Lesson 39 : ประธานนักเรียนรุ่นที่ 2

[Nearmoki-2b]

สวัสดีครับ เนื่องจากเราได้เปลี่ยนประธานนักเรียนกันมา
สักพักแล้ว ทางโรงเรียนจึงได้จัดงานประกาศตำแหน่ง
ประธานนักเรียนคนใหม่อย่างเป็นทางการ ภายในงานวันนี้
จะมีพิธีมอบเข็มกลัดจากประธานนักเรียนรุ่นเก่าสู่ประธาน-
นักเรียนรุ่นใหม่ รวมทั้งมีการปราศัยจากประธานนักเรียน
ที่จะมาแนะนำตัวให้กับนักเรียนทุกคนอีกด้วย อย่าลืม
มารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียงที่ห้อง Hall ณ.ตึก
Convention Hall นะครับผม

ภารกิจนี้จะเป็นภารกิจที่ทำให้ทุกคนได้เรียนรู้ทำความ
รู้จักกับประธานนักเรียนคนใหม่ที่จะเข้ามาเป็นคนคอย
ช่วยเหลือทุกคนในโอกาสต่างๆ ทั้งตามเนื้อเรื่องและ
ในความเป็นจริงอีกด้วย

---

SAT 16/04/16 ; 00.00 TH - SAT 30/04/16 ; 23.59 TH

เขียนบรรยายเหตุการณ์ที่มีร่วมกับประธานนักเรียนคนใหม่
(ไม่จำเป็นต้องเป็นบรรยากาศในวันประกาศแต่งตั้งประธานนักเรียนคนใหม่)
โดยภายในเนื้อเรื่องจะต้องมีสิ่งที่แสดงถึงนิสัยและตัวตนของประธานนักเรียน
คนใหม่อยู่ด้วย เช่น พูดคุยถึงสิ่งที่กันและกันชอบ หรือตัวละครได้เรียนรู้
อะไรสักอย่างเกี่ยวกับประธานนักเรียน รวมทั้งวาดภาพประกอบเหตุการณ์

อธิบายเพิ่มเติม: ภารกิจนี้เป็นภารกิจในหัวข้อการเขียนบอกเล่า 'คาแรคเตอร์'
ของตัวละครคนอื่นนะครับ แนะนำให้คิดว่า"สมมุติถ้าเราจะอธิบายเกี่ยวกับ
ประธานนักเรียนคนใหม่ให้กับคนนอกโรงเรียนฟัง เราควรจะอธิบายอย่างไร?
ตัวละครทุกตัวมีสเน่ห์และสิ่งที่น่าสนใจกันทั้งสิ้น ภารกิจนี้เป็นภารกิจท้าทาย
ความสามารถในการดึงคาแรคเตอร์ของผู้อื่นขึ้นมานำเสนอ โดยปกติแล้ว
ทุกคนมักจะเข้าใจตัวละครของตัวเองดีที่สุด และรู้ว่าเราโดดเด่นในจุดไหน
ควรนำอะไรออกมาเล่นถึงจะสนุก ผมอยากให้ลองคิดแบบเดียวกัน แต่เปลี่ยน
เป็นตัวละครของคนอื่นบ้าง ซึ่งการที่ทุกคนอาจจะดึงจุดที่แตกต่างกันออกไป
มานำเสนอนั้นคือจุดนี่ผมคิดว่าน่าสนใจสำหรับภารกิจครั้งนี้ครับ

ส่วนจุดที่เขียนว่าไม่จำเป็นต้องเขียนบรรยากาศภายในงานรับตำแหน่งเท่านั้น
เพราะงานรับตำแหน่งจะเป็นงานที่ประธานนักเรียนได้พูดอยู่ฝ่ายเดียว
ไม่มีการตอบโต้กันของตัวละคร บางคนอาจจะเขียนไม่ถนัดถ้าไม่มี
บทสนทนาตอบโต้เลย เพราะฉะนั้นจึงสามารถเขียนถึงเหตุการณ์อื่นๆ
เช่นเดินเจอกันที่ La Pastel เลยมีโอกาสได้พูดคุยกันก็ได้เช่นกันครับ

เอาจริงๆแล้วภารกิจนี้ก็ไม่ได้ง่ายหรือซับซ้อนไปกว่าภารกิจอื่นๆที่ผ่านมา
เพียงแค่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมให้ทุกคนใส่ใจกับจุดบางจุดเป็นพิเศษ
ซึ่งก็คือการบอกเล่าถึงตัวตนของประธานนักเรียนคนใหม่
หากใครมีคำถามอะไรสามารถสอบถามผมได้ทุกเมื่อเลยนะครับ!!

วาดรูป 30%/งานเขียน 70%
รูปวาดวัดจากสแตนด์ดาร์ทประจำตัวรายบุคคล
งานเขียนวัดจากความถูกต้องทางภาษาและการที่เนื้อความ
ประกอบด้วยเนื้อหาตามโจทย์ที่ได้รับครบถ้วนหรือไม่
รวมทั้งเนื้อหานั้นสามารถบอกเล่าถึงตัวตนของ
ประธานนักเรียนได้มากน้อยเพียงใด

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้ยอดเยี่ยมกว่ามาตรฐาน (80%+)

A - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,250,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้โดดเด่นกว่ามาตรฐาน (75%+)

B - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ดีมากเป็นที่น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,000,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ C. ผู้ที่ทำภารกิจได้ตามมาตรฐานทั่วไป (50%+)

C - CLASS STAMP ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีมรกต สื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ปานกลางเป็นที่น่าพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+900,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

✎ D. ผู้ที่ทำภารกิจได้ต่ำกว่ามาตรฐานควรแก่การพัฒนา (35%+)

D - CLASS STAMP ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์ สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่ได้รับมอบหมายไว้

+800,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

---

❤ ของรางวัลพิเศษจากผู้อำนวยการ

.....ถ้วยรางวัลแต่ละชนิดจะถูกมอบให้กับ นักเรียน-อาจารย์ ที่มีผลงานสร้างสรรค์
เกินขอบเขตของจินตนาการ โดยระดับถ้วยเกียรติยศและจำนวนที่จะมอบให้นั้นขึ้น
อยู่กับผู้อำนวยการโรงเรียนเท่านั้น แม้ผลงานที่เพอร์เฟ็คแต่ถ้าขาดความสร้างสรรค์
ก็จะไม่ได้รับถ้วยรางวัลเกียรติยศก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากผลงานไม่ได้สวยจน
น่าตะลึง แต่ถ้าหากมีความสร้างสรรค์ผู้อำนวยการก็สามารถมอบถ้วยเกียรติยศให้ได้...

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

SILVER HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ

BRONZE HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าดึงดูดใจผู้อำนวยการ

---

★ Spectacular Award

.....รางวัล Spectacular จะถูกมอบให้สำหรับผู้ที่สร้างสรรค์ผลงานได้ประทับใจ
สปอนเซอร์จากบริษัท NOBLEMAN (EST.1990) เป็นอย่างมาก โดยผลงานนั้น
จะต้องมีเสน่ห์ในรูปแบบต่างๆที่ดึงดูดสายตาและจิตใจของสปอนเซอร์ ซึ่งไม่ได้ขึ้น
อยู่กับคุณภาพผลงานแต่อย่างใด แต่จะขึ้นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์, จินตนาการ,
เสน่ห์ของผลงาน, ความกลมกล่อมของภาพรวม เป็นต้น ซึ่งผู้ที่ได้รับรางวัลนี้จะได้
รับการประกาศเกียรติคุณ ณ ความคิดเห็นที่ลงผลงาน และใต้ชื่อกระทู้ภารกิจในหน้า
กระดานภารกิจ พร้อมทั้งของรางวัลดังนี้...
** อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับรางวัลนี้ได้โดย "คลิ๊กที่นี่" **

+1,000,000 CHIPS เหรียญตราที่ใช้ในการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในโรงเรียนหรือการร่วมกิจกรรมพิเศษที่ทางบริษัท NOBLEMAN จัดขึ้น โดยสามารถใช้แต้มสะสมจาก Spirit Point ในการแลกได้

+30 QUAINT ORE แร่ธาตุพิเศษที่พบได้ในบริเวณรอบโรงเรียน สามารถนำไปใช้แลกเป็นไอเทมต่างๆที่โรงเรียนกำหนดเอาไว้ได้ แร่ธาตุชนิดนี้จะหาได้ยากเป็นพิเศษ ถ้าไม่ได้เดินรอบโรงเรียนบ่อยๆก็จะไม่มีทางที่จะเจอแร่ธาตุชนิดนี้ได้เลย

---

❤ รางวัลโหวตขวัญใจมหาชน

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจนักเรียนกับอาจารย์และบุคลากรของโรงเรียนจนได้รับการโหวตมากกว่า 6 คนขึ้นไป

SILVER HONOR DEGREE TROPHYถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจนักเรียนกับอาจารย์และบุคลากรของโรงเรียนจนได้รับการโหวตมากกว่า 4 คนขึ้นไป

BRONZE HONOR DEGREE TROPHYถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจนักเรียนกับอาจารย์และบุคลากรของโรงเรียนจนได้รับการโหวตมากกว่า 2 คนขึ้นไป

[pangkawjoaประธานนักเรียน]

หลังจากที่รุ่นพี่อิสราจบการศึกษาไปเลยทำให้ต้องมีประธานนักเรียนคนใหม่ขึ้นมาทำหน้าที่แทน และผู้ที่ได้รับเลือกก็คือ "รุ่นพี่แคโรไลน์" หรือที่ผมชอบเรียกว่า "รุ่นพี่แคล" ครับ ไม่รู้ว่าพี่เขาชื่อเล่นนี้ไหมแต่ผมเรียกไปแล้วล่ะ ก็เรียกตามรุ่นพี่เดียร์น่ะครับ แถมเรียกง่ายด้วยนี่นา

    ที่ผมเกริ่นเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะว่าวันนี้ทางควิ้นท์จะจัดงานแนะนำประธานนักเรียนคนใหม่ให้กับนักเรียนคนอื่นๆ ได้รู้จัก งานจัดขึ้นที่ห้อง Hall ของตึก
Convention Hall น่ะครับ แล้วตอนนี้ผมก็กำลังรีบเดินไปที่นั่นอยู่เพราะกะจะไปจับจองที่นั่งดีๆ เผื่อจะได้เห็นหน้ารุ่นพี่แคลได้ชัดๆ ผมเคยเจอพี่เขาแบบใกล้ๆ ก็ตอนที่เข้าค่ายเท่านั้นเอง จากนั้นก็ได้แต่มองจากไกลๆ โอ๊ะ! ที่ผมแอบมองรุ่นพี่แคลนี่ไม่ใช่ว่าผมแอบหลงรักรุ่นพี่เหมือนในการ์ตูนญีปุ่นหลายๆ เรื่องหรอกครับ เพียงแต่ผมอยากสังเกตนิสัยท่าทางของรุ่นพี่แคลแล้วเอาไปเขียนพล็อตนิยายเท่านั้นเองน่ะครับ

    ไม่ได้การๆ แล้ว ตอนนี้ผมต้องรีบไปที่งานไม่งั้นคงไม่ได้ที่ดีๆ อย่างที่หวังแน่ แต่ว่าผมคงจะรีบเดินไปหน่อยเลยทำให้สะดุดขาตัวเองล้มหน้าทิ่มเลยครับ! ผมนอนนิ่งอยู่กับพื้นเดี๋ยวหนึ่งเพราะรู้สึกเจ็บแปล๊บไปทั่วตัวก่อนที่จะค่อยๆ ยันตัวเองขึ้น แต่ยังลุกขึ้นยืนไม่ไหวเลยได้แต่ยันตัวคลานอยู่ในท่าหมาน้อย ตอนนี้สายตาของนักเรียนคนอื่นๆ กำลังมองมาที่ผม บอกตามตรงเลยครับว่าอายมาก! ฮือออ!

    ให้ตายเถอะ...สายตาทุกคู่ยังมองมาทางนี้อยู่เลย ผมก็อยากจะลุกนะแต่เหมือนร่างกายมันชาจนขยับลำบากมาก ระหว่างที่ผมกำลังห่ำหั่น ( ? ) กับความเจ็บปวดอยู่นั้นก็มีมือหนึ่งยื่นมาข้างหน้า ผมเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเจ้าของมือคือประธานนักเรียนคนใหม่นั่นเอง รุ่นพี่แคลยื่นมือมานิ่งพร้อมกับปากก็ขยับไปด้วย ผมก็ไม่รู้หรอกว่าพี่เขาพูดว่าอะไรแต่คงประมาณว่าให้จับมือไว้ล่ะมั้ง ผมเลยยื่นมือไปจับมือของรุ่นพี่แคลเอาไว้แล้วเธอก็ดึงผมให้ลุกขึ้นยืน พอยืนตั้งหลักได้แล้วทำให้ผมรู้ว่ารุ่นพี่แคลเตี้ยกว่าผมนิดหน่อยแต่เธอก็ยังเอื้อมมือมาปัดฝุ่นที่เรือนผมกับเสื้อผ้าให้ผม ผมกำลังจะอ้าปากบอกขอบคุณทว่ากลับโดนรุ่นพี่เขกหัวสองสามทีซะก่อน เธอพูดอะไรอีกแล้วล่ะเนี่ย ดูจากสีหน้าแล้วก็พอเดาได้ว่ากำลังโกรธอยู่แฮะ

    สงสัยผมจะทำหน้างุนงงมากไปหน่อยเลยทำให้รุ่นพี่แคลเหมือนจะถอนหายใจออกมา แล้วเธอก็หยิบเศษกระดาษกับปากกาขึ้นมาจากกระเป๋าก่อนที่พี่เขาจะทำท่าให้ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาแบไว้ตรงหน้า รุ่นพี่แคลวางกระดาษไว้ที่มือของผมแล้วเธอก็เริ่มเขียน เพราะแขนซ้ายของรุ่นพี่เป็นแขนเทียมเลยทำให้ขยับไม่ได้ นี่รุ่นพี่เขาคงใช้มือผมเป็นที่รองเขียนสินะ ว่าแต่ว่า...เขียนอะไรอยู่หว่า ขออ่านหน่อยสิ...

    'คราวหลังเดินระวังด้วยสิ แล้วก็ไทระเป็นผู้ชายนะ อย่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้กะแค่หกล้ม อย่าทำให้เป็นห่วงนัก'

    ผมอ่านข้อความเสร็จก็เงยหน้าแล้วกะพริบตาปริบมองรุ่นพี่แคล ถ้าหากอ่านผ่านๆ โดยไม่ได้คิดอะไรผมคงคิดว่าตัวเองกำลังรุ่นพี่ต่อว่าอยู่ แต่ที่จริงแล้วในข้อความนั่นกลับแฝงไปด้วยความห่วงใยและการสั่งสอนอบรม ผมเลยส่งยิ้มขอบคุณไปให้รุ่นพี่แคลแล้วสิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือมะเหงกเบาๆ อีกหนึ่งลูกพร้อมด้วยรุ่นพี่แคลที่ทำสีหน้าคล้ายกำลังหัวเราะพอใจอยู่ จากนั้นรุ่นพี่ก็แยกไปก่อนเพราะต้องไปเตรียมตัวกล่าวปราศัยในงาน

    ผมว่านะ...ภายนอกรุ่นพี่แคลดูเหมือนจะดุและเข้าหายาก แต่ที่จริงแล้วอ่อนโยนและไม่ใช่คนน่ากลัวอะไรเลย ผมรีบเก็บเศษกระดาษที่ถืออยู่ใส่กระเป๋าแล้วรีบเดินไปที่งานทันที และแล้ว...งานปราศัยก็เริ่มขึ้น

    ระหว่างที่รุ่นพี่แคลปราศัยนั้น ผมไม่รู้ว่ารุ่นพี่พูดอะไรบ้าง มันน่าเสียดายจริงๆ ที่ผมไม่ได้ยินแต่ดูจากที่เวลาปราศัยแล้วรุ่นพี่แคลทำสีหน้าหลากหลายแล้ว ผมเดาได้เลยว่าพี่เขาคงพูดแนะนำ ให้กำลังใจ และตั้งใจทำอะไรสักอย่างอยู่แน่ๆ ซึ่งผมคิดว่าเธอคงตั้งใจจะ 'ทำหน้าที่ประธานนักเรียนให้ดีที่สุด และทำให้นักเรีบนทุกคนเรียกที่ควิ้นท์อย่างสนุกสนาน' แน่นอนครับ

    ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แต่ผมเห็นนักเรียนคนอื่นๆ ปรบมือนั่นแสดงว่าพิธีอาจจะเสร็จสิ้นแล้ว และมันก็เสร็จแล้วจริงๆ เมื่อทุกคนต่างทยอยออกจากห้อง ผมมองซ้ายมองขวาหารุ่นพี่แคลหวังว่าอยากจะไปขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยตอนที่ผมล้มแล้วผมก็อยากไปให้กำลังใจด้วยครับ แต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาเลย ผมยืนอยู่จนกระทั่งพวกนักเรียนออกไปเกือบจะหมดห้องแล้วแต่ก็ไม่เห็นรุ่นพี่แคลเหมือนเดิม สงสัยพี่เขาคงออกไปแล้วล่ะมั้ง เอาเป็นว่าไว้คอยบอกทีหลังแล้วกัน

    ผมยักไหล่กับตัวเองราวกับช่วยไม่ได้แล้วเดินออกจากห้องบ้าง ตอนนี้น่าจะเหลือเวลาอีกนิดหน่อยกว่าจะถึงเวลาเข้าเรียน ผมว่าผมไปเดินสำรวจโรงเรียนสักหน่อยดีกว่า ถึงผมจะขึ้นมัธยมสองแล้วก็เถอะ แต่บอกตามตรงเลยครับว่ายังจำไม่ค่อยได้เลยว่าห้องไหนอยู่ตรงไหน ถ้าไม่ศึกษาทางให้ดีมีหวังสักวันผมลงแน่ครับ ว่าแล้วก็ลองเดินไปสำรวจห้องชมรมอื่นๆ ดูก่อนดีกว่าว่ามีชมรมอะไรเพิ่มขึ้นมาบ้างหรือเปล่า เผื่อผมจะได้แอบไปสำรวจวิธีโปรโมทชมรมของที่อื่นแล้วเอามาประยุกต์ใช้กับชมรมกีฬาบ้าง ฮ่า!

    ใช้เวลาไม่เท่าไหร่ผมก็เดินมาถึงบริเวณห้องชมรมแล้วผมก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่ามีนักเรียนหญิงสามคนกำลังยืนมุงอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง ผมเลยลองเดินเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ด้วยความที่ผู้หญิงพวกนั้นตัวสูงกว่าผมเลยทำให้ผมต้องกระโดดเหยงๆ เพื่อจะดูเข้าไปห้อง แต่...โธ่เอ๊ย! ไม่เห็นอ่ะ! ฮึ้ย! โมโหความเตี้ยของตัวเองจริงๆ เลย คอยดูเถอะ! เดี๋ยวผมจะเล่นบาสเอาให้ตัวสูงพอๆ กับรุ่นพี่ภูมิหรือแซงรุ่นพี่ภูมิเลย จะได้ไม่ต้องมากระโดดแบบนี้!

    ผมยังพยายามกระโดดต่อไปจนกระทั่ง...ผมเสียหลักแล้วเซไปชนพวกผู้หญิงนั่น!!! สามคนนั้นหันมามองผมตาขวางเลยครับก่อนที่พวกนั้นจะรีบยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะปากตัวเองเหมือนจะบอกว่าอย่าทำเสียงดัง แล้วพวกเธอก็หันกลับเข้าไปมองในห้องอีก อะไรกันล่ะนี่...หือ?

    ก่อนที่ผมจะสงสัยมากขึ้นในที่สุดสายตาก็เหลือบไปเห็นป้ายหน้าห้องว่านี่คือ 'ห้องดนตรี' หรือว่าพวกนี้จะมองคนเล่นดนตรีอยู่? อาจเป็นรุ่นพี่ผู้ชายสุดหล่อกำลังเล่นอยู่ก็ได้นะครับถึงทำให้สาวๆ พวกนี้ทำหน้าเคลิ้บเหมือนตกอยู่ในภวังค์ได้ ผมพยายามมองชะเง้อมองเข้าไปแล้วก็เห็นว่าผมคิดผิด! คนที่เล่นดนตรีอยู่ไม่ใช่รุ่นพี่ผู้ชายแต่เป็นรุ่นพี่ผู้หญิง! และคนนั้นก็คือรุ่นพี่แคโรไลน์ครับ!! แถมเล่นด้วยมือขวามือเดียวส่วนมือซ้ายวางอยู่อยู่ๆ อะไรจะเทพปานนั้นครับ!!!

    ตอนนี้รุ่นพี่แคลกำลังดีดเปียโนพลางทำหน้าสนุกสนานราวกับกำลังอยู่ในโลกที่มีเพียงตัวเอง ผมก็ว่าทำไมไม่เห็นรุ่นพี่แคลหลังเลิกงานปราศัย ที่แท้แอบมาดีดเปียโนก่อนเข้าเรียนนี่เอง ผมเสียดายมากครับที่ไม่ได้ยินเสียเปียโนของรุ่นพี่ แต่ดูจากสีหน้าของผู้หญิงสามคนและสีหน้าของรุ่นพี่แคลแล้ว...ผมว่ามันต้องเป็นทำนองที่ไพเราะมากแน่นอน

    นี่เป็นอีกด้านหนึ่งของรุ่นพี่แคลที่ทำให้ผมรู้ว่านอกจากเธอเป็นคนที่อ่อนโยนและห่วงใยผู้อื่นแล้ว รุ่นพี่ยังรักการดีดเปียโนด้วย ผมอยากได้ยินเสียงเพลงของรุ่นพี่แคลจริงๆ นะครับนี่...

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

Narin's Comment:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

เควสครับ:

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้ยอดเยี่ยมกว่ามาตรฐาน (80%+)

A - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,250,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

SILVER HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศเงินแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการ

Narin's Comment:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

หรือว่านี่จะเป็นภารกิจรูมเมท:

---

✎ C. ผู้ที่ทำภารกิจได้ตามมาตรฐานทั่วไป (50%+)

C - CLASS STAMP ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีมรกต สื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ปานกลางเป็นที่น่าพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+900,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Narin's Comment:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

เมื่อทางโรงเรียนประกาศผลประธานนักเรียนออกมาว่าคือ "Caroline Losgun" ฉันก็ดีใจเงียบๆคนเดียว ฉันโหวตให้พี่แคลล่ะ หึหึหึ
หลังจากประกาศไปสักพักฉันก็คอยสังเกตพี่ประธานทำงาน  พี่แคลดูจริงจังกับงานมาก แม้จะมีเด็กนักเรียนเข้าหาพี่แคลมมากมาย แต่พี่เขาก็ดูเหมือนมีโลกของเขาอยู่
ฉันไม่ค่อยกล้าเข้าไปทักทายหรือพูดคุย ทำให้ฉันไม่เคยคุยกับพี่แคลเลย...

เย็นวันหนึ่งขณะที่ฮิกำลังเดินกลับหอพัก ก็ได้ยินเสียงเปียโนมาตามสายลม... ด้วยความอยากรู้อยากเห็น? จึงเดินตามเสียงนั้นไปว่าใครเป็นผู้บรรเลงเปียโนในยามเย็นเช่นนี้
ฮิเดินตามมาถึงหน้าห้องดนตรี แต่ไม่ได้เปิดประตูเข้าไป เพียงแต่แอบยืนมองจากข้างนอก มองลอดเข้าไปก็พบว่า..
มีหญิงสาวผมเปียถักครึ่งหัวและรวบเป็นหางม้านั่งเล่นเปียโนด้วยแขนขวาเพียงข้างเดียว..
ทำให้ฉันรู้ว่านัน่คือพี่แคล ประธานนักเรียนของเรานั่นเอง.. พี่แคลยามทำงานนั้นดูจริงจัง ยามเล่นเปียโนดูอ่อนโยนเสียเหลือเกิน ฉันมัวแต่มองภาพนั้นทำให้ไม่ได้สังเกตว่า
เสียงเปียโนนั้นได้หยุดลงแล้ว และพี่แคลหันมา...
"สวัสดีจ๊ะ ฮิโซกะ" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยทักทายฉัน
"สะ..สวัสดีค่ะ พี่แคล" ฉันตอบและยิ้มเล็กๆแอบดูสยอง?
"ยังไม่กลับหอหรอจ๊ะ ป่านนี้แล้วนะ" เธอถามด้วยสีหน้าดูเป็นห่วง
"กำลังจะกลับแล้วค่ะ พี่ล่ะคะยังไม่กลับหรอ น่าจะพักผ่อนบ้างนะ" ฉันตอบและถามกลับด้วยความเป็นห่วงที่ผู้หญิงตัวเล็กๆมาทำงานประธานนักเรียนคงเหนื่อยแย่
"พี่ก็กำลังจะกลับแล้วเหมือนกันจ้ะ งั้นเดินกลับพร้อมกันเลยเนอะ เย็นมากแล้ว" เธอยิ้มให้ฉัน //กระอักดาเมจ *.,*
"ดะ..ได้ค่ะ" ฉันตอบด้วยความเขิน แล้วเดินออกไปพร้อมกับพี่แคล
ระหว่างทางเดินกลับนั้นก็เกิดความเงียบ ดูจากสีหน้าพี่สาวตอนนี้คงขี้อายไม่รู้จะพูดอะไร แต่ฉันก็ไม่ใช่คนพูดเก่งนัก เลยถามเรื่องทั่วๆไปในโรงเรียน..
เมื่อถึงหอพักพวกเราก็แยกย้ายกันเข้าห้อง บอกลากันว่าค่อยเจอกันพรุ่งนี้..

เช้าของอีกวันฉันเดินไปโรงเรียนตามปกติ แต่ฉันเห็นพี่แคลเหมือนกำลังมีเรื่องกับเด็กคนหนึ่งอยู่รึเปล่านะ?
ฉันเดินเข้าไปใกล้ด้วยความเผือกอีกแล้ว? และได้ยินว่า..
"ขอโทษจริงๆนะคะพี่ประธาน หนูไม่ได้ตั้งใจ"เด็กสาวนิรนามรายหนึ่งกำลังเอ่ยขอโทษพี่แคลซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น
"หืมม ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เรื่องแค่นี้เอง" เธอเอ่ยให้อภัย ฉันจึงสังเกตดูว่าตกลงเด็กคนนั้นทำอะไรให้พี่แคลกันแน่

pic1:

มองไปมองมาก็พบรอยช้ำอยู่บนแขนข้างซ้าย ซึ่งเป็นแขนข้างที่พี่แคลสูญเสียไป สงสัยเด็กคนนั้นจะเดินชนเข้าแล้วสิ..
"หนูต้องขอโทษจริงๆค่ะ" เธอยังเอ่ยขอโทษไปเรื่อยๆ
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ น้องไปได้แล้วล่ะเดี๋ยวจะสายเอานะ" พี่แคลยิ้มให้เด็กคนนั้น แล้วเด็กคนนั้นก็เดินจากไป ฉันจึงเดินเข้าไปหาแทน..
"พี่ไปห้องพยาบาลกับฮิเดี๋ยวนี้เลยนะคะ" ฉันพูดไม่ทันจบพร้อมลากพี่แคลไปห้องพยาบาลด้วย
เมื่อมาถึงพี่แคลก็ทำหน้างง "ฮิเป็นอะไรหรอจ๊ะถึงมาห้องพยาบาล" เธอทำหน้าสงสัย
"ป่าวค่ะ คนที่เป็นอะพี่ต่างหาก" ฉันพูดพร้อมชี้ไปทางร้อยช้ำที่แขนข้างซ้ายของเธอ
"แค่นิดเดียวเอง พี่ไม่เป็นอะไร" เธอพูดและยิ้มให้
"ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้วค่ะพี่ มาเดี๋ยวฮิทายาให้ อยู่นิ่งๆเถอะ" ฉันพูดจบแล้วเดินไปหยิบยาในตู้มาทาบนรอยช้ำให้พี่แคล
ทาไปทามาหันไปดูหน้าพี่แกอีกที ดูเหมือนจะอายอยู่ และมีสีหน้าซาบซึ้งสมเป็นหญิงสาวผู้น่ารักเสียจริง..
"ขอบใจฮิมากนะ แต่ฮิต้องไปเข้าเรียนได้แล้ว สายแล้ว ถ้าฮิไม่ไป พี่ลงโทษแน่ๆ ข้อหาโดด5555" เธอพูดและหัวเราะเล็กๆ
"รับทราบค่ะท่านประธาน แต่พี่ต้องดูแลตัวเองด้วย"ฉันทำมือรับทราบแบบทหารแล้วเดินออกไปเรียนหลังพูดจบ

pic2:

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้ยอดเยี่ยมกว่ามาตรฐาน (80%+)

A - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีทับทิม สื่อถึงความหรูหรา มีมูลค่า +80 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ยอดเยี่ยมเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,250,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

Narin's Comment:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

Spectacular Award:

เป็นผลงานที่ไม่รู้จะวิจารณ์อะไรนอกจากคำว่า "มันเพอร์เฟ็คไปทุกอย่างจริงๆ" คิดว่าทุกคนเองคงเห็นและรู้สึกเหมือนๆกัน
ถ้าพูดตรงๆสำหรับผม ผลงานของอิสรานั้นถือว่าสวยงามและดีแทบทุกภารกิจ เพียงแต่มันมีความเหมือนๆกันจนผมรู้สึกได้
ว่ามันไม่ค่อยจะมีอะไรใหม่ๆ เหมือนเรามองสิ่งสวยงามที่รู้สึกแค่ว่า เออมันสวยนะ แต่พอมองบ่อยๆแล้วก็รู้สึกชินชาจนผม
เห็นว่าสำหรับอิสราแล้วมันเป็นสิ่งธรรมดาไปแล้ว แต่กลับกันภารกิจนี้มันมีอะไรใหม่ๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกทึ่งจริงๆครับ

---

วันนี้ช่วงเช้าของโรงเรียนมีพิธีใหญ่ เป็นพิธีการสำคัญและมีความหมายที่ครั้งหนึ่งผมเองก็เคยได้ยืนอยู่จุดนั้นมา ตอนนี้ผมหมดหน้าที่ที่ได้รับตรงนั้นไปแล้วและมีรุ่นน้องที่น่ารักและเป็นที่ไว้ใจกับทุกคนในโรงเรียนได้รับหน้าที่นั้นต่อจากผม หน้าที่ที่เป็นดั่งตัวแทนและแบบอย่างที่ดีของนักเรียนทุกคน นั่นคือตำแหน่ง 'ประธานนักเรียน' พิธีการที่สำคัญในช่วงเช้าของวันนี้คือพิธีแต่งตั้งประธานนักเรียนรุ่นที่ 2 ของโรงเรียนควิ้นท์อย่างเป็นทางการ ผลการเลือกตั้งออกมาได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์แล้ว ยอมรับว่าส่วนตัวก็ลุ้นและใจหายนิดๆ ที่ต้องโบกมือลาตำแหน่งที่ทำมา 4 ปี แต่ผมต้องก้าวเดินต่อไปเพราะผมไม่ใช่นักเรียนอีกแล้ว แต่ตอนที่ต้องโบกมือลาจากตำแหน่ง ผมกลับรู้สึกตื่นเต้นมากกับการเลือกตั้งที่จะเกิดขึ้นหลังจากตำแหน่งประธานนักเรียนว่าง ตื่นเต้นว่าใครกันน้า.. ที่ทุกคนในโรงเรียนจะโหวตให้รับหน้าที่อันสำคัญนี้ และผลออกมาก็เป็นไปตามที่คาดเอาไว้ 'แคลได้เหรอครับ?' ผมเลิกคิ้วและส่งเสียงฉงนออกมาเล็กน้อย ครูบินทะลุหลังคาที่นั่งจัดเอกสารการสอนอยู่ข้างๆ ผมพูดเสริมอีก 'ใช่แล้วล่ะ ประธานชมรมโสตคนใหม่คนนั้นแหละ' 'เห...' รู้สึกว่าผิดคาด...ผิดคาดที่ผลดันออกมาตามที่ผมเดาเอาไว้ เพราะปกติผมเดาอะไรไม่ค่อยจะถูก ผมรับเอกสารอย่างเป็นทางการมาจากครูบินทะลุหลังคา ปลายนิ้วค่อยๆ ไล่อ่านคำประกาศและชื่อของผู้ที่เข้ารับตำแหน่งประธานนักเรียน บนกระดาษเขียนด้วยตัวอักษรเบรลล์ชัดเจนว่า 'แคโรไลน์ ลอสกัน' แต่ถึงจะตามคาด ผมก็รู้สึกยินดีกับประธานคนใหม่คนนี้ เพราะแคลโรไลน์ในสายตาของผมจากที่เคยเป็นรุ่นพี่ น้องแคลเป็นคนที่น้อบน้อม น่ารักและสุภาพเรียบร้อยมากๆ แม้จะเคยเจอหน้ากันไม่กี่ครั้งก็ตาม พิธีจะจัดขึ้นเวลา 08.30 น. ระยะเวลาดำเนินพิธีอาจจะกินเวลาเรียนคาบแรกและคาบสองไปนิดหน่อย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา อย่างไรเสียเรื่องของกิจกรรมโรงเรียนแห่งนี้ก็ขึ้นชื่ออยู่แล้ว สถานที่จัดคือหอประชุมด้านหน้าโรงเรียน ผมเดินไปที่หอประชุมโดยที่เสียงของนักเรียนดังเจี๊ยวจ๊าวอยู่รอบๆ บรรยากาศแบบปกติที่พบได้ในทุกเช้าตอนเข้าแถวเช้า "พี่แคลชนะเลือกตั้งแหละ" "ใคร? พี่ม.5??" "เมทเราๆๆๆ" "อ๋อออ รู้แล้วๆๆ" "ฮิๆๆ พี่แคลน่ารักกก" เสียงเอะอะของเด็กๆ ดังขึ้นตลอดทางเดิน ทุกคนล้วนมุ้งหน้าไปยังจุดหมายเดียวกันกับผมนั่นคือหอประชุม ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน บรรยากาศของควิ้นท์ไม่มีทางที่จะเงียบงันหรือเหงาหงอย ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ ทุกๆ วันในรั้วโรงเรียนแห่งนี้มักจะมีความสดชื่นแฝงอยู่เสมอ จนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว... หากวันไหนวังเวงหรือเงียบเหงา วันนั้นควิ้นท์คงไม่ใช่ควิ้นท์อีกต่อไป แต่ระหว่างที่ผมกำลังเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมก็ได้ยินเสียงบทสนทนาที่น่าสนใจเข้า จะดูเหมือนแอบฟังรึเปล่านะ "...วันนี้ไม่สบายเหรอ?" "ไม่ แคลไม่เป็นไร" "แคล" เสียงที่กึ่งดุเล็กน้อยดังขึ้น เสียงนี้ผมมักจะได้ยินบ่อยๆ ในห้องเรียนของชั้นม.4 คงจะเป็นพีช โอลิเวอร์ ส่วนเสียงเบาๆ ที่ดูไร้เรี่ยวแรงนั้นผมมักจะได้ยินจากห้องดนตรีหรือบางคราวก็ห้องสมุด นั่นคงเป็นว่าที่ประธานนักเรียนคนใหม่ 'แคโรไลน์ ลอสกัน' สินะ ดูเหมือนเธอกำลังไม่ค่อยสบาย ผมเป็นครู ผมเองก็ควรที่จะเข้าไปไต่ถามนักเรียนที่กำลังมีปัญหา แต่น้ำเสียงและประโยคแสดงความเป็นกังวลของพีชทำทำให้ผมอยากรู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร "สีหน้าดูไม่ดีเลย เป็นอะไร" น้ำเสียงของพีชบ่งบอกว่าเป็นห่วงอย่างจริงจังจนสัมผัสได้ ข้างอีกฝ่ายไม่ตอบใดๆ แต่หูที่ไวกับเสียงของผมได้ยินเสียงทอดถอนหายใจเบาๆ "ไปห้องพยาบาลกัน ผมจะพาไป" "พ พีช! พิธีจะเริ่มแล้วนะคะ แคล...แคลไม่เป็นไร" "ไม่เป็นไรได้ยังไงครับ แคลหน้าซีดขนาดนี้...ตอนเช้าไปกินอะไรมา" "คือ..." ไม่รู้ทำไม ผมว่าแคโรไลน์กำลังลำบากใจอย่างมาก ผมซึ่งเดินนำสองคนนั้นห่างๆ ก็ต้องหยุดเดินและรอดูสถานการณ์เช่นกัน น่าแปลกที่ทั้งสองคไม่ได้สังเกตเห็นผมเลย (เพราะไม่ได้ร้องทัก) หากแคโรไลน์เป็นอะไรอย่างที่พีชกังวล ผมเองก็คงจะอยู่เฉยไม่ได้ ตอนนี้เสียงเจี๊ยวจ๊าวของนักเรียนก็เริ่มบางลงแล้ว คาดว่าคงเข้าไปที่ห้องประชุมกันเกือบหมด เหลือเพียงคนสำคัญของงานวันนี้และนักเรียนรุ่นน้องที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ไม่สู้ดีอยู่เท่านั้น "แคลไม่เป็นไรจริงๆ ยังไงแคลก็ต้องขึ้นรับตำแหน่งให้ได้...โรงเรียนเตรียมงานนี้หลายวันและแคลจะทำงานพังไม่ได้" "แต่สุขภาพของแคล..." "แคลยืนยันว่าแคลทนได้! แคลไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ" อีกฝ่ายไม่ตอบใดๆ มีเพียงเสียงลมหายใจถอนออกมาเหมือนกับอาการอ่อนใจเท่านั้น ผมจึงตัดสินใจปรากฎตัวให้ทั้งคู่รับรู้ "มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ" "ครู..." ข้างฝ่ายที่ร้องทักก่อนคือพีช เสียงย่ำเท้าสองสามก้าวตรงมาที่ผม "แคโรไลน์ไม่สบายครับ ผมคิดว่าเธอขึ้นรับตำแหน่งวันนี้ไม่ได้" "พีช!" ทันทีที่สิ้นสุดประโยค เสียงเอ็ดเบาๆ จากแคลโรไลน์ก็ดังสวนขึ้น ดูท่าเธอจะไม่ยอมทิ้งหน้าที่อันสำคัญนี้จริงๆ ช่างเป็นเด็กที่มีความอดทนเพื่อหน้าที่ที่ได้รับ ผมยิ้มชื่นชมกับความมุ่นมั่นของสาวน้อยที่แสนเรียบร้อยคนนี้นิดหน่อยก่อนที่จะจางรอยยิ้มลงในเสี้ยววิต่อมา "แคโรไลน์ แน่ใจนะครับว่าไหว พิธีการอาจจะนานกว่าที่คิดนะครับ" เธอเงียบไปเพียงชั่วอึดใจเดียว ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง "หนูทำได้ค่ะครู หนูไหว" น้ำเสียงของเธอทำให้ผมรู้สึกตะลึงกับความแน่วแน่อยู่ไม่น้อย เมื่อไหร่กันนะที่เด็กสาวรุ่นน้องท่าทางขี้อายและหวาดกลัว โตถึงขนาดต่อสู้กับความไม่พร้อมของร่างกายเพื่อให้งานที่เป็นส่วนรวมได้สำเร็จลุล่วง เท่าที่รู้จักเธอคือคนที่ท่าทางเรียบร้อย นุ่มนิ่ม อ่อนหวาน ขี้อายแบบเด็กสาวที่ดูอ่อนต่อโลก แต่เวลาผ่านไปผมก็ไม่ได้สังเกต จนมาถึงวันนี้ถึงได้เห็นความมุมานะและความไม่ยอมแพ้ต่ออะไรง่ายๆ ผมยิ้มบางๆ อย่างคนที่พ่ายแพ้ต่อความแน่วแน่ของนักเรียน ผมตอบพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจแคลโรไลน์เล็กน้อยก่อนจะส่งเปลี่ยนคู่สนทนาเป็นเด็กหนุ่มอีกคนที่ยืนนิ่งอยู่ "พีชครับ เพื่อนๆ เข้าไปในฮอลกันหมดแล้วใช่มั้ย?" "ครับครู" "อืม..." แสดงว่าพนักงานที่จัดขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกแกนักเรียนพิการน่าจะเข้าไปรวมในห้องประชุมกันหมดแล้วเช่นกัน คงไม่มีใครให้ผมไหว้วานแล้วตรงนี้นอกจากพีช "ช่วยไปที่ห้องพยาบาล ไปบอกพี่ที่ห้องพยาบาลว่าแคลปวดท้องแล้วขอยามานะครับ ผมว่าในงานคงไม่ได้เตรียมไว้มาก น่าจะมีแค่ยาแก้ปวดธรรมดาๆ ครูลินก็อยู่ในงาน เดี๋ยวผมจะบอกแกอีกรอบ เผื่อแคลไม่ไหว..." "หนูไหวแน่นอนค่ะครู" ผมเผลอหลุดหัวเราะเอ็นดูในลำคอเล็กน้อย ยังไงๆ ก็คงจะไม่ยอมสินะ ผมยังคงพูดกับพีชต่อ "ตามที่ครูว่านะครับ ไปมาระวังด้วยนะ" "ครับ!" เสียงเดินด้วยฝีเท้าหนักๆ แบบเด็กผู้ชายจากไปด้วยความเร็วระดับหนึ่ง ในที่นี่จึงเหลือแค่ผมและแคลโรไลน์ นี่คงจะใกล้เวลาเต็มที่แล้ว ผมจึงเริ่มออกเดิน "ไปครับ เข้าไปในงานกัน" "ค่ะครู" เสียงเดินของคนข้างๆ บ่งบอกให้รู้ว่าก้าวย่างอย่างมั่นคง ไม่มีท่าทีเหมือนคนไม่สบายหรือเสียงอ่อยเสียงหอบใดๆ ผมที่รู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวอาจจะทำให้เด็กเครียดกว่าเดิม จึงชวนพูดคุย เผื่อจะทำให้แคลหายเกร็งได้ "ตื่นเต้นมั้ยครับ" "คะ?" "ตื่นเต้นกับพิธีที่จัดขึ้นมั้ย?" "...ก็ ตื่นเต้นค่ะ ไม่คิดเลยว่าจะได้เป็นประธานนักเรียน" "นั่นสินะ ใครๆ ก็ต้องตื่นเต้น แต่ต่อจากนี้คงจะได้ตื่นเต้นหน้าเวทอีกบ่อยๆ" "ครูไอน์ก็เคยเป็นประธานนักเรียนนี่คะ รุ่นแรกด้วย" ผมยิ้มรับกับประโยคของแคลโรไลน์ ฟังจากน้ำเสียงตอนนี้กลับมาอ่อนโยนลงเช่นเดิมที่ผมเคยรู้จัก คงจะไม่เครียดหรือเกร็งอะไรแล้วเป็นแบบนี้ผมก็เบาใจ อีกไม่ไกล็จะถึงหอประชุมแล้ว และผมหวังว่าแคลจะอาการดีขึ้น "ที่จริง... หนูก็ประหม่านะคะ" เสียงใสๆ ดังขึ้นอย่างเบาๆ ช่างแตกต่างจากเสียงที่ยืนยันจุดยืนของตัวเองเมื่อครู่ยิ่งนัก น่าเสียดายที่ผมไม่สามารถเดาอารมณ์จากอีกฝ่ายด้ยสีหน้า มีแค่้ำเสียงเท่านั้นที่ผมจะสามารถอ่านได้ และสิ่งอื่นใดคือการสัมผัสกับบรรยากาศรอบตัวของคู่สนทนา ซึ่งบัดนี้ความแข็งแกร่งนั้นได้เจือจางลง เลยเพียงความไม่สบายเข้ามาแทรกแทน "แคลเก่ง ทำหน้าที่นี้ได้อยู่แล้วครับ" "...จริงเหรอคะครู" "ตะกี้ยังยืนยันหนักแน่นอยู่เลยว่าไหวๆ ตอนนี้อย่ากลัวสิครับ" "แต่ว่า...หนู... ไม่เคย..." "ผมก็ไม่เคยเป็นประธานนักเรียนครับ" "..." แคลไม่ได้ตอบอะไรผม แต่ผมได้ยินเสียงถอนหายใจเล็กน้อย ผมและว่าที่ประธานนักเรียนเดินมาจนถึงทางเข้าหอประชุม เมื่อนั้นผมจึงหยุดเดินก่อนจะกล่าวอะไรสักเล็กน้อยก่อนที่นักเรียนคนเก่งจะขึ้นเวที ด้วยความเป็นห่วงและหวังดี  เพราะไม่อยากให้เธอเครียดจนอาการป่วยที่เป็นอยู่แย่ลงกว่าเดิม "แคลครับ" "คะครู?" "เต็มที่นะครับ ครูเชื่อว่าแคลโรไลน์ตอนนี้คือคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งประธานนักเรียน และพิธีวันนี้ต้องผ่านไปได้ด้วยดี วันหน้าและวันต่อๆไป แคลก็จะทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดีเช่นกัน อย่ากังวลนะครับ... ไม่มีอะไรน่ากลัวนะ" "...ขอบคุณค่ะครู" "ปะครับ สู้ๆ" "ค่ะ!" น้ำเสียงของเธอฟังดูสดใสขึ้นมาทันที ผมและนักเรียนแยกกันนั่งคนละจุด ทันที่ก้าวเข้าไปพนักงานอำนวยความสะดวกก็พาผมไปยังแถวหน้าสุดซึ่งเป็นบรรดาครูและบุคลากรของโรงเรียนนั่งอยู่ เมื่อได้ที่นั่งแล้ว เสียงกระซิบกระซาบของครูเกลิน็ดังขึ้นที่ข้างหูของผม "มาสายอีกแล้วนะคะครูไอน์ มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ" "พอดีว่าที่ประธานนักเรียนไม่สบายน่ะครับ เลยหยุดช่วยนิดหน่อย" "ตายแล้ว เป็นอะไรมากมั้ยคะ" ผมจึงอธิบายไปว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และตอนนี้แคลก็ยินยันว่าขึ้นรับตำแหน่งได้แน่นอน แต่ฟังจากน้ำเสียงครูเกลินก็ยังมีความกังวลอยู่ ผมจึงยืนยันช่วงนักเรียนว่าเธอจะไม่เป็นไรแน่นอน "ลินก็ขอให้ผ่านไปด้ด้วยดีนะคะ" "ครับ" นั่งได้ยังไม่ทันหายเหนื่อย เสียงของผู้ดำเนินพิธีก็ดังขึ้นผ่านลำโพงรองหอประชุม เสียงปรบมือของเพื่อนนักเรียนหลังการประกาศชื่อผู้เข้ารับตำแหน่งประธานนักเรียน คำกล่าวต้อนรับของผู้อำนวยการที่มีต่อประธานนักเรียนคนใหม่ และสุดท้าย คำกล่าวเข้ารับตำแหน่งของประธานนักเรียนรุ่นที่สองก็ดังขึ้น แคโรไลน์กล่าวบนเวทีต่อตำแหน่งที่ได้รับด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงดังเหมือนตอนที่ยืนยันว่าตัวเองจะทำพิธีได้ไม่ผิดเพี้ยน ทุกประโยคเรียงขึ้นด้วยคำพูดที่เรียบง่ายดังเช่นตัวตนของเธอ "...ดิฉันสัญญาว่าจะทำหน้าที่ที่ได้รับอย่างสุดความสามารถค่ะ" เมื่อสิ้นสุดประโยค เสียงปรมมือก็ดังดึกก้องไปทั่วทั้งหอประชุม แคโรไลน์ในวันนี้เติบโตขึ้นมา เธอจะต้องเป็นประธานนักเรียนหญิงที่มีทั้งความรับผิดชอบ ความเป็นผู้นำและต้องเป็นประธานนักเรียนที่มีความอ่อนหวานอยู่ในตัวอยู่ด้วยแน่นอน ผมเองก็ปรบมือเสียงดังให้กับประธานนักเรียนคนใหม่ด้วยรอยยิ้ม สู้ๆ นะครับ

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้เพอร์เฟ็คสูงกว่ามาตรฐานมาก (100%)

S - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงสุดในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีนิลสุดแสนจะคลาสสิก มีมูลค่า +100 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้เพอร์เฟ็คเป็นที่น่าประทับใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,500,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

GOLDEN HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองคำแท้ มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าประทับใจผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก

Narin's Comment:

[gotspinner]

ฉันชื่อ "รินทร์ สุขโข" เรียกสั้นๆ ว่า "ริน" ฉันเพิ่งเข้ามาเรียนที่ QUAINT School Community ได้ไม่นาน เพื่อนก็ตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "รินน้ำ" ...ฉันชอบชื่อนี้จัง เพื่อนๆทุกคน น่ารักและใจดีมากค่ะ
เข้ามาโรงเรียนได้ไม่นาน ก็มีการเลือกตั้งประธานนักเรียนคนใหม่ ประธานนักเรียนคนใหม่ที่ได้ตำแหน่งชื่ออะไรนะ? ฉันเที่ยวถามเพื่อนๆ ว่าประธานนักเรียนคนใหม่ชื่ออะไร และก็ได้คำตอบ
"แคโรไลน์ ลอสกัน (Caroline Losgun)"  
ได้ยินว่า พี่แคล (เพื่อนๆ พากันเรียกอย่างงี้) แขนซ้ายขาดและตาบอดสี ฉันก็ไม่เคยเห็นตัวจริงหรอกแหะๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันสนใจในตัวพี่แคลมากๆ นั่นก็คือ พี่แคลชอบเล่นเปียโน ห๊ะ! เล่นเปียโนมือเดียว ฉันชักอยากจะเห็นซะแ" />ล้ว เพราะฉันเป็นคนที่ชอบเล่นดนตรีมาก ใช่! ฉันชอบเล่นกีต้าร์ และเล่นเก่งด้วยนะ :D

แสงแดดตอนบ่ายค่อยๆอ่อนลง เมื่อเข้าสู่ยามเย็น วันนี้ฉันเอากีต้าร์มาด้วย ผอ. บอกว่ามีห้องดนตรีอยู่ชั้น 2 ฝั่งซ้ายของอาคารเรียน หลังเลิกเรียนฉันเดินสะพายกี ต้าร์เพื่อที่จะไปห้องดนตรี เมื่อเดินขึ้นบันไดขึ้นมาถึงชั้น 2 เสียงเปียโนค่อยๆ ดังชัดขึ้น ฉันทนรอไม่ไหวแล้วที่จะรีบวิ่งไปดูว่าใครกันที่เป็นคนกำลังบรรเลงเปียโนอยู่ในห้องดนตรีนั้น
ใจฉันเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฉันค่อยๆ สาวเท้าตรงไปที่ห้องดนตรี
“เสียงเพลงนี่มัน เพลง Senbonzakura”
ฉันมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องดนตรี เสียงเพลงเล็ดลอดออมาตามช่องประตู ฉันค่อยเอื้อมมือบิดลูดบิดประตู ค่อยๆแง้มออก เพื่อดูว่าใครกันกำลังเล่นเพลงนี้อยู่

เสียงเมโลดี้ค่อยๆ ถูกจัดบรรเลงออกมาอย่างไพเราะ พลิ้วประสานกับผมสีทองของหญิงสาว แสงแดดอ่อนๆ จากหน้าต่างสาดสะท้อนกับเส้นผมของเธอ ดวงตาหลังเลนส์กรอบแว่นหลับพริ้ม รอยยิ้มอ่อนๆ บนใบหน้าของเธอ เสียงดนตรีจากคีย์บอร์ด(ตั้งเป็นเสียงเปียโน)ที่ค่อยๆบรรเลงออกมา ภาพทั้งหมดต่อหน้าฉันมันช่างงดงานและดูมีความสุข
ฉันอยากจะเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง แต่เหมือนถูกมนต์สะกดจากภาพและเสียงตรงหน้าพันธนาการฉันไว้ ณ ตรงนี้ก่อน

เสียงเพลงจบลง หญิงสาวผมสีทองค่อยละละมือจากลิ่มคีย์บอร์ดมาวางไว้หน้าตัก เธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้น เธอตกใจเล็กน้อยที่เห็นประตูห้องดนตรีเปิดแง้มอยู่
ประตูค่อยๆ ถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างของเด็กสาวผมสั้นสีดำสวมแว่นสะพายกีต้าร์ไว้ด้านหลัง ใบหน้าเปื้อนยิ้มของสาวน้อยเผยออกพร้อมเสียงปรบมือ
“[เก่งจังเลยนะคะ ขนาดมีแค่เสียงเมโลดี้ยังเพราะขนาดนี้]” รินจับไอแพดสีส้มที่ห้อยอยู่บนคอขึ้นมาพิมพ์ด้วยความเร็วแสง
“ธ.. เธอมาแอบดูฉันตั้งแต่ตอนไหน?” แคโรไลน์มีท่าทางตกใจนิดๆ ที่มีเด็กสาวไม่คุ้นหน้ามาแอบดูเธอเล่นคีย์บอร์ด
“[ก็ตอนที่พี่เล่นถึงเลย Intro มาหน่อยล่ะค่ะ เพราะจังเลยนะคะ ขอรินเล่นด้วยคนได้ไหมคะ]” เสียงพูดจากไอแพดพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของริน
“เอาสิจ๊ะ เอ่อ… เธอเป็นเด็กใหม่สินะ ชื่นรินใช่ไหมเห็นเพื่อนๆพูดกัน”
“[ใช่ค่ะ หนูชื่อริน เพื่อนๆชอบเรียกรินน้ำค่ะ]”
“หืม ที่สะพายอยู่ด้านหลังนั่นกี้ตาร์สินะ เธอชอบเล่นกีต้าร์สินะ ไม่รู้มาก่อนเลย พอดีเลยล่ะ เธอก็น่าจะรู้แล้วล่ะว่าพี่แขนซ้ายขาด เลยเล่นได้แค่เมโลดี้หรือคอร์ด เล่นพร้อมกันไม่ได้ ดีเลยงั้นเรามาลองเล่นด้วยกันดูไหม เดี๋ยวพี่จะเล่นเมโลดี้ส่วนรินน้ำเล่นคอร์ด”
“[โอเคเลยค่ะ]” รินรีบรูดซิบกระเป๋ากีต้าร์หยิบกีต้าร์ออกมาก
“เอาเก้าอี้มานั่งบนสแตนด์ข้างๆพี่เลยนะ”
รินยิ้มตอบ
“[ขอเป็นเพลงเมื่อกี้นะคะ]”
“ได้เลยจ้า”

เสียงเมโลดี้คีย์บอร์ดของแคโรไลน์ ค่อยๆประสานกับจังหวะคอร์ดกีต้าร์ต้าร์ของริน จากแค่เมโลดี้ล้วนๆ ยังไพเราะ เมื่อได้ประสานกับเสียงคอร์ดด้วยแล้ว ทำให้ทั้งสองคนเล่นด้วยกันได้อย่างไพเราะและเข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อแม้จะเป็นครั้งแรกที่ได้เล่นร่วมกัน บรรยากาศในห้องดนตรีอบอวนไปด้วยกลิ่นอายของความสุข

---

✎ ผู้ที่ทำภารกิจได้โดดเด่นกว่ามาตรฐาน (75%+)

B - CLASS STAMP ตราประทับระดับสูงในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีไพลิน สื่อถึงความลึกล้ำ มีมูลค่า +75 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ดีมากเป็นที่น่าพึงพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+1,000,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

BRONZE HONOR DEGREE TROPHY ถ้วยเกียรติยศทองแดง มอบให้แด่ผู้ที่สามารถปฎิบัติภารกิจหรือร่วมกิจกรรมต่างๆที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นได้น่าดึงดูดใจผู้อำนวยการ

Narin's Comment:

[bluebearz]

Spoiler:

---

✎ C. ผู้ที่ทำภารกิจได้ตามมาตรฐานทั่วไป (50%+)

C - CLASS STAMP ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีมรกต สื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ปานกลางเป็นที่น่าพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+900,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Narin's Comment:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

Spoiler:

✎ D. ผู้ที่ทำภารกิจได้ต่ำกว่ามาตรฐานควรแก่การพัฒนา (35%+)

D - CLASS STAMP ตราประทับระดับต่ำในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีแอเมทิสต์ สื่อถึงความเรียบง่าย มีมูลค่า +35 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจผ่านเกณฑ์ตามที่ได้รับมอบหมายไว้

+800,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Narin's Comment:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

เกริ่นนำ:

บรรยากาศการเป็นประธานนักเรียน:

พิธีแต่งตั้งประะธานนักเรียน:

ปล.ไม่มีรูปนะครับ เข็นมาได้แค่เนื้อเรื่องครับ

---

✎ C. ผู้ที่ทำภารกิจได้ตามมาตรฐานทั่วไป (50%+)

C - CLASS STAMP ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีมรกต สื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ปานกลางเป็นที่น่าพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+900,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Narin's Comment:

[ผู้มาเยือนผู้มาเยือน]

ซำปอย:

✎ C. ผู้ที่ทำภารกิจได้ตามมาตรฐานทั่วไป (50%+)

C - CLASS STAMP ตราประทับระดับกลางในหมวดภารกิจทั่วไป มีลักษณะเป็นดาวสีมรกต สื่อถึงความมั่นคง มีมูลค่า +50 Grade Exp. จะได้รับเมื่อปฎิบัติภารกิจได้ปานกลางเป็นที่น่าพอใจแก่ผู้อำนวยการโรงเรียน

+900,000 Spirit Point ไอเทมเพิ่มแต้มสะสม Spirit Point ตามปริมาณที่กำหนด สามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนเป็น CHIPS ได้ในภายหลัง

Narin's Comment: