Nearmoki-2b
Narin
อดีตผู้อำนวยการโรงเรียน
0
+65 M 413 K 676
Lesson 35 : เดือนแห่งรัก
Mon 15 Feb 2016, 22:46
สวัสดีครับ เดือนนี้มีเทศกาลต่างๆมากมาย
และหนึ่งเทศกาลที่ขาดไปไม่ได้เลยก็คือ 'วาเลนไทน์'
นั่นเองครับ!! ภายในวิชาคหกรรมอาทิตย์นี้ นักเรียนทุกระดับชั้น
จะได้รับการสอนเกี่ยวกับการทำช็อคโกแลตและคุ๊กกี้ช็อคโกแลตชิพ
นักเรียนจะได้รับความรู้ทั้งเรื่องของที่มาของช็อคโกแลต รวมทั้ง
ได้ทดลองลงมือทำและสนุกสนานไปกับวันแห่งความรักเช่นนี้
หลังจากที่ทำขนมเสร็จแล้วนักเรียนจะสามารมนำขนมที่ทำเอง
กลับไปทานที่หอ ให้คุณพ่อคุณแม่ เพื่อนร่วมชั้น รุ่นพี่รุ่นน้อง
หรือคนที่กำลังแอบชอบกันได้ตามสะดวกเลยครับ!! อันแน่~
เริ่มอยากลิ้มรสชาติแสนหวานกันแล้วใช่มั้ย? เราไปเริ่มภารกิจ
กันเลยดีกว่าครับ!!
✎ ของรางวัลสำหรับนักเรียน (Student Class)
A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
D. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
E. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ควรพัฒนา 35% ขึ้นไป
❤ ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ
.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์
เกินขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้น
อยู่กับผู้อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์
ก็จะไม่ได้รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจน
น่าตะลึง แต่ถ้าหากมีความสร้างสรรค์ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...
★ Spectacular Award
.....รางวัล Spectacular จะถูกมอบให้สำหรับผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานได้ประทับใจ
สปอนเซอร์จากบริษัท NOBLEMAN (EST.1990) เป็นอย่างมาก โดยผลงานนั้น
จะต้องมีเสน่ห์ในรูปแบบต่างๆที่ดึงดูดสายตาและจิตใจของสปอนเซอร์ ซึ่งไม่ได้ขึ้น
อยู่กับคุณภาพผลงานแต่อย่างใด แต่จะขึ้นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์, จินตนาการ,
เสน่ห์ของผลงาน, ความกลมกล่อมของภาพรวม เป็นต้น ซึ่งผู้ที่ได้รับรางวัลนี้จะได้
รับการประกาศเกียรติคุณ ณ ความคิดเห็นที่ลงผลงาน และใต้ชื่อกระทู้ภารกิจในหน้า
กระดานภารกิจ พร้อมทั้งของรางวัลดังนี้...
** อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับรางวัลนี้ได้โดย "คลิ๊กที่นี่" **
❤ รางวัลโหวตขวัญใจมหาชน
และหนึ่งเทศกาลที่ขาดไปไม่ได้เลยก็คือ 'วาเลนไทน์'
นั่นเองครับ!! ภายในวิชาคหกรรมอาทิตย์นี้ นักเรียนทุกระดับชั้น
จะได้รับการสอนเกี่ยวกับการทำช็อคโกแลตและคุ๊กกี้ช็อคโกแลตชิพ
นักเรียนจะได้รับความรู้ทั้งเรื่องของที่มาของช็อคโกแลต รวมทั้ง
ได้ทดลองลงมือทำและสนุกสนานไปกับวันแห่งความรักเช่นนี้
หลังจากที่ทำขนมเสร็จแล้วนักเรียนจะสามารมนำขนมที่ทำเอง
กลับไปทานที่หอ ให้คุณพ่อคุณแม่ เพื่อนร่วมชั้น รุ่นพี่รุ่นน้อง
หรือคนที่กำลังแอบชอบกันได้ตามสะดวกเลยครับ!! อันแน่~
เริ่มอยากลิ้มรสชาติแสนหวานกันแล้วใช่มั้ย? เราไปเริ่มภารกิจ
กันเลยดีกว่าครับ!!
ระยะเวลาภารกิจ พิมพ์ว่า:TUE 16/02/16 ; 15.30 TH - MON 29/01/16 ; 23.59 TH
รายละเอียดภารกิจ พิมพ์ว่า:
1.เขียนเรื่องราวระหว่างคาบคหกรรม รวมถึงหลังอบขนมเสร็จแล้ว
เรื่องราวระหว่างนำขนมไปให้คนอื่นได้ชิม
2.วาดรูปประกอบเนื้อเรื่อง
ภารกิจนี้ไม่ใช่มีขึ้นเพื่อจุดประสงค์เน้นเรื่องความรักทางชู้สาวเพียงเท่านั้น
แต่เป็นภารกิจที่เราจะได้เขียนกล่าวถึงตัวละครที่เรารัก เพื่อนรัก
ครอบครัวหรือพี่น้องอันเป็นที่รัก ก็คือส่วนหนึ่งของภารกิจเช่นกัน
เป็นภารกิจที่ผมอยากจะให้ทุกคนได้คิดทบทวนถึงคนในคอมมู
ว่าใครคือคนที่เรารู้สึกดีๆด้วยบ้าง ใครที่เราสนิท หรือยังไม่สนิท
แต่อยากจะสนิทด้วย ก็สามารถใช้ภารกิจนี้เป็นสะพานเชื่อมความ
สัมพันธ์ได้ แต่งดดราม่าไร้คู่นะจ๊ะ หรือใครกำลังเล็งตัวละครรุ่นพี่
รุ่นน้องคนไหนไว้อยู่ อาจจะถึงเวลาสารภาพรักในภารกิจนี้แล้วก็เป็นได้!?!
กฏการให้สแตมป์ พิมพ์ว่า:วาดรูป 50%/บรรยาย 50%
ภารกิจนี้ตรวจตามคุณภาพงาน/เขียนตามสแตนด์ดาร์ทพื้นฐาน
ของแต่ละคน คุณภาพของบทบรรยายไม่ได้เน้นที่ความยาว
เนื้อความ แต่ตรวจจากคุณภาพเนื้อหารวมถึงความถูกต้องทาง
ภาษาเป็นหลัก
✎ ของรางวัลสำหรับนักเรียน (Student Class)
A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
- A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
D. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับปานกลาง 50% ขึ้นไป
- C - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับปานกลางในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสี
มรกตสื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เป็นที่น่า
พอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +900,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
E. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับต่ำกว่าเกณฑ์ควรพัฒนา 35% ขึ้นไป
- D - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์
สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่
ได้รับมอบหมายไว้- Spirit Point +800,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
❤ ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ
.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์
เกินขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้น
อยู่กับผู้อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์
ก็จะไม่ได้รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจน
น่าตะลึง แต่ถ้าหากมีความสร้างสรรค์ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...
GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก
SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ
BRONZE HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆ
ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าดึงดูดใจผู้อำนวยการ
★ Spectacular Award
.....รางวัล Spectacular จะถูกมอบให้สำหรับผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานได้ประทับใจ
สปอนเซอร์จากบริษัท NOBLEMAN (EST.1990) เป็นอย่างมาก โดยผลงานนั้น
จะต้องมีเสน่ห์ในรูปแบบต่างๆที่ดึงดูดสายตาและจิตใจของสปอนเซอร์ ซึ่งไม่ได้ขึ้น
อยู่กับคุณภาพผลงานแต่อย่างใด แต่จะขึ้นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์, จินตนาการ,
เสน่ห์ของผลงาน, ความกลมกล่อมของภาพรวม เป็นต้น ซึ่งผู้ที่ได้รับรางวัลนี้จะได้
รับการประกาศเกียรติคุณ ณ ความคิดเห็นที่ลงผลงาน และใต้ชื่อกระทู้ภารกิจในหน้า
กระดานภารกิจ พร้อมทั้งของรางวัลดังนี้...
** อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับรางวัลนี้ได้โดย "คลิ๊กที่นี่" **
+1,000,000 CHIPS
[ GREAT ITEM ]
เหรียญตราที่ใช้ในการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในโรงเรียน, การร่วมกิจกรรมพิเศษที่
ทางบริษัท NOBLEMAN จัดขึ้น และการแลกของรางวัลต่างๆมากมาย โดยสามารถใช้
แต้มสะสมจาก Spirit Point ในการแลกได้
+30 QUAINT ORE
[ RARE ITEM ]
แร่ธาตุพิเศษที่พบได้ในบริเวณรอบโรงเรียน สามารถนำไปแลกเป็นไอเทมต่างๆที่โรงเรียน
กำหนดเอาไว้ได้ แร่ธาตุชนิดนี้หาได้ยากเป็นพิเศษ ถ้าไม่ได้เดินรอบโรงเรียนบ่อยๆก็จะไม่
มีทางที่จะเจอแร่ธาตุชนิดนี้ได้เลย
❤ รางวัลโหวตขวัญใจมหาชน
GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจที่มีผู้ชื่นชอบมาก
ที่สุดในโรงเรียน เป็นลำดับ 1 (กรณีมีคะแนนโหวตเกิน 6 คะแนนเท่านั้น)
SILVER HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจที่มีผู้ชื่นชอบมากที่สุด
ในโรงเรียน เป็นลำดับ 2 (กรณีมีคะแนนโหวตเกิน 4 คะแนนเท่านั้น)
BRONZE HONOR DEGREE TROPHY
ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจที่มีผู้ชื่นชอบมากที่สุด
ในโรงเรียน เป็นลำดับ 3 (กรณีมีคะแนนโหวตเกิน 2 คะแนนเท่านั้น)
Signature ------------------------------------------------>
ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 35 : เดือนแห่งรัก
Mon 29 Feb 2016, 13:08
- Spoiler:
"เราว่ามันยังไม่ใช่ว่ะ"
เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้สูงภายในห้องเรียนคหกรรมอันกว้างขวางพูดขึ้นหลังชิมช็อคโกแลตร้อนที่เพื่อนสนิทชงให้ดื่ม เพราะเชื่อว่าอีกฝ่ายเป็นลูกหลานของบ้านที่ทำกิจการร้านอาหาร และเลื่องชื่อในวิชาคหกรรมมากที่สุดของชั้นเรียน จึงฝากความหวังไว้ว่า 'วาเลนไทน์' ปีนี้จะให้ช่วยสอนชงช็อคโกแลตอร่อยๆ แบบที่เขาเคยกินเมื่อไม่นานมานี้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่หวัง
"แก้วที่สามแล้วนะครับคุณประธานนักเรียน ยังไม่ถูกปากอีกเรอะ"
อีกฝ่ายบ่นพร้อมกับคิดในใจ 'ไม่ใช่เบ๊นะเฟ้ย' พร้อมกับจ้องมองสีหน้าของเพื่อนที่กำลังจิบชิมเรื่อยๆ ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรต่อ แต่แล้วอิสราก็วางแก้วลง
"ขอบใจมากที่ช่วยบอกสูตรละลองทำให้กิน แต่ว่า..."
"ก็ยังไม่ใช่สินะ"
"อือ"
จิณณ์ถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปทำคุ๊กกี้ของตนบ้าง เพราะตอนนี้คือเวลาของคาบคหกรรม ที่แต่ละคนขมักเขม้นทำคุ้กกี้กันอย่างสุดฝีมือ จะมีก็แต่คุณประธานนักเรียนนี่แหละที่แอบเอาเวลาทำขนมมาชงช็อคโกแลตดื่มเล่นซะงั้น
"ว่าแต่...ไหงอยากชงช็อคโกแลตขึ้นมาเนี่ย"
"..."
อิสราไม่ตอบแต่ยิ้มมุมปากเบาๆ
"ก็วาเลนไทน์นี่นา"
จิณณ์มองใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของเพื่อนอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรมากมาย อีกไม่กี่วัน...ไม่สิ มันวันนี้แล้วนี่นาที่เป็นวันวาเลนไทน์ เด็กหนุ่มตาโตมองดูเพื่อนที่ยังคงนั่งยิ้มอยู่ เมื่อมองไปรอบห้องก็เห็นเพื่อนๆ บางคนวิ่งติดสติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงให้กัน บางคนก็มีดอกกุหลาบวางข้างๆ บางคนก็เตรียมของขวัญไว้ให้คนอื่น พอมองออกไปที่หน้าต่างบานใหญ่ของห้องเรียน ก็เห็นบรรยากาศคึกคักของนักเรียนชั้นเรียนอื่นๆ ในวันนี้ ไหนจะร้านขายดอกไม้ที่มากันตรึมหน้าโรงเรียน แน่นอนว่าจะขายแพงเท่าไหร่ก็ได้สำหรับดอกกุหลาบ เพราะนี่คือโรงเรียนควิ้นท์เชียวนะ
"โอ้โห..." จิณณ์อุทานออกมาเบาๆ
"นายจะออกไปหาเหยื่อ...เอ้ย ไปหาสาวๆ ก็ได้นะ"
"สาวที่ไหนกันเล่า"
"ก็ต้องมีซักคนมาแปะสติ๊กเก้อมั่งแหละ"
"พูดไป"
"ฮ่าๆๆๆ"
อิสราลุกจากเก้าอี้มาทำคุ้กกี้ต่อ ตอนนี้เหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายคือการอบ จิณณ์และอิสรายกเอาถาดที่มีคุ้กกี้รูปหัวใจวางเรียงอย่างเป้นระเบียบอยู่เข้าตบอบไปพร้อมๆ กัน จากนั้นก็ถอดถุงมือและหมวกคลุมผมออก นั่งคุยเล่นอยู่แถวๆ นั้น แล้วซักพัก...
"จิณณ์"
"หือ"
เสียงเพื่อนผู้หญิงในห้องเรียกความสนใจให้อิสราด้วยเช่นกัน
"มีคนฝากมาให้แหนะ"
"เห... ใครเหรอ"
"คิกๆ ไม่บอกกกก~ รับไว้ละกัน"
"อือ"
เสียงกรอบแกรบเหมือนเสียงกระดาษดังขึ้น แล้วเพื่อนคนนั้นก็เดินหายไป อิสรายิ้มน้อยยิ้มใหญ่แซวเพื่อน
"ยังไม่ทันไรเลย ได้ของจากสาวซะแล้ว"
"เดี๋ยวของนายก็มา"
"ไม่ร้อกกก ก็ผมไม่ฮอตแบบคุณจิณณ์นี่"
"..."
อิสราไม่ได้รับรู้ถึงสายตาอันร้อนแรงของจิณณ์ที่จ้องมองมา ในสายตานั้นกลั่นออกมาเป็นคำพูดได้ว่า 'ใครกันแน่ฟะที่ฮอต ไอประธานมีผอ.เป็นแบ็คเอ้ย!'
"แล้วคุ้กกี้เนี่ย จะเอาไปแบ่งใครมั่งล่ะ" จิณณ์เปลี่ยนเรื่อง อิสราที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หุบยิ้มลงเล็กน้อย เด็กหนุ่มนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ
"ก็มี..."
"ใครล่ะ"
"ช่างเราเหอะน่า"
"เออๆๆ"
จิณณ์ไม่ตอแยต่อ แต่น่าจะพอรู้ว่าคุ้กกี้ที่ตั้งใจทำวันนี้ อิสราจะมอบให้กับใคร
.
.
.
.
.
"เชิญครับ"
"ขอบคุณครับผอ. ขอโทษที่มารบกวนนะครับ"
"ไม่เป็นไร นัดไว้แล้วนี่นา"
ผู้อำนวยการนรินทร์ยิ้มต้อนรับผู้มาเยือนในบ่ายวันนี้ เนื่องจากเช็คแล้วว่าวันนี้จะมีคาบว่างเพราะอาจารย์ผู้สอนลากิจ จึงทำให้เลิกเรียนเร็วขึ้น 1 ชั่วโมง อิสราจึงนัดนรินทร์เอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานว่าจะมาหา เพื่อให้ผู้อำนวยการช่วยสอนวิธีการชงช็อคโกแลตร้อน
"ไปชั้นสองนะ อุปกรณ์อยู่บนนั้น"
"ครับ"
นรินทร์ยืนนิ่งพร้อมพูดเสียงดังฟังชัดเพื่อให้อิสรารู้ตำแหน่ง เด็กหนุ่มยื่นมือออกไปแตะศอกของผู้อำนวยการเพื่อเดินตามไปยังชั้นบนที่เป็นเขตส่วนตัว แต่สำหรับอิสราที่มาที่นี่ค่อนข้างบ่อยแล้ว เขาได้รับอนุญาตเป็นกรณีพิเศษ
อิสรายืนอยู่หน้าเค้าเตอร์โดยมีนรินทร์ยืนอยู่ข้างๆ เพราะไม่คุ้นชินกับตำแหน่งที่ยืนอยู่ จึงไม่กล้าหยิบจับอะไรมากมาย ได้แต่ยืนฟังคนข้างๆ พูดอยู่นิ่งๆ
"ทำไมถึงอยากให้ฉันสอนล่ะ"
"พอดีว่า...วันนั้นที่ผมเอาเอกสารมาส่ง แล้วผอ.ชงช็อคโกแลตให้ผมดื่ม มันอร่อยมากน่ะครับ"
"จิณณ์ชงไม่เป็นเหรอ?" ผู้อำนวยการนรินทร์ถามเพราะพอจะรู้ว่าจิณณ์เพื่อนสนิทของอิสราทำอาหารอร่อย
"เป็นครับ แต่ผมชอบรสชาติที่ผอ.ชงมากกว่า"
นรินทร์อมยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะเริ่มสอนให้คนข้างๆ ชงด้วยการอธิบายทีละขั้นตอน พร้อมกับดูแลความปลอดภัยของนักเรียน ด้วยอุปกรณ์ที่ต้องใช้นั้นมีน้ำต้มร้อนอยู่ด้วย อิสราที่ไม่ชินกับตำแหน่งนี้ในห้องอาจจะพลาดทำน้ำหกจนลวกมือก็เป็นได้
"โอ๊ะ..."
"ไอน์!"
ยังไม่ทันขาดคำ น้ำร้อนๆ ก็กระเด็นมาโดนมือประธานนักเรียนหนุ่มจนได้ อิสราหน้ามุ้ยพร้อมกับสูดปากเบาๆ แต่คนที่มีปฏิกิริยารุนแรงและว่องไวต่ออุบัติเหตุนี้คือนรินทร์ เขารีบดึงเอาตัวนักเรียนออกห่างจากเค้าเตอร์ กุมข้อมือไว้แล้วลากให้มาที่หน้าอ้างล่างมือ ก่อนจะเปิดน้ำเย็นๆ ให้ไหลผ่านมือของอิสราเพื่อช่วยไม่ให้มือพอง
"ยังไม่ทันขาดคำเลย..." นรินทร์บ่นออกมาเบาๆ
"ขอโทษครับ"
"ไมเป็นไรๆ ดูมือเธอก่อนดีกว่า"
น่าเสียดายนักที่เขาเองก็มองไม่เห็น ทำได้เพียงใช้ปลายนิ้วสัมผัสดูเท่านั้น นรินทร์ดึงข้อมืออิสราให้ห่างออกมาจากก๊อกน้ำ ใช้ผ้าขนหนูเช็ดจนแห้งก่อนจะเริ่มการสำรวจ
"เจ็บตรงไหน?"
"ไม่เจ็บแล้วครับ โดนนิดเดียว"
"แน่ใจนะ?"
"ครับ"
แล้วในที่สุดอิสราก็ไม่ได้เรียนการชงช็อคโกแลต เพราะโดนคำสั่งของผู้อำนวยการให้นั่งนิ่งๆ รอดื่มอยู่ที่หน้าเค้าน์เตอร์ เด็กหนุ่มจึงต้องเดินกลับไปนั่งอย่างเรียบร้อยตามคำสั่ง เพียงไม่นานกลิ่นหอมของช็อคโกแลตร้อนก็ลอยมาตรงหน้าอิสรา พร้อมกับเสียงใครบางคนนั่งลงที่เก้าอี้ด้านข้างของตน
"เดี๋ยวฉันบอกสูตรเธอไปดีกว่า ไว้ไปหยิบจับของที่ห้อง น่าจะคุ้นมือกว่านะ"
"ครับ ขอบคุณมากครับผอ."
"เอ้า ไหนๆ ก็มาแล้ว ฉันชงมาให้ดื่ม"
"ขอบคุณนะครับ เอ่อ...ผอ.ครับ"
"หืม?"
อิสราที่สะพายกระเป๋าของตัวเองไม่ยอมถอดมาตลอดหันไปเปิดกระเป๋าพร้อมหยิบกล่องพลาสติกสำหรับใส่อาหารขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ นรินทร์ได้ยินเสียงกุงกักจึงทำเพียงนั่งนิ่งฟังเสียงปฏิกิริยาของคนข้างๆ อย่างสนใจ อิสราเปิดฝากล่องออก กลิ่นหอมของคุ้กกี้ช็อคโกแลตชิพวานิลลาลอยออกมาจนนรินทร์อดจะอุทานออกมาไม่ได้
"โอ้โห คุ้กกี้ กลิ่นน่ากินจัง"
"คือผม..."
อิสราไม่เคยมอบอาหารที่ทำด้วยฝีมือตนเองให้กับใคร จึงรู้สึกเก้อเขินอยู่ไม่น้อย แต่ก็พยายามเปล่งเสียงออกมา
"กินแค่ช็อกโกแลตร้อนอย่างเดียวคงไม่อร่อย พอดีวันนี้มีเรียนคหกรรม ผมเลยทำคุ้กกี้มาฝาก...ผอ.น่ะครับ ไว้กินกับช็อคโกแลต" ท้ายประโยคเสียงของเด็หนุ่มค่อยๆ แผ่วลง นรินทร์ที่นั่งรอว่าอิสราจะพูดอะไรก็ยิ้มกว้างออกมา ด้วยปกติประะานนักเรียนหนุ่มมันไม่ค่อยพูดอะไรยาวๆ ติดต่อกัน พอได้ฟังคนข้างๆ พูดประโยคยาวๆ ก็รู้ได้ว่ามันคือเรื่องที่ 'พิเศษ' ชายหนุ่มเลื่อนกล่องพลาสติกมาใกล้ๆ ก่อนจะหยิบคุ้กกี้มาชิม
"อร่อย"
"จริงเหรอครับ"
"อื้อ อร่อยมากๆ เลย"
อิสรายิ้มออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะหันไปดื่มช็อคโกแลตร้อนแก้เขิน
"ขอบใจมากนะ"
"...ครับ"
ในห้องนั้นทั้งคู่ดื่มและกินกันอย่างเงียบเชียบในช่วงบ่ายที่มีลมหนาวพัดผ่าน แม้จะมองไม่เห็นแต่ก็สัมผัสได้ถึงรอยยิ้มของกันและกัน
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- เนื้อหาน่ารักมากเลยครับ มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งเข้ากับบรรยากาศ
เดือนแห่งความรักเป็นที่สุด อันที่จริงภาพก็ให้บรรยากาศฟุ้งๆ
ตามบรรยากาศ และถือว่าเป็นการเลือกสไตล์ที่เหมาะสมนะครับ
ถ้าหากลองให้เวลาและเล่นกับมันอีกสักหน่อย ในครั้งหน้าจะต้อง
ได้ภาพที่ฟรุ้งฟริ้งกว่านี้อย่างแน่นอน!!
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 35 : เดือนแห่งรัก
Mon 29 Feb 2016, 16:57
- เพลงประกอบเนื้อเรื่อง:
- Spoiler:
[คาบคหกรรม]
วิชาคหกรรมวันนี้จะได้เรียนการทำช็อกโกแลตกับคุกกี้ช็อกโกแลตชิพ ซึ่งเรียกความสนใจจากผมได้อย่างดี
ก็ผมน่ะชอบของหวานนี่นา ถ้าถามว่าช็อกโกแลตกับคุกกี้ชอบอะไรมากกว่ากันก็คงจะเป็นช็อกโกแลตล่ะมั้ง?
คุณครูประจำวิชาเปิดคาบเรียนด้วยการอธิบายที่มาของช็อกโกแลต
- ประวัติของช็อกโกแลต:
ประมาณ 3000 ปีมาแล้วที่คนพื้นเมืองของเผ่ามายา (Maya) ในอเมริกากลาง เป็นคนกลุ่มแรกที่นำเอาเมล็ดกาเกา (cacao bean) หรือเมล็ดโกโก้ มาทำเป็นเครื่องดื่มข้นๆ โดยนำเมล็ดมาคั่วแล้วนำมาบด ละลายน้ำ ผสมกับแป้งข้าวโพดแต่งกลิ่นรสด้วย วานิลา พริก และสมุนไพรอื่นๆ ต่อมาเมล็ดโกโก้จึงแพร่ไปยังเม็กซิโก ชนเผ่าแอซแทค (Aztecs) ของเม็กซิโกก็นิยมดื่มเครื่องดื่มที่ทำมาจากเมล็ดโกโก้ เดิมเรียกว่า "คาคาฮอดทัล" ซึ่งเป็นเครื่องดื่มที่ผลิตจากเมล็ดโกโก้ รสค่อนข้างขม แต่เมื่อเติมน้ำตาลแล้วรสชาติจะดี จึงมีการเรียกชื่อใหม่ว่า " ช็อกโกลาตส์ ( xocolatl ) " ซึ่งแปลว่าน้ำที่มีรสขม
ปี ค.ศ. 1502 Christopher Columbus เป็นชาวยุโรปคนแรกที่ได้เห็นต้นโกโก้ ปี ค.ศ. 1519 Hernando Cortez (เฮอร์นันโด คอร์เทส) นักสำรวจชาวสเปนที่เข้าไปถึงในกลางแม็กซิโกเพื่อล่าอาณานิคม เล่ากันว่าจักรพรรดิ Montezuma II ( มอนแตสซูม่า ) และชาว Aztecs ( แอซแทค ) คิดว่า คอร์เทส เป็นพระเจ้าจากทะเล จึงต้อนรับด้วยเครื่องดื่มคาคาฮอดทัลหรือช็อกโกลาตส์นี้แก่เขา หลังจากที่ได้ชิมเครื่องดื่มที่ทำจากเมล็ดโกโก้ ที่ มอนแตสซูม่า ซึ่งเป็นจักรพรรดิ์องค์สุดท้ายของแอซแทคชอบดื่มเป็นประจำ คอร์เทส ได้จดจำวิธีการที่นำเอาเมล็ดโกโก้มาทำเป็นเครื่องดื่มของชาวแอซเทค เมื่อเขากลับไปยังสเปนได้นำเอาเมล็ดโกโก้ไปปลูกด้วย ต่อมาคนสเปน ได้นำเมล็ดโกโก้มาทำเป็นเครื่องดื่ม เติมน้ำตาล วานิลลา และอบเชยลงไปทำให้มีกลิ่นและรสดี เรียกว่า ช็อกโกลาตส์ ต่อมาเครื่องดื่มรสประหลาดก็ได้แพร่หลายเข้าไปในประเทศอื่นๆในยุโรป และเมื่อไปถึงอังกฤษชื่อของช็อกโกลาตส์ก็เพี้ยนไปเป็น ช็อกโกแลต ที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบัน
ในปี ค.ศ. 1765 เป็นต้นมา เกิดโรงงานผลิตช็อกโกแลตจากเมล็ดโกโก้ขึ้นหลายแห่ง ทั้งในยุโรปและอเมริกา มีการผลิตนมช็อกโกแลต ช็อกโกแลตแท่ง ช็อกโกแลตเคลือบ ตลอดจนการประดิดประดอยช็อกโกแลตรูปต่างๆ ประเทศเดนมาร์กถือว่าแซนด์วิชช็อกโกแลตเป็นอาหารว่าง นอกจากนั้นยังมีผู้ผลิตบุหรี่รสช็อกโกแลตแล้วด้วย
ปี ค.ศ. 1828 Conrad Van Houten นักเคมีชาวเนเทอร์แลนด์ พบวิธีสกัดน้ำมันหรือเนยโกโก้ (cacao butter) จากเมล็ดโกโก้ ปี ค.ศ. 1847 Fry & sons ชาวอังกฤษ ได้ผสมน้ำตาล ผงโกโก้และเนยโกโก้เข้าด้วยกัน
ปี 1876 Danial Peter ชาวสวิส ได้พัฒนาทำช็อกโกแลตนม
( milk chocolate ) โดยผสมนมลงไปในช็อกโกแลตเพื่อให้รสดีขึ้น ต่อมามีการปรุงแต่ง กลิ่น รส มากมาย เพื่อให้ถูกปากผู้บริโภคมากขึ้น ทำให้มีช็อกโกแลต หลากหลายรูปแบบในปัจจุบัน
จากนั้นครูก็เริ่มสอนวิธีการทำช็อกโกแลตเสียก่อน โดยวิธีทำมีดังนี้
วิธีทำช็อกโกแลต
สิ่งที่ต้องเตรียม
ช็อกโกแลตสูตรที่ชอบ หม้อสำหรับต้มน้ำ ภาชนะทนความร้อนสำหรับละลายช็อกโกแลต (เลือกขนาดที่พอดีกับขนาดของหม้อ) พิมพ์ช็อกโกแลตรูปทรงตามชอบ วิธีทำ 1. หั่นหรือสับช็อกโกแลตให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ (เพื่อให้ช็อกโกแลตละลายได้ไวขึ้น และละลายอย่างสม่ำเสมอ)
จากนั้นก็นำช็อกโกแลตใส่ภาชนะสำหรับละลายที่เตรียมไว้ 2. ใส่น้ำลงในหม้อประมาณ 1/4 ของหม้อ นำขึ้นตั้งไฟจนเดือด จากนั้นลดไฟให้เบาลง 3. วางภาชนะที่ใส่ช็อกโกแลตลงบนหม้อ (อย่าให้ระดับน้ำในหม้อเดือดพล่านจนสัมผัสกับก้นภาชนะ)
ละลายช็อกโกแลตด้วยไอน้ำจนละลายหมด จากนั้นคนผสมจนช็อกโกแลตเป็นเนื้อเนียน (อย่าให้ช็อกโกแลตที่ละลายอยู่นั้นเดือดพล่าน
เพราะไอน้ำจะลงไปผสมกับช็อกโกแลต ทำให้ช็อกโกแลตไม่เงา และไม่สวย) 4. ตักเนื้อช็อกโกแลตใส่ลงพิมพ์ที่ต้องการ พักทิ้งไว้จนเย็น นำออกจากพิมพ์ เก็บใส่ตู้เย็น จัดใส่กล่องให้สวยงาม
จากนั้นจึงสอนวิธีการทำคุกกี้ช็อกโกแลตชิพ วิธีทำดังนี้
วิธีทำคุกกี้ช็อกโกแลตชิพ ส่วนผสม 1. เนยที่อุณหภูมิห้อง ปริมาณ 8 ออนซ์ 2. น้ำตาลทรายแดงแบบละเอียด 1 ½ ถ้วย 3. น้ำตาลทรายขาวแบบละเอียด ½ ถ้วย 4. ไข่ขนาดใหญ่ที่อุณหภูมิห้อง 2 ฟอง 5. วานิลลาบริสุทธิ์ 1 ช้อนโต๊ะ 6. แป้ง 2 ¾ ถ้วย 7. เบคกิ้ง โซดา 1 ช้อนชา 8. เกลือ ½ ช้อนชา 9. ช็อคโกแลตชิพ 2 ถ้วย ส่วนผสม 1. เช็คสภาพความยืดหยุ่นของเนยด้วยการใช้นิ้วลองกดดู หากเป็นรอยบุ๋มเพียงเล็กน้อยก็ถือว่าใช้ได้ เพราะหากคุณใช้เนยที่เนื้อมีความอ่อนจนเกินไปจะทำให้คุ้กกี้ของคุณเลี่ยนและมัน แต่หากคุณคิดว่าหากเนยที่มีอยู่แข็งเกินไป ก็เลยเอาไปใส่ไมโครเวฟสิ นั่นเป็นวิธีการที่ผิด เพราะการนำเนยใส่ไว้ในไมโครเวฟจะทำให้เนยอ่อนตัวลงจริง แต่ก็ถือว่ามากเกินไป วิธีการที่ดีที่สุดคือ ให้คุณตัดเนยออกเป็นชิ้นขนาดพอดี วางทิ้งไว้ที่อุณหภูมิห้องประมาณ 30 นาที ก่อนนำไปผสมกับส่วนผสมอื่น 2. ใช้ด้วยเครื่องผสมไฟฟ้าสำหรับผสมเนยและน้ำตาล ทั้งน้ำตาลทรายขาวและน้ำตาลทรายแดงให้กลายเป็นเนื้อเดียวกัน เคล็ดลับคือให้ตีเนยจนกลายเป็นครีมก่อน แล้วจึงใส่น้ำตาลทรายแดงลงไป หลังจากนั้นตีส่วนผสมทั้งหมดอีก 5 นาที ในระดับความเร็วสูง เพื่อให้ส่วนผสมกลายเป็นเนื้อครีมที่เบา นุ่ม และมีสีน้ำตาลอ่อน 3. เลือกสไตล์ความอร่อยของคุ้กกี้ด้วยน้ำตาล หากคุณต้องการคุ้กกี้ที่กรอบอร่อยแล้วก็ให้ใช้น้ำตาลทรายขาวมากหน่อย แต่ถ้าอยากให้คุ้กกี้นุ่มอร่อย เคี้ยวง่ายก็ให้เพิ่มปริมาณน้ำตาลทรายแดงขึ้น 4. ไข่ที่นำมาผสมทำคุ้กกี้ควรเป็นไข่ที่อุณหภูมิห้อง เพราะหากไข่ที่คุณใช้เย็นเกิดไป เมื่อนำเข้าเตาอบก็จะทำให้เนื้อคุ้กกี้สุกไม่ทั่วถึง วิธีง่ายๆ สำหรับเตรียมไข่ให้มีอุณภูมิพอเหมาะหลังนำออกมาจากตู้เย็นคือนำไปแช่น้ำอุ่นประมาณ 10 นาที ก่อนนำมาใช้ผสม
เคล็ดลับการผสมไข่ลงในส่วนผสมที่ตีไว้แล้ว คือให้ใส่ไข่ลงไปอีกฟองในระหว่างที่ตีส่วนผสมทั้งหมดให้เข้ากันไปแล้วประมาณหนึ่ง เพื่อให้เนื้อส่วนผสมทั้งหมดเข้ากันยิ่งขึ้น 5. การตวงแป้งควรใช้วิธีการชั่งน้ำหนักโดยใช้สัดส่วนประมาณ 125 กรัม ต่อส่วนผสม 1 ถ้วย 6. หากคุณใช้เนยจืดก็สามารถเพิ่มเกลือลงไปขณะที่ผสมส่วนผสมทั้งหมดได้ แต่ถ้าคุณเลือกใช้เนยเค็มก็ควรใส่เกลือลงไปประมาณ ¼ ช้อนชา เพื่อเพิ่มรสชาติให้ดีขึ้น
ข้อควรระวังคือหากคุณใช้แป้งสาลีในการทำคุ้กกี้ คุณควรใช้ส่วนผสมให้น้อยลงเพราะแป้งสาลีจะดูดซึมของเหลวจากส่วนผสมอื่นได้ดีกว่าแป้งชนิดอื่นๆ 7. ตั้งอุณภูมิเตาอบไว้ที่ 350 องศาฟาเรนไฮต์ สำหรับการอบคุ้กกี้ และควรใช้ถาดสแตนเลสรองพื้นด้วยกระดาษหรือแผ่นซิลิโคนสำหรับทำผสม โดยไม่ต้องทาน้ำมัน ซึ่งจะทำให้เนื้อคุ้กกี้สุกอย่างทั่วถึง 8. เตรียมคุ้กกี้ให้มีขนาดสม่ำเสมอกัน โดยอาจใช้ที่ตักไอศครีมสปริงอันเล็กตัดแป้งที่ผสมแล้วออกมาวางบนถาดสแตนเลสที่เตรียมไว้ ส่วนวิธีการอบนั้น ถ้ามีเวลาก็สามารถหมุนถาดคุ้กกี้ด้านหน้าไปด้านหลัง ด้านบนมาด้านล่าง และอบต่อประมาณ 10-12 นาที เพื่อให้คุ้กกี้สุกอย่างทั่วถึง
ทีนี้ก็เริ่มทำกันเลย! เริ่มจากช็อกโกแลตก่อน ผมทำชิ้นเล็กพอดีคำหลายๆชิ้นให้เป็นรูปลูกฟุตบอล เท่ซะไม่มี~
มาถึงช่วงการทำคุกกี้ ทำรูปลูกฟุตบอลก็คงจะซ้ำกัน เปลี่ยนบ้างดีกว่า ...อืม?
เอาเป็นรูปหัวใจให้เข้ากับเทศกาลแล้วกัน ปั้นง่ายดีด้วย
ทั้งสองอย่างที่ผมทำดูเหมือนจะออกมาดีนะ! ไหนชิมสักชิ้นซิ
งั่ม~ (•w• )
ใช้ได้แฮะ ทั้งสองแบบเลย! แต่ปกติก็ทำให้ออกมากินได้ตลอดเพราะว่าผมชอบกินของหวานอยู่แล้ว ทำให้ผมสนใจวิชานี้รองจากวิชาพละเสียด้วยซ้ำ เอ๊ะ? ผมไม่เคยบอกใครสินะว่าผมชอบของหวานและวิชาคหกรรมน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า
แต่น้อยคนที่จะเชื่อล่ะมั้ง เพราะผม..หน้าอย่างผมคงเหมาะกับการใช้กำลังมากกว่าทำอาหารสินะ...
[จบคาบคหกรรม]
ว่าแต่...ทำมาเยอะขนาดนี้แล้ว.. ให้ใครดีนะ? ผมมองถุงกระดาษเล็กๆทั้ง10ถุงที่ข้างในมีขนมใส่ถุงพลาสติกไว้อีกชั้น(เดี๋ยวถุงรั่ว)ที่อยู่ในถุงพลาสติกใสข้างโต๊ะเรียนพร้อมรอยยิ้ม ... ความจริงมี12ถุง แต่ว่า..
...ผมกินไปและ แหะๆ
ที่จริงแล้วไม่ได้คิดจะให้ใครหรอก คิดจะทำไว้กินเองทั้งหมด แต่...
...
[หลังคาบคหกรรม]
ระหว่างที่ผมจบคาบคหกรรมผมต้องไปเรียนวิชาอื่นต่อ ระหว่างทางเดินนั้น
"เธอทำไปให้ใครเหรอ?" ผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางม้าดีดกะโหลก เอาคางเกยไหล่ผู้หญิงอีกคนที่ท่าทางเหนียมอายหน่อยๆ
"พี่...แม็กเวล.." ผู้หญิงที่ถูกถามตอบด้วยความเขินอายเหลือล้น
"ฮ่าฮ่าฮ่า เหมือนปีที่แล้วเลยสิเนี่ย~ วันแห่งความรักนี่ดีจังเลยน้าาา ให้ช็อกโกแลตกับคนที่ชอบก็ได้~" หญิงสาวทั้งสองยังคงหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน และผมก็เดินผ่านมาไกลจนไม่เห็นสองคนนั้น
[จบแฟลชแบค]
ช่วงนี้เค้าฮิตให้ช็อกโกแลตกันโดยเฉพาะกับคนที่ชอบนี่นา ไว้ค่อยทำกินเองทีหลังละกัน ตอนนี้เป็นคาบวิทย์สินะ... วางแผนดีกว่า~
ผมเปิดสมุดขึ้นมาในหน้าที่ว่างเปล่าผมค่อยๆนึกรายชื่อคนที่จะให้ช็อกโกแลตทั้งสิบถุงนี้ก่อนจะบรรจงเขียนลงไป
1.พี่พัฒน์
2.เซย์
3.คุณอิสรา
4.คุณแคล
5.คุณพีซ
7.ผอ.นรินทร์
8.คุณฮิโซกะ
9.น้องมาร์ช
10.น้องเมอิน
ส่วนไอ้เจ้าพวกบ้าในทีมฟุตบอลของผมคงไม่ต้องเอาหรอกมั้ง ยังไงๆเวลาผมทำขนมอะไรพวกมันก็ได้กินตลอด ไม่ได้กินแค่นี้คงไม่ตายหรอก
[ห้องพัก]
หลังจากซ้อมกีฬาแล้วผมก็กลับมาที่ห้อง พออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วคุณฮิโซกะก็มาถึงพอดี
"สวัสดีครับ วันนี้กลับช้านะ?" ผมทักทายอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายก็แค่พยักหน้าตอบกลับมา จากนั้นผมจึงเดินไปหยิบถุงหนึ่งถุงจากที่เตรียมไว้มาให้คุณรูมเมทคนใหม่
อีกฝ่ายมองหน้าผมด้วยความสงสัย
"ขนมน่ะ"
สองมือแกะถุงนั้นอย่างบรรจง
"ชิมดูสิ อร่อยนะ"
"อืม.. ขอบคุณ"
อีกฝ่ายพยักหน้าก่อนที่จะหยิบคุกกี้ขึ้นมาชิม
ชิ้ง!
เธอชูนิ้วโป้งให้ผมด้วยหน้านิ่งๆ น่าจะชอบล่ะมั้ง?
"งั้นวันหลังเดี๋ยวทำมาให้อีกนะ!" ผมพูดพร้อมรอยยิ้มและชูนิ้วโป้งให้เธอ
ก่อนนอนผมโทรให้พี่ชายมาหาในตอนเช้า เพราะหมอนั่นยังพักอยู่ในโรงแรมใกล้ๆมาตั้งแต่ผมย้ายมา เพราะชอบทะเลที่นี่
[เช้าวันต่อมา]
ขณะที่ผมกำลังวิ่งออกเหงื่อยามเช้า โทรศัพท์ก็สั่นดังวืดๆ
"มาแล้วเหรอ?" ผมตอบรับโทรศัพท์
"เรียกมามีไร?" อีกฝ่ายตอบกลับ
"มีของจะให้" ผมพูดพลางวิ่งไปหน้าโรงเรียนเพื่อที่จะไปเอาของที่จะให้พี่พัฒน์
"ไรอ่ะ ให้ของแบบนี้คิดอะไรกับฉันงั้นเรอะ?" หมอนั่นถามด้วยเสียงกวนโอ๊ย
"จะบ้าเรอะ!!!"
[หลังเลิกแถว]
ช่วงนี้ผมเริ่มที่จะมาเข้าแถวทันแล้ว เพราะเป็นประธานชมรมก็ต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้รุ่นน้อง จริงมั้ย?
ผมกวาดสายตาหาบุคคลในรายชื่อที่ผมจดไว้ แต่เจอแค่น้องมาร์ชกับคุณพีซเท่านั้น ผมรู้ว่าคุณพีซสนิทกับคุณแคลผมเลยฝากไปให้ด้วยเลย
คุณพีซมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ผมเลยอธิบายว่าผมให้เพราะเป็นเพื่อนกันต่างหาก สีหน้าของคุณพีซจึงกลับมาปกติดังเดิม
[พักกลางวัน]
หลังเรียนเสร็จผมก็รีบวิ่งมาที่โรงอาหารทันทีโดยที่ไม่ลืมที่จะหยิบถุงคุกกี้มาด้วย ผมมองหาโต๊ะที่คุณอิสรานั่งเป็นประจำก่อนที่จะไปจับจองโต๊ะใกล้ๆโต๊ะของคุณอิสรา
เมื่อคุณอิสรามาถึง ผมที่กำลังทานข้าวอยู่ก็ว่างช้อนลงและหยิบของที่ต้องการจะให้ไปยังโต๊ะของอีกฝ่าย
"คุณ เอ่อ..พี่อิสราครับ ขอมือหน่อยได้มั้ยครับ? ทางขวาครับ" พูดจบอีกฝ่ายก็ทำตามคำบอก ผมจึงวางถุงที่เตรียมมาลงบนมือของเขา ก่อนที่จะจากไป
"ขอบคุณนะครับ" เขากล่าวขอบคุณ
"อ้อ มันคือขนมนะครับ" ผมหันกลับมาบอกอีกฝ่ายที่กล่าวขอบคุณ
อ๊ะ จริงสิ! เกือบลืมแน่ะ
"พี่อิสราครับ ผมฝากไปให้ผอ.ด้วยจะเป็นการรบกวนมั้ยครับ?"
"ได้สิครับ"
"ขอบคุณนะครับ" ผมหยิบถุงขนมมาวางบนโต๊ะในบริเวณของคุณจิณณ์
"ฝากไว้กับพี่จิณณ์นะครับ เดี๋ยวหาไม่เจอ"
[ที่ชมรมหลังเลิกเรียน]
ผมพาน้องเมอิน พี่เติ้ล ก้อง และลูกชมรมคนอื่นๆไปวิ่งออกเหงื่อเหมือนทุกวัน ก่อนที่จะไปซ้อมกีฬา ปกติแล้วก่อนที่จะมีชมรมผมเล่นแต่ฟุตบอล แต่พอมาโรงเรียนใหม่ มีอะไรมากขึ้น ทำให้ผมอยากที่จะลองอะไรใหม่ๆ ช่วงนี้ผมเลยมาซ้อมบาสเก็ตบอลแทนฟุตบอล
"น้องเมอิน มานี่สักแป๊บสิ" ผมกวักมือเรียกน้องเมอินให้มาหาผม
เมื่อมาถึงห้องชมรมแล้วผมจึงหยิบถุงขนมมาให้น้อง
"อ้ะนี่! พี่ให้น้อง!" ผมยื่นถุงให้เด็กผู้หญิงตรงหน้าที่ทำหน้างงๆอยู่
"ของขวัญต้อนรับไง แล้วก็สุขสันต์เดือนแห่งความรัก~"
"ขอบคุณมากค่ะ" น้องเขียนกระดาษตอบผม ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเด็กน้อยทำให้ผมเบิกบาน การที่มีคนชอบมันดีกว่าคนเกลียดมากเลย จริงๆนั่นแหละ
[ห้องพัก]
หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว ผมก็กระโดดลงนอนจมบนเตียงนุ่มๆของผม อาห์~ สวรรค์..
ไม่รอช้าคว้าโทรศัพท์สมาร์ทโฟนคู่ใจส่งข้อความหาคนคนหนึ่งทันที
<เธออยู่ไหน *^*><บ้าน><เมื่อไหร่จะมาเรียน ^_^><มิถุนายน><ขอที่อยู่หน่อย*0*><เอาไปทำอะไรคะ?><ไม่บอก จะเอาไม่เอา ของขวัญ -_->
อ่ากกกก -///- เขินจังเลยยยยย ฟหกกกฟดเหก<เลิกทำหน้าตาแปลกๆเถอะค่ะ เดี๋ยวส่งให้ค่ะ>
หลังจากเตรียมกล่องพัสดุเรียบร้อยแล้วผมโทรให้พี่พัฒน์มารับของไปส่งให้ แกบ่นอยู่พักใหญ่ แต่พอผมบอกว่าเดี๋ยวทำขนมให้กินพี่แกก็ยอมแต่โดยดี หึหึหึ
- SOMETHING:
- SOMETHING2:
สุดท้ายนี้ผมหวังว่าทุกๆคนจะมีความสุขนะครับ~
A. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับเพอร์เฟ็ค 100%
- S - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีนิล
สุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp.จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็ค
เป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,500,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- นานๆทีจะเห็นงานที่เต็มที่สำหรับภูมิ ต้องบอกว่าคิดถึงมากเลยครับ
และครั้งนี้น่าจะเป็นหนึ่งในครั้งที่เขียนขยายความต่างๆได้ดีที่สุด
อ่านแล้วรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละคร รวมทั้งมีไอเดียในการ
แบ่งคุ๊กกี้ไปให้หลายๆคน แสดงถึงการไตร่ตรองตามโจทย์ของ
ภารกิจ ว่ามีใครที่เรารู้สึกสนิทสนมเป็นพิเศษบ้าง อยากจะตอบ
แทนใครบ้าง ผมเห็นในจุดนี้ซึ่งเป็นจุดสำคัญของภารกิจชัดเจน
มากครับ อีกสิ่งหนึ่งที่ชอบคือรูปที่มีการจัดวางองค์ประกอบและ
เล่นกับเงาต่างๆ ผมว่ามันให้กลิ่นอายแอ๊บสแตร๊กดีครับ
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 35 : เดือนแห่งรัก
Mon 29 Feb 2016, 18:18
- Spoiler:
ในคาบคหกรรม
"อีกไม่กี่วันก็จะถึงวาเลนไทน์แล้วหรอเนี่ย"
เดียร์พูดขึ้นทันทีหลังจากที่คุณครูสั่งให้ทำคุ้กกี้ให้กับคนอื่นที่เรารักได้ชิม
"นั้นสินะคะ เร็วเหมือนกันนะเนี่ย"
"เนอะๆ เอ่อ...จะว่าไปแล้วพิพินจะทำไปให้ใครกันหรอคะ"
เดียร์ถามพิพิน ด้วยความสงสัย
"พิพินก็ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ"
เมื่อเดียร์เห็นว่าพิพินกำลังจะทำขนมแล้วเลยหันไปถามเมอินที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยคำถามเดียวกัน
"เมอินจะทำคุ้กกี้ไปให้ใครหรอคะ"
'เมอินก็ยังไม่รู้เลยค่ะ แล้วเดียร์ล่ะคะ'
"เดียร์มีแล้วล่ะ แต่ไม่บอกหรอก จุ๊ๆ555"
หลังจากพูดจบเดียร์เลยตั้งหน้าตั้งตาทำคุ้กกี้ต่อไป จนเสร็จ เดียร์รีบเก็บคุ้กกี้ใส่กล่องทันทีเมื่อเห็นเมอินเดินมาพร้อมกับขอดูคุ้กกี้ของเธอ
'เมอินของดูคุ้กกี้ของเดียร์หน่อยสิคะ'
"เดียร์เก็บไปแล้วอ่ะค่ะ แหะๆ"
'งั้นไม่เป็นไรค่ะ'
เมื่อหมดคาบคหกรรมแล้วเดียร์ พิพิน และเมอินเลยเดินไปที่โรงเรียนอาหารด้วยความหิว
'โครก'
ทั้งเดียร์และพิพินหันขวับหาต้นเสียงทันที และต้นเสียงที่ว่าก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เพราะ ต้นเสียงก็คือเมอินนั่นเอง
เมอินลูบท้องของตัวเองนัยๆว่า
'เมอินหิวจะแย่แล้วล่ะ'
เดียร์เลยหยิบคุ้กกี้ที่ทำในคาบคหกรรม 1 กล่องให้กับเมอิน
"จริงๆกะจะให้ในที่ที่ดีกว่านี้แล้วเชียวแต่ไหนๆเมอินก็หิวแล้วเนอะเอาไปเลยละกัน สุขสันต์วะนวาเลนไทน์ล่วงหน้านะคะ เมอิน"
เดียร์กล่าวพร้อมกลับยืนคุ้กกี้ให้กับเมอิน >_<
'ขอบคุณนะคะ เดียร์ เมอินหิวมากเลย'
หลังจากนั้นเมื่อทานข้าวเสร็จเดียร์เลยรีบวิ่งขึ้นไปชั้น 2 ของอาคารเรียน เพื่อหวังจะแอบเอาคุ้กกี้ไปวาง แต่ในขณะที่เดียร์กำลังวิ่งลงบันได้อยู่นั้นเดียร์ก็เจอกับคนที่เธอไม่อยากจะเจอที่สุดในเวลานี้
"เดียร์ค่อยๆเดินสิครับ เดี๋ยวก็ตกบันได้หรอก"
เสียงรุ่นพี่ม.3 กล่าวเตือนด้วยความเป็นห่วง
"ค่ะๆ ขอบคุณนะคะ พี่มาร์ช" เดียร์รีบกล่าวขอบคุณด้วยความตกใจ
"จะว่าไปคาบนี้เดียร์เรียนอะไรครับ ขึ้นมาชั้นนี้"
"เอ่อ..."
(จะบอกไปว่าเรียนสุขศึกษาได้ยังไงกัน ขืนบอกไปโดนจับได้แน่ๆว่าแอบเอาคุ้กกี้ไปวางให้ ทำยังไงดีเนี่ย)
"อ้อ เดียร์เรียนคหกรรมคาบที่แล้วอ่ะค่ะ นี่ขึ้นมาเอาของที่ลืมไว้ งั้น...เดียร์ไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
แล้วเดียร์ก็รีบวิ่งลงไปทันที โดยไม่หันมามองรุ่นพี่ที่กำลังยืนงงอยู่ข้างหลังอีกเลย
"เฮ้อ...เกือบไปแล้วเชียว"
- Present 1:
- Present 2:
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
- A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- สั้นๆแต่ได้ใจความดีครับ การเขียนครั้งก่อนๆของเดียร์จะมี
ลักษณะเหมือนการบอกเล่าเรื่องราว ซึ่งจะเน้นในส่วนของ
เรื่องที่เกิดขึ้นมากเสียกว่า ความรู้สึกของตัวละครตอนที่
เรื่องเกิดขึ้น ในภารกิจนี้เดียร์ได้เพิ่มเติมในจุดของความรู้สึก
ต่างๆ เช่นตอนที่เดียร์รู้สึกเขินและกลัวรุ่นพี่จะจับได้ว่านำ
ช็อคโกแลตไปให้ ความรู้สึกเล็กๆน้อยๆเหล่านี้คือสิ่งที่ทำให้
บทความกลายเป็นเรื่องเล่าที่น่าสนใจ ลองพัฒนาต่อจากจุดนี้
ไปดูนะครับ ในครั้งหน้าที่ได้เขียน อาจจะลองคิดว่า ถ้าเกิด
เรื่องแบบนี้ขึ้น เดียร์จะรู้สึกอย่างไร? แล้วค่อยๆเขียนมันออกมา
ส่วนรูปในครั้งนี้ก็พัฒนาขึ้นมาเช่นกันครับ เหมือนจับจุดได้มากขึ้น
ว่าชอบวาดประมาณไหน หน้าตาตัวละครดูน่ารักขึ้นอีกด้วย
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 35 : เดือนแห่งรัก
Mon 29 Feb 2016, 21:16
- บรรยากาศในการเรียนคาบคหกรรม:
[ ณ คาบคหกรรมของนักเรียนชั้นม.5 ]
" สวัสดีจ้า เด็กๆ วันนี้อาจารย์ จะให้ทุกคนทำช็อตโกแลตกันดีไหม? จะได้เข้ากับเทศกาลแห่งความรัก " อาจารย์บิดตัวไปมา
" อาจารย์ มีแฟนใหม่แล้วเหรอครับ? "
" บ่ะ...บ้า แฟนม่ง แฟนใหม่อะไรกัน ม๊ายยมี " อาจารย์เอามืปิดหน้า
" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " นักเรียนต่างก็หัวเราะขำขันกัน
" แหม! แต่ว่า ขนมที่เกี่ยวกับช็อตโกแลตมันมีเยอะมากเลย เด็กๆ อยากทำไรจ๊ะ? เสนอได้เลย!!! "
" อยากทำเค้กครับ/ต้องคุ้กกี้สิ/ต้องบราวนี่ต่างหากล่ะ/ไม่ๆ ต้องช็อตโกแลตบาร์สิ " ทุกคนต่างก็เถียงกันไปมา
" เอ่อ...ทุกคนคะ ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ "
" ต้องเค้กสิ/ต้องคุ้กกี้ย่ะ "
บรรยากาศในห้องเรียนคหกรรมของนักเรียนชั้นม.4 เริ่มที่จะวุ่นวายอย่างกับสงครามกลางห้อง
" ฉันบอกให้หยุดไงคะ!!! "
" เอ่อ... " ทำเอาทุกคนในห้องเงียบกันแบบว่า ในห้องคหกรรมนั้น ไม่มีใครอยู่
" งั้น ฉันจะสอนทำคุ้กกี้ค่ะ!!! "
" คร๊าบ.../ค่ะ... "
( หาดูได้ยากเหมือนกันนะครับเนี่ย ที่อาจารย์...จะโกรธได้ขนาดนี้ ) พีชกระซิบกับพี
( บางที เขาอาจจะไม่สบายก็ได้นะครับ ) พีตอบกลับพีช
( นั่นสิน๊าา )
แล้วบรรยากาศในการเรียนวิชาคหกรรม ก็ดูเงียบๆ มืดๆ มนๆ ...แต่ในภายหลังที่อาจารย์ชิมขนมของตัวเองแล้ว ก็อารมณ์ดีขึ้นทันตาเลยแหละ
" ต่อจากนี้ อาจารย์จะทำการชิมนะคะ เด็กๆ " อาจารย์ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แฝงอารมณ์โกรธไว้นิดหน่อย
อาจารย์...ก็ทำการชิมคุ้กกี้ของแต่ละกลุ่ม ซึ่งผมกับคุณพี อยู่ด้วยกัน ส่วนคุณภูมิ ที่อยู่อีกกลุ่มหนึ่งก็...
" หนูภูมิคะ อย่าถือส้อมแบบนั้นสิคะ "
" ผม...ขอโทษครับ " ภูมิที่ถือส้อม แล้วทำท่าจะจิ้มคุ้กกี้ ขึ้นมากิน ก็วางส้อมลงบนโต๊ะ
( สงสัยอาการกำเริดชัวร์!!! ) พีชกับพี ต่างก็คิดเหมือนกัน
.
.
.
" ตายแล้ว! เลทขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย อาจารย์ขอโทษน๊า เด็กๆ "
" ไม่เป็นไรครับ! "
" งั้น วันนี้อาจารย์ขอเลิกการเรียนการสอนวิชาคหกรรมได้ค่ะ! "
" เย้! " ทุกคนต่างส่งเสียง พร้อมทั้งเดินออกจากห้องไป
( คุณพีชฮ่ะ แล้ววันนี้ จะกินไรกันดีฮ่ะ? )
" โทษทีนะครับ คุณพี ผมมีงานด่วนที่ชมรมโสตฯ น่ะครับ "
( งั้นเหรอครับ...ไปดีมาดีนะครับ )
" คุณพีเอง ก็รีบหาชมรมให้ได้นะครับ "
( ได้ครับ )
" งั้นผมไปก่อนล่ะ " พีชวิ่งออกไป
- บรรยากาศการเข้าทำงานชมรมโสตฯ:
- [ณ ห้องชมรมโสตฯ]
" มาแล้วครับ "
" สวัสดีครับ น้องพีช "
" สวัสดีครับ คุณแม็กเวล "
" ทำไมถึงมาช้าอย่างนี้ นายพีช โอลิเวอร์?!! "
" โทษทีครับ แคล ผมติดเรียนคหกรรมอยู่น่ะครับ "
" ต้องให้บอกสักกี่ครั้งคะ ว่าให้เรียกว่า ประธาน " แคลหยิกแก้มพีช
" ปม...ตอ...โท๊ด " เสียงของพีชที่ฟังไม่ได้ศัพท์ เพราะแก้มโดนหยิกอยู่
" น่าๆ น้องแคล บางที พีชเขาอาจจะไม่ชินก็ได้ ฮ่าๆๆ "
" ถ้าพี่แม็กเวล ว่างั้น...ก็ช่างมันเถอะเนอะ "
" เอ๋??? "
" มีปัญหาไรคะ คุณผู้ช่วย "
" ปะ...เปล่า "
" ฮ่าๆๆๆ "
ตั้งแต่ วันประกาศผลสอบนั้น แคลก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานชมรมโสตฯ เพราะได้คะแนนสูงที่สุด
ส่วนผมน่ะเหรอ...เกือบไม่ได้อยู่ในชมรมแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ แต่ทุกคนในชมรม ต่างก็ชอบเรียผมว่า คุณผู้ช่วยตลอดเลยครับ
อาจเป็นเพราะ หล้งจากที่พวกเราได้เข้าชมรมโสตฯ แคลชอบเรียกหาผมตลอดเวลาจนเหมือนเป็นผู่ช่วยส่วนตัวไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
" พร้อมยังครับ ทั้งคู่? "
" พร้อมครับ/พร้อมค่ะ "
.
.
.
" สวัสดีคร๊าบบบ เพื่อนๆ ที่เราทุกคน ชาวควิ้นครับ วันนี้ ผมแม็กเวล มาพร้อมกับสมาชิกใหม่ครับ แนะนำตัวกันหน่อย "
" เอ่อ...ผม พีช ครับ "
" ฉัน แคล ค่ะ "
" นี่คือเหล่าผุ้กล้าคนใหม่ของชมรมโสตฯ นั่นเองงงงงงงงงงง...ถึงแม้ว่า จะเสียตำแหน่งประธานไปก็เถอะ "
พวกเราก็พยายามทำหน้าที่ในชมรมโสตฯ อย่างเต็มที่ ถึงแม้ว่า ผมจะพูดกะตุกกะตักไปก็เถอะ แต่มันก็สนุกมากเลยครับ
" เฮ้อ..เหนื่อยจังเลย "
" เหมือนกันครับ "
" อย่าท้อไปเลยน่า เดี๋ยวทำไปเรื่อยๆ ก็ชินเอง "
" หิวน้ำจัง "
" เดี๋ยวผมไปชงชาให้นะครับ คุณแม็กเวล เอาด้วยไหมครับ? "
" ฉันเอาน้ำเปล่าแก้วหนึ่งแล้วกัน ฝากด้วยล่ะ "
" ได้ครับ "
.
.
.
" ชาพร้อมเสิร์ฟมาแล้วครับ "
" นี่ครับ ชาขาวของแคล "
" ขอบคุณค่ะ "
" ส่วนนี่น้ำเปล่าเย็นๆ ครับ "
" ขอบใจมาก คุณผู้ช่วย "
" นี่ครับ คุ้กกี้ ไว้กินคู่กับชาครับ "
" หืม...คุ้กกี้ จากคาบคหกรรมสินะ? "
" ใช่ครับ วันนี้พวกเราทำคุ้กกี้ช็อตโกแลตน่ะครับ "
" ไหนๆ คุ้กกี้เหรอ ขอฉันกินบ้างเซ่ "
" เชิญทานได้เลยครับ "
" อร่อย!!! "
หลังจากนั้น พวกเราก็นั่งเล่นกันในห้องชมรม เผื่อจะมีงานประกาศอะไรอีก จนใกล้เวลาเรียนคาบต่อไป
" เลิกกองได้ "
" พูดอย่างกับว่า ถ่ายละครเลยนะครับ "
" เอาน่าๆ "
" งั้น ฉันไปห้องสมุดนะคะ "
" แคลครับ ขอเวลาสักครู่ได้ไหม? "
" คะ? "
" ตอนเลิกเรียน ว่างไหมครับ? "
" ก็ว่างน่ะค่ะ ทำไมเหรอ? "
" พอดี อยากชวนแคล ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนสักหน่อยน่ะครับ "
" ได้ค่ะ แล้วจะให้มาเจอที่ไหน? "
" เจอกันที่หน้าห้องชมรมก็ได้ครับ "
" งั้นไว้เจอกัน ตอนเลิกเรียนนะ "
" ครับ "
หลังจากนั้น ผมก็นั่งๆ เดินๆ ไปเรื่อยๆ แถวโซน Walking Street จนถึงใกล้เวลาเรียน ผมเลยกลับเข้าเรียนต่อ
- บรรยากาศริมชายหาด:
- [ ณ ตอนเลิกเรียน ]
" มาแล้วจ้า! "
" ขอบคุณที่มานะครับ "
" แล้วเอายังไงต่อ? "
" วันนี้ ผมกะจะพาแคลทัวร์รอบโรงเรียนน่ะครับ "
" รอบโรงเรียนเลยเหรอ? "
" ก็ผม...อยากเดินคุยกับแคล บ้างนี่...น่า "
" ก็ได้จ้า ก็ได้ "
พวกเราก็เดินพูดคุยกัน ในระหว่างเดินรอบโรงเรียน บ่นทั้งเรื่องเรียนบ้าง บ่นทั้งเรื่องผู้คนบ้าง มีแวะซื้อของกินบ้าง มีแวะทักทายเพื่อนฝูงบ้าง มันเป็นบรรยากาศที่ชวนคิดถึงสมัยนั้นจริงๆ เลยนะ...
สุดท้ายแล้ว พวกเราก็มาหยุดตรงที่ริมชายหาด
" แสงของพระอาทิตย์ยามเย็น นี่สวยเนอะ "
" ใช่ครับ ท้องฟ้าเอย เมฆเอย ทะเลเอย ต่างก็โดนความอบอุ่นของแสงพระอาทิตย์ปกคลุมทั่วไปหมด มันก็อาจจะคล้ายๆ กับผมก็ได้ ที่แคลได้มาช่วยเยียวยาจิตใจ "
" ... "
......ผมในตอนนั้น ก็ยังเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ บนโลกใบนี้ ที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรมากมาย แถมยังต้องเสียคุณพ่อคุณแม่ไปได้ไม่กี่ปี ก็รู้สึกอึดอัด รู้สึกกลัวการอยู่คนเดียว รู้สึกกลัวกับการต้องเสียอะไรสักอย่างไป ผมเองก็พยายามที่จะลืมความรู้สึกนั้นไป แต่ทว่า ยิ่งลืมมากเท่าไหร่สมองก็ยิ่งกลับจดจำมากขึ้นกว่าเดิม ภาพเหล่านั้น มันยังคงตามมาหลอกหลอนผมเรื่อยๆ มา
......จนกระทั่งวันนั้น วันที่ผมได้มาพบเจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสวมเสื้อผ้าที่เลอะเทอะไปหมดทั้งตัว ใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เหมือนกับว่า จิตใจของเธอมันแตกสลายไปแล้ว มันช่างดูน่าเศร้ายิ่งกว่าผมซะอีก ถึงผมจะทำอะไรไม่ได้มาก แต่อย่างน้อยๆ ก็อยากจะปกปิดใบหน้านั้นด้วย รอยยิ้มที่แสนสดใสให้แก่กัน เพื่อที่จะสามารถดึงความเศร้าเหล่านั้นมาให้กับตัวเราเองสักนิดก็ยังดี
.......อาจจะเพราะแบบนี้ก็ได้ ที่ทำให้ผมอยากจะเป็นนักผจญเพลิง ที่คอยช่วยเหลือผู้คน ไม่ให้มาซ้ำรอยแบบผมอีก
" แหม่...พ่อหนุ่มผจญเพลิง อิอิ "
" อย่าแซวสิครับ ถึงผมจะป่วยโรคปอดเรื้อรังก็เถอะ แต่ก็ยังอยากเป็นนะครับ "
" จ้าๆ พยายามเข้าล่ะ...ถึงคราว ตาฉันสินะ "
" เหมือนจะใช่นะครับ ฮ่าๆๆๆ "
.....ตอนนั้น ฉันเอง ก็กำลังจมปักสู่ความเศร้าที่ลึกอย่างกับใต้ทะเลมหาสมุทร ที่ไม่มีใครมาเข้าใจ มันช่างทรมาณเหลือเกินในตอนนั้น ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือฉันได้สักคน ฉันที่ต้องคอยอดทน กับความเลวร้ายเหล่านั้น ทุกวี่ทุกวันจนตัวฉันเอง ก็เริ่มรู้สึกอยากที่จะจบสิ้นกันสักทีกับชีวิตที่ไร้ความหมายนี้
......แต่ทว่า ก็มีเด็กน้อยคนหนึ่ง เค้าวิ่งมาพร้อมกับลูกบอลลูกหนึ่ง แล้วจากนั้น เขาก็ได้ปลอบโยนฉันด้วยความอบอุ่นจากมืออันน้อยๆ ของเขา ถึงแม้ว่า เขาจะดูลนลามก็ตามเถอะนะ
" อย่าพูดย่างนั้นสิครับ แคล ผมก็อายเป็นนะ "
" น่าๆ "
......แต่ว่า หลังจากนั้นมา ฉันก็ได้ใช้ความอบอุ่นจากครั้งนั้น มาผลักดันให้ฉันสามารถหลุดพ้นจากความเศร้านั่นออกมาได้ ถึงแม้ว่า จะทำได้แค่วิ่งหนีมันออกมาก็ตามที แต่...ฉันก็รู้สึกโล่งใจเหมือนกันนะ ที่หลุดออกมาได้
" ยังไง ฉันก็ต้องขอบคุณเธอจริงๆ นะ พีช เด็กหนุ่มผู้ที่ทำให้ฉันรู้สึก " สงบใจ " ในตอนนั้น "
" ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็แค่ทำในสิ่งที่ควรจะต้องทำน่ะครับ...แต่ก็นะ ผมเองก็แค่เด็กขี้แงขี้ขลาดคนหนึ่ง ที่ไม่ได้มีความกล้าอะไรยิ่งใหญ่แบบนั้น "
" อือ...ไม่หรอก เธอน่ะ มีความกล้าที่ยิ่งใหญ่นะ แต่แค่มันไม่ได้อยู่กับเธอ "
" ยังไงครับ? "
" ก็เพราะว่า มันอยู่ที่ฉันยังไงล่ะ ทั้งความกล้า ทั้งความอ่อนโยนเล็กๆ ในตอนนั้น ที่เธอได้แบ่งปันมาให้ฉัน มาด้วยมือคู่นี้ " แคลจับมือพีชขึ้นมา
" ในตอนนี้ ฉันเข้มแข็งมากพอแล้วล่ะ ฉันจะขอมอบมันกลับคืนสู่เจ้าของที่ถูกต้อง "
"( อย่างนี้นี่เอง... ) ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " พีชหัวเราะ
" ขำอะไรน่ะ "
" ป่ะ...เปล่าครับ ผมก็แค่พอจะเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้วล่ะครับ "
" เชอะ! "
" น่าๆ อย่าโกรธผมเลยนะครับ "
" ตายจริง จะหกโมงแล้วเหรอ งั้นฉันกลับก่อนนะ "
" เดี๋ยวก่อนครับ "
" หืม? "
" แคลจำที่ผมบอกในวันสอบเข้าชมรมได้ไหมครับ? "
" อืม...ที่บอกว่า มีเรื่องจะบอกอะไรสินะ? แล้วเมื่อกี้มันไม่ใช่เหรอ? "
" มันก็ใช่ส่วนหนึ่งครับ แต่ว่า มันยังมีอีกนิดหน่อย ยังไงก็ช่วยรับฟังทีนะครับ "
" อ่ะ ได้ๆ เร็วๆ ล่ะ "
" ตัวผมในตอนนี้ รู้สึกมีความสุขมากเลยครับ ทุกๆ คนในโรงเรียนต่างก็ได้มอบความทรงจำที่ทั้งสนุก เฮฮา เศร้า เคร่งเครียด และอีกมากมาย ถึงแม้ว่า ความสุขเหล่านั้นอาจจะดูเหมือนแค่หยิบยืมมาชั่วคราว แต่ว่า ในตอนนี้ ผมอยากจะทำความสุขที่ผมปรารถนาให้สำเร็จสักทีครับ "
พีชถอนหายใจหนึ่งที- ความลับ:
- ความลับชั้นที่ 1 :
- ความลับชั้นที่ 2:
- ความลับชั้นที่ 3:
- ความลับชั้นที่ 4:
- ความลับชั้นที่ 5:
- " Miss Caroline Losgun!!! "
" เอ๋??? "
" You gave brave for me. You are my symphony of happiness. You are my live. "
" I miss you. I worry about you. I fear to beside with you. "
" Now, I have one sentence for you "
" Ti amo...หรือ ก็คือ ผมรักคุณครับ "
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
- A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- แหม่ ถ้ามีรูปนี่ S ไปแล้วนะครับเนี่ย ผมก็นั่งลุ้นรอรูปอยู่
ภารกิจนี้เรียกได้ว่าเป็นเนื้อเรื่องสำคัญมากจุดหนึ่งภายใน
ชีวิตของพีช ซึ่งก็ถ่ายทอดมันออกมาได้ดีมากเลยครับ
บางครั้งอ่านภารกิจของพีชแล้วให้ความรู้สึกเหมือนบทความ
ที่ผู้หญิงเขียนเสียมากกว่าผู้ชายเขียน เพราะมีการใส่ใจกับ
อารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร และค่อนข้างโฟกัสกับความ
รู้สึกของพีชที่มีต่อ อดีต คนรัก คนรอบข้าง ซึ่งทำออกมาได้
ดีจริงๆครับ (นี่เป็นคำชมนะ) ขาดแต่รูปเท่านั้นแหละ!!
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
ส่งเควสคร้าบบบบบบบบบบบบบ (v.สับมือปั่นแตกกก)
Mon 29 Feb 2016, 21:21
- เรื่องราวในเควส:
- คำเตือน รูปอาจตามมาทีหลัง และก็ อาจจะไม่สนุกนะครับ เพราะ เวอร์ชั่นปั่นงานนนนนน
ไงก็ เชิญอ่านได้ครับ
"นักเรียน วันนี้คุณครูจะมาสอนทำช็อกโกแลตนะคะ" เสียงของอาจารย์ประจำวิชาคหกรรมบอกถึงสิ่งที่ทุกคนที่ต้องทำในวันนี้
เนื่องในโอกาสวันวาเลนไทล์ ที่จะถึงในไม่กี่วัน นักเรียนทุกคนจึงคว้าผ้ากันเปื้อนมาใส่และเตรียมเข้าครัว กรเองก็เป็นหนึ่งใน
นั้นเหมือนกัน
ในระหว่างที่เรียนอยู่นั้น อาจารย์ก็สอนวิธีทำช็อกโกแลต ว่าทำอย่างไรบ้าง ขั้นตอนเป็นอย่างไร
"โหวว...ฮันน่าทำเก่งจังเลย" กรเหลือบไปเห็นฮันน่าทำช็อกโกแลตอยู่และกล่าวชมเธอ
"ขอบใจนะ..กร" ฮันน่ากล่าวขอบคุณและก็ทำช็อกโกแลตต่อไป
จากนั้นกรก็ทำบ้าง ถึงขั้นที่กรต้องยกหม้อลงเตาไปต้ม กรที่มีมือเดียวดูไม่น่าจะยกไหว ฮันน่าเห็นอย่างนั้นก็มาช่วย
"ขอบคุณนะ ฮันน่า" กรกล่าวขอบคุณ
"ไม่มีปัญหา.." ฮันน่าตอบรับ
กรกับฮันน่าก็รอให้ต้มเสร็จก็ยกหม้อกลับโต๊ะ จากนั้นฮันน่าก็กลับไปทำช็อกโกแลตของเธอต่อ
"อืม....ทำไรต่อนะ" กรนั่งคิดถึงวิธีต่อไป
"ถ้าปล่อยช็อกโกแลตไว้นาน เดี๋ยวก็เย็นหมดจะใส่พิมพ์ไม่ได้เอานะ" เสียงหวานของหญิงสาวที่ไพเราะราวกับเสียงเพลงดังขึ้น
พร้อมกับเดินมาหากร
"พ...พี่แคล!" กรตะลึงและหันขวับไปหาเจ้าของเสียงและเอ่ยชื่อเรียก
"สวัสดีจ้า ขั้นต่อไปก็เทลงพิมพ์ไงจ๊ะ มา! เด๋วพี่ช่วยนะ" พี่แคลบอกขั้นตอนต่อไปให้กับกร และ เสนอความช่วยเหลือ
"จะ..จะดีหรอครับ" กรรู้สึกเกรงใจพี่แคล
"ไม่เป็นไรหรอกน่า" พี่แคลตอบรับ
"งั้นก็..ขอบคุณครับ" กรขอบคุณพี่แคล
จากนั้นแขนข้างซ้ายของพี่แคลกับมือขวาของกรก็จับหูหม้อคนละข้างพร้อมกัน และ ยกเทช็อกโกแลตลงพิมพ์รูปหัวใจ
ที่เตรียมไว้ อย่างประณีต จนครบทุกช่องพิมพ์
"เอาล่ะ..เสร็จแล้ว" พี่แคลพูดแสดงความสำเร็จ
"คะ..ครับ" กรตอบรับ
"เดี๋ยวพี่เอาไปอบให้นะ แล้วเดี๋ยวกรไปรอรับที่เตาอบก็เสร็จแล้วละนะ" พี่แคลให้ความช่วยเหลือสุดท้ายแก่กร นั่นคือเอาไปอบให้
จากนั้นเมื่ออบเสร็จก็ให้กรไปรับ แต่ว่า ระวังร้อนนะกร มันร้อนมากเลย
.
.
เมื่ออบเสร็จ
"ติ๊ง..." เสียงเตาอบก็ดังขึ้น กรจึงใส่ถุงมือกันความร้อน และหยิบถาดช็อกโกแลตออกมาจากเตาอบ
"เสร็จแล้วสินะ ลองชิมดูหน่อย" กรพูดจบก็เป่าช็อกโกแลตมาชิม
"อืมมม... รสชาติก็ ใช้ได้" กรประเมินรสชาติ รสชาติที่ประเมินได้คือ พอใช้ได้ อ่ะนะ
"จัดใส่กล่องดีกว่า" กรพูดเสร็จก็ตระเตรียมจัดใส่กล่องให้เรียบร้อย
"หืม.. ฮันน่า!" กรเรียกฮันน่า
"หืม...What" ฮันน่าตอบรับ
"ช็อกโกแลตของเธอ เสร็จแล้วหรอ" กรถามเรื่องช็อกโกแลต
"อืม..Yes ใช่ I ทำเสร็จแล้วว" ฮันน่าตอบ
"ข..ขอชิมของเธอได้มั้ย" กรถามฮันน่าว่าชิมของเธอได้มั้ย
"No problem เชิญเลย" ฮันน่าตอบด้วยความยินดี
จากนั้นกรก็หยิบช็อกโกแลตของฮันน่ามาชิมชิ้นหนึ่ง
"ว้าววว.. Delicious อร่อยมากเลยฮันน่า" กรชมฮันน่า เพราะรสชาติของช็อกโกแลตอร่อยมาก
"ขอบใจจ้ะ กร" ฮันน่ายิ้มตอบรับ
และแล้วก็หมดคาบคหกรรมซะแล้ว กรกับฮันน่าก็ไปเรียนคาบต่อไป
"จะเอาไปให้ไครดีนะ" กรคิดถึงว่าจะเอาช็อกโกแลตไปให้ไครดี
ตกเย็น กรก็เดินกลับไดยไม่ได้ดูรอบตัว มัวแต่ดูกล่องช็อกโกแลตและคิดในใจ จนกระทั่ง
"ระวัง!!" เสียงของคนรอบข้างเตือนกร แต่...
"ปึ้ก!!" เสียงของบาสเกตบอลกระแทกหัวกรอย่างจัง
"โอ้ย!!" กรล้มลงและกล่องช็อกโกแลตหล่น แถมตัวกรก็นั่งทับกล่องช็อกโกแลตอีก
"กรึบ..." เสียงกรอบแกรบของช็อกโกแลตที่กรนั่งทับอยู่ดังขึ้น
"เฮ้ย!!" กรสะดุ้งและรีบลุกขึ้นมาและดูกล่องช็อกโกแลตที่เละเทะ
"...อึ...อือ.. " เสียงหญิงสาวที่สั่นอยู่ในลำคอดังขึ้นแต่ไม่ได้ยิน และเดินมาหาคนที่โดนผลงานตัวเองทำเสียหาย และเขียนกระดาษ
สื่อสารว่า 'เป็นอะไรมั้ย'
"อ่ะ...ไม่เป็นไรครับ แต่ว่า..." กรบอกกับเธอ และถือกล่องช็อกโกแลตเละๆ มาให้เธอดู เธอตกใจและ พยายามก้มหน้าขอโทษกร
โดยการก้มหน้าซ้ำๆ
"มะ...ไม่เป็นไรครับ แค่นี้เองผมทำใหม่ก็ได้" กรตอบเธอและวางกล่องช็อกโกแลตลง และ หยิบลูกบาสมาเดาะมือเดียวจากนั้นก็วิ่ง
ไปที่ห่วงและทำการเลย์อัพมือเดียว หย่อนลูกบาสลงห่วง
"ฮึบ...อ่ะ..." กรลงมาจากการเลย์อัพ และไปเดินหยิบกล่องช็อกโกแลต
"ไปก่อนนะครับ พี่...เอ่อ.. " กรหยุดพูดไปเพราะไม่รู้ชื่อของเธอ พี่สาวคนนั้นก็เขียนชื่อตัวเธอลงไปในกระดาษ
พี่เขาชื่อ 'เมอิน'
"อ่อ...ขอบคุณครับพี่เมอิน ไว้เดี๋ยวผมมาใหม่นะครับ บายครับ" กรพูดจบก็เดินจากกลับไปที่ห้องชมรม
กรก็นั่งคุยกับพี่เดียร์และพี่มาร์ช จากนนั้นก็หารือกันในเรื่อกิจกรรมใหม่ของชมรม นั่นคือ ทำขนมหวานจากช็อกโกแลตซึ่งพอดีมากกับ
เหตุการณ์ที่กรพึ่งประสบมา
จากนั้นกรก็เริ่มตระเตรียมหาอุปกรณ์ในการทำขนมตัวใหม่ นั่นคือ เค้กบราวนี่ 4 ความหมาย {เดี๋ยวจะมีให้ดูในชมรมแน่นอนครับ}
และก็ทำจนเสร็จในวันนั้น ด้วยความช่วยเหลือจาก พี่เดียร์และพี่มาร์ช
จากนั้นกรก็กลับห้องพัก และก็ทำกิจธุระส่วนตัว
ส่วนฮันน่านั้นหลับไปแล้ว เพราะเธอนอนอ่านหนังสือเรียนจนเผลอหลับไป กรเห็นก็เอาหนังสือออกจากเธอ
และวางไว้ข้างหมอนของเธอ และจัดหัวของเธอให้หนุนกับหมอนให้สบายที่สุด{หลับไวไปมั้ย}
"เอาล่ะ ต่อไปก็แช่เค้กไว้ในตู้เย็น" กรพูดเสร็จก็นำเค้กบราวนี่ไปแช่ไว้ในตู้เย็นและเขียนโพสท์อิทให้เค้กบราวนี่ชิ้นหนึ่งให้ฮันน่า
เค้กที่ฮันน่าได้คือเค้กสตรอเบอร์รี่ ซึ่งมีความหมายรักที่ร้อนแรง และหวานฉ่ำ{สมกับเป็นฮันน่าดีด้วย}
และกรก็เข้านอนตามระเบียบ
.
.
.
เช้าวันต่อมา กรต้องรีบตื่นไปก่อนฮันน่าจะตื่นให้ได้
"ต้องรีบๆๆๆ" กรอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนก่อนที่ฮันน่า แต่อย่าลืมว่า จะต้องเอาเค้กบราวนี่ไปด้วย กรก็ไปหยิบกล่องเค้กทั้งสามชิ้นมา
ส่วนฮันน่านั้นพอตื่นขึ้นมาไม่เห็นกร ก็ไม่ใส่ใจอะไรทำกิจธุระส่วนตัวของเธอ และถึงที่ฮันน่าจะต้องเปิดตู้เย็นกินน้ำเปล่าก้เห็นเค้กที่
กรให้ไว้
"ขอบใจนะ กร" ฮันน่ายิ้มปลื้ม และนำเค้กมากินตอนเที่ยงของวันนั้นด้วยและทำกิจของเธอต่อไป
ด้านของกรนั้นพออาจารย์เห็นกรมาเร็วกว่าปกติก็ถามกร
"ทำไมวันนี้มาเร็วจังละ" อาจารย์ถามกร
"อ่อ...พอดีว่าจะเซอร์ไพรส์รูมเมทน่ะครับ" กรพูดถึงเหตุผล
อาจารย์ฟังดังนั้นก็เข้าใจและก็เดินไปทำงานของท่านต่อ
.
.
.
กรเห็นฮันน่าเรียนอย่างมีความสุขวันนี้ ก็ดีใจกับเขาด้วย และก็ตอนเที่ยงฮันน่าชวนกรไปกินอาหารด้วยกัน
กรก็เห็นว่าฮันน่าเอาเค้กของเขามากินด้วย
"อ่ะ..นี่เอาเค้กของผมมากินด้วยหรอเนี่ย" กรถามฮันน่า
"ใช่ เห็นว่าให้นี่ แต่ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ ให้ต่อหน้าไม่ได้หรอ" ฮันน่าถามว่าทำไมกรถึงไม่ให้กันซึ่งๆหน้าเลย
"ก็...มันเขินนี่นา" กรตอบพร้อมเขินอายนิดๆ
"จ้าๆ ^^" ฮันน่ายิ้ม และทั้งคู่ก็กินข้าวเที่ยงและฮันน่าก็กินเค้ก
.
.
ตกเย็นกรเดินไปที่ห้องชมรมเห็นพี่แคลก็เรียกหา
"พี่แคลครับ!!..." กรเรียกพี่แคล พี่แคลก็หันมาหา
"ว่าไงจ้ะ กร" พี่แคลขานรับ
"เอ่อ...คือว่า...ผม...มีของจะให้ครับ" พูดจบ กรก็ค้นหาเค้กบราวนี่ที่สมกับพี่แคล นั่นคือ เค้กสัปปะรด
{ที่เลือกรสนี้เพราะว่า พี่แคลดูเป็นคนสนุกสนาน และร่าเริง}
"นี่ครับ...ขอบคุณสำหรับที่ช่วยผมทำช็อกโกแลตนะครับ" กรพูดและยื่นเค้กบราวนี่ไปให้พี่แคล พี่แคลแปลกใจนิดหน่อยว่าทำไมไม่ใช่
ช็อกโกแลตที่ทำด้วยกัน
"อ่าวว....แล้วช็อกโกแลตที่ทำไว้ละ" พี่แคลถาม
"เอ่อ...คือเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยอ่ะครับ ก็เลยทำใหม่ซะเลย" กรตอบถึงเหตุผลว่าทำไมถึงทำใหม่
"อ่ะ...อ่าวว...ไงก็ ขอบใจนะจ้ะ กร ^^"พี่แคลและยิ้มหวานใส่ ทำกรเขินจนไปไม่ถูก
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" กรรีบเก็บของและรีบเดินออกห่างจากพี่แคลอย่างไว
"อ่ะ...เดี๋ยวสิ กร ไปซะละ" พี่แคลจะยื้อไว้ แต่ไม่ทันซะแล้วว
กรเดินมาที่ชมรมกีฬาของพี่ภูมิ วางกล่องเค้กบราวนี่ลงที่โต๊ะพักนักกีฬา และ เล่นบาสรอคนมา
.
.
.
เล่นไปเล่นมา ไม่ทันเห็นพี่สาวที่ยืนอยู่ข้างสนาม แล้วทันใดนั้น
ลูกบาสก็กระเด็นไปหาพี่เขา
"ระวัง!!!" กรรีบวิ่งไปปัดคว้าเบี่ยงทางอื่นทันที โชคดีจริงๆที่พี่สาวเขาอยู่ใกล้และลูกบาสก็กระเด็นไม่แรงมาก ทำให้กรปัดลูกออกมาทัน
"เป็นไรมั้ยพี่เมอิน" กรถามถึงพี่เมอินว่าโดนลูกบาสมั้ย
พี่สาวที่สั่นหงึกๆอยู่ ก็เขียนกระดาษอย่างสั่นๆ และออกเป็นตัวอักษรขยึกๆว่า 'ไม่เป็นไรค่ะ'
"ดีจังเลย" กรถอนหายใจโล่งอก
"อ่อ...ผมมีของที่จะให้ครับผม" กรบอกถึงความต้องการของตนเอง พี่สาวที่ฟังดังนั้นก็สงสัย
กรจึงไปหาเค้กที่แสดงตัวตนของพี่เมอิน นั่นคือ เค้กแอปเปิ้ล{ทำไมถึงเลือกน่ะหรอ ง่ายๆเลย พี่เมอินเป็นคนนิ่งๆเรียบๆไงละ}
"อ่ะ...นี่ครับ เค้กบราวนี่ครับ" กรยื่นเค้กให้พี่เมอิน
พี่สาวก็เลยเขียนกระดาษถาม 'ให้พี่หรอ'
"ครับ ผมบอกไปแล้วนี่ว่า ผมทำใหม่ก็ได้ อยากให้พี่ได้รับมันด้วย" กรตอบรับ
พี่สาวเมอินก็เขียนกระดาษตอบว่า 'ขอบคุณค่ะ'และก็รับเค้กที่กรเอาให้
และก็นั่งกินเค้ก และก็เขียนบรรยาย ให้กรรู้ 'อร่อยดีนะคะ'
"ขอบคุณครับ อ่อ..ผมขอตัวไปชมรมก่อนนะครับ" กรบอกลาพี่เมอิน ว่าต้องไปชมรมแล้ว พี่เมอินจึงโบกมือลากรและก็กินเค้กต่อ
จากนั้นกรก็เข้าชมรมและ ทำเค้กเพิ่ม และบอกถึงขนมที่กรทำมาให้พี่มาร์ชและพี่เดียร์รู้ จากนั้นก็ทำให้พี่เดียร์และพี่มาร์ชชิม
และก็กลับห้องพัก และก็จบวันนั้น ด้วยการ นอนหลับนั่นเอง อิๆTHE END
C. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับโดดเด่น 75% ขึ้นไป
- B - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน
สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้อย่างดีเป็นที่
น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,000,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- ครั้งนี้ฮันนาพูดภาษาไทยได้แล้ว ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าอ่านง่ายขึ้นครับ
ดูไหลลื่นกว่าการที่ต้องเปลี่ยนภาษาไปมา แต่ถ้าตัวละครเขายังพูดไทย
ไม่ได้ก็ลองใช้เทคนิกอย่างที่ผมเคยแนะนำก็ได้นะครับ
"สวัสดีค่ะ" ฮันนาเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษ เป็นต้น
แต่ผมชอบในจุดที่กรปล่อยให้ฮันนาพูดภาษาอังกฤษเป็นบางคำนะครับ
ผมดูเหมือนเด็กอินเตอร์ดี
ผมอยากให้กรเว้นวรรคระหว่างบทความมากกว่านี้อีกสักนิดนึง
เพราะบางทีผมอ่านตามแล้วตกบรรทัด แต่ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน
สไตล์การเขียนทั้งหมดนะครับ เพราะกรเขียนแบบนี้ มันคือรูปแบบ
ของกร และผมก็ชอบมัน ผมแค่อยากให้เว้นบรรทัดมากขึ้นเท่านั้นเอง
นอกเหนือจากเรื่องการเว้นบรรทัดแล้วผมก็คิดว่าครั้งนี้กรพัฒนาขึ้น
ด้านการบรรยายขยายความครับ เลือกที่จะใช้คำที่หลากหลายขึ้น
และเลือกที่จะใส่ใจกับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆมากขึ้น ซึ่งทำให้
อินกับเนื้อเรื่องขึ้นระดับหนึ่งเลยครับผม
- ผู้มาเยือนผู้มาเยือน
Re: Lesson 35 : เดือนแห่งรัก
Mon 29 Feb 2016, 22:31
- Spoiler:
“เมอินชิมให้พวกเราหน่อยสิ”
คุ้กกี้สีเหลืองนวลถูกส่งมาตรงหน้าของหนู เอ่อ..หนูควรจะกินมันหรือหรือเปล่าคะ
ความทรงจำไม่ดีๆเกี่ยวกับคุ้กกี้ยังมีอยู่ในความทรงจำหนูอยู่เลยนะคะ
“ชิมให้พวกเราหน่อยเถอะน้าๆ”อีกคนส่งเสียงช่วยอีกแรง
‘คุ้กกี้อะไรเหรอคะ’
“คุ้กกี้วนิลาธรรมดาๆนี้แหละ เดียร์กับพิพินช่วยกันทำมา ช่วยชิมหน่อยนะ”เดียร์ส่งยิ้มมาให้หนูแล้วทำสายตาออดอ้อน
พอหนูหันไปหาพิพินก็มีสายตาไม่ต่างกันเท่าไร หนูเลยจำยอมหยิบคุ้กกี้ชิ้นนั้นมากิน
“...”
“เป็นไงมั้ง/เป็นไงมั้ง”ทั้งสองคนถามแทบเป็นเสียงเดียวกัน
“...”หนูพยักหน้า เดียร์ส่งกระด้านมาให้หนูเขียน หนูรับมันมาแล้วเขียน
‘เมอินว่ามันก็อร่อยดีนะคะ’
“แค่นี้เองเหรอเมอิน”หนูพยักหน้า
“ว่าแต่นี้ก็จะถึงวาเลนไทน์แล้วนะเมอิน เมอินจะให้ช๊อกโกแลตใครเหรอ”จึงวาเลนไทน์แล้วงั้นเหรอ
หนูลืมเทศกาลนี้ไปเลยนะคะเนี่ย
“...”เมอินส่ายหัวแทนคำตอบ ไม่มีใครจะให้เป็นพิเศษ แต่ถ้าจะให้ช๊อคโกแลตก็คงให้ทุกคนนั้นแหละคะ
“คาบต่อไปก็คหกรรมแล้วนะ ไปเตรียมของกัน”พิพินเอ่ยชวนขึ้นมา
“งั้นไปที่ห้องคหกรรมกันดีกว่า เดียร์อยากแสดงฝีมือการทำขนมที่พี่ๆในชมรมสอนมาให้กับเมอินและพิพินดูจะแย่แล้ว”หนูยิ้มขำ
บ้างครั้งเดียร์จะรู้ตัวมั้ยคะว่าตัวเองเหมือนเด็กมากๆเลย แต่ก็น่ารักดีคะ
“เนื่องจากใกล้วันวาเลนไทน์แล้ว สิ่งที่จะให้ทำกันในวันนี้คือ ’ช๊อคโกแลต ’ ”
พออาจารย์พูดยังไม่ทันจะจบดีเพื่อนๆในห้องก็พากันร้องเฮ้ขึ้นมา “เอ้า..เงียบก่อนๆ”
“ซุบซิบๆๆๆ”เสียงพูดคุยกันยังดังไม่หยุด
“ถ้ายังคุยกันไม่หยุดเลิกทำดีมั้ย..”เพียงคำพูดประโยคเดียวที่ไม่ดังมากนักทำให้ทุกคนในห้องถึงกับเงียบลงอย่างพร้อมเพรียงกัน
“เงียบสักที..แล้วทีนี้ดูบนกระดาน”
“หวังว่าจะไม่เกินความสามารถพวกเราสักเท่าไหร่หรอกนะ
เอ้าลงมือทำกันได้แล้ว ก่อนจบคาบพวกเธอต้องเอามาให้ฉันชิม”
.
.
.
.
.
25 นาทีผ่านไป~~~- Spoiler:
“เมอินเสร็จยัง”หนูพยักหน้าแล้วหยิบเอาช๊อคโกแลตขึ้นมาวางใส่จานสองสามชิ้น ส่วนที่เหลือเอาไว้ต่างหาก
“เดียร์ก็เสร็จแล้ว ไปให้อาจารย์ชิมกัน”แล้วพวกหนูทั้งสามคนก็เดินไปหาอาจารย์ที่นั่งมองพวกเราทำช๊อคโกแลตด้วยรอยยิ้ม
“ทำเสร็จกันแล้วเหรอ”
“เสร็จแล้วคะ”ทั้งเดียร์และพิพินพูดพร้อมกันแล้วเข้าไปยิ่นจานที่ใส่ช๊อคโกแลตให้อาจารย์ชิม
“โอเค...อืม..โอเค..ของเธอก็โอเคนะ เอาละเธอทั้ง 3 คนผ่าน วัสดุดิบที่เหลือจะทำอะไรก็ได้ยังพอมีเวลาเหลืออยู่”
“ค่ะ/ค่ะ”เดียร์กับพิพินยิ้ม แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง หนูก็เดินกลับไปประจำทีเหมือนกัน
ส่วนผสมที่เหลือยู่พอจะทำช๊อคโกแลตและคุ้กกี้ได้อย่างละหน่อย น่าจะพอให้พี่แคล กร พี่พีชและพี่ภูมิได้นะ
พี่แคล ไม่น่ามีปัญหากับช๊อคโกแลต
กร ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร
พี่พีช พี่แมรี่บอกว่าพี่พีชชอบกินคุ้กกี้กับชา
พี่ภูมิ ไม่รู้เหมือนกันว่าชอบอะไร คงต้องให้ช๊อคโกแลตละมั้ง
เดียวทำช๊อคโกแลตเพิ่มอีกหน่อยแล้วกัน ช่วยคุ้กกี้ก็ทำให้พี่พีชต่างหาก เพื่อพี่แมรี่ด้วยดีกว่า
“ฮั่นแน่~ ทำให้ใครตั้งเยอะตั้งแยะน่ะ”เดียร์เข้ามาถามแล้วมองถุงในมือหนู
‘เอาไปให้พี่แคล พี่พีช พี่ภูมแล้วก็กรคะ’เมอินใส่กระดานเขียนแล้วชูให้เดียร์อ่าน
“หว่าาาา นึกว่าไปให้หนุ่มที่ไหนซะอีก”
‘เมอินกลัวผู้ชายนะคะ’เพื่อเดียร์จะยังไม่รู้
“ลืมไปเลยคะ แหะๆ”หนูส่งยิ้มให้แล้วเดินถือถุงที่บรรจุขนมไว้ แล้วหนูจะไปหาพวกเขาเจอได้เจอที่ไหนกันคะเนี่ย
“อ้าว พี่เมอิน บังเอิญจังเลยนะครับ ผมกำลังจะไปหาพี่อยู่พอดีเลยครับ
นี้ครับช๊อคโกแลตที่ผมทำในคาบคหกรรม มีของพี่เดียร์ด้วยนะครับ”หนูรับช๊อคโกแลตมาแล้วยิ้มให้เป็นการขอบคุณ
“ขอบคุณนะกร”
“ให้ผมเหรอครับ ขอบคุณนะครับ”แล้วกรก็ขอตัวไปเรียนในคาบต่อไป
“ทั้งสองคนมีคนมาให้ช๊อคโกแลตด้วย”เสียงแซวดังมาจากพิพินที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
“แค่รุ่นน้องที่รู้จักกันเอง เนอะเมอิน”หนูพยักหน้าเห็นด้วย
“ปะๆงั้นเราก็ไปเรียนคาบต่อไปกันดีกว่า”แล้วพวกหนูก็เดินกลับเข้าห้องเพื่อเรียนวิชาต่อไป
“เลิกเรียนแล้วเมอินจะไปไหนต่อรึเปล่า”
‘เมอินว่าจะไปที่ชมรมน่ะคะ ว่าจะเอาขนมไปให้พี่ชมรมน่ะคะ’
“พิพินละ”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“หว่าาาา งั้นแยกกันตรงนี้แล้วกัน”เดียร์เดินแยกตัวออกไปแล้วพิพินก็ตามออกไป
หนูเก็บของเสร็จแล้วก็เดินตามออกไป เอาของไปให้พี่ภูมิก่อน แล้วค่อยเอาไปให้พี่แคล ยังไงห้องก็อยู่ตรงข้ามกันนี้เนอะ
หนูเดินไปตามก็เจอเพื่อนๆและรุ่นพี่หลายคน หนูเดินมายังที่ที่พี่คิดว่าพี่ภูมิน่าจะอยู่ นั้นอยู่จริงๆด้วย
“ไง เลิกเรียนแล้วเหรอ ไปเปลี่ยนชุดสิ จะได้ไปวิ่งกัน”เห็นหน้าแล้วพี่ภูมิจะชวนวิ่งตลอดเลยเหรอคะ
‘เมอินเอาชีอคโกแลตมาฝากคะ’
“วางไว้ที่ตรงที่นั่งนั้นก็ได้ มาซ้อมกันดีกว่า”
“...”เมอินพยักหน้าให้ แล้วเอาของทั้งหมดวางลงกับที่นั่งแล้วหยิบเอาชุดไปเปลี่ยน
.
.
.
.
“วันนี้พอแค่นี้แล้วกันเนอะ”หนูพยักหน้าให้กับพี่ภูมิ “เดินกลับดีๆละ”
หนูแยกกับพี่ภูมิแล้วเดินกลับมาที่หอหัก หนูขึ้นมาชั้นที่เป็นห้องพัก
ก่อนจะกลับห้องหนูก็ได้เคาะเรียกพี่แคลแล้วเอาขนมให้
พอกลับมาที่ห้องก็เจอพี่พีชกำลังนั่งดื่มชาอยู่ โดยมีพี่แมรี่ยืนอยู่ข้างๆ
B. รางวัลสำหรับนักเรียนที่ทำภารกิจได้อยู่ในระดับยอดเยี่ยม 80% ขึ้นไป
- A - CLASS STAMP
[ STUDENT CLASS ONLY ]
ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไปสำหรับนักเรียนเท่านั้น มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม
สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็น
ที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน- Spirit Point +1,250,000
ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการ
แลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง
- Narin's Comment:
- เนื้อหาและภาพ Full CG จากเมอินในคราวนี้ แสดงให้เห็น
ถึงความใส่ใจที่มีต่อภารกิจเลยครับ ช่างน่าชื่นใจจริงๆ
ที่ผมให้ A ในคราวนี้เพราะผมเชื่อว่าเมอินยังอยู่ในระดับ
ที่สามารถพัฒนาฝีมือการวาดไปได้ไกลกว่านี้อีกมาก
แต่ภารกิจนี้ไม่มีที่ติตรงไหนเลยครับ (ยกเว้นเรื่อง คะ,ค่ะ
ซึ่งเป็นปัญหาเก่า) ผมเห็นว่าเมอินได้ให้ความใส่ใจในภารกิจ
และตัวภารกิจเองก็มีคุณภาพมากขึ้นในทุกๆภารกิจที่เห็น
ขอบคุณในความพยายาม และมาสู้กันต่อไปนะครับ!!
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|