับไปแล้ว...แม้แต่จะเที่ยวจะได้ไปหรือป่าวก็ยังไม่รู้เลย ต้องกลับโรงพยาบาลไปตรวจสุขภาพ และอะไรอีกหลายๆอย่าง เฮ้อ ก็หัวใจฉันเป็นอย่างนี้ จะไปเที่ยวก็คงไม่ไหว
“ไมนิ่งเงียบอย่างนั้นล่ะ”ผอ.เริ่มสงสัย แต่ฉันก็ไม่อยากจะให้เขาเป็นห้วยฉันหรอก ฉันไม่อยากให้ใครมาคิดมากเพราะฉัน
“อ้อ...ไปเที่ยวหลายที่เลยล่ะค่ะ ทริปนี้ต้องสนุกแน่ๆเลยค่ะ เดี๋ยวกลับมาแล้วจะเอาของฝากมาให้นะคะผอ.”ฉันพูดแบบร่าเริงสุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายนั้นได้รู้ แต่เหมือนคนตรงหน้าจะไม่เชื่อสักเท่าไหร่
“คุณไอรีนครับ...ไม่เป็นอะไรใช่ไหม...”
“ค่ะ ไอรีนออกจะสบายดีออก”
“ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจสามารถเล่าให้พวกเราฟังได้นะครับเพราะที่นี่คือบ้านของทุกคน เราต่างก็เป็นครอบครัวที่อยู่ในบ้านหลังเดียวกันนะครับ”เมื่อฉันได้ยินคำว่าครอบครัวจากผอ.ทำให้ฉันซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก
“ขอบคุณมานะคะผอ. ไอรีนไปก่อนนะคะ”แต่แค่ผอ.มาดูแลฉันก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ ไอรีนไม่ต้องการอะไรมาไปกว่านั้นแล้ว
หลังจากที่ฉันตรวจร่างกายเสร็จ ฉันก็ต้องพักผ่อนอยู่แต่ที่บ้าน ห้องที่กว้างขวางมีเฟอร์นิเจอร์ที่สวยหรู แต่ทำไมกันนะ..ถึงรู้สึกว่างเปล่าทั้งๆที่ของออกจะเต็มห้อง ชีวิตที่แสนจะน่าเบื่อในวันคริสมาสต์ ทำให้ฉันคิดถึงคนในโรงเรียน ฉันได้มองออกนอกหน้าต่าง ช่วงเวลาแห่งความน่าเบื่อเริ่มกลับมาอีกครั้ง ตั้งแต่เด็กฉันได้แต่วิงวอนกับซานต้าซึ่งไม่รู้ว่ามีจริงหรือป่าวว่า...ขอสักครั้งที่ฉันจะได้อยู่กับครอบครัว ถึงจะป็นช่วงเวลาสั้นๆฉันก็ยินดี ฉันขอแบบนั้นมาหลายปีแต่ก็ไม่มีปีไหนที่เป็นจริงเลย
“คุณหนูคะได้เวลาทานอาหารเย็นแล้วล่ะค่ะ”แม่บ้านที่ดูแลฉันมาตามฉันกินข้าว อาหารเย็นในวันนี้ก็คงเหมือนทุกๆวันในคฤหาสน์อันเงียบเหงาแห่งนี้ ไม่มีวันไหนเลยที่พ่อแม่จะไม่ทำงาน
แต่ภาพตรงหน้าทำให้ฉันประหลาดใจ พ่อแม่ที่ต่างก็นั่นตั้งตารอฉันแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า
“อ้าวมาแล้วหรอลูก มาทานกันดีกว่า เดี๋ยวอารจะเย็นแล้วไม่อร่อยนะ”แม่ฉันพูด
“นั่นสิ มัวแต่อุดอู้อยู่ในห้องแน่ะ ไม่เบื่อบ้างหรอก”พ่อเอ่ยต่อ สิ้นเสียงพ่อแล้วฉันก็ถึงกับน้ำตาคลอ คำวิงวอนของฉันเป็นจริง ขอบคุณมากๆนะคะซานต้า ถึงไม่รู้ว่านี่จะเป็นความตริงหรือความฝัน แต่แค่นี้ก็มีความสุขมากๆแล้วล่ะค่ะ ฉันโผเข้าไปกอดพ่อกับแม่
“อ้าว ร้องให้ซะแล้ว เป็นอะไรเนี่ยลูก”แม่ลูบหัวปลอบฉันเบาๆ
“นั่นสิน้า คงดีใจ ก็ปกติเราไม่ค่อยได้อยู่กับลูกนี่นา จริงไหม”พ่อพูดเสริม และหลังจากนั้นฉันก็ร้องไห้ๆๆ จนแทบจะไม่ได้ทานข้าวเย็น ความดีใจเกินเหตุของฉันทำให้ทั้งคู่หลุดหัวเราออกมา ปีนี้...ของขวัญวันนี้ถูกใจที่สุดเลย...อยากให้เป็นแบบนี้ทุกวันจัง...
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- ว้าว~ ครั้งนี้งานเขียนดูตั้งใจมากเลยครับ ชอบเรื่องราวของที่บ้านจัง
ผมดีใจไปด้วยที่ไอรีนได้มีโอกาสอยู่กับคนที่บ้านมากขึ้น ปีใหม่นี้หวังว่า
จะได้เห็นงานดีๆจากคุณต่อไปนะครับ ปีนี้ผมก็พร้อมที่จะมอบความอบอุ่น
ให้คุณเต็มที่เลยนะ
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 11 : Christmas holiday
Wed 31 Dec 2014, 23:59
- Spoiler:
- ค่ำคืนที่หนาวทำเอาไม่อยากจะลุกไปไหนเลย แม้แต่ขยับตัวออกจากผ้าห่มหนาอุ่นในห้องก็ไม่อยากทำ
แต่เช้านี่เป็นวันที่ต้องตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อไปพบใครบางคน และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่ปิดเทอมปีใหม่นั่นเอง
ภูมิที่นอนหลับอย่างสบายใจจะรู้ไหมว่าวันนี้เป็นวันที่เริ่มหยุดแล้ว
เซย์สะพายกระเป๋าเป้ใบโตออกจากห้องไปทิ้งให้ภูมินอนหลับอยู่อย่างนั้นต่อไป
โรงเรียนในตอนเช้าตรู่แบบนี้ดูเหงาผิดจากปกติ ไม่รู้ว่าทริปอยุธยาที่จัดขึ้นให้เด็กในอุปถัมป์ได้ออกเดินทางหรือยังรวมทั้งคนอื่นๆที่ต้องกลับบ้านด้วย
แม้แต่พนักงานนี้เองก็เงียบกันหมดเลย
เซย์เดินวนไปหน้าห้องของทุกๆคนภายในอาคารที่นักเรียนและคุณครูพักอยู่ เซย์หยิบการ์ดในกระเป๋าออกมาสอดไว้ที่ช่องใต้ประตูของทุกห้อง ภายในการ์ดถูกเขียนไว้ว่า
เมอรี่คริสมาส แอนด์ แฮปปี้นิวเยียร์
ในขณะที่กำลังสอดการ์ดไปที่ใต้ประตูห้องของแคลี่และอนันดา แคลี่ก็เปิดประตูออกมาพอดี
"อ้ะ คุณเซย์ มายืนทำอะไรตรงนี้คะ"
'เอาการ์ดมาให้ทุกคนน่ะค่ะ' เซย์ยื่นการ์ดสองใบให้แคลี่
"การ์ดอวยพรสินะคะ แล้ว...กำลังจะออกเดินทางเหรอคะ" เซย์พยักหน้ารับ
"อืม..เช้านี้อากาศดีมากๆเลย ขอให้เดินทางโดยสวัสดิ์ภาพนะคะ" เจ้าตัวยิ้มพร้อมยกสองนิ้วขึ้นมาเสมอแก้ม เซย์จึงยิ้มตอบและโค้งตัวเดินออกมา
การเดินทางที่สุดแสนจะยาวนานกินเวลาไปเกือบหนึ่งวันเต็ม ถึงแม้ว่าจะออกจากบ้านเช้ามากแค่ไหนแต่คนที่สถานนีรถไฟก็เยอะอยู่ดี
การมาทีนี่เป็นครั้งที่สองในรอบสองปีนั้นไม่ต่างจากครั้งแรกที่เปลี่ยนไปมีแค่ถนนที่ถูกตัดเข้ามาถึงสุดในป่าแต่เป็นเพียงถนนเล็กๆให้เดินเข้ามาสะดวกขึ้น
แต่ยังไงก็ต้องเดินเข้าไปอีกอยู่ดีเลยทำให้ตื่นเต้นมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว เมื่อลงรถที่ต่อเข้ามาจากสถานีรกไฟใกล้บ้าน
เซย์ก็รีบวิ่งสุดกำลังเพื่อเจอใครคนนึง ทะเล ป่า ทุ่งดอกไม้ พุ่มไม้โต แสงพระอาทิตย์ยามเย็น แต่พอมาถึงทุกอย่างก็เงียบสงบ
'อ่าว ไม่อยู่เหรอ?' เซย์นั่งลงบนชานบ้านที่ถูกต่อออกมาจากตรงข้างประตูหน้าบ้านซึ่งมีพื้นทีเพียงพอที่จะนอนได้สองคน 'เหนื่อยจัง..' เซย์นอนหนุนเป้ที่สะพายมาแล้วเผลอหลับไป
.
.
.
.
.
ปุดๆ ๆ ๆ
'กลิ่นนี้...ห หอมจัง' เซย์ลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆ บนตัวเซย์มีผ้าห่มอยู่หนึ่งผืนและเป้ที่ใช้หนุนในตอนมาถึงถูกเปลี่ยนเป็นหมอนแสนนุ่มสีขาว ข้างหน้ามีหม้อสุกี้แบบไฟฟ้าตั้งอยู่(กลิ่นนี่ไล่มาเลย)
ถัดไปจากหม้อมีหญิงสาวคนหนึ่ง เธอสวมเสื้อสเวตเตอร์แขนยาวสีขาวขุ่นกับกะโปรงยาวคลุมเข่า นั่งกอดเข่าอยู่หน้ากองไฟ เซย์ลุกขึ้นแล้วเอาผ้าห่มไปคลุมไหลแล้วนั่งลงข้างๆ
"ตื่นแล้วเหรอ?" เธอพูดขึ้นเลยหันมองเซย์
'อื้อตื่นแล้วค่ะ คุณน้ำข้าว' เซย์ยิ้มรับพร้อมพยักหน้า น้ำข้าวหันกลับไปเขี่ยกองไฟ
"นึกว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว..." น้ำข้าวพูดขึ้น
'ต้องกลับมาสิ ทีนี่น่ะก็เหมือนบ้านของเซย์นั่นแหละ ...'
"มาเริ่มปาร์ตี้กันเถอะ"
.
.
.
.
.
.
เย็นวันถัดมา
ตลอดทั้งวันทั้งคู่พากันเดินเที่ยวไปทั่วเมืองที่อยู่ข้างล่าง
"ได้แล้วครับ เอากี่อันดีครับคุณลูกค้า" พ่อค้าหันมาถามเพราะถึงคิวเซย์กับน้ำข้าวแล้ว
"สองค่ะ" น้ำข้าวตอบพร้อมกับที่เซย์ชูสองนิ้ว
"เซย์รอตรงนี้นะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนเดี๋ยวมา" น้ำข้าวบอกเซย์ขณะที่กำลังรอซื้อสายไหม
'อื้อ' เซย์พยังหน้าตอบ แล้วน้ำข้าวก็เดินออกไป
"นี่ครับ สองไม้ครับ"
'ค่ะ' เซย์ยื่นเงินให้แล้วรับสายไหมมา
ขณะที่เซย์รอน้ำข้าวอยู่ร้านที่เยื้องจากทางร้านขายสายไหมนั้นก็คือร้านขายผ้าผันคอ
'ผ้าพันคอ...ดีล่ะ' เซย์เดินเข้าไปเลือกผ้าผันคอ
'ม มีแต่ของแพงแฮะ ตังไม่พอแหง่มเลย'
"สนใจอันนี้เหรอคะคุณลูกค้าขา" พนังงานสาวเดินเข้ามาถามเซย์
'อ เอ่อ...' เซย์เหลือบมองป้ายราคาแล้วสายหัว
"งบน้อยเหรอคะ... ทางร้านเรามีของดีราคาถูกอยู่นะคะตรงนี้น่ะเป็นของนอกค่ะ เชิญทางนี้เลย" พนักงานเดินนำหน้าเซย์ไปอีกฝั่งของร้าน
"ถ้าเป็นราคานี้พอไหวไหมคะ" พนักงานยิ้มแฉ่ง
.
.
.
"อ่าว นึกว่าหายไปไหน คราวหน้าถ้าบอกให้รอตรงไหนก็ต้องรอตรงนั้นนะ..ตกใจหมดเลย" น้ำข้าวดุเซย์ด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
'ค่ะ' เซย์ก้มหน้ารับ
"มีที่ๆหนึ่งที่อยากจะพาไป"
.
.
.
.
"เอาผ้าออกได้" เซย์ค่อยๆแกะผ้าปิดตาออก สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเซย์คือ วิวที่สุดตระการตาข้างหน้าของทั้งคู่มีรั่วไม้กั้น
'ส สวยจัง'
"ชอบมั้ย?.. ฉันน่ะชอบที่ตรงนี้มาก มันทำให้มองเห็นไปทั่วทั้งเมือง อีกอย่างหนึ่งมองเห็นบ้านเราด้วย" น้ำข้าวชี้ไปทางบ้าน
"บ้านหลังเล็กๆ ที่อยู่ห่างจากผู้คนมาไกลพอสมควร แลดูเหงาก็จริง ..แต่เงียบสงบที่สุด" น้ำข้าวหันมายิ้มให้เซย์ เซย์มองรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
"ฉันดีใจนะที่เธอมา ฉันน่ะคิดว่าเธอเป็นหมือนกับ---"
ปัง ปังๆ
เสียงพลุดังกลบเสียงของน้ำข้าว และด้านข้างก็มีแสงวับวาวแตกออกเป็นดวงๆสวยงาม ทั้งคู่หันไปมองแล้วหลุดหัวเราะออกมา
"ฉันมีของจะให้ หลับตานะ" น้ำข้าวหยิบของอออกมาจากกระเป๋าพาดไหล่ "อาจจะไม่ได้ดีมากแต่ฉันตั้งใจดัดแปลงมันจากเครื่องแปลภาษา"
พรึบ~ เซย์ฉวยโอกาสหยิบของในเป้ให้เร็วกว่า แล้วเอาของให้น้ำข้าวได้ก่อน น้ำข้าวหันมามองเซย์โดยที่ในมือก็ถือของที่กำลังจะให้
"ผ้าพันคอ.....อย่าบอกนะว่าตอนที่หายไปในตอนนั้น..." เซย์พยักหน้ารับแล้วยิ้มจนตาหยี "..เด็กบ้า เอ้าฉันทำให้น่ะ"
'?' เซย์หยิบของมาแล้วเอียงคอมอง
"ลองพิมพ์ดูสิ คำว่าอะไรก็ได้" เซย์นิ่งเงียบไปพักใหญ่ "ไม่ชอบเหรอ ? ....ลองกดดูก่อนสิ เสร็จแล้วก็กดโอเคนะ"
.........ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ติ๊ง
"ฉันน่ะดีใจนะที่เธอมา ฉันน่ะคิดว่าเธอเป็นเหมือนกันครอบครัวของฉัน" ......................
บรรยากาศเงียบลงไปอย่างน่าประหลาด
ซู้ดดด~ ติ๊ดติ๊ดๆๆติ๊ดๆๆ เสียงกดปุ่มสลับกับเสียงสูดน้ำหมูกของเซย์ ...ติ๊ง "ขอบคุณมากเลยนะคะ" น้ำใสๆอาบแก้มของเซย์ เซย์นั่งลงเช็ดน้ำตา ในมือยังคงพิมพ์คำว่าขอบคุณ
น้ำข้าวเห็นแบบนั้นจึงนั่งลงกอด
"อย่าร้องสิ ฉันจะร้องตามนะ บอกว่าอย่าร้องไงเล่า!! อย่าทำเครื่องนั้นเปียกน้ำด้วยเดี๋ยวพังนะ" เซย์หลุดหัวเราะนิดหน่อยแต่น้ำตาก็ยังไหลไม่หยุดแล้วก็เอามือกอดน้ำข้าวกลับ
"ทั้งๆที่มีเสียงพลุดังขนาดนั้นแท้ๆยังรู้อีกว่าฉันพูดอะไร" '....ก็อ่านปากได้นี่นา'
.
....
.
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ สถานีรถไฟ
"โถ่ เพราะเธอทำเครื่องนี้โดนน้ำน่ะเสียงมันเลยติดๆขัดๆ อย่างกับพูดติดอ่างแหนะ" น้ำข้าวดุเซย์เล็กน้อย เซย์เลยเบ้ปากใส่จากหน้าต่างของรถไฟ
"แต่ก็แก้ให้แล้วนิดหน่อย มันก็จะเป็นบ้างเป็นบางครั้ง เก็บรักษาให้ดีล่ะ ที่สำคัญห้ามโดนน้ำอีกเป็นอันขาด"เซย์ยิ้มแล้วพยักหน้ารับ
"เดินทางดีๆนะ...." ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดๆ ติ๊ด ติ๊ดๆๆ ติ้ง
"เมอรี่คริสต์มาสแอนด์แฮปปี้นิวเยียร์ค่ะ"
"..ไว้เจอกันอีกนะ" ติ๊ด ติ๊ดๆๆ ติ้ง "ค่ะ"
"โปรดยืนหลังเส้นเหลืองนะครับ รถไฟจะออกแล้ว"
ทั้งคู่โปกมือลาให้กัน
.
..
.
.
.
.
.- แถมค่ะ :
- "โอ้ คนสุดท้ายมาทางนู้นแล้วครับทุกคน" จิณณ์ส่งเสียงเรียกทุกคนที่ยืนคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ ผอ. คุณอิสรา อนันดา แคลี่ ภูมิ และทุกคนๆในบ้านมายืนต้อนรับอยู่หน้าประทูทางเข้าของโรงเรียน
เซย์เห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทุกคน
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับเซย์" ผอ.พูดขึ้นเป็นการต้อนรับ "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน" ตามด้วยเสียงของทุกๆคน
ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดติ๊ดๆๆติ๊ดๆ ติ๊ดๆๆ ติ้ง "กลับมาแล้วค่ะทุกคน"
"ซ เซย์พูดได้แล้วเหรอครับ?" คุณอิสราปรี่เข้ามายืนใกล้เซย์ แล้วจับไหล่เขย่า "ไปทำอะไรมาครับ เซย์พูดได้แล้วเซย์หายใบ้แล้ว"
'ง่ะๆๆ เอ่อ จ ใจเย็นนะคะ' เซย์ดันคุณอิสราออก
"ในมือเซย์... คืออะไรเหรอคะ?" แคลี่ชี้เครื่องที่อยู่บนมือ
จากนั้นเซย์จึงพิมพ์อธิบายทุกคน และคนที่ดูตื่นเต้นมากที่สุดก็คงเป็นคุณอิสรา ดูเหมือนว่าเจ้าตัวอย่างจะสื่อสารกับเซย์มากที่สุด
ส่วนผอ.และคนอื่นๆนั้นก็ดีใจไปกับเซย์ด้วยที่สามารถสื่อสารกับทุกคนได้
- Spoiler:
สุดท้ายแล้วก็ merry christmas and happy new year 2015 ทุกคนค่าาา
ปล. ตอนนี้พลุบ้านเซย์จุดกันแบบสุดยอดมาก
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- ครั้งนี้ชอบที่กล่าวถึงน้ำข้าวที่เป็นตัวละครจากสมัครบริษัทด้วยครับ
น้ำข้าวดูโตขึ้นมากหลังจากที่บริษัทปิดตัวไป การได้เป็นการพัฒนา
ของตัวละครทั้งสองตัวพร้อมกันแบบนี้ทำให้รู้สึกแปลกใหม่ดีครับ
ขอขอบคุณสำหรับความตั้งใจส่งท้ายสิ้นปีครั้งนี้ ทั้งงานวาดและ
เขียนดูเป็นงานละเอียดตั้งใจจริงๆครับ
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|